Πριν από λίγες ημέρες, μία φιγούρα τής εναλλακτικής Δεξιάς (Alt Right) ονόματι Milo Yiannopoulos, έσπευσε στο πανεπιστήμιο του του Berkeley της Αμερικής για να παρουσιάσει το βιβλίο του αλλά και να παραδώσει μία από τις γνωστές πολιτικά μη ορθές παραστάσεις του..
Καίτοι επισήμως προσκεκλημένος από τους Ρεπουμπλικάνους της σχολής, ο Milo δεν έφτασε ποτέ στο σημείο να ανέβει στο βήμα για να μιλήσει. Ο λόγος; Γιατί όλα τα (ακρο)αριστερίστικα στοιχεία του πανεπιστημίου συναθροίσθηκαν έξω από την τοποθεσία της επικείμενης ομιλίας κι άρχισαν να καίνε τον χώρο, ενώ ταυτόχρονα έγραφαν μετά μανίας στον τοίχο συνθήματα όπως «σκοτώστε τον Μilo». Τελικώς ο ελληνικής καταγωγής performer φυγαδεύθηκε από την αστυνομία με ένα υπηρεσιακό όχημα.
Ο Μίλων Γιαννόπουλος ίσως είναι ένα από τα πιό μισητά πρόσωπα τής αμερικανικής πολιτικής και πολιτιστικής σκηνής. Είναι ομοφυλόφιλος, «με προτίμηση στους έγχρωμους άνδρες», όπως δηλώνει ο ίδιος. Είναι μετανάστης στήν Αμερική ορμώμενος από την Αγγλία, ενώ είναι αρχισυντάκτης σε μία από τις πιο επιτυχημένες πολιτικές ιστοσελίδες του κόσμου, το Breitbart, με σαφή προτίμηση στον Donald Trump. Το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλος και μετανάστης από την μία, ενώ, από την άλλη, είναι ένας ακραιφνής Συντηρητικός ο οποίος αντιτίθεται στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση ιδίως από τις μουσουλμανικές χώρες, στην πολιτική ορθότητα της Αριστεράς, στον φεμινισμό, στην παγκοσμιοποίηση, και είναι ένας από τους πιο προκλητικούς υποστηρικτές του νέου πλανητάρχη, αποτελεί μία φαινομενική αντίφαση με την οποία η Αριστερά δυσκολεύεται να συμβιβαστεί.
Υπό την πρόφαση ότι αφού είναι Συντηρητικός και υποστηρικτής του Προέδρου των ΗΠΑ άρα «Ναζί», οι αριστεροί διαδηλωτές προέβησαν σε κάθε είδους παρανομίες και βιαιότητες.
Άλλωστε, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να νομιμοποιήσεις τις βίαιες πράξεις σου από το
να καταγγέλλεις ότι ο αντίπαλος σου είναι φασίστας. Πολλώ δε μάλλον όταν έχεις στο πλευρό σου τα συστημικά ΜΜΕ να κατηγοριοποιούν τον Μilο ως «κήρυκα της ανωτερότητας των λευκών», ενώ η αλήθεια απέχει παρασάγγας. Το δικαίωμα, βέβαια, στην ελεύθερη έκφραση των ιδεών ενός ανθρώπου, σύμφωνα με αυτήν την λογική, υφίσταται μόνον όταν φιλτράρεται μέσα από την αριστερή ιδεολογική διόπτρα. H πραγματικότητα όμως είναι ότι o κύριος λόγος που ο Yiannopoulos είναι τόσο μισητός δεν είναι η ιδεολογία του αυτή καθ' εαυτήν, αλλά το γεγονός ότι πηγαίνει από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο και κάνει τους νεαρούς ανθρώπους να γελάνε με την υποκρισία και τήν δικτατορία τής πολιτικής ορθότητας τής Αριστεράς. Και η Αριστερά, όπως κάθε αυταρχικό καθεστώς, έχει συνηθίσει νά «απαγορεύει» στους νέους να γελούν με ότι θεωρεί η ίδια ώς «ρατσιστικό», «φασιστικό», «ομοφοβικό».
Και μιας και μιλάμε για γέλιο, ουδεμία υποκρισία είναι αστειότερη από εκείνη των Ελλήνων δημοσιογράφων που όταν στην Ελλάδα γίνονται τέτοιου είδους βαρβαρότητες στα πανεπιστήμια, τις καταδικάζουν απερίφραστα, ενώ, όταν συμβαίνουν σε έναν υποστηρικτή του Trump, τότε ο υποστηρικτής του θα έπρεπε να προσέχει που είναι τόσο ακραίος. Ο μεταπρατισμός από τά συστημικά ΜΜΕ του εξωτερικού θα επηρέαζε τους Έλληνες σε μία εποχή που δεν υπήρχε Διαδίκτυο. Τώρα, απλά. κλείνουν το κανάλι και σερφάρουν.
Του Ραφαήλ Καλυβιώτη (Πρόεδρος Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών)
Εφημερίδα "Εστία" 7 Φεβρουαρίου 2017 (Αρχικός τίτλος: Το Berkeley της λογοκρισίας)
Ποιος είναι ο Μίλων Γιαννόπουλος
Ο Μίλων Γιαννόπουλος ή Milo Yiannopoulos, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Ο πατέρας του είναι Έλληνας και η μητέρα του Βρετανίδα. Ο πατήρ αν και είναι καλό κουμάσι, (πορτιέρης-μπράβος) πριν γεννηθεί ο Μίλων, της ζήτησε διαζύγιο, αλλά όταν αυτή του είπε ότι είναι έγκυος ζήσανε μαζί για 6 ακόμη χρόνια. Τρέφει μεγάλο σεβασμό για τον Έλληνα πατέρα του, έζησε μαζί του για λίγο στο Κεντ στο χλιδάτο σπίτι του (φτιαγμένο από τις βρωμοδουλείες του). Τον αποκαλεί τρομακτικό σαν τους Σοπράνος, αλλά στην ελληνική έκδοση. Αν και την ημέρα κάνει ακατανόμαστα πράγματα, το βράδυ επιστρέφει στο σπίτι και πίνει καλό κρασί ακούγοντας Βάγκνερ. Τα άρθρα του, ο Μίλων τα υπέγραφε στο παρελθόν ως Milo Andreas Wagner. Εώς σήμερα επικοινωνούνε κάθε Χριστούγεννα για τις καθιερωμένες ευχές. Για νέα σύζυγο έχει τώρα μία Τζαμαϊκανή.
Ο Μίλων πήγε πανεπιστήμιο στο Μάντσεστερ αλλά τα παράτησε πριν πάρει πτυχίο. Δηλώνει δημοσιογράφος, συγγραφέας, επιχειρηματίας και είναι ιδρυτής του περιοδικού «The Kernel»-το οποίο πούλησε πριν μερικά χρόνια- ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν βασικός συντάκτης της ιστοσελίδας «Breitbart.com» στις ΗΠΑ την οποία σήμερα διοικεί.
Από πολλά ΜΜΕ χαρακτηρίζεται ως «ιεροκήρυκας του μίσους», «δηλητηριώδες τρολ» ή «ακροδεξιός προβοκάτορας» ενώ εδώ και μήνες μήνες επισκέπτεται πανεπιστήμια στις ΗΠΑ και κάνει ομιλίες παρουσιάζοντας και το βιβλίο του «Dangerous». Οι εκκεντρικές συνήθως εμφανίσεις του συχνά προκαλούν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και έντονες συγκρούσεις με φεμινίστριες, ακτιβιστές των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.α. ενώ συγκεντρώνει πάντα ένα πιστό ακροατήριο που ταυτίζεται όχι μόνο με τις δικές του θέσεις άλλα και με αυτές του Ντόναλντ Τραμπ.
Τάσσεται φανατικά κατά του «τρίτου κύματος» του φεμινισμού, του Ισλάμ, της πολιτικής ορθότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, των παχύσαρκων, των φτωχών κα αλλά ο ίδιος αρνείται τον χαρακτηρισμό «ακροδεξιός» και δηλώνει πως ανήκει στο ρεύμα της «εναλλακτικής δεξιάς».
Το παιχνίδι της αυτοαναίρεσης
Ποτέ δεν θα πάρει ξεκάθαρα άποψη για κάτι καθώς στα «επικίνδυνα» θέματα αυτοαναιρείται. Την ίδια τακτική ακολουθεί και με την σεξουαλικότητά του. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πώς επέλεξα να γίνω gay. Ήταν από αντίδραση στους γονείς μου που ανήκαν στη λευκή μεσαία τάξη – κάποια μέρα, όταν ήμουν 15, μπήκαν στην κρεβατοκάμαρά μου και με βρήκαν στο κρεβάτι με ένα μαύρο έμπορο ναρκωτικών». Πρόκειται για απόσπασμα από άρθρο του με το οποίο ανακοινώνει πως… παύει να είναι ομοφυλόφιλος, γιατί αυτό δεν συνιστά πλέον επαναστατική πράξη. «Ήρθε η ώρα να γίνω ένας λευκός straight άνδρας», εξηγεί, διότι στην εποχή μας είναι πιο εύκολο πια να είσαι gay. Στο ίδιο πνεύμα, έχει υποστηρίξει σοβαρά ότι «η καταφατική αποδοχή του LGBTQ κινήματος και των δικαιωμάτων του, είναι μια αντιστροφή ρατσισμού». Όσο για το αν είναι ρατσιστής… «Προφανώς και δεν είμαι. Έχω πάει με πολλούς μαύρους άντρες».
Οι επισκέψεις στα Πανεπιστήμια, το χάος και η αντίδραση Τραμπ
Το τελευταίο διάστημα, έχει ξεκινήσει να επισκέπτεται Πανεπιστήμια της Αμερικής με σκοπό να διαδώσει τις «ιδέες» του στους φοιτητές, έχοντας πλέον και τις «πλάτες» της εκλογής Τραμπ στην προεδρία.
Η ομιλία του στο πανεπιστήμιο Davis είχε ακυρωθεί πριν λίγο καιρό εξαιτίας ηχηρών επεισοδίων ενώ πρόσφατα και στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, εκατοντάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για την προγραμματισμένη ομιλία του Γιαννόπουλου. Φωτιές, επεισόδια, ένταση, ξύλο, αποκλεισμός του πανεπιστημίου έφεραν τελικά την ακύρωση της ομιλίας.
Ο Γιαννόπουλος βγήκε στη συνέχεια στο YouTube, για να υπερασπιστεί τις απόψεις του. Κατηγόρησε αριστερές και φεμινιστικές οργανώσεις, τα μέλη του κινήματος Black Live Matter και την «άκρα αριστερά» πως τα τελευταία χρόνια εναντιώνονται στην ελευθερία του λόγου…
Και υποστήριξε επίσης ότι αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. «Απλά δεν αφήνουν κανέναν ομιλητή στην πανεπιστημιούπολη, ακόμα και κάποιον χαζό, άκακο και γκέι σαν εμένα. Δεν θα αφήσουν τους φοιτητές να ακούσουν κάτι άλλο, τους τρομοκρατεί η άλλη άποψη» υποστήριξε. Ωστόσο, αυτό ήταν αρκετό για να δηλώσει ο πλανητάρχης Ντόναλντ Τραμπ, πως σκέφτεται σοβαρά να διακόψει τη χρηματοδότηση στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ.
Την περίοδο του ελληνικού ψευδοδημοψηφίσματος, ο Γιαννόπουλος είχε γράψει σχετικό άρθρο για την Ελλάδα και την σημερινή της κατάσταση με τον δικό του προβοκατόρικο τρόπο:
(http://www.breitbart.com/national-security/2015/06/23/is-anyone-honestly-surprised-that-greeks-dont-pay-their-debts/)
Ολόκληρο το κείμενο του Milo Yiannopoulos από το liberal.gr:
«Όπως μπορείτε να διακρίνετε από την υπογραφή σε αυτό το άρθρο είμαι κατά ένα μέρος Έλληνας, το οποίο είναι ο λόγος για τον οποίο αδειάζω το πορτοφόλι σας ενώ έχουμε αυτή τη συζήτηση. Χωρίς προσβολή προς τους έλληνες αδελφούς και αδελφές μου, αλλά δεν έχουμε ακριβώς τη φήμη της οικονομικής εντιμότητας.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα χάος και είναι δύσκολο να διαγνωσθεί το μέγεθος του προβλήματος. Φαίνεται ολοένα και πιο πιθανό ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και να πάμε πίσω στη δραχμή, κάτι που θα ακολουθήσει μία καταστροφική πτώση της αξίας της. Υπέροχα νέα για τους τουρίστες, αλλά όχι τόσο καλά για τους Έλληνες.
Ίσως δεν θα έπρεπε να εκπλησσόμαστε. Η Ελλάδα είναι μια άγονη, αφιλόξενη γη παράξενων ποτών, έντονων αντιπαραθέσεων και κακοντυμένων αλλά υπέρβαρων τριχωτών μεσηλίκων (και αυτό είναι μόνο οι γυναίκες.) Είναι τόσο κοντά στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, όσο θα μπορούσε κάποιος να προσεγγίσει παίζοντας ένα διαδικτυακό παιχνίδι φαντασίας.
Περάσαμε από τη διαμόρφωση των πνευματικών υψιπέδων της λογοτεχνίας, της ποίησης και της φιλοσοφίας – για να μην αναφέρουμε την επινόηση βασικά της δημοκρατίας – στο να ονειρευόμαστε να μετακομίσουμε Σικάγο για να ανοίξουμε ένα μικρό κεμπαμπτζίδικο. Στην πορεία, γίναμε τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, φαντασμένοι και ευερέθιστοι. Η ΕΕ θέλει λιτότητα και για να είμαι ειλικρινής η οικογένεια μου στη νότια Ευρώπη αξίζει μια δόση από το μαστίγιο αυτό.
Συγνώμη, χωρίς προσβολή, αλλά είναι αλήθεια. Η συμπεριφορά σαν νωθρά και αυτοκαταστροφικά παιδιά είναι σε τέτοιο βαθμό μέρος του εθνικού χαρακτήρα που αναρωτιέμαι αν ενδέχεται να είναι και γενετικό χαρακτηριστικό – κάποιο είδος ενός απαίσιου εξελικτικού λάθους που άφησε το κάποτε περήφανο έθνος της Ελλάδας γεμάτο από ασήμαντους απατεώνες, οι οποίοι πετάνε τα παιχνίδια τους έξω από το καρότσι όταν κάποιος τολμήσει να τους ζητήσει να κρατήσουν το λόγο τους ή – η φρίκη της φρίκης – τους παρουσιάσει ένα φορολογικό νομοσχέδιο.
Ίσως γνωρίζετε την ιστορία του Φειδιππίδη που έτρεξε από τον Μαραθώνα στην Αθήνα φέρνοντας τα νέα της μεγάλης στρατιωτικής νίκης επί των Περσών. Έπεσε νεκρός μόλις ανακοίνωσε την είδηση. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι δεν πέθανε από όλο αυτό το τρέξιμο, αλλά από το σοκ όταν ένας από τους άρχοντες που ενημέρωσε του ζήτησε να διευθετήσει ένα χρέος του σε τυχερά παιχνίδια.
Ο Φειδιππίδης είναι ο μόνος γνωστός Έλληνας που έβγαλε μια ημέρα πλήρους εργασίας, και πέθανε από αυτό. Έκτοτε, οι απόγονοί του μελετήσαν τη μοίρα του και ήταν απρόθυμοι να πάρουν το ρίσκο. Πουλάμε ψάρια, βαμβάκι, φιστίκια και μάρμαρο, και δουλεύουμε το πολύ στα τρία τέταρτα του ευρωπαϊκού μέσου όρου, ο οποίος είναι ήδη αξιολύπητος σε σχέση με τα παγκόσμια επίπεδα.
Ένα παράδειγμα των απελπιστικών προτεραιοτήτων της χώρας, είναι ότι όταν η ΕΚΤ είπε την Παρασκευή ότι θα αυξήσει το ανώτατο όριο της επείγουσας παροχής ρευστότητας (ELA), οι τράπεζες στην Ελλάδα έβαλαν μπροστά μια παραγγελία για ούζο.
Η κυβέρνηση νοιάζεται τόσο λίγο για το εθνικό μας χόμπι, τη φοροδιαφυγή, σε σημείο να αφήνει την ελληνική μεσαία τάξη να δηλώνει ότι δαπανά περισσότερα σε αποπληρωμές χρεών από ό,τι κερδίζει. 30 δισ. ευρώ φόρων ετησίως μένουν ανείσπρακτα στην Ελλάδα, καθώς οι άνθρωποι στυλώνουν πόδια τους αντί να βγάλουν τα βιβλιάρια επιταγών τους.
Εμείς οι Έλληνες εφηύραμε τις ταραχές και, όπως επίσης με τη ραθυμία, τη διαφθορά και το σοδομισμό, το κάνουμε μεγαλύτερα και καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, με όλο και περισσότερες λεηλασίες, περισσότερες καταστροφές και μεγαλύτερη υπαρξιακή απελπισία μετά.
Ναι, μιλάω από προσωπική εμπειρία. Δεν νομίζω ότι έχω έναν και μόνο φίλο στο οποίο δεν οφείλω χρήματα, ακόμα και έστω ένα πεντοδόλαρο, καθώς «δεν είχα ρέστα» ή «η κάρτα μου δεν λειτουργούσε». Δεν είμαι τσιγκούνης ή κακός άνθρωπος, είμαι απλώς τελείως φρικτός με τα χρήματα, όπως και όποιος έχει επώνυμο με το ίδιο πολλά φωνήεντα με το δικό μου.
Και εγώ, επίσης, μισώ να εξοφλώ τα χρέη μου. Θα με πιάσει ιδρώτας. Άγχος σφίγγει το στήθος μου. Τελικά, μετά από μια ψεύτικη απόπειρα αυτοκτονίας και ένα τετρασέλιδο email αυτολύπησης, επιστρέφω ένα δεκαδόλαρο. Δεν χρειάζεται να πιστέψετε το λόγο μου σε αυτό: ρωτήστε οποιονδήποτε από τους έλληνες φίλους σας και θα σας πει ότι είμαστε όλοι το ίδιο.
Είμαστε στην παράγραφο εννέα, και αν έγραφα στα γραφεία μιας ελληνικής εφημερίδας όχι μόνο θα μου είχαν προσφέρει δύο αλκοολούχα ποτά ως τώρα, αλλά θα είχα πάρει και έναν υπνάκο μιας ώρας και θα είχα δωροδοκήσει δύο επιθεωρητές της εφορίας σε σπαρταριστά χαρτονομίσματα του ευρώ, ευγενικά χορηγημένα σε μένα από το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα των εργαζομένων στο εργοστάσιο της Volkswagen.
Είναι σαν την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα. Μπορούμε να δούμε τη σκιά που ρίχνουν το τεράστιο χρέος μας, η αλόγιστες δαπάνες και η διεφθαρμένη εθνική ζωή, αλλά αρνούμαστε να βγούμε στο φως και να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι. Ή δεν μπορούμε, γιατί δεν γίνεται να δούμε πέρα από τις τερατωδώς χοντρές κοιλιές μας.
Το τι ακριβώς είναι σε θέση να επιστρέψει στην Ευρώπη η Ελλάδα σε αυτό το σημείο, πέρα από φθηνά ταξιδιωτικά πακέτα στη Θεσσαλονίκη για χαμηλόβαθμους γραφειοκράτες Βρυξελλών, δεν είναι σαφές. (Μην ενοχλείστε, παρεμπιπτόντως. Δεν μπορείτε να πάτε ούτε στο Άγιο ‘Ορος αν δεν έχετε κάνει κράτηση κάποια χρόνια πριν, το οποίο κανείς δεν ξέρει μέχρι να φτάσει εκεί.)
Η Ελλάδα έχει μια προοδευτική αριστερή κυβέρνηση, γιατί φυσικά… και έχει. Η κυβέρνηση αντιστέκεται στις προτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υιοθετήσει ένα πρόγραμμα λιτότητας για να ανταποκριθεί στις διεθνείς υποχρεώσεις του χρέους της.
Η λιτότητα είναι το λιγότερο που αξίζει η Ελλάδα. Θέλω να πω, ειλικρινά, η κοινωνία που τελειοποίησε την κτηνοβασία θα πρέπει να είναι λίγο πιο ανοιχτή σε ένα καλό οικονομικό σεξ.
Ωστόσο, διάβασα σε μια έκθεση ότι «έλληνες υπουργοί είχαν ένα προκλητικό ύφος το Σάββατο, υποσχόμενοι να αντισταθούν στον «εκβιασμό» από τους πιστωτές». Το να ζητούν πίσω οι πιστωτές τα χρήματά τους είναι για τον εκβιασμό ό,τι είναι τα επιθετικά tweets για τις βίαιες πράξεις.
Το πρόβλημα με το «αφήστε τον μπαμπά να το φτιάξει» ως εθνική στρατηγική προϋπολογισμού είναι ότι αργά ή γρήγορα, άσχετα από το πόσο όμορφη και επιτυχημένη είναι η κόρη, ο μπαμπάς θα κουραστεί να βγάζει χρήματα από την τσέπη. Μια μέρα η Tiffany θα πρέπει να βρει μια δουλειά.
Δυστυχώς η κατάσταση μπορεί να είναι ανεπανόρθωτη, διότι η Tiffany όχι μόνο παράτησε το σχολείο και δεν εμφανίστηκε στην πρακτική της ενώ πήγαινε με όλη την πόλη χωρίς προφύλαξη, αλλά τώρα θέλει ο πολύπαθης πατέρας της να της αγοράσει και μία Boxster για να αντικαταστήσει το ΤΤ, το οποίο τράκαρε σε έναν τοίχο ενώ ήταν μαστουρωμένη.
Ειλικρινά, η Ελλάδα ως ένα 17χρονο κορίτσι που έχει ένα ξέσπασμα ιδιοσυγκρασίας δεν είναι τόσο άστοχο. Ελλάδα βασικά σκίζει τα σεντόνια της μέχρι να αποκτήσει ένα νέο iPhone – με όλα τα πολύ προβλέψιμα αποτελέσματα. Επιτρέψτε μου να σας πω – και πάλι, από εμπειρία – ότι στους Γερμανούς τους αρέσει να παίζουν τον αυστηρό πατέρα. Σε κάποιο σημείο θα πρέπει να κόψεις τη μικρή αγελάδα.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει, στη Θεσσαλονίκη, την πέμπτη καλύτερη πόλη σε πάρτι στον κόσμο, σύμφωνα με το Lonely Planet. Αλλά έχει επίσης το υψηλότερο ποσοστό των ψηφιακά αναλφάβητων πολιτών της ΕΕ. Το 2013, το 39% των ελλήνων πολιτών δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ το διαδίκτυο.
Η χώρα επαναπαύεται στις δάφνες της. Ενδεχομένως και κυριολεκτικά, από τη στιγμή που τις χρησιμοποιούσαμε για να φτιάξουμε κορώνες από αυτές όταν είχαμε τα μυαλά μας (πρωτότυπο κείμενο: «τα σκατά μας») στα συγκαλά τους κάπου στο, ίσως, 650 π.Χ.;
Η Ελλάδα είναι όπως ο Τζακ στον Τιτανικό αν ο Τζακ είχε αρπάξει την Ρόουζ από τα μαλλιά, ουρλιάζοντας, «ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ! Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ΜΑΣ ΖΗΤΑ ΩΣ ΘΥΣΙΑ». Όπως και για κάθε Έλληνα σε κάποιο σημείο μεταξύ των 20 και 25, η γεύση της αλμυρής τρίαινας είναι δυστυχώς αναπόφευκτη.
Υπάρχει μια παλιά ελληνική παροιμία που λέει περίπου: «Τυχερός άνθρωπος είναι κάποιος που φυτεύει βότσαλα και μαζεύει πατάτες.» Η κυβέρνηση της Ελλάδας φύτευσε αυγά σκορπιού και άφησε τα μικρά παιδιά της να παίζουν στην άμμο χωρίς παπούτσια.
Η στρατηγική της ΕΕ μέχρι σήμερα ήταν σαν να δίνεις χρήματα σε ένα πρεζόνι. Μπορεί να το κάνεις επειδή είσαι καλός άνθρωπος και δεν μπορείς να αντέξεις να βλέπεις το άθλιο προσωπάκι τους, και το κάνεις γνωρίζοντας ότι πρόκειται να παραβούν όλες τις υποσχέσεις που σου έδωσαν.
Αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσετε ότι τους βλάπτετε, και αργά ή γρήγορα θα πάθουν καρδιακή προσβολή. Λοιπόν, η Ελλάδα μόλις έπαθε.
Τέλος πάντων, κοιτάξτε, ας το αφήσουμε εδώ, γιατί αν συνεχίσω να γράφω η Ελλάδα μπορεί να μην είναι πλέον μια χώρα, και τότε θα πρέπει να αλλάξω τον τίτλο και όλα τα σχετικά. Το θέμα μου είναι το εξής: οι Έλληνες είναι οι Έλληνες, και δεν υπήρξε ποτέ τίποτα που θα μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε γι’ αυτό, κάτι που είναι και το γιατί η δημοσιονομική ένωση ήταν μια ηλίθια ιδέα από την πρώτη στιγμή. Τι χάλι».
*Στον λογαριασμό του στο Facebook, γίνεται καθημερινά πάρτυ:
https://www.facebook.com/myiannopoulos/
Εφημερίδα "Εστία" 7 Φεβρουαρίου 2017 (Αρχικός τίτλος: Το Berkeley της λογοκρισίας)
Ποιος είναι ο Μίλων Γιαννόπουλος
Ο Μίλων Γιαννόπουλος ή Milo Yiannopoulos, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Ο πατέρας του είναι Έλληνας και η μητέρα του Βρετανίδα. Ο πατήρ αν και είναι καλό κουμάσι, (πορτιέρης-μπράβος) πριν γεννηθεί ο Μίλων, της ζήτησε διαζύγιο, αλλά όταν αυτή του είπε ότι είναι έγκυος ζήσανε μαζί για 6 ακόμη χρόνια. Τρέφει μεγάλο σεβασμό για τον Έλληνα πατέρα του, έζησε μαζί του για λίγο στο Κεντ στο χλιδάτο σπίτι του (φτιαγμένο από τις βρωμοδουλείες του). Τον αποκαλεί τρομακτικό σαν τους Σοπράνος, αλλά στην ελληνική έκδοση. Αν και την ημέρα κάνει ακατανόμαστα πράγματα, το βράδυ επιστρέφει στο σπίτι και πίνει καλό κρασί ακούγοντας Βάγκνερ. Τα άρθρα του, ο Μίλων τα υπέγραφε στο παρελθόν ως Milo Andreas Wagner. Εώς σήμερα επικοινωνούνε κάθε Χριστούγεννα για τις καθιερωμένες ευχές. Για νέα σύζυγο έχει τώρα μία Τζαμαϊκανή.
Ο Μίλων πήγε πανεπιστήμιο στο Μάντσεστερ αλλά τα παράτησε πριν πάρει πτυχίο. Δηλώνει δημοσιογράφος, συγγραφέας, επιχειρηματίας και είναι ιδρυτής του περιοδικού «The Kernel»-το οποίο πούλησε πριν μερικά χρόνια- ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν βασικός συντάκτης της ιστοσελίδας «Breitbart.com» στις ΗΠΑ την οποία σήμερα διοικεί.
Από πολλά ΜΜΕ χαρακτηρίζεται ως «ιεροκήρυκας του μίσους», «δηλητηριώδες τρολ» ή «ακροδεξιός προβοκάτορας» ενώ εδώ και μήνες μήνες επισκέπτεται πανεπιστήμια στις ΗΠΑ και κάνει ομιλίες παρουσιάζοντας και το βιβλίο του «Dangerous». Οι εκκεντρικές συνήθως εμφανίσεις του συχνά προκαλούν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και έντονες συγκρούσεις με φεμινίστριες, ακτιβιστές των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.α. ενώ συγκεντρώνει πάντα ένα πιστό ακροατήριο που ταυτίζεται όχι μόνο με τις δικές του θέσεις άλλα και με αυτές του Ντόναλντ Τραμπ.
Τάσσεται φανατικά κατά του «τρίτου κύματος» του φεμινισμού, του Ισλάμ, της πολιτικής ορθότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, των παχύσαρκων, των φτωχών κα αλλά ο ίδιος αρνείται τον χαρακτηρισμό «ακροδεξιός» και δηλώνει πως ανήκει στο ρεύμα της «εναλλακτικής δεξιάς».
Το παιχνίδι της αυτοαναίρεσης
Ποτέ δεν θα πάρει ξεκάθαρα άποψη για κάτι καθώς στα «επικίνδυνα» θέματα αυτοαναιρείται. Την ίδια τακτική ακολουθεί και με την σεξουαλικότητά του. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πώς επέλεξα να γίνω gay. Ήταν από αντίδραση στους γονείς μου που ανήκαν στη λευκή μεσαία τάξη – κάποια μέρα, όταν ήμουν 15, μπήκαν στην κρεβατοκάμαρά μου και με βρήκαν στο κρεβάτι με ένα μαύρο έμπορο ναρκωτικών». Πρόκειται για απόσπασμα από άρθρο του με το οποίο ανακοινώνει πως… παύει να είναι ομοφυλόφιλος, γιατί αυτό δεν συνιστά πλέον επαναστατική πράξη. «Ήρθε η ώρα να γίνω ένας λευκός straight άνδρας», εξηγεί, διότι στην εποχή μας είναι πιο εύκολο πια να είσαι gay. Στο ίδιο πνεύμα, έχει υποστηρίξει σοβαρά ότι «η καταφατική αποδοχή του LGBTQ κινήματος και των δικαιωμάτων του, είναι μια αντιστροφή ρατσισμού». Όσο για το αν είναι ρατσιστής… «Προφανώς και δεν είμαι. Έχω πάει με πολλούς μαύρους άντρες».
Οι επισκέψεις στα Πανεπιστήμια, το χάος και η αντίδραση Τραμπ
Το τελευταίο διάστημα, έχει ξεκινήσει να επισκέπτεται Πανεπιστήμια της Αμερικής με σκοπό να διαδώσει τις «ιδέες» του στους φοιτητές, έχοντας πλέον και τις «πλάτες» της εκλογής Τραμπ στην προεδρία.
Η ομιλία του στο πανεπιστήμιο Davis είχε ακυρωθεί πριν λίγο καιρό εξαιτίας ηχηρών επεισοδίων ενώ πρόσφατα και στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, εκατοντάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για την προγραμματισμένη ομιλία του Γιαννόπουλου. Φωτιές, επεισόδια, ένταση, ξύλο, αποκλεισμός του πανεπιστημίου έφεραν τελικά την ακύρωση της ομιλίας.
Ο Γιαννόπουλος βγήκε στη συνέχεια στο YouTube, για να υπερασπιστεί τις απόψεις του. Κατηγόρησε αριστερές και φεμινιστικές οργανώσεις, τα μέλη του κινήματος Black Live Matter και την «άκρα αριστερά» πως τα τελευταία χρόνια εναντιώνονται στην ελευθερία του λόγου…
Και υποστήριξε επίσης ότι αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. «Απλά δεν αφήνουν κανέναν ομιλητή στην πανεπιστημιούπολη, ακόμα και κάποιον χαζό, άκακο και γκέι σαν εμένα. Δεν θα αφήσουν τους φοιτητές να ακούσουν κάτι άλλο, τους τρομοκρατεί η άλλη άποψη» υποστήριξε. Ωστόσο, αυτό ήταν αρκετό για να δηλώσει ο πλανητάρχης Ντόναλντ Τραμπ, πως σκέφτεται σοβαρά να διακόψει τη χρηματοδότηση στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ.
Την περίοδο του ελληνικού ψευδοδημοψηφίσματος, ο Γιαννόπουλος είχε γράψει σχετικό άρθρο για την Ελλάδα και την σημερινή της κατάσταση με τον δικό του προβοκατόρικο τρόπο:
(http://www.breitbart.com/national-security/2015/06/23/is-anyone-honestly-surprised-that-greeks-dont-pay-their-debts/)
Ολόκληρο το κείμενο του Milo Yiannopoulos από το liberal.gr:
«Όπως μπορείτε να διακρίνετε από την υπογραφή σε αυτό το άρθρο είμαι κατά ένα μέρος Έλληνας, το οποίο είναι ο λόγος για τον οποίο αδειάζω το πορτοφόλι σας ενώ έχουμε αυτή τη συζήτηση. Χωρίς προσβολή προς τους έλληνες αδελφούς και αδελφές μου, αλλά δεν έχουμε ακριβώς τη φήμη της οικονομικής εντιμότητας.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα χάος και είναι δύσκολο να διαγνωσθεί το μέγεθος του προβλήματος. Φαίνεται ολοένα και πιο πιθανό ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και να πάμε πίσω στη δραχμή, κάτι που θα ακολουθήσει μία καταστροφική πτώση της αξίας της. Υπέροχα νέα για τους τουρίστες, αλλά όχι τόσο καλά για τους Έλληνες.
Ίσως δεν θα έπρεπε να εκπλησσόμαστε. Η Ελλάδα είναι μια άγονη, αφιλόξενη γη παράξενων ποτών, έντονων αντιπαραθέσεων και κακοντυμένων αλλά υπέρβαρων τριχωτών μεσηλίκων (και αυτό είναι μόνο οι γυναίκες.) Είναι τόσο κοντά στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, όσο θα μπορούσε κάποιος να προσεγγίσει παίζοντας ένα διαδικτυακό παιχνίδι φαντασίας.
Περάσαμε από τη διαμόρφωση των πνευματικών υψιπέδων της λογοτεχνίας, της ποίησης και της φιλοσοφίας – για να μην αναφέρουμε την επινόηση βασικά της δημοκρατίας – στο να ονειρευόμαστε να μετακομίσουμε Σικάγο για να ανοίξουμε ένα μικρό κεμπαμπτζίδικο. Στην πορεία, γίναμε τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, φαντασμένοι και ευερέθιστοι. Η ΕΕ θέλει λιτότητα και για να είμαι ειλικρινής η οικογένεια μου στη νότια Ευρώπη αξίζει μια δόση από το μαστίγιο αυτό.
Συγνώμη, χωρίς προσβολή, αλλά είναι αλήθεια. Η συμπεριφορά σαν νωθρά και αυτοκαταστροφικά παιδιά είναι σε τέτοιο βαθμό μέρος του εθνικού χαρακτήρα που αναρωτιέμαι αν ενδέχεται να είναι και γενετικό χαρακτηριστικό – κάποιο είδος ενός απαίσιου εξελικτικού λάθους που άφησε το κάποτε περήφανο έθνος της Ελλάδας γεμάτο από ασήμαντους απατεώνες, οι οποίοι πετάνε τα παιχνίδια τους έξω από το καρότσι όταν κάποιος τολμήσει να τους ζητήσει να κρατήσουν το λόγο τους ή – η φρίκη της φρίκης – τους παρουσιάσει ένα φορολογικό νομοσχέδιο.
Ίσως γνωρίζετε την ιστορία του Φειδιππίδη που έτρεξε από τον Μαραθώνα στην Αθήνα φέρνοντας τα νέα της μεγάλης στρατιωτικής νίκης επί των Περσών. Έπεσε νεκρός μόλις ανακοίνωσε την είδηση. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι δεν πέθανε από όλο αυτό το τρέξιμο, αλλά από το σοκ όταν ένας από τους άρχοντες που ενημέρωσε του ζήτησε να διευθετήσει ένα χρέος του σε τυχερά παιχνίδια.
Ο Φειδιππίδης είναι ο μόνος γνωστός Έλληνας που έβγαλε μια ημέρα πλήρους εργασίας, και πέθανε από αυτό. Έκτοτε, οι απόγονοί του μελετήσαν τη μοίρα του και ήταν απρόθυμοι να πάρουν το ρίσκο. Πουλάμε ψάρια, βαμβάκι, φιστίκια και μάρμαρο, και δουλεύουμε το πολύ στα τρία τέταρτα του ευρωπαϊκού μέσου όρου, ο οποίος είναι ήδη αξιολύπητος σε σχέση με τα παγκόσμια επίπεδα.
Ένα παράδειγμα των απελπιστικών προτεραιοτήτων της χώρας, είναι ότι όταν η ΕΚΤ είπε την Παρασκευή ότι θα αυξήσει το ανώτατο όριο της επείγουσας παροχής ρευστότητας (ELA), οι τράπεζες στην Ελλάδα έβαλαν μπροστά μια παραγγελία για ούζο.
Η κυβέρνηση νοιάζεται τόσο λίγο για το εθνικό μας χόμπι, τη φοροδιαφυγή, σε σημείο να αφήνει την ελληνική μεσαία τάξη να δηλώνει ότι δαπανά περισσότερα σε αποπληρωμές χρεών από ό,τι κερδίζει. 30 δισ. ευρώ φόρων ετησίως μένουν ανείσπρακτα στην Ελλάδα, καθώς οι άνθρωποι στυλώνουν πόδια τους αντί να βγάλουν τα βιβλιάρια επιταγών τους.
Εμείς οι Έλληνες εφηύραμε τις ταραχές και, όπως επίσης με τη ραθυμία, τη διαφθορά και το σοδομισμό, το κάνουμε μεγαλύτερα και καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, με όλο και περισσότερες λεηλασίες, περισσότερες καταστροφές και μεγαλύτερη υπαρξιακή απελπισία μετά.
Ναι, μιλάω από προσωπική εμπειρία. Δεν νομίζω ότι έχω έναν και μόνο φίλο στο οποίο δεν οφείλω χρήματα, ακόμα και έστω ένα πεντοδόλαρο, καθώς «δεν είχα ρέστα» ή «η κάρτα μου δεν λειτουργούσε». Δεν είμαι τσιγκούνης ή κακός άνθρωπος, είμαι απλώς τελείως φρικτός με τα χρήματα, όπως και όποιος έχει επώνυμο με το ίδιο πολλά φωνήεντα με το δικό μου.
Και εγώ, επίσης, μισώ να εξοφλώ τα χρέη μου. Θα με πιάσει ιδρώτας. Άγχος σφίγγει το στήθος μου. Τελικά, μετά από μια ψεύτικη απόπειρα αυτοκτονίας και ένα τετρασέλιδο email αυτολύπησης, επιστρέφω ένα δεκαδόλαρο. Δεν χρειάζεται να πιστέψετε το λόγο μου σε αυτό: ρωτήστε οποιονδήποτε από τους έλληνες φίλους σας και θα σας πει ότι είμαστε όλοι το ίδιο.
Είμαστε στην παράγραφο εννέα, και αν έγραφα στα γραφεία μιας ελληνικής εφημερίδας όχι μόνο θα μου είχαν προσφέρει δύο αλκοολούχα ποτά ως τώρα, αλλά θα είχα πάρει και έναν υπνάκο μιας ώρας και θα είχα δωροδοκήσει δύο επιθεωρητές της εφορίας σε σπαρταριστά χαρτονομίσματα του ευρώ, ευγενικά χορηγημένα σε μένα από το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα των εργαζομένων στο εργοστάσιο της Volkswagen.
Είναι σαν την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα. Μπορούμε να δούμε τη σκιά που ρίχνουν το τεράστιο χρέος μας, η αλόγιστες δαπάνες και η διεφθαρμένη εθνική ζωή, αλλά αρνούμαστε να βγούμε στο φως και να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι. Ή δεν μπορούμε, γιατί δεν γίνεται να δούμε πέρα από τις τερατωδώς χοντρές κοιλιές μας.
Το τι ακριβώς είναι σε θέση να επιστρέψει στην Ευρώπη η Ελλάδα σε αυτό το σημείο, πέρα από φθηνά ταξιδιωτικά πακέτα στη Θεσσαλονίκη για χαμηλόβαθμους γραφειοκράτες Βρυξελλών, δεν είναι σαφές. (Μην ενοχλείστε, παρεμπιπτόντως. Δεν μπορείτε να πάτε ούτε στο Άγιο ‘Ορος αν δεν έχετε κάνει κράτηση κάποια χρόνια πριν, το οποίο κανείς δεν ξέρει μέχρι να φτάσει εκεί.)
Η Ελλάδα έχει μια προοδευτική αριστερή κυβέρνηση, γιατί φυσικά… και έχει. Η κυβέρνηση αντιστέκεται στις προτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υιοθετήσει ένα πρόγραμμα λιτότητας για να ανταποκριθεί στις διεθνείς υποχρεώσεις του χρέους της.
Η λιτότητα είναι το λιγότερο που αξίζει η Ελλάδα. Θέλω να πω, ειλικρινά, η κοινωνία που τελειοποίησε την κτηνοβασία θα πρέπει να είναι λίγο πιο ανοιχτή σε ένα καλό οικονομικό σεξ.
Ωστόσο, διάβασα σε μια έκθεση ότι «έλληνες υπουργοί είχαν ένα προκλητικό ύφος το Σάββατο, υποσχόμενοι να αντισταθούν στον «εκβιασμό» από τους πιστωτές». Το να ζητούν πίσω οι πιστωτές τα χρήματά τους είναι για τον εκβιασμό ό,τι είναι τα επιθετικά tweets για τις βίαιες πράξεις.
Το πρόβλημα με το «αφήστε τον μπαμπά να το φτιάξει» ως εθνική στρατηγική προϋπολογισμού είναι ότι αργά ή γρήγορα, άσχετα από το πόσο όμορφη και επιτυχημένη είναι η κόρη, ο μπαμπάς θα κουραστεί να βγάζει χρήματα από την τσέπη. Μια μέρα η Tiffany θα πρέπει να βρει μια δουλειά.
Δυστυχώς η κατάσταση μπορεί να είναι ανεπανόρθωτη, διότι η Tiffany όχι μόνο παράτησε το σχολείο και δεν εμφανίστηκε στην πρακτική της ενώ πήγαινε με όλη την πόλη χωρίς προφύλαξη, αλλά τώρα θέλει ο πολύπαθης πατέρας της να της αγοράσει και μία Boxster για να αντικαταστήσει το ΤΤ, το οποίο τράκαρε σε έναν τοίχο ενώ ήταν μαστουρωμένη.
Ειλικρινά, η Ελλάδα ως ένα 17χρονο κορίτσι που έχει ένα ξέσπασμα ιδιοσυγκρασίας δεν είναι τόσο άστοχο. Ελλάδα βασικά σκίζει τα σεντόνια της μέχρι να αποκτήσει ένα νέο iPhone – με όλα τα πολύ προβλέψιμα αποτελέσματα. Επιτρέψτε μου να σας πω – και πάλι, από εμπειρία – ότι στους Γερμανούς τους αρέσει να παίζουν τον αυστηρό πατέρα. Σε κάποιο σημείο θα πρέπει να κόψεις τη μικρή αγελάδα.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει, στη Θεσσαλονίκη, την πέμπτη καλύτερη πόλη σε πάρτι στον κόσμο, σύμφωνα με το Lonely Planet. Αλλά έχει επίσης το υψηλότερο ποσοστό των ψηφιακά αναλφάβητων πολιτών της ΕΕ. Το 2013, το 39% των ελλήνων πολιτών δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ το διαδίκτυο.
Η χώρα επαναπαύεται στις δάφνες της. Ενδεχομένως και κυριολεκτικά, από τη στιγμή που τις χρησιμοποιούσαμε για να φτιάξουμε κορώνες από αυτές όταν είχαμε τα μυαλά μας (πρωτότυπο κείμενο: «τα σκατά μας») στα συγκαλά τους κάπου στο, ίσως, 650 π.Χ.;
Η Ελλάδα είναι όπως ο Τζακ στον Τιτανικό αν ο Τζακ είχε αρπάξει την Ρόουζ από τα μαλλιά, ουρλιάζοντας, «ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ! Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ΜΑΣ ΖΗΤΑ ΩΣ ΘΥΣΙΑ». Όπως και για κάθε Έλληνα σε κάποιο σημείο μεταξύ των 20 και 25, η γεύση της αλμυρής τρίαινας είναι δυστυχώς αναπόφευκτη.
Υπάρχει μια παλιά ελληνική παροιμία που λέει περίπου: «Τυχερός άνθρωπος είναι κάποιος που φυτεύει βότσαλα και μαζεύει πατάτες.» Η κυβέρνηση της Ελλάδας φύτευσε αυγά σκορπιού και άφησε τα μικρά παιδιά της να παίζουν στην άμμο χωρίς παπούτσια.
Η στρατηγική της ΕΕ μέχρι σήμερα ήταν σαν να δίνεις χρήματα σε ένα πρεζόνι. Μπορεί να το κάνεις επειδή είσαι καλός άνθρωπος και δεν μπορείς να αντέξεις να βλέπεις το άθλιο προσωπάκι τους, και το κάνεις γνωρίζοντας ότι πρόκειται να παραβούν όλες τις υποσχέσεις που σου έδωσαν.
Αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσετε ότι τους βλάπτετε, και αργά ή γρήγορα θα πάθουν καρδιακή προσβολή. Λοιπόν, η Ελλάδα μόλις έπαθε.
Τέλος πάντων, κοιτάξτε, ας το αφήσουμε εδώ, γιατί αν συνεχίσω να γράφω η Ελλάδα μπορεί να μην είναι πλέον μια χώρα, και τότε θα πρέπει να αλλάξω τον τίτλο και όλα τα σχετικά. Το θέμα μου είναι το εξής: οι Έλληνες είναι οι Έλληνες, και δεν υπήρξε ποτέ τίποτα που θα μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε γι’ αυτό, κάτι που είναι και το γιατί η δημοσιονομική ένωση ήταν μια ηλίθια ιδέα από την πρώτη στιγμή. Τι χάλι».
*Στον λογαριασμό του στο Facebook, γίνεται καθημερινά πάρτυ:
https://www.facebook.com/myiannopoulos/
3 σχόλια:
Εβραιόπουστας (κυριολεκτικά: ομοφυλόφιλος ιουδαϊκού θρησκεύματος) που έχει και ελληνική καταγωγή. ΟΚ τον «έβρισα», διαφωνώ με αυτά που γράφει εδώ, όμως... τους έχει αλλάξει τα φώτα στις Η.Π.Α. Κράτα γερά Milo και συνέχιζε να ξεφτυλίζεις τη μούργα των ΜΜΕ!
Εβραίος από τη μεριά της μάνας του είναι. Στο θρήσκευμα μάλλον καθολικός δηλώνει. Σε όλες τις φωτογραφίες εάν παρατηρήσετε έχει 5-6 χρυσά σταυρουδάκια στον λαιμό.
Για σπάσιμο το αναφέρει "είμαι gay-εβραίος που πηδιέμαι με μαύρους".
Δημοσίευση σχολίου