Όπως μετέτρεψαν το Πολυτεχνείο σε τσίρκο και θέατρο για καραγκιόζηδες επαναστάτες και καραγκιοζοπαίχτες πολιτικούς, έτσι θα κάνουν και τις καθαρίστριες νούμερα για επιθεωρήσεις. Η συνέχεια θα βγάλει δάκρυ και γέλιο.
Αυτή είναι η κατάντια του πολιτικού συστήματος που ζούμε. Του πολιτικού συστήματος που τρέφεται ανακυκλώνοντας αντιστασιακούς, αντιστάσεις και καταδικασμένους που πρώτα τους χρησιμοποίησε, τους τάισε και τώρα τους ξεφτιλίζει για φτηνά κομματικά κέρδη.
Επειδή δημοσιογραφικά παρακολούθησα από κοντά, τις ανησυχίες αρχικά και στη συνέχεια τις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου. Και επειδή, μετά από ένα χρόνο, σιχάθηκα τη δυσοσμία που έβγαλε ο πολιτικός μανδύας όλων των κομμάτων που το περιέβαλε από τις πρώτες ημέρες της μεταπολίτευσης με πατεντάτους χουντικούς να ρίχνουν λουλούδια σε ανύπαρκτους τάφους το θεωρώ ασέλγεια και ασέβεια για τους πολύ ολίγους οραματιστές (της τότε εποχής) να ασχοληθώ περισσότερο με τα αίσχη και την εκμετάλλευση του.
Πώς όμως να αφήσεις απαρατήρητο το αίσχος που εξελίσσεται με την κορύφωση της πολιτικής εκμετάλλευσης των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών.
Αφήνω κατά μέρος την ουσία του θέματος αλλά και τις ευθύνες των καθαριστριών για την περίπου εθελοντική τους συμμετοχή... στην πολιτική εκμετάλλευση της περίπτωσή τους.
Νομίζω ότι δεν έχει ουσία να αναλύσω το πως ξεκίνησε το συγκεκριμένο θέμα και πως φθάσαμε μέχρι εδώ γιατί βρωμάει από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Βρωμάει από την υπογραφή των συμβάσεων μέχρι την διακοπή τους.
Βρωμάει όσο και αυτό των πλαστών δικαιολογητικών στους Δήμους που ήταν έτοιμα πολύ πριν από το Π.Δ. Παυλόπουλου. Το θέμα έχει πάρα πολύ μεγάλη ουρά και θα την συναντήσουμε και μετά τις εκλογές. Να το θυμηθείτε αυτό.
Βρωμάει τέλος όσο και η γνωστή “πολιτική σκέψη” να βολέψουμε τα δικά μας παιδιά...
Είναι αδύνατον όμως (κατά την γνώμη μου) να μην σταθούμε στην αισχρή πολιτική εκμετάλλευση από τη στιγμή που άλλη μία φαυλοκρατική προσπάθεια των κομμάτων για προσλήψεις δικών τους παιδιών προσέκρουσε στο ντουβάρι της κρίσης που δεν υποχωρεί και δεν καταλαβαίνει από ρουσφέτια.
Θα περιγράψω (από την ουσία) μόνο το πώς δούλεψε η αντιγραφή του Δούρειου Ίππου... όχι σε στρατιωτική αλλά σε φαυλοκρατική έκδοση φτηνοκομματικής ευρηματικότητας και συντεχνιακής αντίληψης.
Το “κόλπο” προσλήψεων ως καθαρίστριες (δεν αναφέρομαι στις συγκεκριμένες των επεισοδίων) το σκαρφίστηκε, μαζί με άλλα κόλπα όπως των κλητήρων, η φαυλότητα του δικομματισμού της μεταπολίτευσης για να χώσει κόσμο και κόσμο στο κράτος.
Στην ΔΕΗ, στον κρατικό ΟΤΕ, στην ΕΥΔΑΠ, στα ΕΛΤΑ και σε άλλους Οργανισμούς συγκέντρωσης του κομματικού κηφηναριού μέρος διοικητικών υπαλλήλων, μέχρι και διευθυντών και διευθυντριών, ξεκίνησαν με κόλπο πρόσληψης από τη θέση καθαρίστριας ή κλητήρα (που ουδέποτε απασχολήθηκαν σε τέτοιες θέσεις) αλλά μέσα σε 24ωρα τοποθετήθηκαν σε διοικητικές θέσεις με συμβάσεις περιορισμένης διάρκειας που μετατρέπονταν σε αορίστου χρόνου αμέσως μετά την πρώτη λήξη τους.
Από εκεί και πέρα η λεγόμενη “μαρμάγκα” έτρωγε (όποτε δεν έπιανε το κόλπο) και πραγματικές καθαρίστριες και κλητήρες.
Οι “ειδικότητες” αυτές είναι πλησιέστερες στα κόμματα και έτσι σε περιπτώσεις “αντίστασης” όπως η συγκεκριμένη των καθαριστριών έχουν “συνταγές” και “σάλτσες” από την κομματική κουζίνα.
Και όταν τα μαγειρέματα βγάζουν την ανοστιά που γευόμαστε όλοι εμείς μεταξύ των οποίων υπάρχουν και κοντά στα 2.000.000 απολυμένοι (μαζί με τους επαγγελματίες που έβαλαν λουκέτο) έρχονται οι “πολιτικοί” και βγάζουν την ουρά τους κονιορτοποιώντας ηθικές και υπολήψεις πολιτών που εμπιστεύθηκαν την ψήφο τους στην απατεωνίστικη ιδεολογία τους.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα και με την περίπτωση της κ. Ρένας Δούρου που δεν έχω λόγο να μη συμφωνήσω μαζί της ότι κακώς την εμπλέκουν με την πρόσληψη των καθαριστριών.
Όταν όμως παρακολουθούσε τις παραστάσεις “Ο καραγκιόζης-κράτος προστατεύει τους μπολσεβίκους του” έπρεπε (παρά την νεαρή ηλικία της) να ξέρει ότι πηδάει τις φωτιές του Αη-Γιάννη και αν δεν καιγόταν τότε θα καιγόταν μετά.
Έπρεπε να ξέρει η κ. Δούρου (που τα είπε πολύ καλά) ότι τις αντιστάσεις και τους αντιστασιακούς θεσμούς στην Ελλάδα τους δημιουργούμε μόνο για πολιτική εκμετάλλευση και για εγκλωβισμό των πρωταγωνιστών τους. Και εάν με τον εγκλωβισμό προσφέρονται και τεράστια κέρδη (όπως στην περίπτωση του Πολυτεχνείου) έχει καλώς για όσους δοξάζουν και δοξάζονται από αυτές τις κατάπτυστες επιλογές. Αλλά να μπαίνεις στο πολιτικό κάδρο παίζοντας με την απελπισία του κοσμάκη είναι παιχνίδι μόνο για αγρίους...
Του Γιώργου Κράλογλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου