Οι Ιταλοί ζητούν αποζημίωση-μαμούθ από Standard & Poor's

Οι θησαυροί της ιταλικής κληρονομίας είναι αμέτρητοι και αξεπέραστοι, όμως ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's τους προσπέρασε όταν υποβάθμιζε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Αυτό υποστηρίζει το Ελεγκτικό Συνέδριο της Ιταλίας, που ετοιμάζεται να ζητήσει αποζημίωση 234 δισ. ευρώ για τη ζημιά που υπέστη η ιταλική πολιτιστική κληρονομιά από την «ελλιπή πιστοληπτική αξιολόγηση».

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Corriere della Serra», ανάλογη προσφυγή θα κατατεθεί και κατά των οίκων αξιολόγησης Fitch και Moody's.



Η εκτίμηση

Η κίνηση βασίζεται στη λογική ότι στην εκτίμηση του πλούτου της χώρας πρέπει να συμπεριληφθούν και τα έργα τέχνης, τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής, τα έργα της λογοτεχνίας, αλλά και κινηματογραφικά έργα. «Οι ταινίες του Φεντερίκο Φελίνι, για παράδειγμα», όπως έγραψαν οι «Financial Times». Ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης επιβεβαίωσε την είδηση της δικαστικής προσφυγής, τονίζοντας όμως ότι «στερείται ουσίας και σοβαρότητας». Αν οι οικονομικοί αναλυτές είχαν αφιερώσει περισσότερο χρόνο θαυμάζοντας μια τοιχογραφία του Μιχαήλ Αγγελου ή διαβάζοντας Δάντη, αντί να μελετούν τους αριθμούς, μπορεί να μην είχαν οδηγήσει στην... κόλαση που έπληξε την ιταλική αγορά κρατικών ομολόγων, αναφέρει το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Η Standard & Poor's αποκάλυψε ότι της κοινοποιήθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο ότι οι οίκοι αξιολόγησης μπορεί να έχουν ενεργήσει παράνομα και οδήγησαν την αγορά ομολόγων σε ζημιές ύψους 234 δισ. ευρώ, εν μέρει, παραλείποντας να εξετάσουν την πλούσια πολιτιστική ιστορία της Ιταλίας, όταν υποβάθμισαν τη χώρα. Κοινοποιώντας στον S&P ότι προχωρά σε νομική δράση, το ιταλικό Ελεγκτικό Συνέδριο τόνισε: «Ο S&P ποτέ στην αξιολόγησή του δεν επεσήμανε την ιστορία της Ιταλίας, την τέχνη ή τα τοπία, τα οποία, όπως καθολικά αναγνωρίζονται, αποτελούν τη βάση της οικονομικής ισχύος της χώρας». Ιταλός αξιωματούχος επιβεβαίωσε τη δικαστική αυτή έρευνα.

Το ιταλικό Ελεγκτικό Συνέδριο εξετάζει εάν οι «απερίσκεπτες» εκθέσεις του οίκου αξιολόγησης σχετικά με το δημόσιο χρέος της Ιταλίας συνέβαλαν στην επιδείνωση της κρίσης του δημόσιου χρέους της χώρας, υποχρεώνοντας τις κυβερνήσεις του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και, στη συνέχεια, του Μάριο Μόντι να λάβουν μέτρα έκτακτης ανάγκης.


Δημοκρατία