Επιστολή προς ακροαριστερά ζώα (αν ξέρουν να διαβάζουν)

Δικαίωμά σου, ρε φίλε, να μη γουστάρεις έναν πολιτικό είτε για τις απόψεις του είτε για την ιδεολογία του είτε για τα πεπραγμένα του είτε, ακόμα, και για τη φάτσα του ή τον τρόπο που μιλάει. Δικαίωμά σου, ξαναματαλέω. 

Μην τον ψηφίσεις ποτέ και δήλωνε την αντίθεσή σου, στο πρόσωπό του, σε όποιο ιδιωτικό ή δημόσιο βήμα έχεις. Σχολίαζε, κρίνε, αποδοκίμαζε. Με επιχειρήματα, όμως, κόσμια και πολιτισμένα. Το να παίρνεις τους δρόμους σβάρνα και να πλακώνεις στο ξύλο όποιον δε χωνεύεις-εγκρίνεις, δεν είναι πολιτική θέση ούτε επανάσταση. Και σε καμία περίπτωση,...
τέλος πάντων, δε λύνει κανένα πρόβλημα. Ούτε δικό σου ούτε κανενός αλλουνού. 

Μπορεί να έχεις χίλιους λόγους (δίκαιους ή μη) για να μην πηγαίνεις τον Άδωνι. Με γεια σου, με χαρά σου! Νο πρόμπλεμ. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες κι άλλως τε δε γίνεται ν' αρέσουν όλοι σε όλους. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να αρχίζουμε μπουνιές και βιαιοπραγίες, πώς να το κάνουμε, μεσολαβεί μια άβυσσος. Κι εμένα δε με εκφράζει απόλυτα. Δεν το κρύβω. Τον βρίσκω εκνευριστικά κουραστικό σε ορισμένα θέματα και με χαλάει η εμμονή του με την αρχαία Ελλάδα. Σόου γουάτ; Πρέπει να πάω να τον αρχίσω στις μάπες; Ας σοβαρευτούμε λιγάκι. 

Θες να χλευάσεις τις ταμπέλες που έβαλε έξω από το γραφείο του στο Υπουργείο Ναυτιλίας, επί κυβέρνησης Παπαδήμου; Μαζί σου. Ηταν τραγική και ανούσια κίνηση. Το έργο του στη συνέχεια, όμως, είχε θετικό πρόσημο. Να τα λέμε κι αυτά. Τώρα, καλώς ή κακώς, ανέλαβε το πολύπαθο (από Αβραμό, Νικήτα και λοιπούς τενεκέδες) Υπουργείο Υγείας. Μόνος σου κι εσύ τα βλέπεις τα χάλια μας και ουρλιάζεις (με το δίκιο σου) πως έχουμε ελεϊνό εθνικό σύστημα υγείας. Ας αφήσουμε λίγο, λοιπόν, τα κλισέ περί βίας στην άκρη κι ας ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή. Με το που ανέλαβε ο έρμος, αντί να κλειστεί στο γραφείο του και να θρονιαστεί στην πολυθρονάρα του, περιμένοντας να τον ενημερώσουν Γραμματείς και Φαρισσαίοι για τα τεκταινόμενα στο χώρο της Υγείας, έκατσε και διάβασε, ρώτησε, έψαξε κι άρχισε να πηγαίνει μόνος του να διαπιστώσει τι συμβαίνει στους διάφορους "τόπους του εγκλήματος". Αν θεωρείς, παλικάρι μου, πως όλα βαίνουν ομαλώς και φοβάσαι μην ταράξει την τελειότητα του συστήματος, τότε βουρ. Στάσου απέναντι. Αφού όμως, ρε όρνιο, όλα πάνε κατά διαόλου εκεί μέσα, γιατί δεν τον αφήνεις να πάει να τα δει μόνος του κι αν δεν αλλάξει-φτιάξει τίποτα τότε έρχεσαι να τα ξαναπούμε; Αν πιστεύεις πως κάνεις κακό στον (όποιον) Άδωνι, είσαι γελασμένος! Στα μούτρα σου και στα μούτρα του διπλανού σου εκτοξεύεις όλο σου το πυρ. 

Άραξε στον καναπέ σου κι αφού δε μπορείς να κάνεις κάτι εσύ για να πάει μπροστά αυτό το ταλαίπωρο κράτος, άσε κάποιους άλλους να το κάνουν. Κι αν δε σ' αρέσουν αυτοί που ψήφισες τώρα, στύψε το όποιο μυαλό σου ποιους θα ψηφίσεις στις επόμενες εκλογές. Για την ώρα, αυτούς έχουμε. Αν, λοιπόν, σε τρώνε οι χούφτες σου για ξύλο, πάνε αγόρασε κανά παιχνίδι για καμιά παιχνιδομηχανή, έναν σάκο του μποξ ή ό,τι άλλο θες, βρε αδερφέ, για να εκτονώνεις τα νεύρα σου και να επιδεικνύεις τον ανδρισμό σου. Στην τελική, αν σου πέφτουν ακριβές οι παραπάνω προτάσεις, κάτσε πλακώσου στο ξύλο με τους υπόλοιπους ομοϊδεάτες σου που θεωρούν (μαζί με σένα) πως η βία αλλάζει προς το καλύτερο τα πράγματα. Κι ίσως να έχετε και δίκιο. Αν σφαχτείτε μεταξύ σας και εκλείψετε, όντως, θα αλλάξουν. Προς το πολύ καλύτερο. Κάντε μας τη χάρη λοιπόν. Άιντε ζωντόβολα.

*Ειρήνη Συνοδινού F/B