Περί τραπεζών και πολιτικών

Τα σχόλια των μελών της κυβέρνησης στο υπουργικό συμβούλιο με αφορμή το νέο πρόγραμμα εγγυήσεων του δημοσίου στις τράπεζες δείχνουν πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι οι άνθρωποι που μας διοικούν για θέματα αγοράς.

Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική από τις λαϊκιστικές κορώνες των υπουργών αλλά και ορισμένων ΜΜΕ:


Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι υπουργοί επανέλαβαν το γνωστό κλισέ, ότι δήθεν οι τράπεζες παίρνουν...χρήματα, τα οποία και βάζουν στις άπληστες τσέπες των στελεχών τους, αντί να τα διοχετεύουν στην αγορά.

Η αλήθεια είναι βέβαια τελείως διαφορετική από τις λαϊκιστικές κορώνες των υπουργών αλλά και ορισμένων ΜΜΕ.

Στις τράπεζες, όπως και στο δημόσιο, δεν υπάρχει σάλιο και η κερδοφορία που παρουσιάζουν (όσες παρουσιάζουν κερδοφορία) οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, ή, μάλλον, αποκλειστικά, στις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό. Με την ύφεση το τελευταίο τρίμηνο του περασμένου έτους να ξεπερνάει το 6%, την οικοδομική δραστηριότητα στα τάρταρα, τα καθυστερούμενα δάνεια στο κόκκινο, τις έκτακτες εισφορές να διαδέχονται η μία την άλλη, την ανεργία να καλπάζει, την ιδιωτική κατανάλωση σε μαύρα χάλια και το κράτος να έχει κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών, που περίμεναν αλήθεια οι υπουργοί να βρίσκονται οι τράπεζες;

Τα πράγματα μάλιστα πρόκειται να γίνουν ακόμη πιο σκούρα το αμέσως προσεχές διάστημα, καθώς οι τράπεζες καλούνται να απεξαρτηθούν από την ΕΚΤ, τη στιγμή που η διατραπεζική παραμένει κλειστή για την Ελλάδα.

Ας δεχθούμε λοιπόν ότι οι υπουργοί δεν ξέρουν να διαβάζουν ισολογισμούς στις εφημερίδες, για να δουν που βρισκόμαστε πριν ανοίξουν το στόμα τους. Ειδήσεις δεν βλέπουν; Με τους επικεφαλής των κρατικών τραπεζών δεν μιλάνε; ή έστω, έναν σοβαρό τραπεζικό συντάκτη δεν μπορούν να πάρουν στο τηλέφωνο;


Δύο τινά επομένως μπορεί να συμβαίνουν:

Είτε επειδή στην πλειοψηφία τους οι υπουργοί δεν έχουν εργαστεί ποτέ στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχουν πάρει πραγματικά πρέφα που βρίσκεται το πράγμα με τις τράπεζες,

Είτε έχουν καταλάβει τι γίνεται, αλλά συνεχίζουν να παίζουν το αγαπημένο παιχνίδι του λαϊκισμού.

Στο μεταξύ βέβαια, συνεχίζουν να καθυστερούν στο έργο τους – τις ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις οργανισμών του δημοσίου, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τις μειώσεις δαπανών. Και το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής πάει περίπατο, μαζί με τους στόχους του προϋπολογισμού.

Φοβούμαι ότι το μέλλον κάθε άλλο παρά λαμπρό προμηνύεται αν συνεχίσουν έτσι, τόσο για τις τράπεζες, όσο και για εμάς τους υπόλοιπους...

N.Mαλεβίτης ~ greece-salonika.blogspot.com