Ενώ εμείς κοιμόμαστε, συμβαίνουν κι άλλα πραγματάκια...

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και δια της άοκνης συμβολής του κομψευόμενου εμφανισιακά και ακκιζόμενου διανοητικά κ. Βαρουφάκη μόνο από το μέτωπο των τραπεζών έχασε φέτος τα έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ των επόμενων 10-15 ετών τουλάχιστον.

Οι Έλληνες αγκομαχούν να καταβάλουν περί τα 2,5-3 δισ. το χρόνο του ΕΝΦΙΑ και η κυβέρνηση λόγω άγνοιας και άστοχων χειρισμών χάνει σε 6-9 μήνες μόνο από τις τράπεζες  το ισοδύναμο του ΕΝΦΙΑ δέκα ετών.

Φυσικά η γενική προσοχή είναι εστιασμένη στις "φλέγουσες" γαλάζιες κοκορομαχίες (επαναλαμβάνω ότι η εκλογή αυτή καθ’ αυτή, είναι πολύ σοβαρό ζήτημα και αφορά όλους. Όσα όμως συμβαίνουν γύρω από αυτή είναι τουλάχιστον τραγελαφικά). Υπάρχουν όμως αρκετές φωνές στα media, social και κανονικά, που ασχολούνται με τα υπόλοιπα. Ειδικά το θέμα των τραπεζών.

Καταρχήν πρέπει να θέσω τα πράγματα σε ξεκάθαρη βάση: Δεν θεωρώ το όλο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης σκάνδαλο. Γιατί; Πολύ απλά διότι τίποτα δεν έγινε εν κρυπτώ. Όλοι ήξεραν τι και πως συνέβαινε, με απόλυτη ακρίβεια. Από την πρώτη μέρα.

Το ιστορικό της υπόθεσης είναι απλό και πολύ πρόσφατο για να έχει ξεχαστεί. Το Ιανουάριο οι Έλληνες πολίτες επέλεξαν κάποιο κόμμα που υποσχόταν πράγματα αδύνατα. Είτε πιστεύοντας πως, παραδοσιακά για την ελληνική πολιτική σκηνή, εκλεγόμενο θα έκανε στροφή 180 μοιρών, είτε επειδή, έχοντας πλήρη άγνοια των πραγματικών δεδομένων, θεωρούσαν πως όσα υποσχόταν ήταν ρεαλιστικά. Για κακή τύχη όλων μας αποδείχθηκε πως ο κύριος Τσίπρας ούτε την παράδοση σκόπευε να τηρήσει αλλά ούτε και τα όσα υποσχόταν (και πιθανώς πίστευε) ήταν πραγματοποιήσιμα.

Όσοι τόλμησαν να προειδοποιήσουν για τις συνέπειες των τότε κυβερνητικών επιλογών, έγιναν στόχος αδιάληπτων προπηλακισμών και συνεχών προσπαθειών γελοιοποίησης τους. Λοιδορήθηκαν, προπηλακίστηκαν λεκτικά και μεταβλήθηκαν σε "άσχετους", "προδότες", "Γερμανοτσολιάδες", "Μερκελιστές" και άλλα ωραία και συναρπαστικά. Τόσο πριν, όσο και (πολύ) μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου. Η δε απήχηση των προειδοποιήσεων και η συνειδητοποίηση της ζημίας που περιγράφονταν (και μετεκλογικά γινόταν) ήταν από μηδαμινές έως ελάχιστες.

Φυσικά ο γράφων ήταν μόνο ένας. Αλλά υπήρχαν πολλοί περισσότεροι που ανέλυαν τα ίδια ακριβώς πράγματα με τα ίδια ή παρεμφερή συμπεράσματα. Μόνο στο Capital.gr αν κοιτάξει κανείς θα βρει εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, άρθρα συναδέλφων που περιέγραφαν την κατάσταση όπως ήταν. Θα πρέπει όμως να κοιτάξει και τα σχόλια των αναγνωστών, όπου, όλοι όσοι γράφουμε, κατηγορούμαστε για απαισιοδοξία, προσκύνημα αφεντικών, δειλία και άλλα όμορφα και γραφικά.

Δεν νομίζω πως χρειάζεται να παραθέσω άλλα παραδείγματα. Είναι περισσότερο από προφανές πως υπήρχε πλήρης γνώση και όλα τα στοιχεία για την πορεία της κατάστασης και τις συνέπειες που έπονταν.  Αλλά ο ελληνικός λαός επέλεξε να τα αγνοήσει παντελώς. Και επικύρωσε αυτή του την επιλογή στις εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου. Εκλέγοντας και πάλι πρώτους τους αποκλειστικά υπεύθυνους για την διάλυση του τραπεζικού συστήματος. Πως λοιπόν μπορούμε να μιλήσουμε για σκάνδαλο; Όταν όλα τα δεδομένα ήταν εκεί; Αν θυμάμαι σωστά, τα ΑΤΜs έβγαζαν €60/ημέρα και την ημέρα των εκλογών...

Σαφώς υπάρχουν θέματα και με το πώς έγινε η διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης. Ειδικά στο κομμάτι που αφορά τους μικρομετόχους. Και για αυτό δεν έχει υπάρξει καμία "λαϊκή επικύρωση". Όμως ήταν μονόδρομος. Ή θα γινόταν αυτή η διαδικασία ή το κούρεμα καταθέσεων. Και αυτό είναι ισχυρότατο επιχείρημα. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ την σύνθεση ενός δικαστηρίου το οποίο θα καταδικάσει πολιτικούς που θα το χρησιμοποιήσουν...

Εάν θελήσουμε να βρούμε πιθανότητα σκανδάλου, η μόνη "λαβή" για κάτι τέτοιο βρίσκεται στο κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή των capital controls. Αυτά μπορούσαν να αποφευχθούν. Και μάλιστα εύκολα, απλά κάνοντας όσα έγιναν την νύχτα της 12^ης προς την 13^η Ιουλίου, δεκαπέντε μέρες νωρίτερα. Υπάρχουν και κάποιες φράσεις του τύπου "Αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες".

Υπάρχει όμως και η "λαϊκή επικύρωση" των εκλογών. Τουλάχιστον για όσους έδιναν τις εντολές για να μην αποφύγουμε την διάλυση του τραπεζικούς συστήματος...

Πολλοί νομικοί επιμένουν πως υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα με ποινικά αδικήματα. Ειδικότερα μιλούν για βαρύτατη κακουργηματική απιστία. Πιθανότατα να έχουν δίκιο. Και εμπιστεύομαι την κρίση τους. Νομικός δεν είμαι και οι γνώσεις μου στο Ποινικό Δίκαιο είναι από ανύπαρκτες έως μηδαμινές. Γι’ αυτό και δεν γνωρίζω εάν μπορεί να υπάρξει δίωξη. Αυτό που ξέρω είναι η αιώνια φράση του μεγάλου Κωνσταντίνου Καραμανλή: "Έναν πρώην πρωθυπουργό τον στέλνεις σπίτι του. 

Όχι στο δικαστήριο". Λέτε ούτε αυτός να μην ήξερε τίποτα από πολιτική και νομικά;

 

Πέτρος Λάζος / Capital.gr