Το θέμα - ταμπού στην Αμφίπολη είναι η αρχαιοκαπηλεία. Στην αρχή, οι κάτοικοι μίλησαν πολύ για τις «κακές συνήθειες» των παλιών (ναι καλά) συγχωριανών τους, αλλά τα σχετικά ρεπορτάζ τους έκαναν πιο επιφυλακτικούς - συχνά και επιθετικούς - απέναντι στους δημοσιογράφους.
Στη Μεσολακκιά, την Παλαιοκώμη, τη Νέα Φυλή, μιλούν πιο ανοικτά,...
υποστηρίζοντας ότι στα δικά τους χωριά το φαινόμενο ήταν πιο περιορισμένο. «Είχαμε τα καπνά και μας κορόιδευαν ότι κουραζόμαστε ενώ εκείνοι βγάζουν εύκολο χρήμα», λέει κάτοικος της Μεσολακκιάς.
«Αν πας στο μουσείο θα δεις ένα τετράδραχμο. Μια χούφτα μου έχει δείξει εμένα αρχαιοκάπηλος», συζητούσαν παππούδες στην Παλαιοκώμη. «Ούτε το ένα χιλιοστό δεν υπάρχει στα μουσεία».
Είναι ψέματα λοιπόν όλα αυτά;
«Μετά τον πόλεμο, υπήρχε μεγάλη φτώχια και οι περισσότεροι ήταν αγράμματοι», λέει κάτοικος της Αμφίπολης. «Έψαχναν στους λόφους για οβίδες του Β' Παγκοσμίου που τις πουλούσαν για το μολύβι. Ξέρετε πόσα νομίσματα χάθηκαν στα χυτήρια»;
Όταν άρχισαν να βρίσκουν αρχαία ούτε ήξεραν την αξία τους. Τα "σκότωναν" για ένα κομμάτι ψωμί. Ένας παππούς έλεγε έδωσα τα αρχαία και πήρα 12 σακιά αλεύρι. Κάποιοι το έκαναν επάγγελμα. Έτσι παλιά στην Αμφίπολη όταν έλεγες "δουλειά" εννοούσες τα αρχαία. Όμως και η Πολιτεία δεν ενδιαφέρθηκε. Ούτε έδωσε κίνητρα, ούτε ενημέρωσε τον κόσμο, ενώ πολλοί στις Αρχές ήταν στο κόλπο. Όταν βρίσκει κάποιος κάτι που αξίζει 10.000, η αποζημίωση είναι 5.000 και καταλήγει να παίρνει 3.500 λόγω φόρου μετά από μήνες, ενώ ο έμπορος του δίνει 12.000 επιτόπου, πώς περιμένεις ότι κάποιοι δε θα το κάνουν. Κάποιοι έβγαλαν πολλά λεφτά. Νιώθουμε αδικημένοι όμως που μπαίνουμε στο ίδιο τσουβάλι. Πολλοί έκαναν φυλακή. Αλλά το πάθος τους δε σταμάτησε. Γέροι πια έψαχναν ακόμα τα βουνά. Από τα χόρτα που φύτρωναν, τη μυρωδιά του χώματος ήξεραν τι έχει από κάτω. Καταλάβαιναν τα αυθεντικά με μια ματιά, ακόμα και μεθυσμένοι. Οι περισσότεροι όμως από όσους ζουν ακόμα, τώρα δεν έχουν να φάνε. Γιατί το εύκολο χρήμα εύκολα τρώγεται».
Για τo «K» και το Kathimerini.gr.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου