Ένα Άουσβιτς εν ροή

Πάνω σε όσα κόπρισε ο Φίλης μαζεύτηκαν μία προς μία όλες οι παχιές μύγες της καθεστωτικής προόδου. 

Από τη Ρεπούση, τον αερογάμη Τατσόπουλο και τη φυλλάδα πατσαβούρα της Αγίου Κωνσταντίνου, που έβγαινε κάποτε με χαρτί του Τσαουσέσκου, ως τον κλαρινογαμπρό της Ντόρας και τα ρετάλια της «Εφημερίδας των Συντακτών», τους ιούς της βιοχλαπάτσας, που κακογέρασαν και μυαλό δεν έβαλαν.

Ο Φίλης, με την επιστημοσύνη προοδευτικού ταβλαδόρου και κατόχου PhD σε πατσατζίδικο, απεφάνθη ότι οι Πόντιοι δεν υπέστησαν Γενοκτονία αλλά...
«εθνοκάθαρση», διότι δεν ήταν «βιομηχανοποιημένη εξόντωση».
Στην ασήμαντη εξοχότητά του και σε όλο τον συρφετό που σήκωσε τη βρόμικη γροθίτσα του, για να στηρίξει αυτές τις κεμαλικές τερατολογίες, έχει απαντήσει σε ανύποπτο χρόνο ο σπουδαίος ιστορικός μας, ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης.

Το 1997 είχα διαβάσει σε άρθρο του στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» μια συγκλονιστική φράση για το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκε εις βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού: «Ενα Αουσβιτς εν ροή». Αφού αρκετοί σφάχτηκαν ή κάηκαν ζωντανοί σε σπίτια, αχυρώνες, εκκλησίες, οι επιζήσαντες, γυναικόπαιδα, γέροι, άνδρες, απογυμνωμένοι από χρήματα, εφόδια και σε πολλές περιπτώσεις και από τα ρούχα που φορούσαν, οδηγήθηκαν σε πορείες θανάτου μέσα από χιονισμένα άγρια βουνά ή άνυδρους ερημότοπους.

Στη διάρκεια των πορειών αυτών οι ένοπλοι φρουροί-συνοδοί, με τη σύμπραξη των απλών Τούρκων κατοίκων των περιοχών που διέρχονταν οι φάλαγγες, βίαζαν γυναικόπαιδα, έσφαζαν, λήστευαν, ενώ η πείνα, η δίψα, οι αρρώστιες, το δριμύ ψύχος ή η εξοντωτική ζέστη θέριζαν εκατόμβες. Ολόκληρα χωριά κυκλώνονταν και μέσα σε λίγες ώρες ύστερα από όργια βιασμών, δολοφονιών και λεηλασιών, οι επιζήσαντες Ελληνες του Πόντου ξεκινούσαν τη μαρτυρική πορεία προς τον θάνατο.

Οι Τούρκοι, λοιπόν, δεν είχαν θαλάμους αερίων ούτε κρεματόρια. Σφάζανε στο γόνατο, στις άκρες των δρόμων, έπιαναν τα βρέφη και τα νήπια από τα πόδια και τους χτυπούσαν τα κεφάλια στα βράχια, ώσπου να χυθούν τα μυαλά έξω, ή μετέτρεπαν σε κρεματόρια ζωντανών ανθρώπων σπίτια και εκκλησιές, κλειδώνοντάς τους μέσα και βάζοντας φωτιά.

Ο Φίλης, όμως, και τα συντρόφια του είναι γκατζετιάρηδες, «προοδευτικά» φρικιά της τεχνολογίας. Αφού τα μεμέτια σφάζανε στο γόνατο ή βάζανε μπουρλότο στους ανθρώπους χωρίς τευτονική βιομηχανική οργάνωση, τότε δεν είναι Γενοκτονία.

Αυτοί όλοι αντηχούν τα κεμαλικά επιχειρήματα, λένε τζάμπα, αυτά που οι Τούρκοι ξοδεύουν δισεκατομμύρια για να τα προωθήσουν. Αλλωστε, σύμμαχοι ήσαν τότε κεμαλικοί πρωτοφασίστες, ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι του και η ελληνική αριστερά, αυτή η ιταμή και προδοτική, που μαχαίρωνε πισώπλατα τον αγώνα των δύο στρατιωτών παππούδων μου στο Σαγγάριο. Πίσω, βαθιά στα έγκατα της σάπιας σκέψης όλων αυτών των φαιδρών αλλά επικίνδυνων μηδενιστών, υπάρχει το βαθύ μίσος απέναντι στο έθνος, στην Ιστορία του, στις διεκδικήσεις του. Γι' αυτό θέλουν όσα πιο πολλά μπορούν να τα στρεβλώσουν, να τα αμφισβητήσουν, να τα υποβαθμίσουν ή να τα σβήσουν στη λήθη. Να μείνει μόνο η αταξική, διεθνιστική κοπριά τους. Νομίζουν.

Το έθνος σύσσωμο -και η Ιστορία του- θα σκουπίσει τα παπούτσια του πάνω στα μούτρα τους. Θα μείνουν στην Ιστορία ευθυγραμμισμένοι με τον Κεμάλ, τον δάσκαλο του Χίτλερ, μαζί με τους αρνητές της Εβραϊκής Γενοκτονίας, χέρι χέρι με τον Irving και όλους τους περιθωριακούς νεοφασίστες, που έχουν ανάλογα «επιστημονικά» επιχειρήματα για τον αναθεωρητισμό τους. Ομοιος στον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα του ΣΥΡΙΖΑ.


Φαήλος Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος