Το λάδι τελειώνει ~ Κατεβαίνουν οι καραμπίνες από τα πατάρια

 

Τώρα που είναι ξεκάθαρο πως είμαστε στα τελευταία αποθέματα αποταμιεύσεων πολλών ετών, η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων θα μπλοκάρει,όσες απειλές και αν ξεστομίσει ο πολιτικός προϊστάμενος της φόρο είσπραξης. 

Ακόμα και φάλαγγα να του κάνεις δεν πρόκειται να πληρώσει χρήματα που δεν έχει. Ειδικά καθώς το Χαράτσι υπολογίστηκε με αντικειμενικές του 2007, που πιθανά σήμερα αντιπροσωπεύουν το 200% των σημερινών τιμών, από μια εποχή που η ανεργία δεν ήταν 10%.

Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η διαχείριση των Κόκκινων Δανείων θα διαλύσει το όποιο λαϊκό έρεισμα διατηρεί η κυβέρνηση μετά από το μη-καταργηθέν χαράτσι (ΕΕΤΗΔΕ-ΕΝΦΙΑ), το ΦΠΑ στην παιδεία, την αύξηση της φορολόγησης των εισοδημάτων όλων πλην ολιγαρχών, και την ασφυξία των capital controls. 

Κόκκινα δάνεια. 

Αρμαγεδδών και πάσης Ελλάδος.

Μετά από 6 συναπτά έτη υπερφορολόγησης με ελάχιστες αυταπάτες πλέον από τους πολίτες, είναι ξεκάθαρο πως έχουν φτάσει τα όρια της αντοχής τους στους κάθε τρεις και λίγο νέους φόρους.

Ο υπουργός Παιδείας αυτοθυσιάστηκε πολιτικά, πιθανόν οικειοθελώς, προκειμένου να μη συζητάει ο κόσμος για την καταιγίδα φόρων της τάξης των €19 δισ. που πρέπει να μαζευτούν στο 4ο τρίμηνο του ‘15. 

Ανοίγοντας ένα ευαίσθητο θέμα όπως η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, λυμένο με ψηφοφορία του κοινοβουλίου ήδη προ 20ετίας, πάτησε την σκανδάλη και αυτοχειρίασε πολιτικά πιθανότατα με τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού. Άλλωστε ένας διευθυντής του επίσημου κομματικού μέσου ενημέρωσης δεν μιλάει χωρίς την πρότερη σύμφωνη γνώμη του αρχηγού για σημαντικά θέματα. 

Το θέμα είναι όμως ότι ο κόσμος έχει κουραστεί να πληρώνει έκτακτους φόρους που τελικά δεν είναι έκτακτοι. Ειδικά στα μικρότερα εισοδήματα η φοροκαταιγίδα είναι αβάσταχτη. 

Κάθε τρεις και λίγο το κράτος αποφασίζει πως δεν του φτάνουν όσα παίρνει και έρχεται και ζητά κι άλλα. Η αβεβαιότητα και η αστάθεια αυτή έχουν γονατίσει την πραγματική οικονομία, ενώ πλέον οι καθυστερημένες οφειλές προς το κράτος ξεπερνούν τα 80 δισ.

Αυτές οι οφειλές βέβαια προέρχονται αυστηρά από τον ιδιωτικό τομέα. Οι φόροι των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων παρακρατούνται καθώς οι παραπάνω πληρώνονται από το κράτος. Είναι σχετικά ασφαλές λοιπόν να υποθέσει κάποιος ότι τα 80 δισ. οφείλονται από μη δημόσιους υπαλλήλους και μη συνταξιούχους. 

Από αυτούς που μένουν, τα 80 δισ. αυτά αποτελούν το ετήσιο εισόδημα ενός έτους τουλάχιστον. 

Κάποιοι ζητούν από τους φορολογούμενους να περάσουν έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς εισόδημα, χωρίς φαγητό, χωρίς έξοδα, χωρίς τίποτα. Αυτοί οι κάποιοι είναι σιτιζόμενοι από το ταμείο του κράτους, άρα δεν πληρώνουν φόρο. 

Η φορολόγηση τους δεν αποτελεί παρά έκπτωση στην ονομαστική τους αμοιβή. Με άλλα λόγια, ένας δημόσιος υπάλληλος συνεισφέρει στο γέμισμα του δημοσίου ταμείου μόνον αποθετικά.

Πάραυτα, υπάρχουν κάποιες αναλαμπές τις τελευταίες βδομάδες στην αγορά. Οι αισιόδοξοι λένε πως η οικονομία γυρίζει σιγά σίγα. Οι απαισιόδοξοι λένε πως ο κόσμος έχει μπουχτίσει και μέρος του αποφασίζει να αφήσει απλήρωτους τους αστρονομικούς πλέον φόρους και να ξοδέψει τα χρήματα που βγάζει με το μόχθο του, μόνος του, εφόσον μπορεί να αφήσει τους φόρους απλήρωτους. 

Αυτό που ίσως δεν κατάλαβε ο κ. Τσίπρας είναι πως ο κόσμος τον εξέλεξε γιατί είχε κορεστεί με την φορολογία των προηγούμενων ετών, και επιζητούσε να πιστέψει οποιονδήποτε υποσχόταν μείωση της αφαίμαξης. Από την άλλη οι ορδές που σιτίζονται από τους φόρους των υπολοίπων θα δίδουν την αμέριστη στήριξης τους σε όποιον τους υποσχεθεί συνέχιση της αργομισθίας. Δεν είναι που κάνει τη φωνή να μοιάζει στον Ανδρέα. Είναι που υποσχέθηκε κατάργηση φόρων. 

Τώρα που είναι ξεκάθαρο πως είμαστε στα τελευταία αποθέματα αποταμιεύσεων πολλών ετών, η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων θα μπλοκάρει,όσες απειλές και αν ξεστομίσει ο πολιτικός προϊστάμενος της φόρο είσπραξης. 

Ακόμα και φάλαγγα να του κάνεις δεν πρόκειται να πληρώσει χρήματα που δεν έχει. Ειδικά καθώς το Χαράτσι υπολογίστηκε με αντικειμενικές του 2007, που πιθανά σήμερα αντιπροσωπεύουν το 200% των σημερινών τιμών, από μια εποχή που η ανεργία δεν ήταν 10%.

Για να τα βάλει αυτά ο φορολογούμενος στα δημόσια ταμεία πρέπει πρώτα να τα δουλέψει και να τα βγάλει. Χωρίς να κινείται η αγορά αυτό δεν θα γίνει. 

Οι πολύ απαισιόδοξοι λένε πως με την παραφιλολογία των κόκκινων δανείων έχουν ξεκινήσει να κατεβαίνουν οι καραμπίνες από τα πατάρια. Ας ελπίσουμε πως αυτά είναι απλά υπερβολές.

Αν και ο ξυλοδαρμός Κουμουτσάκου στο συλλαλητήριο των Ποντίων με αίτημα την παραίτηση του Φίλη, σηματοδοτεί μια νέα εποχή αγανακτισμένων (αν δεν ήταν φασίστες): την εποχή των προπηλακισμών των εν ενεργεία  πολιτικών.

Έρχονται ακόμα πιο δύσκολες μέρες. 

ΥΓ. Μην ξεχνάμε οτι τους φόρους επιλέγει η εκάστοτε κυβέρνηση, όπως είπε ο Επίτροπος Οικονομικών Μοσκοβισί, αντί περικοπών.

Του Άγη Βερούτη