Οι οργανώσεις των ισλαμιστών καλούν μέσω του διαδικτύου τους «μοναχικούς λύκους» (όπως αποκαλούνται οι μεμονωμένοι δολοφόνοι) να δράσουν όπου και όπως νομίζουν αυτοί καλύτερα, προκειμένου να πλήξουν τους γκιαούρηδες (άπιστους).
Ο τυχών θάνατός τους δεν πρόκειται να τους προξενήσει βλάβη, αφού παθαίνοντας για τον Αλλάχ, τους περιμένουν στον άλλο κόσμο αμέτρητες παρθένες και βουνά από πιλάφι (κάποιος μάλιστα που συνελήφθη είχε σιδηρά πανοπλία στα γεννητικά του όργανα, ώστε αυτά να μη υποστούν βλάβη, και στον άλλο κόσμο να μη μείνουν ανικανοποίητες οι παρθένες).
Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνον η Ευρώπη δεν έχει βρει, ούτε φαίνεται να προσπαθεί να βρει, τρόπο συνοίκησης με μουσουλμάνους σε πολιτισμένη κοινωνία, αλλά υπάρχουν και προκλήσεις που τους εξαγριώνουν. Προφανώς και υπάρχει αποτροπιασμός στις αιματηρές ενέργειες των ισλαμιστών, αλλά παραβλέπεται πως στο όνομα «της ελευθερίας του λόγου» παραβιάζεται μια βασική αρχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περί σεβασμού της πίστης των ανθρώπων. Δεν κατανοώ επομένως, πού αποσκοπούν οι προσβλητικές γελοιογραφίες κατά του Μωάμεθ.
Η Ευρώπη ανησυχεί βεβαίως, μετά και το τελευταίο περιστατικό στην Δανία, αλλά περιηγούμενος τον διεθνή Τύπο, διαπιστώνω ότι περισσότερο ανησυχεί η Ρωσία. Όχι βεβαίως, για τις επιπτώσεις των εγκληματικών ενεργειών στο ευρωπαϊκό έδαφος, αλλά για την πιθανή δραστηριότητα κατευθυνόμενων ισλαμικών ομάδων στο δικό της έδαφος, ώστε εκτός από τις οικονομικές επιπτώσεις των δυτικών κυρώσεων κατ’ αυτής, να υπάρξει και εσωτερική αποσταθεροποίηση. Μελετούν συνεπώς, επισταμένως την ισλαμική δράση στην Ευρώπη.
Ο εκ των παλαιότερων επιστημονικών συνεργατών του Κέντρου Υποθέσεων του Καυκάσου του Κρατικού Πανεπιστημίου Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας, κ. Νικολάι Σιλάεφ, επεσήμανε στη RBTH ότι «η θρησκεία για το κράτος είναι πάντα μια πρόκληση, καθώς αυτή προϋποθέτει -σε κάποιο βαθμό- μια αφοσίωση και επιρροή εκτός των κρατικών πλαισίων». Ορισμένοι ειδικοί, λοιπόν, προτείνουν ως λύση στο πρόβλημα, την παραχώρηση στις θρησκευτικές κοινότητες περισσοτέρων δικαιωμάτων στην αυτοδιάθεση.
Η Ευρώπη έχει ήδη εφαρμόσει αυτή την προσέγγιση. «Η Γαλλία και η ΕΕ σε γενικές γραμμές έχουν επιχειρήσει με τον δικό τους τρόπο να εντάξουν το Ισλάμ -εξηγεί ο κ. Σιλάεφ στη RBTH- μέσω της πολιτικής ορθότητας, με την ουσιαστική παραχώρηση ευρείας αυτοδιοίκησης στις ισλαμικές κοινότητες, τη χορήγηση ιθαγένειας, τον περιορισμό του χριστιανικού κηρύγματος, και με το φιλελεύθερο αριστερό Τύπο». Τελικά όμως, οι αρχές, όχι μόνο δεν κατάφεραν να επιτύχουν το επιθυμητό επίπεδο ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αλλά «γέννησαν» και μια εξτρεμιστική κοινωνική απάντηση.
Ο αντικομφορμισμός της μουσουλμανικής νεολαίας, η απροθυμία της αστυνομίας να παρεμβαίνει στις υποθέσεις των μουσουλμανικών κοινοτήτων και των δημοσιογράφων να προβάλλουν το πρόβλημα (λόγω των φόβων ότι μπορεί να κατηγορηθούν για έλλειψη ανεκτικότητας), οδήγησαν σε αύξηση της δημοτικότητας των ριζοσπαστικών δυνάμεων που αντιτάσσουν τις ευρωπαϊκές αξίες έναντι των μουσουλμανικών.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν έχουμε μια σύγκρουση μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού, παρά μια σύγκρουση «μεταξύ θρησκευτικού και κοσμικού φονταμενταλισμού», λέει ο ειδικός σε θέματα Ισλάμ και διευθυντής επιστημονικών προγραμμάτων του Ιδρύματος Μαρντζανί, κ. Ίγκορ Αλεξέεφ.
Σύμφωνα με τον κ. Αλεξέεφ, «η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι θα οδηγήσει στην αύξηση της ριζοσπαστικοποίησης των δεξιών συντηρητικών δυνάμεων, των κοσμικών εθνικιστών και των φιλελεύθερων φονταμενταλιστών, σε επίθεση κατά της ιδεολογίας της ανεκτικότητας και πολυπολιτισμικότητας, στην επιστροφή από τη «νεοαποικιοκρατία» στην ευθεία αποικιοκρατική παρέμβαση στο μουσουλμανικό κόσμο, υπό τη σημαία της μάχης κατά της τρομοκρατίας».
Μια τέτοια ριζοσπαστικοποίηση, ενδέχεται να απειλήσει τα πολιτικά συστήματα και τις παραδόσεις που έχουν διαμορφωθεί στην Ευρώπη. Το αποτέλεσμα αυτής της ριζοσπαστικοποίησης μπορεί να είναι η καταστροφή των ευρωπαϊκών δημοκρατιών και των κοινωνικών τους συστημάτων.
Εκείνο πάντως που με εντυπωσιάζει, είναι ότι στον τόπο μας, όπου πολύ σύντομα θα αποκτήσουν πλειοψηφία οι μουσουλμάνοι, καμιά συζήτηση δεν γίνεται, λες και το πρόβλημα αφορά άλλον λαό. Ίσως, μας έχουν εκφοβίσει ότι δεν είμαστε αρκετά ανεκτικοί στην πολυπολιτισμικότητα, και φτάσαμε στο σημείο να ανεχόμαστε τα πάντα.
Ο Μακεδών
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου