Ε, η δική μας αδυναμία, μας ΕΠΙΒΑΛΕΙ να καταπίνουμε όλες τις προκλήσεις της Τουρκίας. Για την Ελλάδα, τίποτε δεν είναι αιτία πολέμου, επειδή πολύ απλά φοβόμαστε. Τόσο απλά.
Για την Τουρκία, όλα είναι αιτία πολέμου, επειδή ο πόλεμος είναι ρουτίνα για αυτούς. Δεν τρέμουν στην ιδέα ότι θα μας βομβαρδίσουν, ενώ εμείς τα κάνουμε πάνω μας, στην ιδέα ότι θα τους βομβαρδίσουμε.
Σαράντα χρόνια τα ίδια πράγματα, κάθε φορά που προκαλεί η Τουρκία, επειδή πολύ απλά τους τρέμουμε: η μοναδική μας απάντηση στις προκλήσεις είναι "δεν θα μπείτε στην Ε.Ε.". Εδώ και 20 χρόνια οι Τούρκοι μας ξεκαθάρισαν ότι με αυτή την "απειλή" γελάνε, γιατί πιστεύουν ότι η Ε.Ε. θα τους παρακαλάει γονατιστή να ενταχθεί αυτή στην Οθωμανική αυτοκρατορία κι όχι οι Τούρκοι στην Ε.Ε., αλλά εμείς, χεσμένοι από το φόβο, κραδαίνουμε ως απειλή κάτι που προκαλεί τρανταχτά γέλια στους Τούρκους.
Το γράψαμε πολλές φορές και θα το ξαναγράψουμε ακόμη μία: Αν δεν σταματήσει η ΜΟΝΑΔΙΚΗ μας απάντηση να είναι το "δεν θα μπείτε στην Ε.Ε.", οι Τούρκοι θα μας ξ-ε-φ-τ-ι-λ-ί-ζ-ο-υ-ν-.
Τι πρέπει να γίνει δηλαδή για να καταλάβουμε ως χώρα ότι, η απάντηση σε κατάληψη νησιού μας, αιχμαλωσία στρατιωτικών μας, εμβολισμό πλοίων μας, κατάρριψη ελικοπτέρου και δολοφονία 3 αξιωματικών μας, ΔΕΝ είναι το "δεν θα μπείτε στην Ε.Ε.". Οι πολιτικοί μας ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝ τη χώρα συστηματικά με αυτή τη ΓΕΛΟΙΑ ψευτοαπειλή, που οι Τούρκοι γράφουν στους όρχεις τους.
Ας το ξεκαθαρίσουμε: δεν έχουμε κόκκινες γραμμές, τίποτε, μα τ-ί-π-ο-τ-ε δεν αποτελεί αιτία πολέμου για μας, τρέμουμε να προφέρουμε τη λέξη "πόλεμος", δεν διανοούμαστε να πολεμήσουμε για κανέναν, κανέναν, μα κανέναν λόγο, επομένως ....τι θέλετε; Πόλεμο;
Αυτό δεν λένε κάθε φορά που τρώμε φάπα από τους τουρκαλάδες οι πολιτικοί μας και η πλειοψηφία των πολιτών; "Ε, τι θέλετε να κάνουμε ; Πόλεμο;" ΚΑΙ όλοι κοιτάμε αμήχανα και κανείς δεν απαντά "ε, ναι ρε! Φυσικά και θα κάνουμε πόλεμο!".
Αν αιχμαλωτίζαμε εμείς δύο τούρκους αξιωματικούς και τους βάζαμε ισόβια, τι νομίζετε ότι θα έκανε η Τουρκία; Θα μας απειλούσε ότι θα σταματήσει να στέλνει τούρκους τουρίστες στη Θεσσαλονίκη; Ας το δοκιμάσουμε, να μας λυθεί η απορία.
 |
| Αυτοί που κόλλησαν ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ τις αφίσες, κυβερνούν τη χώρα. Θα πολεμήσουν αυτοί για σένα ή εσύ για αυτούς; Σε ανάλογες προδοτικές αφίσες, η Ισραηλινή Μοσάντ θα είχε εντοπίσει σε μισή ώρα τους συντάκτες του μηνύματος και θα τους είχε θάψει ζωντανούς, χωρίς δίκες και άλλα παραμύθια. Το ίδιο θα έκανε και η ΜΙΤ και η FSB και η CIA. Στην Ελλάδα, η Ε.Υ.Π. δεν μπορεί να τους εντοπίσει ούτε σε χίλια χρόνια. |
Ας ρουφήξουμε λοιπόν το αβγό μας, όσο δεν έχουμε κόκκινη γραμμή, που αν την ξεπεράσει κάποιος, πάμε ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ σε πόλεμο. Επειδή δεν πάμε για κανένα λόγο, (μα κανένα!) , ας μη φλυαρούμε άσκοπα εδώ και 40 χρόνια. Φοβόμαστε, σκύβουμε το κεφάλι, τρώμε τη φάπα μας και περιμένουμε την επόμενη.
Έχουμε ξεκαθαρίσει με απόλυτο τρόπο ότι δεν πάμε σε πόλεμο για τίποτε. Άρα ....υποχωρούμε μέχρις εσχάτων και παραδινόμαστε χωρίς τουφεκιά, όταν οι τούρκοι σηκώσουν, χωρίς καμία αντίσταση, την ημισέλινο στην Ακρόπολη. Ε, αφού όλοι όσοι προλάβουν θα φύγουν στο εξωτερικό ! Ε, αυτή είναι η αλήθεια, γιατί να υποκρινόμαστε; Λίγο ζόρισαν τα πράγματα και οι μισοί Έλληνες άρχισαν να κάνουν σενάρια φυγής στο εξωτερικό για να γλιτώσουν το τομαράκι τους.
Ε, αυτή είναι η αλήθεια, τι να κάνουμε τώρα; Να λέμε αερολογίες για να περισώσουμε την περηφάνειά μας; Μιλήστε με 10 ανθρώπους και πείτε τους "βλέπω να έρχεται πόλεμος". Όλοι θα σας πουν "μη γίνει τίποτε ξαφνικά, τουλάχιστον να προλάβουμε να πάρουμε το αεροπλάνο, να πάμε στη Γερμανία".
Ε, αυτή είναι η αλήθεια. Μπορεί να μας πονάει η τόση ξεφτίλα, αλλά κανείς δεν τολμάει να προφέρει τη λέξη πόλεμος, ούτε καν να τη σκεφτεί,. Ο φόβος μας κατακυρίευσε.
Ε, αυτή είναι η αλήθεια, ας αφήσουμε τους λεκτικούς λεονταρισμούς. Θα υποχωρούμε όσες φάπες κι αν τρώμε. Τόσο απλά και τόσο ειλικρινά.
Β.Π.
Υ.Γ.1) Ο λάτρης των Τούρκων κ.Μπουτάρης, τι λέει για τους φίλους του, τους Τούρκους; Τα κανάλια του (ΣΚΑΙ, ΑLPHA κ.λ.π.) γιατί δεν του τηλεφωνούν να μας πει τη γνώμη του για τον φίλο τουρκικό λαό; Του ζητούν τη γνώμη του, για τα βιάγκρα και τα μπουρδέλα, τώρα γιατί δεν θέλουν να τον εκθέσουν; Γιατί δεν του τηλεφωνούν από το κανάλι του (ΣΚΑΪ) να μας πει τι γνώμη έχει για τους φίλους τούρκους και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών;
Υ.Γ. 2) Δηλαδή αν οι τούρκοι βάλουν ισόβια τα παιδιά μας, τι θα κάνουμε; Πόλεμο;
Υ.Γ. 3) Τσίπρας και Καμμένος το έπαιζαν σε καιρούς ηρεμίας λεβέντες ΟΥΚάδες. Τώρα που έσφιξαν τα γάλατα κρύβονται σαν γυναικούλες. Όχι φυσικά, από σύνεση, για να προστατέψουν τα 2 αιχμάλωτα παιδιά μας όπως θα δικαιολογηθούν, αλλά από φόβο. Επειδή φοβούνται και αυτό είναι ένα κατανοητό ανθρώπινο συναίσθημα. Γι αυτό δεν ξαναφοράνε φόρμες παραλλαγής να πάνε στον Έβρο να πουλήσουν αντριλίκι.
Y.Γ. 4) Επειδή εγώ δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε, περιμένω να μου πει ο χαιδεμένος όλων των ΜΜΕ Μπουτάρης. Θα κάνω ό,τι πει ότι πρέπει να κάνουμε !
Υ.Γ. 5) Να διαβάζετε συχνά το μύθο του Αισώπου για τα ποντίκια που ήθελαν να φορέσουν κουδούνα στον γάτο που τους καταδίωκε. Τον ξαναπαραθέτω από κάτω
Σ’ ένα υπόγειο στην πλατεία Αβησσυνίας
συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μια φορά....
για να σκεφτούν πώς θα γλιτώσουν μια για πάντα
από του γάτου τον αιώνιο βραχνά
Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες
μα τελικά δεν καταλήξαν πουθενά
και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει
ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά
Τότε πετάγετ’ ένας νεαρός και λέει
Βρήκα τη λύση του προβλήματος, παιδιά!
Θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται
και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά
Κι όλοι φωνάξαν Μπράβο, αυτό είναι, συμφωνούμε!
και πέρασε η πρόταση του παμψηφεί
μα ένας γέρος ποντικός τους λέει Δικαίωμα!
και θέτει την εξής ερώτηση
Άμα μου λύσετε αυτή την απορία
τότε δε θά’χω αντίρρηση καμιά
Ποιος από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά
Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια
κι ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά
που πάει να πει ότι δε βρέθηκε κανένας
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά
Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες
τότε και μόνο όταν είναι εφικτές
μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις
ασ’τες καλύτερα, καθόλου μην τις λες.
http://makpress.blogspot.gr/2018/03/blog-post_29.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου