Συνάντησα κι ευτυχισμένους μαστόρους ~ Ο Καμπανάς (βίντεο)

Το πρώτο επεισόδιο της σειράς της ΕΡΤ, "Συνάντησα κι ευτυχισμένους μαστόρους", με παραδοσιακά επαγγέλματα που πλέον δύσκολα βρίσκουμε ανά την Ελλάδα.

Σκοπός της εκπομπής είναι να προβάλλει τους ανθρώπους που με την αφοσίωσή τους στην τέχνη τους, διατηρούν ζωντανή την ιστορία και την παράδοση του τόπου μας.

Τεχνίτες απ’ όλη την Ελλάδα, ανοίγουν τα εργαστήρια και την καρδιά τους και μιλούν για τη δουλειά, τη ζωή και τα έργα που δημιουργούν, με κόπο και μεράκι.
Σήμερα, βέβαια, τα επαγγέλματα αυτά αργοσβήνουν...

αφενός διότι η εξέλιξη και ο εκσυγχρονισμός κάλυψαν τις ανάγκες, και αφετέρου διότι δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση από τους νεότερους να ασχοληθούν. Έτσι λοιπόν οι παραδοσιακές τέχνες χάνονται, δεν παύουν όμως να αποτελούν ένα τεράστιο και αναπόσπαστο κεφάλαιο του λαϊκού μας πολιτισμού.

Πρώτος σταθμός μας η ‘Ήπειρος, περιοχή πλούσια σε παράδοση. Εκεί συναντήσαμε τους αδελφούς Γαλανόπουλους, τον Χρήστο, τον Θωμά και τον Παναγιώτη, κατασκευαστές καμπάνας και κυπριού στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας, στο χυτήριο τους, ένα πρωί που βγάζουν κυπριά. Ξεκινώντας από το χώμα, που βρίσκουν σ’ ένα ποτάμι κοντά, φτιάχνοντας τα καλούπια, χύνοντας χαλκό και κασσίτερο σε αυτά, περιμένοντας, με πρόσωπα κόκκινα, ιδρωμένα, να παγώσει το μέταλλο και ν’ ακούσουν τον πρώτο ήχο για να καταλάβουν αν ο καθένας τους άξιζε.

«Αυτό ήταν» λέει ο Παναγιώτης. Και εξηγεί τις κλίμακες πάνω στις οποίες βασίζεται ο ήχος των κυπριών.

Μας μιλούν ακόμα για τη δουλειά τους στις καμπάνες. Μπορούν να αναγνωρίσουν τον ήχο της δουλειάς τους ανάμεσα σε…χιλιάδες, ενώ είναι οι μοναδικοί που τις κατασκευάζουν με νότες. Μέθοδοι και τρόποι που μας γυρνούν χιλιάδες χρόνια πίσω, μια διαδρομή από την Ιλιάδα και την ασπίδα του Αχιλλέα, στο Βυζάντιο, στον Αντρέι Ρουμπλίωφ, μέχρι σήμερα. Για να φανεί ακόμα μια φορά, πως μαζί με το μέταλλο κυλά ο λαϊκός πολιτισμός μας.