Μισθωτός, με ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη, ζητάει τον ουρανό με τ’ άστρα

 

Κάποια στιγμή αυτό το παραμύθι με τα μέτρα και τις επιβαρύνσεις πρέπει να τελειώσει. Οι όποιες αντοχές έχουν εξαντληθεί και τέλος πάντων, αν ορισμένοι δεν μπορούν, να το πάρουν απόφαση και να μας αδειάσουν τη γωνιά. Άρχισα να πιστεύω ότι πολύ τους βόλεψε τους κυβερνώντες η ιστορία με τη Χρυσή Αυγή και τη μετέτρεψαν σε… χρυσή ευκαιρία να περάσουν κι άλλα μέτρα υπαγορευμένα από την τρόικα, που βαραίνουν εκ νέου τους ίδιους και τους ίδιους.

 

Νισάφι πια. Βάλανε φόρους στα κινητά και τα ακίνητα, στα χωράφια και τα ρουμάνια. Έκαναν τον κόσμο να ανάβει κεριά στις εκκλησίες μήπως και βρει μια δουλειά των 300 ευρώ. Οδηγούν τον κόσμο στην... εξαθλίωση και δεν τους είναι αρκετό. Για να καταλάβουν δηλαδή την απόγνωση της κοινωνίας πρέπει ντε και καλά να δουν νεκρούς;

 

Από πού κι ως πού μας προέκυψε εκ νέου ζήτημα παρεμβάσεων στην αγορά εργασίας; Το θέμα μας τώρα είναι αν θα απελευθερωθούν οι απολύσεις; Έτσι κι αλλιώς δεν ισχύει κανένας νόμος στην Ελλάδα της εργασίας που να προστατεύει τον εργαζόμενο. Στο όνομα μιας εικονικής ανάπτυξης, που είναι μόνο στα όνειρα των κυβερνώντων, έχει συντελεστεί η κινεζοποίηση που τόσο επιθυμούσε η τρόικα. Τι περισσότερο να δώσουν οι εργαζόμενοι; Μόνο ψυχή απέμεινε. Ας την πάρουν κι αυτή…

 

Θέμα διαπραγμάτευσης είναι αν το όριο των απολύσεων θα αυξηθεί ή θα απελευθερωθεί; Αφού με την απειλή του λουκέτου κάθε εργοδότης μπορεί να δίνει ψίχουλα στους εργαζόμενους. Η τρόικα και η κυβέρνηση δεν έχουν να πουν το παραμικρό, δε σχεδιάζουν να κάνουν καμιά παρέμβαση για να πληρώνονται στην ώρα τους οι εργαζόμενοι, που στις περισσότερες επιχειρήσεις μετρούν περισσότερους μήνες απλήρωτοι, παρά αμειβόμενοι;

 

Δηλαδή με τις παρεμβάσεις τους είναι ικανοποιημένοι που δημιούργησαν μια αγορά εργασίας με πληρωμές έναντι; Και πόσες αντοχές πρέπει να έχει ένας εργαζόμενος για να μπορεί να επιβιώσει σε μια τέτοια κατάσταση; Απορώ: στόχος τους είναι οι φτωχοποιημένοι να γίνουν ακόμη πιο φτωχοί; Αν και με τέτοια μέτρα αντιλαμβάνομαι πως δεν τους αρκεί η φτωχοποίηση, θέλουν νεκρούς. Απολογισμό δεν κάνουν ποτέ; Πέτυχαν με όλες τις αλλαγές στην αγορά εργασίας να κάνουν την Ελλάδα πρωταθλήτρια (ακόμη και με τα αφερέγγυα επίσημα στοιχεία) της ανεργίας στην Ευρώπη. Με τα νέα μέτρα που σχεδιάζουν δημιουργούν μια χώρα με περισσότερους ανέργους, παρά εργαζόμενους. Αν μη τι άλλο αυτό είναι ανάπτυξη…

 

Οι επιθεωρήσεις εργασίας είναι πλέον τίτλοι κενοί περιεχομένου. Διότι για όσους δεν το γνωρίζουν, κυβερνώντες και τρόικα φρόντισαν να τις αποδυναμώσουν τόσο ώστε ο εργαζόμενος να μην έχει ούτε ένα μίνιμουμ προστασίας.

 

Και δε φτάνει που μπαίνει στο τραπέζι της συζήτησης η απελευθέρωση των απολύσεων, έρχεται και η νέα παρέμβαση αύξησης της παρακράτησης φόρου εισοδήματος από τα μπλοκάκια. Γιατί αυτή η πρεμούρα να περάσουμε ένα τέτοιο μέτρο, αυξάνοντας μάλιστα (σύμφωνα με τις πληροφορίες) κατά 6% το σημερινό ύψος του φόρου (είναι στο 20% και θέλουν να πάει στο 26%);

 

Μα πλέον στην Ελλάδα η έννοια του ελεύθερου επαγγελματία έχει αλλάξει. Όταν ολόκληρη η αγορά λειτουργεί με μπλοκάκια για να μην πληρώνουν εισφορές οι εργοδότες και να τις πληρώνουν οι εργαζόμενοι στις αυτασφαλίσεις και στο ετοιμοθάνατο ΤΕΒΕ, τότε μια τέτοια παρέμβαση δεν αφορά σε μικρο-επιχειρηματίες, αλλά σε υποαμειβόμενους εργαζόμενους, οι οποίοι παλεύουν για το 500άρικο κάθε μήνα. Σε λίγο όλες οι αγγελίες συνοικεσίων στη χώρα μας θα ξεκινούν από «Μ» (Μισθωτός, με ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη, ζητάει τον ουρανό με τ’ άστρα»).

 

Από αυτούς θέλει να πάρει η τρόικα; Επειδή είναι τα εύκολα θύματα; Επειδή δεν έχουν τρόπο να αντιδράσουν; Δεν τους φτάνει που τους κυνήγησαν από τις δουλειές τους, πετσοκόβοντας τις αποζημιώσεις τους και αφήνοντάς τους στο δρόμο χωρίς συντάξιμα και υγειονομική κάλυψη; Τώρα δεν τους επιτρέπουν να βγάλουν και μπλοκάκι; Διότι δεν είναι αυτό το πρώτο μέτρο ενάντια στα μπλοκάκια. Θυμηθείτε ότι υπάρχει και η εισφορά των 650 ευρώ, μόνο και μόνο επειδή έχεις μπλοκάκι κι ας μην έκανες είσπραξη ούτε ενός ευρώ μέσα στο έτος. Για να μη θυμηθώ το άλλο… σχέδιο να αυξηθεί κι αυτή η εισφορά στα 1.000 ευρώ. Να μην έχει ο κόσμος μισθωτή εργασία, να μην έχει συνεργασία. Να το δεχτούμε. Επειδή όμως κάπως πρέπει να βγάλει λεφτά και να ζήσει, τι απομένει; Η μαύρη εργασία. Μιλάμε τώρα για πολιτική, για όραμα, για οικονομικό αναπτυξιακό σχέδιο, για ανάκαμψη, για πρωτογενή πλεονάσματα… Τον κακό μας τον καιρό.

 

Θα πρέπει να γνωρίζουν όμως όσοι σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο ότι πλέον η πλειοψηφία του κόσμου πλήττεται από τα συνεχή μέτρα. Και μπορεί οργανωμένα να μην υπάρχει αντίδραση, αλλά καθένας πηγαίνει μόνος του στις κάλπες κι όχι μπούγιο…

 

Εκεί –εφόσον επιμένουν στην ίδια τακτική τρόικα και κυβερνώντες- ας είναι βέβαιοι ότι θα δοθούν απαντήσεις. Και οι φανφάρες περί αποσταθεροποίησης και κινδύνων έχουν πάψει προ πολλού να αποτελούν επιχειρήματα. Αν δεν το κατάλαβαν ορισμένοι και επιμένουν να κοροϊδεύουν, θα τους δοθεί η ευκαιρία να το καταλάβουν.

 

Μπροστά στην απόγνωση που δημιουργεί η ανέχεια, η φτώχεια, η ένδεια, η πείνα και η εξαθλίωση, η λογική παραμερίζει και η σκέψη είναι μία: «ας γίνει ό,τι θέλει». Αυτοί είναι που επέλεξαν να μην έχουμε τίποτα να χάσουμε…

 

 

Του Τάσου Τασιούλα