Το σεξ στον αρχαίο κόσμο ~ Πομπηία (Βίντεο History Channel)

Μια νέα σειρά ντοκιμαντέρ του History Channel που βουτά στον ακόμα ανεξερεύνητο, αλλά συναρπαστικό κόσμο του σεξ στους αρχαίους πολιτισμούς. Από την Πομπηία μέχρι την Αίγυπτο, και από τον πρώτο οίκο ανοχής μέχρι το πρώτο ερωτικό βοήθημα, αυτή η σειρά δεν θα αφήσει τίποτα στη θέση του μέχρι να ανακαλύψει όλες τις κρυμμένες πτυχές της σεξουαλικότητας των αρχαίων πολιτισμών.

Οι γυναίκες που δούλευαν στους δρόμους της Πομπηίας και εξυπηρετούσαν πελάτες στους οίκους ανοχής, έζησαν πολύ σκληρές ζωές, όμως οι περισσότερες από τις τοιχογραφίες που διασώθηκαν απεικονίζουν τις γυναίκες ως ερωτικές και εξωτικές.

Ένα πορνείο, που ονομάζεται Lupanar, ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα αλλά παρέμεινε κλειστό για το κοινό. Οι αρχές το άνοιξαν ξανά μόλις το 2006. Μία ματιά στη δομή του κτιρίου δίνει ενδείξεις σχετικά με το πώς ζούσαν και δούλευαν οι γυναίκες. Οι τοιχογραφίες τις απεικονίζουν γυμνές, ή περιστασιακά με ζώνη στήθους, να κάθονται άνετα σε καρέκλες διακοσμημένες με μαξιλάρια και πλούσιο ύφασμα. Αλλά τα στοιχειώδη δωμάτια που ανακαλύφθηκαν στο πορνείο λένε μια άλλη ιστορία. Τα κελιά ήταν εξαιρετικά μικρά - προσφέροντας ελάχιστα χώρο για να περιέχουν ένα κρεβάτι χαραγμένο στον τοίχο. Ίσως υπήρχαν και ξύλινα κρεβάτια αλλά λόγω της έκρηξης του Βεζούβιου δεν υπάρχουν ίχνη τους. Τα κελιά δεν είχαν πόρτα παρά μόνο μια κουρτίνα. Τα παράθυρα, όταν υπήρχαν, ήταν μικρά και παρείχαν λίγο αέρα και φως.

Οι γυναίκες ήταν σκλάβες, γεγονός που εξηγεί τις φτωχές συνθήκες στις οποίες ζούσαν και εργάζονταν. Ούτε οι ιδιοκτήτες τους, ούτε η υπόλοιπη πόλη ενδιαφερόταν για την υγεία τους, καθώς ως σκλάβες τις αντιμετώπιζαν ως ιδιοκτησία της αρχαίας Ρώμης. Οι ερευνητές πιστεύουν πως οι γυναίκες έπρεπε να βάφουν τα μαλλιά τους ξανθά για να είναι πιο εξωτικές και θελκτικές. Οι άνδρες ιερόδουλοι υπήρχαν αλλά όχι για γυναίκες. Σκοπός τους ήταν να ψυχαγωγούν τους άνδρες. Είναι πιθανόν κάποιες πλούσιες γυναίκες να χρησιμοποιούσαν τους άνδρες από τους οίκους ανοχής, αλλά κυρίως οι πελάτες τους ήταν άνδρες. Σε κτίρια που αναγνωρίζονται ως οίκοι ανοχής, οι τοιχογραφίες μπορεί να είχαν σκοπό να διεγείρουν τους πελάτες. Μπορεί επίσης, να λειτουργούσαν ως εικονογραφημένο μενού ή ακόμη και ως εγχειρίδια για τους πιο άπειρους πελάτες. Σε κτίρια που χαρακτηρίστηκαν ως ιδιωτικές κατοικίες, οι σκηνές αυτές ήταν πιθανότατα διακοσμητικές αλλά σχεδιάστηκαν ίσως, ως διεγερτικό.