Σύμφωνα με μία άποψη, τα αρχικά «π» και «φ» της φράσης στο «πι και φι» προέρχονται από τις λέξεις...
«παλούκι» και «φούρκα» με τη φράση να δηλοί «του Παλουκιού και της Φούρκας». Κατά την περίοδο του Μεσαίωνα οι καταδικασμένοι για αξιόποινη πράξη τιμωρούνταν με θάνατο από «παλούκι» (ανασκολοπισμό) ή «φούρκα» (αγχόνη) με συνοπτικές διαδικασίες.
Άλλη άποψη αναφέρει και πάλι ότι η φράση έχει την προέλευσή της από τον Μεσαίωνα:
Τα σχολεία του Μεσαίωνα ήταν αληθινά καταναγκαστικά έργα. Οι δάσκαλοι ήταν αυστηροί σε αφάνταστο βαθμό. Πολλά παιδιά, μάλιστα, τρελαίνονταν από τα χτυπήματα, όπως ο γιος του Βυζαντινού χιλίαρχου Φριλάκη. Τέτοια όμως, ήταν η αγανάκτηση του πατέρα του, που μπήκε μια μέρα μέσα στο σχολείο και τρύπησε το δάσκαλο με το σπαθί του. Για την πράξη αυτή ο χιλίαρχος, παρόλο που ήταν αγαπητός φίλος του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού, καταδικάστηκε στην τιμωρία της τύφλωσης.
Οι δάσκαλοι της εποχής εκείνης, ήταν παντοδύναμοι και κανείς δεν μπορούσε να τους πειράξει. Όταν μάθαιναν στα παιδιά τα χειλόφωνα σύμφωνα -δηλαδή το πι, το βήτα και το φι- τους έλεγαν ότι έπρεπε να τ' απαγγείλουν γρήγορα και με καθαρή άρθρωση. Οι μαθητές όμως, από τον τρόμο τους σάστιζαν και δεν μπορούσαν να τα προφέρουν όπως έπρεπε. Φυσικά, το αποτέλεσμα ήταν να τρώνε το ξύλο της χρονιάς τους...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου