Eίναι ολοφάνερο πια, πως αυτοί οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, προχωρούν μεθοδικά όχι στην εξυγίανση της οικονομίας, αλλά στην μεταφορά πόρων από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα. Μέσο γι΄αυτόν τον σκοπό είναι η υπερφορολόγηση και η μη καταβολή των οφειλομένων του Κράτους στους ιδιώτες, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι επιχειρηματίες.
Αυτή η μεταφορά πόρων δεν χρησιμοποιείται για δημόσιες επενδύσεις, που θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας, αλλά για την μισθοδοσία νεοπροσλαμβανόμενων στο δημόσιο, με ποικίλες σχέσεις εργασίας. Η ΕΛΣΤΑΤ είναι αποκαλυπτική.
Μεταξύ Οκτωβρίου 2015 και Οκτωβρίου 2016, προσλήφθηκαν 27.700 άτομα με ετήσιο κόστος που ξεπερνά τα 150 εκατομμύρια ευρώ.
Μεταξύ Οκτωβρίου 2015 και Οκτωβρίου 2016, προσλήφθηκαν 27.700 άτομα με ετήσιο κόστος που ξεπερνά τα 150 εκατομμύρια ευρώ.
Είναι η πρώτη φορά που έχουμε τέτοιο πάρτυ διορισμών στην μνημονιακή εποχή, και είναι απολύτως λογικό, γιατί έχουμε για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση στον τόπο μας. Είναι κοινός τόπος πως το μοντέλο της Αριστεράς είναι ο διευρυμένος δημόσιος τομέας και οι μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις, καταστάσεις που απαιτούν και μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων. Και συνεπείς στην ιδεολογία τους, αυτό ακριβώς πράττουν. Προσλαμβάνουν.
Η ένοχη σιωπή του Μεγάρου Μαξίμου στις σχετικές αποκαλύψεις και οι ύβρεις εναντίον των δημοσιογράφων, φανερώνουν το βάσιμο των στοιχείων. Το κουαρτέτο δεν ενδιαφέρεται για όλα αυτά, καθώς ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα επιτυγχάνεται. Ελάχιστα φαίνεται ότι τους απασχολεί, το πώς γίνεται αυτό. Κάτι που αποδεικνύει με την σειρά του, πως εξίσου ελάχιστα ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη στην πατρίδα μας. Αυτοί έθεσαν τους στόχους και ο ΣΥΡΙΖΑ τα μέσα. Η δουλειά να γίνεται.
Όλη αυτή η δυσάρεστη κατάσταση—επιεικής χαρακτηρισμός—σημαίνει πως η επόμενη κυβέρνηση θα έχει την δυνατότητα, στο μέτρο των ικανοτήτων της, να αλλάξει τα μέσα για την επίτευξη των ίδιων στόχων. Δηλαδή αντί να φορολογεί βάναυσα τον ιδιωτικό τομέα, να περικόψει τις λειτουργικές δαπάνες του δημοσίου. Εκεί που υπάρχει πολύ λίπος ακόμα.
Μέχρι τότε όμως, ο συνδυασμός της υπερφορολόγησης και της συνέχισης των προσλήψεων, θα καταστήσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών, όχι ένα ακόμα οικονομικό φαινόμενο των μνημονίων, αλλά μια κοινωνική μάστιγα. Εκατομμύρια Ελληνες βρίσκονται, ήδη, κάτω από την κόκκινη γραμμή. Οδεύουν ολοταχώς—λόγω της αβάστακτης φορολογίας—στο οικονομικό και, συνακόλουθα, στο κοινωνικό περιθώριο. Αν σε αυτό το νοσηρό κλίμα συνυπολογίσουμε και την επερχόμενη ασφαλιστική λαίλαπα, κυρίως, στους ελεύθερους επαγγελματίες, τότε τα περιθώρια ανάκαμψης σε μια κοινωνία που αναπτύσσεται μέσα από την κατανάλωση, είναι μηδαμινά.
Όπως γίνεται αντιληπτό, το θέμα είναι πολιτικό. Αφορά την κοσμοαντίληψη και το κοινωνικό μοντέλο που οραματίζεται η κυβέρνηση. Η κάθε κυβέρνηση. Γιατί και οι προηγούμενες αντιμετώπιζαν το δημόσιο σαν το «μεγάλο μαγαζί τους.» Είναι άδικο να αποδώσουμε όλες τις ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ για μια κατάσταση που έχει βαθιά τις ρίζες της στον χρόνο. Απεναντίας, αυτή η κατάσταση και οι παράγωγες νοοτροπίες, έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Αν το διάδοχο κυβερνητικό σχήμα δεν ακολουθήσει ένα οικονομικά φιλελεύθερο μοντέλο, με ό,τι αυτό σημαίνει, τότε για μια ακόμα φορά οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν το τίμημα μιας, εγνωσμένα, αποτυχημένης πολιτικής.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα!
Του Σάκη Μουμτζή / liberal.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου