Μοιραίος για τη χώρα ο Αντώνης Σαμαράς

Ως ηγέτης της φιλελεύθερης παράταξης επέλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο της φοροκαταιγίδας επί δικαίων και αδίκων, αντί να μειώσει το σπάταλο και χρεωκοπημένο κράτος.

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μοιραίος πολιτικός ηγέτης για την κεντροδεξιά παράταξη. Δυστυχώς όμως όχι μόνο για αυτή. Η  συντριπτική νίκη του ΟΧΙ έρχεται ως ταφόπλακα στις...
φιλοδοξίες του για παραμονή στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Ο Αντώνης Σαμαράς με την εμμονή του να παραμένει στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να αποδειχθεί και ο μοιραίος πολιτικός ηγέτης για τον τόπο.


Ο Μεσσήνιος πολιτικός ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας μετά από μία μεγάλη πολιτική ήττα. Αντί να ανανεώσει την μεγάλη παράταξη της κεντροδεξιάς, την αναπαλαίωσε. Μάζεψε δίπλα του ότι πιο φθαρμένο και παλαιοκομματικό υπήρχε ξεχασμένο στα υπόγεια της Ρηγίλλης και της Πανδρόσου. Ανέσυρε από τη ναφθαλίνη τους στενούς του συνεργάτες από την ΠΟΛΑΝ και προσπάθησε να ηγηθεί ένα κόμμα του 40% με νοοτροπία κομματίδιου του 5%. Έκλεισε τις πόρτες σε κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή. Κινήθηκε στα μονοπάτια που ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα από όλους: με στυλ κομματάρχη της λαϊκής δεξιάς του 60, προσπάθησε να ξαναχτίσει ηγετικό προφίλ πάνω στις προδιαγραφές   του παλαιοκομματικού συστήματος που ψυχοραγούσε.  

Την εποχή του Μνημονίου του ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε έναν άλλο κόσμο με λιγότερο πόνο. Με τα Ζάππεια 1 και 2 έστειλε αρκετό κόσμο της Νέας Δημοκρατίας στα κάγκελα του αντιμνημονιακού αγώνα. Καταψήφισε το πρώτο μνημόνιο και με την κωλοτούμπα  της υπογραφής του δεύτερου Μνημονίου δημιούργησε δύο νέα κόμματα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Δύο κόμματα με έντονα εθνολαικιστικά χαρακτηριστικά που τα βρήκε μπροστά του λίγους μήνες μετά. 

Ως Πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ο Αντώνης Σαμαράς πήρε λαϊκή εντολή να βγάλει την χώρα από την κρίση με δικαιοσύνη και ασφάλεια, διασφαλίζοντας την ευρωπαική προοπτική της χώρας. Ως ηγέτης της φιλελεύθερης παράταξης επέλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο της φοροκαταιγίδας επί δικαίων και αδίκων, αντί να μειώσει το σπάταλο και χρεοκοπημένο κράτος. Ηρθε αντιμέτωπος με κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά στήριζαν τη Νέα Δημοκρατία (ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίους επιχειρηματίες, δυνάμεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας), χαιδεύοντας το βαθύ κράτος και τις συντεχνίες. Με τον ανασχηματισμό μετά τις Ευρωεκλογές, πάτησε φρένο στην οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια των προηγούμενων μηνών πετώντας ουσιαστικά λευκή πετσέτα ανοίγοντας τον δρόμο στις δυνάμεις του εθνολαικισμού και της δημαγωγίας. 

Η ήττα της Νέας Δημοκρατίας από τους νεομαρξιστές της Κουμουνδούρου δεν πτόησε καθόλου τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας που θεώρησε τη σφαλιάρα από τον λαό ως αριστερή παρένθεση. Μόνο που η αριστερή παρένθεση δεν φαίνεται να κλείνει άμεσα. Η συντριπτική ήττα της Νέας Δημοκρατίας στο δημοψήφισμα, το ηχηρό ΟΧΙ στέλνουν τα δικά τους μηνύματα.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει ταυτιστεί με ότι πιο παλαιοκομματικό και ξεπερασμένο υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική πολιτική σκηνή. Οσο πιο γρήγορα δρομολογήσει τις διαδικασίες για αλλαγή ηγεσίας τόσο το καλύτερο για τον τόπο. Η πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως διαμορφώνεται μετά το σημερινό αποτέλεσμα έχει και τη δική του σφραγίδα. Ο τόπος δεν έχει την πολυτέλεια να μετατραπεί σε ένα  μονοκομματικό κράτος. Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του τόπου οφείλουν να ανασυγκροτηθούν και να διασφαλίσουν των παραμονή της χώρας στην Ευρώπη πριν είναι αργά. Είναι στο χέρι του Αντώνη Σαμαρά έστω και με καθυστέρηση να βοηθήσει, με την παραίτησή του, προς αυτήν την κατεύθυνση. Σε διαφορετική περίπτωση θα αποδειχθεί μοιραίος όχι μόνο για το κόμμα του, αλλά για την χώρα.       



Του Βασίλη Ταμπουρατζή / parapolitika.gr