Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Δυστυχώς, αντί για ηγέτες, έχουμε διαχειριστές της εξουσίας


Το επιχείρημα ότι το «όχι» θα φέρει καλύτερη συμφωνία, όχι μόνον συγκρούεται με την κοινή λογική, αλλά και μ’ αυτήν τη νηπιακή.

Η έλλειψη πολιτικών με προσωπικότητα και ηγετικές ικανότητες, δεν είναι φαινόμενο μόνον του ελληνικού χώρου. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 άρχισε να διαφαίνεται ότι οι κυβερνήτες αντικαθίστανται από διαχειριστές, που ασκούν πολιτική που εξυπηρετεί στην ουσία τα «διαπλεκόμενα συμφέροντα» (όρος που καθιερώθηκε μάλιστα κατ’ εκείνη την εποχή).

Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που αποτυγχάνουν οι προβλέψεις των αναλυτών, επειδή «κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια» είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να προβλεφθούν με επιτυχία κινήσεις πολιτικών, των οποίων η νοητική αντίληψη διαφέρει από αυτήν του μέσου λογικού ανθρώπου.


Στην τωρινή περίπτωση είχαμε πειστεί, όλοι σχεδόν, ότι η συμφωνία με τους δανειστές θα υπογραφόταν. Αυτό έλεγε η κοινή λογική. Ήταν δυνατόν να πιστέψει κάποιος ότι πρωθυπουργός και υπουργοί που συμμετείχαν στις διασκέψεις θα προτιμούσαν να ρίξουν την χώρα στον γκρεμό; Όμως, αποδείχθηκε πως άλλο πράγμα είναι η «κοινή λογική», άλλο πράγμα η «λογική» του κ.Λαφαζάνη και των Συνιστωσών, απαρτιζομένων από μαοϊκούς, τροσκιστές και διαφόρων άλλων τάσεων, που μπορεί οι λαοί να έχουν καταδικάσει, αλλά η «λογική» αυτών δεν θέλει να το παραδεχτεί.


Αυτό το εμπόδιο θα μπορούσε να παρακαμφθεί αν ο κ. Τσίπρας είχε ηγετικές ικανότητες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο κ. Τσίπρας γοήτευσε -και εξακολουθεί να γοητεύει- πολλούς, λόγω της ευφράδειάς του, του νεαρού της ηλικίας που του προσδίδει στοιχεία αποφασιστικότητας, αλλά και επειδή δεν έχει απέναντί του ισχυρούς πολιτικούς αντιπάλους, αφού η πολιτική ιστορία των κ.κ. Σαμαρά-Βενιζέλου τους καταγράφει στις μετριότητες, ο δε κ. Στ. Θεοδωράκης μάλλον ως παρενθετικός ηγέτης κόμματος λογίζεται.

Όλα αυτά τα θετικά που συνόδεψαν τον κ. Τσίπρα καταρρίφθηκαν με μιας, όταν ήρθε η ώρα να δράσει, ενώ έως εχθές μιλούσε. Και αποδείχθηκε λίγος. Όχι μόνον επειδή ο ηγέτης καθορίζει την πορεία και οι άλλοι ακολουθούν -και όσοι δεν αρέσκονται, ας ακολουθήσουν την δική τους πορεία- αλλά για άλλους δύο λόγους:

Αφενός φάνηκε ότι πανικοβλήθηκε -το μακιγιάζ μπορεί να καλύψει την ωχρότητα του προσώπου, αλλά το βλέμμα αποκαλύπτει- και δεν σταμάτησε να καθυβρίζει όχι μόνον τους Ευρωπαίους ηγέτες που θα εκλιπαρεί αύριο να σώσουν την πολιτική του σταδιοδρομία -για την σωτηρία της Ελλάδας δεν γίνεται λόγος, δεν υπήρξαν τέτοια δείγματα, απεναντίας- αλλά καθύβρισε και τους Έλληνες που θα ψηφίσουν «ναι» θεωρώντας τους «αναξιοπρεπείς», σπέρνοντας και τον διχασμό (το αντελήφθησαν στο κόμμα, και το επόμενο διάγγελμα δεν ήταν διχαστικό).

Το κυριότερο όμως είναι ότι όχι μόνον απέδειξε ότι δεν μπορεί να πείσει τους συντρόφους του (και θα πείσει τον κ. Σόιμπλε;), αλλά και υποτάχθηκε σ’ αυτούς και προκειμένου να μη παραιτηθεί η κυβέρνηση προκήρυξε ένα καταστροφικό -ανεξαρτήτως αποτελέσματος- δημοψήφισμα, που ως αναμενόταν προκάλεσε και το capital control. Τα είπε ο κ. Τσακαλώτος, άλλωστε όλοι το αντελήφθησαν.

Κατάφερε ο κ. πρωθυπουργός να καταστεί ο καλύτερος υπηρέτης του καπιταλιστικού συστήματος, υπηρετώντας την πολιτική Σόιμπλε, που μας θέλει εκτός Ευρώπης. Μας οδήγησε στο σημείο να παρακαλούμε να ισχύσει η πρόταση των δανειστών, που με βδελυγμία απέρριπτε αρχικώς η κυβέρνηση. Όταν έγραφα ότι το σύστημα βάζει πάντα την Αριστερά να κάνει την βρόμικη δουλειά, κάποιοι δεν το είχαν καταλάβει. Θέλω να πιστεύω ότι το κατάλαβαν τώρα.

Και το χειρότερο. Ούτε τώρα θέλησε να πει στον λαό την αλήθεια. Το επιχείρημα ότι το «όχι» θα φέρει καλύτερη συμφωνία, όχι μόνον συγκρούεται με την κοινή λογική, αλλά και μ’ αυτήν τη νηπιακή.
Κρίμα. Απογοητευμένους ο λαός από τους παραδοσιακούς πολιτικούς του, πίστεψε ότι ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να φέρει το άλλο. Το «άλλο» όμως είναι σε αντίθετη πορεία. Αν σ’ αυτά προσθέσεις ότι μεσούσης της κρίσης διορίζονται  γιοι, σύζυγοι, κολλητοί και κομματικά στελέχη σε προσοδοφόρες θέσεις στο δημόσιο, και προκαλώντας και τους δανειστές επαναφέρονται χιλιάδες άτομα στο δημόσιο και τις ΕΡΤ, προς πλήρη κατάληψη, τότε τα σημάδια μιας παλαιοκομματικής -να μη πω και αντιδημοκρατικής- συμπεριφοράς, είναι πολύ εμφανή.

Ο Μακεδών

Πηγή: http://www.voria.gr/article/distichos-anti-gia-igetes-echoume-diachiristes-exousias

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου