Κατόπιν χύνει μια μικρή ποσότητα ζάχαρης σε μια μεταλλική γαβάθα που έχει ζεσταθεί ομοιόμορφα και στροβιλίζεται με σταθερή ταχύτητα. Η θερμότητα προκαλεί αλλαγή στους κρυστάλλους της ζάχαρης, που χάνουν τη συνήθη δομή τους. Μετά από λίγο, σε θερμοκρασία 100-120 βαθμούς Κελσίου -ανάλογα με το βαθμό υγρασίας του περιβάλλοντος-, η ζάχαρη γίνεται μια άμορφη μάζα. Αυτή είναι η πρώτη μόνο φάση της μεταμόρφωσης.
Αν η θερμοκρασία αυξηθεί περισσότερο η ζάχαρη θα γίνει...
καραμέλα, που όταν κρυώσει θα μοιάζει με γυαλί. Όμως χάρη στη φυγόκεντρο δύναμη του στροβιλίσματος της μηχανής η ζάχαρη μετατρέπεται από άμορφη μάζα σε νήμα. Δημιουργείται έτσι ένα ελαφρύ στρώμα που μοιάζει με μούσι και εφαρμόζει στα τοιχώματα του μετάλλου.
Αυτό το ελαφρύ υλικό -που αποτελείται κατά 98% από αέρα- δεν είναι καθόλου σταθερό και τυλίγεται γύρω από το μπαστουνάκι. Πάντως στη ζαχαροπλαστική δεν υπάρχει "μαλλί της γριάς" ούτε ζάχαρη που "γνέθεται". Υπάρχει μόνο καραμέλα, ζάχαρη που έχει απλώς ζεσταθεί κι αφού κρυώσει πλάθεται σε σειρές σαν νήματα με τη βοήθεια χτενών ή κουταλιών. Χρησιμοποιείται για τις γαρνιτούρες και μπορεί, σε αντίθεση με το "μαλλί της γριάς", να διατηρηθεί.
Το "μαλλί της γριάς" βοηθά την επιστήμη!
Το "μαλλί της γριάς" αποτελεί το αγαπημένο γλυκό των παιδιών για πάνω από έναν αιώνα και τώρα φαίνεται ότι απέκτησε ακόμη ένα νέο ρόλο. Βοηθά τους επιστήμονες να αναπτύξουν στο εργαστήριό τους, νέους ανθρώπινους λειτουργικού ιστούς!
Το «χνουδωτό» αυτό υλικό μπορεί να είναι το κατάλληλο για τη δημιουργία νέων αιμοφόρων αγγείων μέσα σε εργαστήρια ανάπτυξης οστών, δέρματος, μυών ή λίπους ώστε να γίνει αποκατάσταση μετά από μαστεκτομή ή άλλες ανατομικές ελλείψεις, λένε οι ερευνητές.
Η μελέτη αυτή δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Soft Matter, από τον Dr Jason Spector που συνεργάζεται με τα νοσοκομεία των Πρεσβυτεριανών της Νέας Υόρκης, το Weill Cornell edical Center της Ν.Υ και το πανεπιστήμιο Leon Bellan of Cornell.
H διαδικασία που ακολούθησαν οι ερευνητές, λειτουργεί με τον εξής τρόπο.
Παίρνουν ένα ξυλάκι με μαλλί της γριάς και το «λούζουν» με ένα ειδικό χημικό υγρό. Αυτό λοιπόν το υγρό, «κάθεται» επάνω στα τριχίδια από το "μαλλί της γριάς" και σταθεροποιείται. Κατόπιν, εμβαπτίζουν την μπάλα από το μαλλί της γριάς και το χημικό, μέσα σε νερό, με αποτέλεσμα να λιώσει η καραμέλα του γλυκού. Έτσι το αρχικό υλικό που υπήρχε επάνω στο ξυλάκι, εξαφανίζεται, αφήνοντας πίσω του ένα δίκτυο λεπτών αγωγών που μπορούν να λειτουργήσουν σαν ένα ενιαίο σύστημα. Έτσι είναι έτοιμο το κυκλοφορικό δίκτυο ενός ανθρώπινου ιστού!
Μέχρι στιγμής οι έρευνες είναι σε πολύ αρχικό στάδιο, αλλά φαίνονται πολλά υποσχόμενες για τη δημιουργία νέων λειτουργικών ανθρώπινων ιστών για άτομα που έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου