Γιατί άραγε ανεβαίνει η "ακροδεξιά";

Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση το πόσο επιμελώς αποφεύγουν να πουν την αλήθεια για τις πραγματικές αιτίες της πανευρωπαϊκής ανόδου της ακροδεξιάς τόσο οι δημοσιογράφοι όσο και οι πολιτικοί.

Ο συνδυασμός μαζικής και ανεξέλεγκτης εισόδου μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στην Ευρώπη και συστηματικού εκφυλισμού όλων των κοινωνικών αξιών είναι αυτός που οδηγεί στην εθνική αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών η οποία εκφράζεται προς το παρόν με ψήφο μεγάλης δυσαρέσκειας στα ακροδεξιά κόμματα. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών να...
εκφράζουν την αντίρρησή τους στο μέλλον που σχεδιάζουν γι’ αυτούς αφανή διεθνιστικά κέντρα. Η δημοκρατία επιτρέπει στον κόσμο να έχει διαφορετική άποψη για όσα θέλουν να του επιβάλλουν με το ζόρι τα ΜΜΕ, άλλα ιδιωτικά συμφέροντα ή μη κρατικές οντότητες οι οποίες κινούνται παρασκηνιακά και διαθέτουν οικονομική ισχύ και επιρροή.

Σε ό,τι αφορά στην ελληνική περίπτωση, η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής όχι μόνο δεν είναι νεοναζί (κατά γενική ομολογία), αλλά ούτε καν έχουν ιδέα για το τι είναι πραγματικά η ναζιστική ιδεολογία και ούτε τους ενδιαφέρει.

Aν υπήρχε οποιοδήποτε άλλο κόμμα το οποίο θα αποτελείτο από ανθρώπους που δεν προέρχονται από πολιτικά τζάκια και δεσμευόταν πειστικά σε δυο-τρία βασικά πράγματα που αποτελούν τον πυρήνα του ελληνικού πολιτικού προβλήματος σήμερα, θα έπαιρνε όχι μόνο τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής αλλά και άλλους τόσους πιθανώς.

Οι δεσμεύσεις του θα έπρεπε να είναι χονδρικά οι εξής:
άτεγκτη στάση και απόλυτη αυστηρότητα στην αντιμετώπιση φαινομένων διαφθοράς και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος,
κάθετη άρνηση στην αποδοχή της λαθρομετανάστευσης ως τετελεσμένου γεγονότος,
κάθετη και ασυμβίβαστη αντίθεση στον εκφυλισμό των βασικών κοινωνικών δομών και αξιών που αποτελούν τον συνεκτικό δεσμό του λαού μας, δηλαδή διατήρηση της εθνικής του ταυτότητας και συνείδησης.

Τόσο απλά νομίζω πως είναι τα πράγματα ως προς τη Χρυσή Αυγή. Ο κόσμος θέλει και έχει ανάγκη να πιστέψει ότι υπάρχει εναλλακτική λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας, αλλά παράλληλα υπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες που ενισχύουν την τάση μερίδας του εκλογικού σώματος να κινηθεί προς τα άκρα:

1) Τα κόμματα της εθνικής χρεοκοπίας, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, πρέπει να τιμωρηθούν για τη συμφορά που επέφεραν στον τόπο και οπωσδήποτε δεν είναι τα κατάλληλα για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Οι τεράστιες ευθύνες τους δεν μπορούν να παραγραφούν. Η χρεοκοπία δεν έπεσε από τον ουρανό, ούτε μπορεί να θεωρηθεί μια ατυχία ή κάτι σαν θεομηνία. Υπήρξαν συγκεκριμένα πρόσωπα και κόμματα που μας οδήγησαν σ' αυτή με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους και οφείλουν να πληρώσουν. Όπως συνέβαινε και στις αρχαίες τραγωδίες, θα πρέπει να υπάρξει κάθαρση για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο μέλλον ως λαός. Αν δεν τιμωρηθεί κανείς, τουλάχιστον πολιτικά αν όχι ποινικά, για όσα τραγικά βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, τότε το όνειδος αυτό θα το κουβαλάμε για δεκαετίες και θα μας στοιχειώνει.

2) Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και ως λαός. Δεν μπορεί να απειλείται η εθνική μας συνοχή και όλοι να σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν μπορεί να υποχρεωνόμαστε να συμβιώνουμε με 2 εκατομμύρια λαθρομετανάστες πολλοί από τους οποίους πιθανώς να είναι θαυμάσιοι άνθρωποι και αναξιοπαθούντες, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι παράνομοι και ότι καταπάτησαν τους ελληνικούς νόμους ερχόμενοι εδώ με το έτσι θέλω. Στην Ελλάδα κάνει κουμάντο ο ελληνικός λαός. Αυτός είναι κυρίαρχος κατά το Σύνταγμα, απ’ αυτόν πηγάζουν όλες οι εξουσίες και για το δικό του όφελος ασκούνται. Τα λόγια αυτά δεν γράφτηκαν στο Σύνταγμά μας για πλάκα, ούτε για να γεμίσουν απλώς τα άρθρα του. Αποτελούν την πεμπτουσία του πολιτεύματός μας, τον υπέρτατο κανόνα του κοινωνικού συμβολαίου με βάση το οποίο συμβιώνουμε σε αυτόν τον τόπο. Άρα το να μην ερωτάται ΠΟΤΕ ο ελληνικός λαός για το αν δέχεται την πληθυσμιακή αλλοίωσή του ή τη μαζική εισροή ανθρώπων άλλης θρησκείας και άλλης κουλτούρας οι οποίοι στη συντριπτική πλειονότητά τους ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ αποδεδειγμένα να αφομοιωθούν με την ελληνική κοινωνία, είναι όχι μόνο αντισυνταγματικό και αντιδημοκρατικό αλλά κυριολεκτικά έγκλημα.

3) Στη δημοκρατία τα πράγματα οφείλουν να είναι απολύτως ξεκάθαρα και ο νόμος να γίνεται σεβαστός από όλους χωρίς αστερίσκους και εξαιρέσεις. Όταν ένα κόμμα έχει την άδεια του Αρείου Πάγου να κατέλθει στις εκλογές, το να αποκλείεται από όλα τα ΜΜΕ, να φιμώνεται συστηματικά και να στερείται τη νόμιμη χρηματοδότησή του επειδή έτσι αποφάσισαν στη Βουλή οι πολιτικοί αντίπαλοί του είναι τουλάχιστον άδικο αν όχι ανήθικο. Ακούμε συχνά πως οι εκλογές είναι η γιορτή της Δημοκρατίας, αλλά για να έχουν κύρος και για να είναι δίκαιες θα πρέπει να γίνονται με κοινά αποδεκτούς κανόνες. Επομένως ή η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση οπότε κακώς η Δικαιοσύνη τής επιτρέπει να είναι υποψήφια στις ευρωεκλογές και φέρει ακέραια την ευθύνη για τις εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που καταλήγουν εκεί αφού δεν προστατεύει τον λαό, ή δεν είναι εγκληματική οργάνωση οπότε κακώς αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο χωρίς να υπάρχει καμία επίπτωση για όσους παρανομούν σε βάρος της. Μεσοβέζικες λύσεις δεν μπορεί να υπάρχουν σε αυτό το ζήτημα. Εφόσον η ανώτατη βαθμίδα της ελληνικής Δικαιοσύνης επέτρεψε τη συμμετοχή αυτού του κόμματος στις εκλογές, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες με ΟΛΑ τα άλλα κόμματα. Στο ζήτημα αυτό δεν χωρούν δικαιολογίες, ούτε θα πρέπει να ανεχόμαστε την παραβίαση της ίσης αντιμετώπισης των κομμάτων από τα ΜΜΕ διότι αυτή είναι μια άκρως επικίνδυνη ατραπός που δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει στο μέλλον. Πρόσφατα άκουσα σε τηλεοπτική εκπομπή έναν πολιτικό να χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «πολιτικό μόρφωμα» επειδή έχει πολλές συνιστώσες στους κόλπους του! Αν ο πολιτικός λόγος φύγει από τα επιχειρήματα και καταλήξει στον αυθαίρετο χαρακτηρισμό των αντιπάλων ως «πολιτικών μορφωμάτων», τότε η δημοκρατία μας κινδυνεύει σοβαρά. Δεν μπορεί να γίνεται πολιτική με ταμπέλες που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, αλλά μόνο με προγράμματα και θέσεις.

Όσο οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι συνεχίζουν να υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται τις παραπάνω αλήθειες, τόσο το κύμα διαμαρτυρίας, αγανάκτησης και αντίδρασης που εκφράζεται με τη στήριξη της ακροδεξιάς θα γιγαντώνεται. Και το κύμα αυτό αντιμετωπίζεται μόνο με την ειλικρινή κατανόηση και παραδοχή των αιτίων του, καθώς και με τη θεραπεία τους. Ούτε με ξόρκια, ούτε με αφορισμούς, ούτε με κανέναν άλλον τρόπο. Μπορεί αυτό να ακούγεται δυσάρεστο αλλά νομίζω ότι είναι η ωμή πραγματικότητα.


Stirlitz