Ο φθονερός άνθρωπος

Ο φθονερός άνθρωπος ζει και βασιλεύει ανάμεσά μας. Το μέλημά του είναι να ζηλεύει, να επιβουλεύεται, να διαβάλλει, να συκοφαντεί και να ασχημαίνει τον κόσμο μας.

Φθονεί τους πάντες άκριτα και αβασάνιστα, όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει: μισεί τον γείτονα και το καινούριο του αυτοκίνητο, κι ας μην ξέρει ο ίδιος να οδηγεί.

Μισεί το...
κρεοπωλείο στη γωνία, μολονότι σιχαίνεται και το κρέας. Μισεί το σκύλο του περαστικού, αν και ο ίδιος έχει αλλεργία στα ζώα. Φθονεί ακόμη και την υγεία των ανθρώπων! Μισεί τα καινούρια άμφια του ιερέα της ενορίας, γιατί…Γιατί έτσι…και ασφαλώς δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό να γίνει παπάς!

Σε κάθε επιτυχία του άλλου αρρωσταίνει, υποφέρει, ασχημαίνει και το πρόσωπό του γεμίζει μίσος και ρυτίδες, το μάτι και το μυαλό του θολώνει, δείχνει γερασμένος, γιατί είναι γερασμένη και η ψυχή του.

Πρόσκαιρα μπορεί να ξεγελάσει, είτε με το χαμόγελό του, είτε με την χαμηλή σε ένταση φωνή, ξέρει καλά να προσποιείται ο φθονερός, αλλά από την κακία, τη ζήλια και την περιφρόνηση παραφρονεί!

Στο βάθος η ζηλοφθονία του πηγάζει από την εσωτερική του ανεπάρκεια, την κενότητα, και τη δυσαρέσκεια από τη ζωή του, γι’αυτό και ζηλεύει τον ηθικά πλήρη και ήρεμο.


Ο φθόνος είναι σαράκι που του κατατρώει την ψυχή, είναι αρρώστια, επικίνδυνο καρκίνωμα για την κοινωνία. Αγαπά να μισεί, αγαπά να φθονεί και θεωρεί ότι όσα οι άλλοι έχουν είναι από τύχη ή πονηρά μονοπάτια κάθε είδους. Ούτε υποπτεύεται φυσικά ότι μπορεί πίσω από κάθε καλό να κρύβονται μόχθοι και προσπάθειες χρόνων. Βρίσκεται εγκλωβισμένος στην κακία και στο θλιβερό του είδωλο, θεωρώντας ότι όλοι θα πρέπει να περιστρέφονται γύρω από αυτό. Έτσι μεγιστοποιείται η δυστυχία του, αφού οι επιθυμίες του δεν βρίσκουν αποδέκτες και πρόσφορο έδαφος!

Ο φθονερός δεν απαλλάσσεται ποτέ από την κακία και τη ζηλοφθονία του, παρά μόνο όταν φύγει από τη ζωή, βασανισμένος πνευματικά, άσχημα γερασμένος και άρρωστος από τη νοσηρή του σκέψη.

Είχε όμως και χαρές στη ζωή του, δεν έχει παράπονα, έζησε στιγμές μεγαλείου: πίκρανε, διέβαλλε, σπίλωσε υπολήψεις, διέλυσε ανθρώπινες σχέσεις, δεν έδειξε επιείκεια, δάγκωσε χωρίς οίκτο και μάτωσε ψυχές, ενώ τα δάκρυα των ανθρώπων του δρόσιζαν το μέτωπο! Ο φθονερός είναι ψυχή ζυμωμένη με το κακό και ο ίδιος είναι το ίδιο το κακό και η απόλυτη δυστυχία!


 Zωή Χατζηθωμά / http://trikkipress.gr