Οργισμένοι συμβασιούχοι και «ψυχοπονιάρηδες» πολιτικοί: Μία υπόθεση με τζίρο εκατομμυρίων

Φίλε Συμβασιούχε, μην τους αφήνεις να σου πίνουν το μεδούλι στο Δημόσιο. Έλα στον Ιδιωτικό Τομέα να λιγδώσει το αντεράκι σου. Ή ακόμη καλύτερα, άνοιξε τη δική σου επιχείρηση. Όσο το καθυστερείς, τόσο χάνεις!!!

Η συζήτηση για τους συμβασιούχους στην καθαριότητα είναι άχαρη, διότι αφορά ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να δουλέψουν και νομιμοποιούνται να φροντίζουν το προσωπικό τους συμφέρον. Και προφανώς δεν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν προσληφθεί με χρήση αυξημένων προσόντων.


Με απόλυτο σεβασμό στην αγωνία αυτών των ανθρώπων, η κοινωνία πρέπει να επιβάλλει την άμεση διακοπή της καταστρατήγησης της διαδικασίας προσλήψεων στο δημόσιο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται αυτό. Μέχρι και διάταξη νόμου είχε ψηφιστεί επί κυβερνήσεων Σημίτη, αλλά λίγο αργότερα κρίθηκε ότι και τα «stage» εξυπηρετούσαν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες».

Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να εξασφαλιστεί οικειοθελής απόσυρση των συμβασιούχων από την άσκηση πίεσης για τη διατήρηση της θέσης εργασίας και μετά τη λήξη της σύμβασης. Δεν μπορεί να υπάρξει διασφάλιση ότι θα αποχωρήσουν «ησύχως».

Όλο και κάποιος δικηγόρος θα υποσχεθεί ότι μπορεί να κερδηθεί η πολυπόθητη θέση στο δημόσιο ταμείο. Και μετά έρχεται η ώρα της πολιτικής πίεσης με κλάματα, οργή και πολύ πάθος.

Οργισμένοι συμβασιούχοι και ψυχοπονιάρηδες πολιτικοί σε μία ιστορία με τζίρο περίπου 3.000 ανά άτομο.

Αυτός ο φαύλος κύκλος έχει μονάχα μία διέξοδο. Και αυτή είναι: καμία πρόσληψη συμβασιούχου! Το δημόσιο δεν μπορεί να απασχολεί κόσμο με ευέλικτες σχέσεις εργασίας.

Αν θέλει να κάνει μία δουλειά, πρέπει να την κάνει με μόνιμο προσωπικό.

Αν δεν μπορεί να την κάνει με μόνιμο προσωπικό, ας την αναθέτει σε εξωτερικούς συνεργάτες.
Αν ούτε να την κάνει με μόνιμο προσωπικό μπορεί ούτε να την αναθέσει μπορεί, τότε καλύτερα να μην την κάνει.

Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας του δημόσιου τομέα, αλλά και σεβασμού της αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπων που αναζητούν μία δουλειά και αναγκάζονται από τη μία να παρακαλάνε πολιτικούς να κάνουν στα δικαστήρια προτάσεις που θα απορριφθούν και από την άλλη να χρυσώνουν δικηγόρους, που ισχυρίζονται ότι έχουν «κάτι άκρες»...

Όποιος υποψήφιος σέβεται τον εαυτό του και το θεσμικό του ρόλο, πρέπει να δηλώσει κατηγορηματικά και εξαρχής: Καμία πρόσληψη συμβασιούχου!

Κι όταν τον ρωτάνε γιατί, μπορεί να απαντάει: Γιατί δεν μπορώ να διασφαλίσω ότι η σύμβαση θα λήξει!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 7 Απριλίου  2019