Γερμανική γιορτή νεολαίας με αφορμή την επίσκεψη Χίτλερ στο Άουσβιτς γιατί δεν υπάρχει;

Πώς θα αντιδρούσατε αν η Γερμανία, ανήμερα της επετείου της εβραϊκής γενοκτονίας, ενώ δεν την είχε αναγνωρίσει, γιόρταζε μία καθιερωμένη από τον Χίτλερ “γιορτή της νεολαίας”, με αφορμή μια ιστορική επίσκεψή του στο Άουσβιτς; 

Πως θα σας φαινόταν αν την ίδια μέρα ένα γερμανικό ιδιωτικό κανάλι προέβαλε “αγώνες γερμανοεβραικής φιλίας” σε εκπομπή reality, με συμμετοχή Εβραίων παικτών, πάντα χωρίς να έχει προϋπάρξει γερμανική αναγνώριση της γενοκτονίας;

Θα ήταν πιθανό άραγε, εφόσον ο γερμανικός στρατός κατείχε παράνομα μετά απο εισβολή το 36% του κράτους του Ισραήλ, στην ισραηλινή κοινή γνώμη να επικρατεί η άποψη ότι “με τους Γερμανούς πολίτες είμαστε φίλοι, οι κυβερνήσεις έχουν αντιπαράθεση για να βγάζουν λεφτά οι αμερικανικές εταιρίες όπλων”;

Θα κατέθετε ποτέ Ισραηλινός πρωθυπουργός στεφάνι στο μαυσωλείο του Χίτλερ;

Θα δεχόταν δυτικός πολιτικός να συνομιλεί με την γερμανική πολιτική ηγεσία κάτω από το πορτραίτου του Αδόλφου;

Θα διανοούνταν κανείς δυτικός να διατηρεί διπλωματικές σχέσεις με τη Γερμανία, εφόσον αυτή δήλωνε παντού ότι “η γενοκτονία των Εβραίων είναι μία απάτη”;

Άραγε το Ισραήλ έχει αναγνωρίσει την γενοκτονία των Χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας-Τουρκίας;

Οι Εβραίοι είναι ανώτερη φυλή από τους ´Ελληνες ή τους Αρμένιους;

Γιατί οι γενοκτονίες των άλλων ονομάζονται γενοκτονίες, αλλά των Εβραίων Ολοκαύτωμα;

Γιατί παγκοσμίως αν αρνηθείς την γενοκτονία των Εβραίων είσαι φασίστας, ρατσιστής, νεοναζί -δικαίως-, ενώ αν αρνηθείς αυτή των Ποντίων είσαι απλώς αριστερός;

Αν ο υπουργός παιδείας του Ισραήλ αρνούνταν την γενοκτονία των Εβραίων, που θα βρισκόταν τώρα;

Αυτά είναι μερικά ερωτήματα που αβίαστα έρχονται στο μυαλό μία μέρα σαν κι αυτή.

Διαπιστώνει κανείς την πλήρη απάθεια των σύγχρονων Ελλήνων απέναντι σε ζητήματα γενοκτονίας. Κανείς δεν μπορεί να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο στον οποίο έχουμε πέσει μαζικά τις τελευταίες δεκαετίες. Ο ωχαδερφισμός, συνδυασμένος με τον άκρατο διεθνισμό που έχει σκεπάσει κάθε έκφανση του δημόσιου βίου στην Ελλάδα, έχει ευνουχίσει κάθε εθνικό μας αντανακλαστικό. Μιλάμε για ελληνοτουρκική φιλία, ενώ όλες ανεξαιρέτως οι τουρκικές κυβερνήσεις από τον Α ΠΠ αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τις διαπραχθείσες γενοκτονίες. Κανείς δεν θίγεται που κεμαλιστές και ισλαμιστες, αρνούμενοι τις γενοκτονίες, σκυλεύουν ξανά και ξανά τους σφαγιασμένους προγόνους μας. Η μη αναγνώριση, εκτός απο πράξη βαρβαρότητας, είναι και μία σαφής δήλωση, ότι αν χρειαστεί θα το ξανακάνουν. Το 1974 άλλωστε δεν είναι τόσο μακριά. Το αίμα των Σολωμου-Ισαακ δεν έχει στεγνώσει ακόμη.

Και κανείς δεν αντιδρά. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ποτέ δεν απαίτησαν την αναγνώριση απο την Τουρκία της γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολίας ως προϋπόθεση διπλωματικών σχέσεων, ή ένταξης στην ΕΕ. Άραγε θα έπρατταν το ίδιο αν στη θέση των Ελλήνων ή των Αρμενίων ήταν οι Εβραίοι; Πως αντιμετωπίζουμε το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διατηρεί σχέσεις με την Τουρκία, ενώ έχει αναγνωρίσει τις γενοκτονίες;

Οι Αρμένιοι, ένα μικρότερο και πολύ πιο ανίσχυρο κράτος από την Ελλάδα, το οποίο μάλιστα έχει μόνο λίγα χρόνια ζωής (1991), έχει καταφέρει να αναγνωριστεί η γενοκτονία τους από πολύ περισσότερα κράτη, από όσα την γενοκτονία των Ελλήνων. Τους θυμάστε στην δικιά τους ημέρα μνήμης εδώ, στην Ελλάδα;

Θυμάται κανείς τα τελευταία χρόνια τους Έλληνες νέους να διαδηλώνουν για κάτι εθνικό; Η μόνο τους μπαχαλάκηδες να καίνε την Αθήνα; Κάποτε σε διαδηλώσεις για το κυπριακό στην Αθήνα, είχαμε νεκρούς. Τώρα, αν δεν έχει να κάνει με την τσέπη μας, απλώς δεν μας νοιάζει.

Εμάς προφανώς δεν μας πολυκαίει το θέμα. Πού να τρέχεις τώρα… Και εδώ που τα λέμε, δεν είναι και εντελώς Έλληνες οι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι, ε; Αφήστε που όλα αυτά είναι και λίγο εθνικιστικά. Να μας πουν και φασιστες; Με τους Τούρκους είμαστε αδέρφια. Έχουμε και τα ίδια φαγητά. Ποιά Κύπρος μωρέ; Εμείς εκείνη την ώρα πανηγυρίζαμε που ερχόταν ο εθνάρχης. Πέφτει και λίγο μακριά. Ευτυχώς που εισέβαλλαν οι Τούρκοι και ξανάρθε η δημοκρατία.

Αν μας είχαν κάνει μαζική λοβοτομή, πόσο πιο αδιάφοροι θα είμασταν;

Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτούς τους γενοκτόνους “γείτονες”;

Ως πότε θα ανεχόμαστε την υποκρισία των συμμάχων μας;

Ως πότε θα ανεχόμαστε τους αδιάφορους συμπατριώτες μας;

Αν ήταν η μάνα μας ή το παιδί μας θύμα της γενοκτονίας, θα ανεχόμασταν τέτοιες συμπεριφορές;


του Στέργιου Σεβαστιάν
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2017/05/blog-post_943.html