Γιατί οι διαρρήκτες σφυρίζουν κλέφτικα

Και μόνον ο ήχος του κινητού στις 2.10 π.μ. έκανε τον φίλο μου να σκεφτεί αμέσως ότι κάτι κακό συνέβη. Και όντως, μόλις το σήκωσε, άκουσε τον υπάλληλο της εταιρείας του συναγερμού να τον ρωτά αν λείπει για Πάσχα. «Εχουμε παραβιάσεις σε τέσσερις ζώνες», τον ενημέρωσε και ο φίλος μου κατάλαβε ότι αυτή τη φορά ο συναγερμός δεν χτύπησε χωρίς λόγο. «Να στείλουμε την αστυνομία;», τον ρώτησαν. «Εννοείται», απάντησε χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα άλλο. Βρισκόταν για τριήμερο σε νησί του Αργοσαρωνικού και το σπίτι του είναι στην Πολιτεία.

Λίγες ώρες αργότερα επιβεβαιώθηκαν τα δυσάρεστα. Η διάρρηξη...
είχε γίνει λίγο μετά τις 2 π.μ. της Μ. Παρασκευής και η αστυνομία έφτασε 40 λεπτά αργότερα, όταν οι κλέφτες είχαν γίνει καπνός, έχοντας εισβάλει και στα δύο διαμερίσματα της διπλοκατοικίας. Κι έχει ενδιαφέρον να σας πω κάποιες λεπτομέρειες, γιατί δείχνει πώς γίνονται πλέον οι διαρρήξεις. Οι κλέφτες αρχικά έκοψαν έξω από το σπίτι όλες τις τηλεφωνικές γραμμές για να εμποδίσουν τον συναγερμό του φίλου μου –που μένει στον πρώτο όροφο– να ενημερώσει το κέντρο λήψης σημάτων. Αμέσως μετά, εντόπισαν τις δύο σειρήνες που υπάρχουν στα δύο μπαλκόνια και τις έκαψαν με καμινέτο με μικρό φλογοβόλο! «Παλιότερα, τις έβαζαν σε κουβά με νερό για να πνίξουν τον ήχο τους, αλλά τώρα τις καίνε γιατί έτσι η σειρήνα δεν προλαβαίνει καν να χτυπήσει», είπαν οι αστυνομικοί. Στη συνέχεια, με λοστό παραβίασαν την εξώπορτα, ενώ μόλις είδαν ότι το σπίτι έχει ασύρματες κάμερες, ξήλωσαν και το ρούτερ που τις «διαβάζει» και αποθηκεύει τις εικόνες τους, κι άρχισαν να ψάχνουν παντού για χρήματα ή κοσμήματα. Προφανώς, κάποιος εξ αυτών εντόπισε ότι ο φίλος μου είχε στο σύστημα συναγερμού και ακόμη μία δικλίδα ασφαλείας. Ενα καρτοκινητό τηλέφωνο που ενημερώνει αυτόματα την εταιρεία συναγερμού όταν συμβεί κάτι, στη γραμμή του σταθερού, ή όταν υπάρχει διακοπή ρεύματος. Οι κλέφτες κατέστρεψαν και αυτό το σύστημα, αλλά καθώς φοβήθηκαν ότι είχε ήδη ενημερωθεί η αστυνομία –όπως όντως είχε συμβεί–, διέφυγαν έχοντας όμως προλάβει να βρουν ένα μικρό locker με κάποια κοσμήματα. «Το μόνο που δεν είχα σκεφτεί ήταν να κρύψω μια κάρτα GSM και μέσα στο locker, μήπως και τους συλλάβω στο κρησφύγετό τους», μου είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού ο φίλος μου. Υπάρχει λόγος που αποφάσισα να σας διηγηθώ το περιστατικό. Είναι γιατί συνειδητοποίησα πως ό,τι προληπτικό μέτρο και να πάρει κανείς, ακόμη και αν αξιοποιήσει την πλέον σύγχρονη τεχνολογία, όπως ο φίλος μου, δεν μπορεί τελικά να αποτρέψει μια διάρρηξη, αν οι κλέφτες δεν φοβούνται την άμεση επέμβαση της αστυνομίας. Δεν συζητώ καν για τις εφιαλτικές περιπτώσεις στις οποίες οι διαρρήκτες μπουκάρουν σε ένα σπίτι με τους ενοίκους παρόντες. Τις ληστείες αυτές μέχρι πρότινος τις θεωρούσαμε εξωπραγματικές στην Ελλάδα και το γεγονός ότι καταγράφονται ολοένα και συχνότερα δείχνει πόσο σοβαρά πάσχει το σύστημα αποτροπής της εγκληματικότητας.

Περιορίζομαι στις συνήθεις διαρρήξεις γιατί αυτές είναι που έχουν ξεφύγει πια από κάθε έλεγχο, καταγράφοντας κάθε εξάμηνο και νέα ρεκόρ στα στατιστικά της ΕΛ.ΑΣ. Είναι προφανές ότι για να αποτραπεί μια διάρρηξη, οι κλέφτες θα πρέπει έστω να ανησυχούν ότι από τη στιγμή που θα ενεργοποιηθεί ένας συναγερμός, θα έρθουν σε ελάχιστα λεπτά αντιμέτωποι με την αστυνομία. Ε, λοιπόν, ξέρετε γιατί αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ τους τελευταίους μήνες; Γιατί η κατά τα άλλα εξαιρετική ομάδα ΔΙ.ΑΣ., που έχει στην ευθύνη της την αποτροπή των διαρρήξεων, έχει επιφορτιστεί και με τη λεγόμενη φύλαξη «έτερων» στόχων. Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Οτι καθημερινά αμέτρητοι άνδρες της ΔΙ.ΑΣ. «παρκάρονται» επί ώρες στους σταθμούς των λεωφορείων, των ΗΣΑΠ και του μετρό για να μη σπάζουν οι ανεγκέφαλοι τα ακυρωτικά μηχανήματα, εκτός του ότι έχει επανέλθει η μάστιγα της μόνιμης φύλαξης γραφείων πρώην και νυν πολιτικών και άλλων συναφών «στόχων» λόγω του ανεξέλεγκτου τρόπου που δραστηριοποιούνται παρεμφερείς αναρχο-ανόητες οργανώσεις τύπου «Ρουβίκωνα». Με συνέπεια, εκατοντάδες άνδρες της ΔΙ.ΑΣ. να σκορπίζονται κάθε μέρα σε εντελώς άσχετα σημεία σε σχέση με τους τομείς ευθύνης τους και να φτάνουν σχεδόν πάντα «κατόπιν εορτής» όπου πραγματικά χρειάζονται.

Κατά τα λοιπά, ιδού τι άκουσε ο φίλος μου όταν πήγε να καταθέσει για το τυπικό τη μήνυση κατ’ αγνώστων. «Και να τους συλλάβουμε, ούτως ή άλλως δεν τους βάζουν μέσα, γιατί δεν έχουν χώρο οι φυλακές. Αφού να φανταστείτε, οι τελευταίοι που πιάσαμε τις προάλλες, έκαναν πλάκα μεταξύ τους μέσα στο περιπολικό γιατί ήξεραν την τύχη τους».


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΟΥΛΑΣ