Τις τελευταίες εβδομάδες η συζήτηση που ακούς παντού είναι μία: Πού θα πάει το πράγμα, η κοινωνία δεν αντέχει άλλο, θα γίνει μια στραβή και θα μπλέξουμε, κάπου θα σκάσει αυτή η ασφυκτική πίεση.
Η πίεση που δημιουργείται από την ανεργία, από το κλείσιμο των επιχειρήσεων, από τα χαράτσια, από την καταφανώς άδικη υπερφορολόγηση των έντιμων φορολογούμενων,...
από την ανέχεια των πιό αδύναμων οικονομικά ομάδων, από την έλλειψη οποιασδήποτε προοπτικής.
Η πίεση αυτή δεν αφορά μόνο τους οικονομικά ασθενέστερους, αλλά όλους. Η «μεσαία τάξη» η οποία θεωρείται μεσαία επειδή τα μέλη της δεν είναι ούτε φτωχοί ούτε πλούσιοι και επειδή δεν υπάρχει άλλος ορισμός για αυτή τη μάζα των πολιτών έχει διαλυθεί. Δεν υπάρχει πια αφού κάθε περιουσιακό στοιχείο έχασε την αξία του, μετοχές, ομόλογα εκμηδενίστηκαν, τα ακίνητα δεν πουλιούνται σε καμία τιμή, δάνεια δεν υπάρχουν, το εισόδημα ή μειώθηκε στο μισό ή χάθηκε λόγω κλεισίματος επιχειρήσεων και λόγω απολύσων, κανείς δεν έχει τίποτα. Το «λίπος» φαγώθηκε, τώρα όλοι τρώνε τις σάρκες τους για να πληρώσουν τους φόρους.
Οι «πλούσιοι» επίσης έχουν χάσει πολύ μεγάλο μέρος της περιουσίας τους που ήταν σε μετοχές, ομόλογα και ακίνητα, οι επιχειρηματίες πνίγονται στα χρέη τα οποία είναι σχεδόν αδύνατον να πληρώσουν και οι πολύ μεγάλοι βιομήχανοι, όπως είναι αυτοί της Coca Cola, της ΦΑΓΕ, της S&B και τώρα της Βιοχάλκο, μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό.
Η κυβέρνηση δεν πτοείται από κανενός τον πόνο. Σφυράει κλέφτικα για την αποχώρηση των βιομηχανιών, όπως σφυράει κλέφτικα και για την πείνα των ανέργων.
Οι κυβερνήσεις της κρίσης (όλες μαζί) ισοπέδωσαν την οικονομία και την κοινωνία. Τα διέλυσαν όλα, όχι επειδή έτσι τους διέταξαν οι τροικανοί εκπρόσωποι των δανειστών όπως πολλοί λένε, αλλά για να προστατεύσουν τους ημέτερους, είτε αυτοί βρίσκονται στο Δημόσιο, είτε είναι φίλοι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες και άλλα λαμόγια. Και φυσικά για να διατηρήσουν τον έλεγχο του «μαγαζιού» που λέγεται Ελλάδα ώστε να παραμείνουν τα πάντα (δουλειές, συστήματα, ρουσφέτια) υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, δηλαδή της γραφειοκρατίας, δηλαδή των κομματικών στρατών, δηλαδή των πολιτικών ηγετών μας.
Το μνημόνιο ήταν ένα έγγραφο στη σωστή κατεύθυνση. Έλεγε ότι πρέπει να μειωθεί το δημόσιο και να απελευθερωθούν οι αγορές, έλεγε ότι πρέπει να καταργηθούν τα κλειστά επαγγέλματα, έλεγε ότι πρέπει να ξεκαθαρίσει το τραπεζικό σύστημα, έλεγε ότι πρέπει να κλείσουν οι άχρηστοι οργανισμοί του Δημοσίου και οι άχρηστες ΔΕΚΟ, και προέτρεπε να γίνουν αποκρατικοποιήσεις προκειμένου αφενός να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες και αφετέρου να βρεθούν λεφτά για να ξεπληρωθεί το Δημόσιο χρέος. Έλεγε με λίγα λόγια ότι πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις παντού και τις περιέγραφε αναλυτικά.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις προτίμησαν να μην κάνουν καμία μεταρρύθμιση, αλλά να πάρουν «ισοδύναμα μέτρα». Προτίμησαν να να μην κάνουν αποκρατικοποιήσεις, να μην ανοίξουν τις αγορές και τα επαγγέλματα, να μην κλείσουν άχρηστους οργανισμούς και ΔΕΚΟ, να μην μειώσουν την γραφειοκρατία. Τα "ισοδύναμα μέτρα" ήταν ένα: Να μας ξετινάξουν στους φόρους. Όχι να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή ( τους έπεφτε δύσκολο και βαρύ), αλλά να αυξήσουν τους φόρους σε αυτούς που πλήρωναν ήδη φόρους. Έτσι πήραν όλα τα λεφτά από όλους. Μείνανε μόνο οι καταθέσεις οι οποίες δεν ξέρουμε πόσο θα αντέξουν ακόμη.
Αποτέλεσμα αυτών των επιλογών (επαναλαμβάνω όλων) των κυβερνήσεων της κρίσης είναι η σημερινή κατάντια.
Και η κατάντια φέρνει πολιτικές δολοφονίες, όπως η χθεσινή του Φύσσα. Αν δεν είχε σκοτωθεί ο Φύσσας, δεν θα είχαμε μάθει ότι έγινε σύρραξη χρυσαυγιτών με αριστερούς στα Καμίνια. Γίνονται τέτοιες συρράξεις και θα γίνουν πολλές περισσότερες στους επόμενους μήνες. Η οργή των ακραίων είναι η κορυφή του παγόβουνου και το παγόβουνο είναι η οργή όλων, αυτών που δεν πλακώνονται στο ξύλο, αυτών που έχουν καταστραφεί, αυτών που έχασαν τη δουλειά τους στα 50 τους και που δεν θα ξαναβρούν ποτέ, αυτών που φτάσανε 30 και 35 χρονών και δεν έχουν προσληφθεί ποτέ, αυτών που έχασαν όλα τους τα λεφτά χωρίς να είναι τζογαδόροι, αυτών που δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τους παράλογους φόρους και τα τρελά χαράτσια και αυτών που δεν έχουν να φάνε.
Είναι οι πάντες οργισμένοι και το πολιτικό σύστημα κάνει την πάπια.
Θεωρούν στην κυβέρνηση ότι αν κρατήσουν μέχρι και το πρώτο εξάμηνο του 2014, μετά «καθάρισαν» διότι θα έχουμε μπεί σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης και τυπικά θα μπορούμε να βγούμε στις αγορές, λές και αυτό σημαίνει κάτι. Τίποτα δεν σημαίνει αυτό κύριοι. Και δεν καθαρίσατε. Δεν νομίζω ότι θα καθαρίσετε ποτέ. Ίσως έρθουν άλλοι να καθαρίσουν μετά από εσάς. Αλλά ποιοί άλλοι, όταν τα «αστικά» κόμμματα, τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» δεν έχουν καθαρίσει στο εσωτερικό τους.
Δυστυχώς από σήμερα - και λέω από σήμερα διότι φοβάμαι ότι η δολοφονία του Φύσσα ανοίγει τους ασκούς τους Αιόλου για δραματικές κοινωνικές εξελίξεις- η Ελλάδα μπαίνει σε φάση πολιτικής αστάθειας. Η αστάθεια θα κλιμακώνεται και μπορεί πολύ γρήγορα να γίνει ανεξέλεγκτη.
Και για αυτό φταίει φυσικά και πάλι το πολιτικό σύστημα που δεν βρήκε το θάρρος ούτε μέσα στην περίοδο της κρίσης να συννενοηθεί, να συστρατευθεί, να βγάλει ένα ενιαίο εθνικό σχέδιο σωτηρίας, αλλά συνέχισε την ανοησία των προηγούμενων δεκαετιών.
Η αναλγησία των κυβερνήσεων, η έλλειψη οποιασδήποτε δημιουργικής σκέψης, η ανικανότητα και η συνεχιζόμενη διαφθορά τους, μας οδηγούν δυστυχώς σε μονοπότια που μόνο οι πιο ακραία απαισιόδοξοι προέβλεπαν. Πάμε για το χειρότερο σενάριο σε κοινωνικό επίπεδο, ανεξαρτήτως του αν το ΑΕΠ θα έχει ελαφρώς θετικό ή ελαφρώς αρνητικό πρόσημο.
Το ζήτημα ξέφυγε από την αριθμητική και πέρασε στις οδομαχίες.
Πηγή:www.reporter.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου