Όπως έχει πει πολύ εύστοχα σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος, «η Τουρκία δεν επιτίθεται, αλλά σπρώχνει διαρκώς». Τόσα χρόνια δεν αντιδρούμε σ' αυτό το «σπρώξιμο» το οποίο όμως αποφέρει κέρδη στην Τουρκία λίγο-λίγο ενώ ταυτόχρονα στριμώχνει εμάς όλο και περισσότερο στη γωνία λιγοστεύοντας τις εναλλακτικές λύσεις μας. Αν περιμένουμε πότε θα μας επιτεθεί η Τουρκία για να αντιδράσουμε δυναμικά, ματαιοπονούμε - πρέπει πάση θυσία να σταματήσουμε το «σπρώξιμο» που κάνει καθημερινά σε βάρος μας.
Επειδή πολλοί φίλοι ρωτούν συχνά «και τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις;», θα εκθέσω την προσωπική μου άποψη γι' αυτό. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που θα πρέπει να επιδιώξει τώρα η Ελλάδα είναι να «κόψει τον βήχα» στους Τούρκους μια και καλή, όσο είναι ακόμα σχετικά νωρίς, και πριν αποτολμήσουν να προχωρήσουν σε οδυνηρά τετελεσμένα σε βάρος μας τα οποία θα μας εκθέσουν και θα μας εξευτελίσουν διεθνώς. Θα ήταν βεβαίως πολύ καλύτερο να είχαμε κάνει αυτό που θα περιγράψω, αμέσως μόλις εκλέχθηκε η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά φυσικά δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο ο Μητσοτάκης και η ομάδα των συνεργατών του να προέβαιναν σε δυναμικές κινήσεις κατά της Τουρκίας.
Η καλύτερη αντίδραση που θα μπορούσαμε να κάνουμε θα ήταν να στήσουμε ένα απολύτως αιφνιδιαστικό και συντριπτικό πλήγμα κατά της Τουρκίας σε περιορισμένο χώρο, σε περιορισμένη κλίμακα και με πολύ περιορισμένη χρονική διάρκεια. Θα έπρεπε δηλαδή ο πρωθυπουργός να μαζέψει τους Αρχηγούς των Κλάδων και τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ σε μία μυστική σύσκεψη, και αφού ενημερωθεί για την κατάσταση και τις δυνατότητες των ενόπλων μας δυνάμεων, να δώσει εντολή στη στρατιωτική ηγεσία να σχεδιάσει και να μεθοδεύσει το συντομότερο δυνατό ένα χτύπημα κατά των Τούρκων το οποίο να οργανωθεί με τη μέγιστη δυνατή μυστικότητα ώστε να μην πάρουν τίποτα είδηση οι απέναντι, και να εκδηλωθεί χωρίς καμία απολύτως προειδοποίηση - σαν κεραυνός εν αιθρία. Δεν εννοώ φυσικά μαζική προληπτική επίθεση κατά της Τουρκίας όπως έκανε το Ισραήλ κατά των Αράβων το 1967, αλλά να εκμεταλλευτούμε τις συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας (περίπου 4.000 ετησίως) και των χωρικών υδάτων μας (2.000 ετησίως) από τους Τούρκους για να τους στήσουμε ιδανική παγίδα σε χρόνο και τόπο της επιλογής μας και να τους χτυπήσουμε όταν δεν θα το περιμένουν, με σκοπό να τους προκαλέσουμε το μέγιστο δυνατό σοκ χωρίς να τους δώσουμε κανένα περιθώριο αντίδρασης - όπως έκαναν και οι ίδιοι σε βάρος των Ρώσων με την κατάρριψη του Su-24 τον Νοέμβριο του 2015. Επιδίωξή μας θα πρέπει να είναι όχι απλώς να προκαλέσουμε ζημιά σε πολεμικά μέσα των Τούρκων, π.χ. αεροσκάφη ή πλοία που θα έχουν παραβιάσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά να τους «ματώσουμε» με τον χειρότερο τρόπο, δηλαδή να σκοτώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ένστολους επιβαίνουν σ' αυτά. Κατά προτίμηση, θα έπρεπε να τορπιλίσουμε μία φρεγάτα τους τη στιγμή που θα ήταν βαθειά μέσα στα χωρικά μας ύδατα ώστε να τη βυθίσουμε ακαριαία και να προκαλέσουμε τον μέγιστο αριθμό απωλειών στο πλήρωμά της, όπως ακριβώς έκαναν οι Βορειοκορεάτες στη νοτιοκορεατική κορβέτα «Cheonan» τον Μάρτιο του 2010 - και να παρουσιάσουμε βέβαια μετά στο ΝΑΤΟ και σε κάθε άλλον ενδιαφερόμενο τα τεκμήρια ότι είχε παραβιάσει τα χωρικά μας ύδατα. Μόνο ένα τέτοιο σοκ θα συγκλόνιζε τους Τούρκους και θα τους έκοβε τον τσαμπουκά με το μαχαίρι διότι, όπως πολύ σωστά γράφει ο κ. Στούπας ως επικεφαλίδα στο άρθρο του, «ο Ερντογάν καταλαβαίνει μόνο μία γλώσσα».
Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν πολλοί, ένα τέτοιο χτύπημα δεν θα προκαλούσε άμεσα γενικευμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο, αλλά θα ζάλιζε την τουρκική ηγεσία και θα την έβγαζε από τα νερά της. Μια τέτοια επίδειξη αποφασιστικότητας θα την ανάγκαζε να αναθεωρήσει άμεσα την τακτική των προκλήσεων και να το σκεφτεί πολύ καλά πριν επιχειρήσει ξανά κάτι σε βάρος μας. Εννοείται βέβαια, πως μετά από ένα τέτοιο χτύπημα η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ανεχθεί ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ την παραμικρή παραβίαση του εναέριου χώρου ή των χωρικών της υδάτων. Θα έπρεπε οι Τούρκοι να αντιληφθούν πέραν πάσης αμφιβολίας πως ακόμη κι αν έβηχαν στα σύνορά μας θα δέχονταν πυρά το ίδιο δευτερόλεπτο. Και να είστε σίγουροι ότι ως θρασύδειλοι που είναι θα λούφαζαν διότι θα τους είχαμε μιλήσει για πρώτη φορά στη «γλώσσα» που καταλαβαίνουν πολύ καλά με τρόπο που θα τους έκανε να μας σέβονται και να μας φοβούνται στο εξής - όπως τους «μίλησαν» και οι Ισραηλινοί πάνω στο πλοίο «Mavi Marmara» το 2010. Και φυσικά είναι αυτονόητο ότι την ίδια ώρα που θα δίναμε το «πικρό μάθημα» στην Τουρκία, θα έπρεπε να κλείσουμε τα θαλάσσια και χερσαία σύνορά μας στις ροές των λαθρομεταναστών προειδοποιώντας πως όποιος δεν συμμορφωνόταν στο εξής θα συλλαμβανόταν και θα τίθετο υπό κράτηση μέχρι να απελαθεί, ώστε να λάβει τέλος και η συστηματική διάβρωση της χώρας μας εκ των έσω που μεθοδεύουν εδώ και χρόνια οι Τούρκοι.
Η συνέχιση της πολιτικής του κατευνασμού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη φινλανδοποίηση της Ελλάδας και στη μετατροπή της σε άβουλο δορυφόρο της Τουρκίας. Αν θέλουμε να απαλλαγούμε από τον εφιάλτη της τουρκικής απειλής δεν υπάρχει άλλη λύση από το να δείξουμε πως είμαστε αποφασισμένοι για όλα και πως οι ένοπλες δυνάμεις μας υπάρχουν για να σκοτώνουν και όχι να παίζουν τον ρόλο του ρεσεψιονίστ για τους λαθρομετανάστες. Λυπάμαι αν αυτά που λέω φαίνονται πολύ ωμά σε κάποιους, αλλά δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Μακάρι να ζούσαμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο και να είχαμε για γείτονά μας το Λουξεμβούργο - έχουμε όμως δυστυχώς απέναντί μας το κράτος-συμμορία του Ερντογάν που ονειρεύεται την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και πατάει επί πτωμάτων για να το πετύχει.
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με τη Γερμανία και την Ιαπωνία που είχαν προκαλέσει τρομακτικές αιματοχυσίες κατά τον 20ό αιώνα, για την Τουρκία δεν υπήρξε ποτέ μία «Νυρεμβέργη» που να την καταδικάσει για τα εγκλήματα και τις γενοκτονίες που διέπραξε. Αυτό είχε ως συνέπεια όχι μόνο να μην συνετιστεί αλλά να αποθρασυνθεί και να φτάσει στο σημερινό σημείο να εισβάλει σε γειτονικά κράτη όποτε γουστάρει, χωρίς καμία απόφαση του ΟΗΕ, παριστάνοντας τον νταή της περιοχής. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι απέναντί μας υπάρχει μία χώρα που έχει διαπράξει σωρεία εγκλημάτων χωρίς να τιμωρηθεί ποτέ, και αυτό της έχει δημιουργήσει την αίσθηση ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Είναι δηλαδή σαν να συνορεύουμε με μία Γερμανία που κυβερνάται ακόμα από ναζιστικό καθεστώς το οποίο μέχρι τώρα την έχει «βγάλει καθαρή» παρά τα όσα έχει διαπράξει.
Όσο παραμένουμε παθητικοί και απολύτως προβλέψιμοι, οι τουρκικές προκλήσεις θα κλιμακώνονται σε σημείο που να μας αφαιρέσουν τελικά μεγάλο μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Έχουμε δοκιμάσει επί δεκαετίες όλους τους άλλους τρόπους ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας (επικλήσεις στο διεθνές δίκαιο, προσφυγή σε συμμάχους και εταίρους κ.λπ) αλλά δεν έχει αποδώσει τίποτα από όλα αυτά. Δεν πρέπει σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να συρθούμε σε συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της ελληνικής ΑΟΖ με τους Τούρκους διότι οι οικονομικοί πόροι που θα χαρίσουμε στον εχθρό μας θα στραφούν στο μέλλον εναντίον μας και θα έχουν ως αποτέλεσμα μια νέα Άλωση. Η Τουρκία δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί και να ηρεμήσει, όσα δισεκατομμύρια κι αν της χαρίσουμε. Θα εκλάβει την υποχωρητικότητά μας ως αδυναμία, και αμέσως μόλις πάρει αυτά που θα της δώσουμε θα απαιτήσει και άλλα. Ας το χωνέψουμε ότι με τον Τούρκο δεν μπορεί να υπάρξει πολιτισμένη συνύπαρξη και συνεννόηση. Επομένως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι τα όπλα δεν τα έχουμε μόνο για τις παρελάσεις, αλλά για να «πείθουμε» αυτούς που δεν παίρνουν από λόγια και που δεν πιάνονται φίλοι.
Αλλά φυσικά δεν τρέφω καμία αυταπάτη ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση είναι δυνατόν ποτέ να υιοθετήσει μία τέτοια δραστική λύση η οποία θα κόψει άπαξ δια παντός τον «γόρδιο δεσμό» της εξωφρενικής τουρκικής προκλητικότητας...
Stirlitz
Σχόλιο:
Η πρόταση του Stirlitz σοκάρει, αλλά διαφαίνεται και ως η μόνη λύση. Κάτι ανάλογο, πολύ μεγαλύτερης κλίμακας είχε προτείνει ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης στο εξαίρετο "Θεωρία του Πολέμου" και τότε είχαν πέσει όλοι να τον φάνε, αλλά επειδή έχουν περάσει πια 21 χρόνια από την έκδοση του περίφημου αυτού πονήματος, μπορούμε και να κρίνουμε πιο καθαρά πού μας οδήγησε η μη ανάληψη επιχείρησης "αναχαίτησης", στην καθημερινή απειλή πολέμου, ο οποίος πλέον φαντάζει αναπόφευκτος, ειδικά αν τους αφήσουμε να εκμεταλλευτούν ανενόχλητοι τα κοιτάσματα. Μετά, γιατί να μην ζητήσουν την Θράκη;
Το αριστούργημα του Π. Κονδύλη ασχολείται διεξοδικά με το θέμα, ας το διαβάσει κανείς εκεί στο Υπουργείο Άμυνας!!! Αν και αποκλείω προσωπικά, να αναλάβει τέτοια πρωτοβουλία ο σημερινός Πρωθυπουργός, η κυβερνητικές πολιτικές μετά την εισβολή στην Κύπρο ακολουθούν απαραβίαστα την τακτική του κατευνασμού, αυτήν την τακτική που μας έφερε ως εδώ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου