Πως πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι

Πριν 4 χρόνια όταν συζητούσαμε με φίλους, διατύπωνα με βεβαιότητα την άποψη ότι δεν μπορεί να μην γνωρίζουν πόσοι είναι όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, του στενού και του ευρύτερου Τομέα, των Οργανισμών, πόσοι των κρατικών επιχειρήσεων, ΔΕΚΟ, ΝΠΔ&ΙΔ, ΜΚΟ, πόσες  Ανεξάρτητες και Ρυθμιστικές Αρχές, και λοιπά επί τούτοις κατασκευάσματα, που  αμείβονται κάθε μήνα, αφού υπάρχουν οι καταστάσεις με τις οποίες δίδεται η εντολή καταβολής του μισθού των.

Δεν φανταζόμουν ότι αυτό που έλεγα αστειευόμενος,...
ότι κάθε Υπουργείο, Δημόσια Επιχείρηση, κτλ. πριν το τέλος του μηνός απλώς  τηλεφωνεί στο Ταμείο του Κράτους και λέει, στείλτε μου 8 εκατ. ευρώ  π.χ,  για τούτο τον μήνα. Και τους τα εμβάζουν, χωρίς να έχουν υποβληθεί Καταστάσεις με τους χρόνους απασχόλησης! Αυτές κάνουν έως δύο χρόνια να πάνε, και φυσικά μόνον συγκεντρωτικά. Τα λεπτομερειακά τα κρατάει ο επί μέρους άρχων.
 
Και τον συλλογισμό μου αυτόν, τον στήριζα στην  πείρα που απέκτησα αμέσως μετά την πρώτη εβδομάδα στην πρώτη  μου δουλειά, (διότι δεν σταδιοδρόμησα μόνιμα επί 48-ετίαν σε μία και μόνο), όταν μου έφερε ο εργοδηγός να υπογράψω την εβδομαδιαία κατάσταση των δεδουλευμένων του Τμήματος μου. Να προσθέσω ότι με είχε προειδοποιήσει φίλος από την εποχή που ήμαστε στρατιώτες, να προσέχω, γιατί στον στρατό που έπαιρναν πολίτες για αγγαρείες, έκλεβαν προσθέτοντας ανύπαρκτα ονόματα στις καταστάσεις πληρωμής  των   πολιτών που εργάσθηκαν. Η κατάσταση που συνέτασσε «σημειωτής» μαζί με τον εργοδηγό, περιελάμβανε όσα ονόματα είχε το τμήμα, το ημερομίσθιο του καθενός, τις μέρες και ώρες που εργάσθηκε, τις υπερωρίες και τις δικαιολογημένες ή όχι απουσίες. Αυτά διασταυρούμενα με την καταγραφή του ρολογιού προσέλευσης που κτύπαγαν όταν έμπαιναν και όταν έφευγαν οι εργάτες από το εργοστάσιο. Εφ’όσον το ενέκρινα ο ταμίας ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει τους εργάτες, και μετά όλα τα παραστατικά γύριζαν στο λογιστήριο. Έτσι ξέραμε πάντα ακριβώς το σύνολο αλλά και για κάθε τμήμα πόσοι απασχολήθηκαν κάθε βδομάδα.

Αυτή η διαδικασία είναι ρουτίνα σε κάθε εργοστάσιο, ή εργοτάξιο, πλοίο, κτλ. σε ολόκληρο τον κόσμο και οι απάτες περιορίζονται στο ελάχιστο σε αυτή την βαθμίδα ευθύνης. Γινόταν έτσι το 1974, στο δικό μας Κράτος;

Την απορία μου αυτή, την διετύπωνα κάθε φορά  στα 4 αυτά χρόνια σε φίλους, όταν άλλοι υπεστήριζαν ότι οι Δ.Υ. υπερβαίνουν τους 1.200.000, άλλοι το 1 εκατομμύριο, ο Μανιτάκης 630.000 τόσες χιλιάδες, ο Μητσοτάκης ότι δεν υπάρχει λόγος μειώσεως, αλλά καλύτερης οργάνωσης για την εξυπηρέτηση του πολίτη (!), και κανείς δεν έχει δώσει ποτέ, πόσοι είναι, όπως  και πόσοι οι Οργανισμοί, από τους 300 που πήγε να κλείσει ο Πάγκαλος, μέχρι τους 800 που λένε ότι υπάρχουν ακόμα, και σε κάτι άλλα φανταστικά νούμερα που θα πρέπει να οφείλονται σε υπερβολές. Αλλά τον ακριβή αριθμό, πάλι ακόμα δεν τον ξέρουμε. Ο ΟΟΣΑ μήπως ή η Τρόϊκα τον ξέρει καλύτερα? Δεν ξέρω. Αμφιβάλλω.

Και ήλθε στις 13/5 στο Capital ένα άρθρο του κ. Αλέξανδρου Κλώσσα, που εξηγεί πώς γίνονται οι πληρωμές στο Δημόσιο. Αυτό για το οποίο απορούσα τόσα χρόνια!  Τα Υπουργεία απλώς ζητούν κονδύλια και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους  τα στέλνει, χωρίς αντίρρηση. Μαθαίνει μόνο με μεγάλη καθυστέρηση   αν βρέθηκαν πάνω ή κάτω από τους στόχους των δαπανών τους και αν εκτελέστηκε σωστά ή όχι ο προϋπολογισμός τους, χωρίς όμως στοιχεία για το που κατευθύνθηκε η πληρωμή. Ακόμα και μετά το αίτημα της αποστολής χρημάτων που υποβάλλουν στο Γενικό Λογιστήριο αν αναφέρονται συγκεκριμένοι κωδικοί δαπάνης όταν/και εάν το πράττουν, έχουν τη δυνατότητα οι αιτούντες να μεταφέρουν χρήματα από έναν κωδικό σε άλλον, χωρίς να αναφέρουν για την τροποποίηση και την νέα  κατάληξή τους. Μπορούν δηλαδή ενώ ζήτησαν για την X  δαπάνη να πάνε τα χρήματα στα θυλάκια άλλων, ή και των ιδίων που τα διαχειρίζονται με εικονικά  by-passes. Το ίδιο και χειρότερο για τους   Δήμους και τα Περιφεραρχεία. Φυσικά  η ταχύτητα με την οποία στέλνονται τα στοιχεία στο Γ.Λ.Κ. είναι με τον αραμπά. Φθάνουν με καθυστέρηση ακόμα και δύο ετών. Πολύ αργά για έλεγχο. Χωρίς νόημα πλέον. Οι κλοπές έχουν γίνει πιά. Αναρωτιέμαι φθάσαμε σε αυτό τον τρόπο ή γινόταν έτσι και πριν την λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ;  

Δημιούργησαν αυτόν τον αδιαφανή τρόπο για να μην ελέγχονται οι απάτες πληρωμής.  Έφτιαξαν  την αόρατη αυτή μέθοδο, που κανείς δεν μπορεί να μάθει πόσα καταβάλλονται σε ποιους και για ποιο έργο. Γιατί, δεν θέλουν να γίνει γνωστός ο αριθμός. Για αυτό και δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πόσοι είναι τελικά οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, 4 χρόνια τώρα.

Η ίδια αδιαφάνεια, με άλλη μορφή  υφίσταται στη φοροδιαφυγή. Προσπαθούν να επαναφέρουν την προγενέστερη κατάσταση τώρα που παρ’ ολίγον να τους έφευγε ο έλεγχος με την δημιουργία Γεν. Γραμματείας Εισπράξεων. Που  συστάθηκε ύστερα από μύριες αναβολές και κωλυσιεργίες, και  κατόπιν τελεσιγράφου των διασωστών--δανειστών, που ήξεραν πολύ καλά γιατί αρνιόντουσαν,  όχι ότι δεν μπορούσαν, αλλά  δεν ήθελαν να πατάξουν την φοροδιαφυγή. Και τώρα προσπαθούν πλαγίως, να επαναφέρουν στο Υπ. Οικ.  Με αφαίρεση εκείνων των αρμοδιοτήτων που θα τους επιτρέπουν πάλι να έχουν τον έλεγχο για να καθορίζουν την είσπραξη, ή όχι  φόρων  από τους μεγάλους φοροδιαφεύγοντες. Δημιουργούν μια τέτοια μορφή συστήματος, όπου τον έλεγχο τον έχουν πάντα αυτοί. Και ισχυρίζονται ακόμα ότι αναμορφώνουν το Κράτος!

Το ψάρι, δεν ώζει από το κεφάλι. Ώζει ολόκληρο, παντού. Έχει κατέβη  από την κεφαλή στα κατώτατα κλιμάκια. Όποια πέτρα του Δημοσίου και αν σηκώσεις, θα συναντήσεις σκάνδαλο, απάτη, κατάχρηση, κλεψιά. Το σημερινό κράτος Κε Μητσοτάκη, δεν μπορεί να επισκευασθεί, πρέπει να γκρεμιστεί ολόκληρο. Και στο νέο που θα δημιουργηθεί, να κυριαρχεί  ικανοποίηση σε αυτούς που κάνουν ευσυνείδητα την δουλειά τους, και  φόβος, φόβος  τιμωρίας οριστικής απόλυσης σε εκείνους που θα παραβούν τον ιερό όρκο της εξυπηρέτησης του πολίτη.

Αλλά αυτά που λέμε, ύστερα από την τροπή που πήραν τα πράγματα  με την εγκαθίδρυση του άκρατου λαϊκισμού και μέσα στην  Κυβέρνηση, είναι όνειρα νυκτός όποιας εποχής διαλέξετε.

Η  διαφθορά της κορυφής, καθαγιάζει τη φαυλότητα της βάσης.

* Ο κ. Βασίλης Διον. Αναστασίου είναι Διπλ. Μεταλλουργός- Μηχ. του ΕΜΠ, με μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ στο Industrial-Engineering, στην Οργάνωση Επιχειρήσεων, και στα Corporate Economics.