Οι περισσότερες εξεγέρσεις και επαναστάσεις στην ιστορία ξεκινούν από παρακμάζοντα καθεστώτα που προσπαθούν να...
διατηρήσουν την ισχύ τους μέσα από εξοντωτική φορολογία.
Στο οκτάμηνο Ιανουαρίου - Αυγούστου οι άμεσοι φόροι ήταν μειωμένοι κατά 1,8 δισ. ευρώ, οι έμμεσοι φόροι μειωμένοι κατά 1,3 δισ. ευρώ και οι φόροι κατανάλωσης μειωμένοι κατά 600 εκατ. ευρώ.
Όλα αυτά παρά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις φόρων.
Ο δρόμος που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι λάθος, όχι όμως λάθος με τον τρόπο που το εννοεί η αντιπολίτευση δηλ. της αύξησης περαιτέρω των φόρων, γιατί λεφτά υπάρχουν.
Η πλήρης αφοσίωση της κυβέρνησης στην τακτική να πιάσουμε τον ονομαστικό στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, αδιαφορώντας αν καταστρέφεται υγιής παραγωγικός ιστός, όχι μόνο δεν μας φέρνει πιο κοντά στην έξοδο, αλλά πιο βαθιά στο «πηγάδι» της χρεοκοπίας που εξελίσσεται σταδιακά τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Μια αριστερή κομμουστικόστροφη κυβέρνηση τι διαφορετικό θα έκανε;
Φόροι, φόροι...
Ο κ. Βρούτσης βρήκε τον τρόπο να αντιμετωπίσει το ερεβώδες έλλειμμα του ΟΑΕΕ, σκέφτεται να βάλει κάποιο φόρο στα κέρδη των επιχειρήσεων... Το γεγονός πως από τις 700.000 των ασφαλισμένων του οργανισμού οι μισοί αδυνατούν να καταβάλουν τις εισφορές τους ο υπουργός το αντιμετωπίζει με μια εισφορά επί των κερδών που δεν υπάρχουν. Αρχικά σκέφτηκε η εισφορά να είναι επί του τζίρου, αλλά κατόπιν κάποιας επιφοιτήσεως το περιορίζει επί των κερδών...
Αποτελεί αυτό βιώσιμη λύση; Κατά τη γνώμη μου όχι, απλά θα επιταχύνει το κατέβασμα των ρολών και στη συνέχεια θα επιβραδύνει την δημιουργία νέων επιχειρήσεων.
Φυσικά κανένας υπουργός δεν νοιάζεται για το μετά. Ποιος ξέρει που θα βρίσκεται ο ίδιος. Αυτό για το οποίο νοιάζεται είναι μέσα στον πανικό την επόμενης δόσης να εμφανίσει στην τρόικα κάτι που θα μοιάζει με λύση στο ταμειακό πρόβλημα.
Αν στην κυβέρνηση ήταν οι κομμουνιστές τι διαφορετικό θα έκαναν από το να αναζητήσουν πόρους από εκεί που πιστεύουν πως λεφτά υπάρχουν;
Η κυβέρνηση εμμένει ατελέσφορα στο ασφαλιστικό, γιατί αδυνατεί να αντιληφθεί πως αυτό που έχει χρεοκοπήσει στην ουσία είναι η βασική αρχή της κοινωνικής ασφάλισης όπως την γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες και αποτελεί δομικό στοιχείο της ιδεολογίας τόσο της αριστεράς όσο και της λαϊκής δεξιάς. Η Ελλάδα αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, σε όλη τη Δύση τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Μπλόκο
Για την εξυπνάδα της κυβέρνησης να στήσει μπλόκο στις προθέσεις μεταφοράς της έδρας της Βιοχάλκο στο εξωτερικό γράψαμε χθες. Αυτό που δεν προλάβαμε ήταν να σχολιάσουμε την ιδέα στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης της σύλληψης όποιου επιχειρηματία σχεδιάζει να μεταφέρει εκτός Ελλάδας τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.
Αν συλλάβουν κάποιον γιατί θέλει να μεταφέρει την επιχείρησή του εκεί που νομίζει πως θα αποδώσει καλύτερα, οι δυνητικοί επενδυτές εγχώριοι και ξένοι θα ενθουσιαστούν και θα επενδύσουν στην Ελλάδα.
Που αλλού μπορούν να εξασφαλίσουν ζημιογόνα επένδυση και διακοπές σε κελί ή ξερονήσι;
Ίσως στην Ελλάδα για να εκτιμήσουμε την δημοκρατία και την ελεύθερη οικονομία θα πρέπει να βιώσουμε πρώτα την πλήρη κατάρρευση της σοβιετικού τύπου κρατικοδίαιτης οικονομίας.
Η κυβέρνηση σχεδιάζει να μας βγάλει από την κρίση με τον ίδιο τρόπο που θα σχεδίαζε να το κάνει μια ακροαριστερή κυβέρνηση η οποία πιστεύει πως λεφτά υπάρχουν.
Είναι σαν να μας κυβερνάνε ήδη κομμουνιστές...
Όταν το κράτος παίρνει με το ζόρι από κάποιον περισσότερα από αυτά που μπορεί να δώσει, την επόμενη φορά δεν θα βρει τίποτα να πάρει και θα υπάρχει λοιμός.
Όταν ο δικτάτορας Στάλιν εφάρμοσε την πολιτική συγκέντρωσης από το κράτος της παραγωγής σταριού για να την αναδιανέμει κατά το δοκούν, η παραγωγή στην ΕΣΣΔ μειώθηκε κατά 70% και ο λαός λιμοκτόνησε...
Κώστας Στούπας
Πηγή:www.capital.gr
***Το 1928-1929 οι αγρότες στην τότε Σοβιετική Ένωση αρνήθηκαν να παραδώσουν την σοδειά τους στην κρατική συγκέντρωση στις ορισμένες χαμηλές τιμές, σε μαζική κλίμακα. Από ένστικτο επιβίωσης, σε μεγάλο βαθμό, την κρατούσαν για τον εαυτό τους, ή, προσπαθούσαν να την πουλήσουν μόνοι τους.
Η αντίδραση του Στάλιν ήταν να εξαπολύσει τον "διωγμό των κουλάκων". Μεταξύ του 1930 και του 1934 οι αγρότες υποχρεώθηκαν στην κολεκτιβοποίηση των κολχόζ, οι περιουσίες τους κατασχέθηκαν, όσοι αντέδρασαν βαφτίστηκαν ταξικοί εχθροί και αναλόγως τις διαθέσεις του κόμματος είτε εκτελέστηκαν είτε εξορίστηκαν.
Οι σταλινικοί θριαμβολόγησαν καθώς η κρατική συγκέντρωση σιτηρών ανήλθε στο 46% της συνολικής παραγωγής το 1936, έναντι 18% το 1929. Είχαν επιτύχει "πρωτογενές πλεόνασμα".
Όμως η συνολική αγροτική παραγωγή έπεσε το 1936 στο 70% εκείνης του 1927. Παράλληλα σε 5.000.000 υπολογίζονται οι νεκροί της περιόδου της βίαιης κολεκτιβοποίησης. Ενώ η κρατική τρομοκρατία της περιόδου δημιούργησε ένα περιβάλλον ζόφου που μάλλον δεν θα ήθελε κανείς να το ξαναζήσει.
Είναι εύκολο να χρησιμοποιεί κανείς την κρατική βία για προσωρινά, βραχυπρόθεσμα, οφέλη...
Πίσω έχει η αχλάδα (της ιστορίας) την ουρά...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου