Χτες ήταν οι εργαζόμενοι στους δήμους (που τους σιγοντάριζαν οι φασίστες της ΑΝΤΑΡCIΑ & της ΚΟΕ) που παρεξηγήθηκαν με τις δηλώσεις του Γερμανού υφυπουργού Εργασίας και αποφάσισαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους με την βία. Η καφρίλα βασιλεύει σε μία Ελλάδα που...
εδώ και καιρό έχει χρεοκοπήσει πολιτισμικά και πολιτικά, πριν μας προκύψει και η οικονομική χρεοκοπία.
Έτσι έχουν μάθει οι άνθρωποι:
Στα πανεπιστήμια επιβάλλουν τις απόψεις τους με την βία. Ακόμη κι όταν με την ηλεκτρονική ψηφοφορία αποδεικνύεται ότι αποτελούν μόλις μία μικρή μειοψηφία, σπεύδουν αμέσως μετά να καταγγείλουν τον… τεχνοφασισμό. Στους χώρους εργασίας εκβιάζουν ανοικτά την εργοδοσία να προσλάβει αποκλειστικά και μόνο τα δικά τους μέλη, διαφορετικά τους απειλεί με απεργίες. Ο φασισμός τους δεν έχει προηγούμενο. Η βία είναι το όπλο τους. Τα ΚΝΑΤ, το ΠΑΜΕ και οι «αγανακτισμένοι πολίτες» σε πλήρη δράση.
Αυτοί έχουν δικαίωμα να δέρνουν. Όσους αρνούνται να απεργήσουν. Όσους ψηφίζουν κάτι διαφορετικό από αυτούς. Όσους δηλώνουν κάτι άλλο από εκείνο που οι ίδιοι πιστεύουν. Ακόμη κι αν πρόκειται για έναν ξένο επίσημο.
Η αντιδημοκρατική τους συμπεριφορά δεν είναι κάτι νέο. Οδήγησαν μία χώρα στον εμφύλιο πόλεμο και απ’ ότι φαίνεται δεν θα διστάσουν να το κάνουν άλλη μία φορά. Είναι επικίνδυνοι, είναι ανεξέλεγκτοι. Είναι μέλη συμμοριών και τραμπούκοι. Απομεινάρια μιας άλλης εποχής.
Δεν θα μασήσουμε τα λόγια μας. Ο ένας βγαίνει και λέει ότι εύχεται οι πολιτικοί του αντίπαλοι να μην έχουν το τέλος του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη και οι άλλοι παίρνουν προφανώς θάρρος από αυτό και ορμούν να δείξουν τον ανδρισμό τους στον Γερμανό πρέσβη και στον Γερμανό υφυπουργό. Το ότι δεν πάμε καλά είναι γνωστό εδώ και καιρό. Ελπίζουμε να έχει καταλάβει ο κ. Τσίπρας πόσους κινδύνους γέννησε η άρνησή του να διαγράψει τον ανεκδιήγητο Παναγούλη.
Δεν τα έχουμε με την αριστερά. Δεν είναι η αριστερά που μας ενοχλεί. Και σε άλλες χώρες υπάρχουν αριστερά κόμματα, αλλά οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται ως κάφροι. Η καφρίλα μας ενοχλεί. Η καφρίλα και η ανωριμότητα.
Κάποιος θα θελήσει να μιλήσει επί της ουσίας των δηλώσεων του κ. Φούχτελ που τόσο ενόχλησαν τους Ελληνολεβέντες. Ξέρουν αλήθεια πόσες δηλώσεις Ελλήνων έχουν αντίστοιχα ενοχλήσει τους Γερμανούς πολίτες; Και λοιπόν; Τι θα έπρεπε; Κάθε φορά που πατά το πόδι του Έλληνας στην Γερμανία να χρειάζεται να κυκλοφορεί με μερικές διμοιρίες ΜΑΤ; Κι επιπλέον, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να δικαιολογήσει τον Παναγούλη με ένα επιχείρημα ότι ναι μεν το είπε αλλά η ελληνική κοινωνία είναι αγανακτισμένη. Βέβαια! Αυτό ακριβώς το επιχείρημα άκουσαν οι τραμπούκοι και τα έσπασαν χτες στο συνέδριο. Αύριο; Τι θα κάνουν; Θα πάρουν τα όπλα και θα βγουν στους δρόμους;
Θανάσης Μαυρίδης / capital.gr
Οι ληστές που ακούνε στο όνομα συνδικαλιστές…
Μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια το λιμάνι του Πειραιά το «κυβερνούσε» και το εκμεταλλευόταν μια δράκα προνομιούχων πελατών της κομματοκρατίας, στο όνομα της δημόσιας περιουσίας και των συμφερόντων του λαού.
Η «αριστοκρατία» της πελατοκρατίας στο λιμάνι «καθάριζε» μισθούς 100 και 120.000 ευρώ και δούλευε όποτε και αν είχε κέφια…
Όταν ξεκίνησε η διαδικασία της πώλησης του ενός προβλήτα στη COSCO έγινε επανάσταση. Ο Γιώργος, η Λούκα, ο Αλέξης και η Αλέκα «ευλόγησαν» πολλές φορές το δίκαιο αγώνα της «αριστοκρατίας» των πελατών τους…
Ξεκίνησαν απεργίες και το λιμάνι έκλεισε για μήνες κάνοντας το βίο αβίωτο σε επιχειρήσεις, εξαγωγικές και εισαγωγικές. Αναγκάστηκαν να ξεφορτώνουν τα φορτία σε άλλα λιμάνια και να μεταφέρουν τα προϊόντα οδικώς αυξάνοντας το κόστος.
Παρτίδες προϊόντων καταστράφηκαν, επιχειρήσεις έκλεισαν και άλλων η θέση επιδεινώθηκε για κλείσουν αργότερα.
Κανείς δεν νοιάστηκε για τους πληβείους του ιδιωτικού τομέα που έχασαν τη δουλειά και το πενιχρό μεροκάματο. Οι προστάτες του λαού τα έδιναν όλα για τη δράκα της συνδικαλιστικής και πολιτικής πελατείας που εμφάνιζε τη πάλη για τα αδίκως κεκτημένα σε βάρος της κοινωνίας, σαν αγώνα υπέρ βωμών και εστιών του λαού και της εθνικής κυριαρχίας…
Η Λούκα και ο Γιώργος υπόσχονταν επανακρατικοποίηση όπως ακριβώς ο Αλέξης το υπόσχεται τώρα. Το «απόστημα» τον κοτζαμπάσηδων υποχώρησε, ο προβλήτας ιδιωτικοποιήθηκε…
Οι εργασίες στο λιμάνι αυξήθηκαν, ο Πειραιάς ξαναμπήκε στο χάρτη των διεθνών μεταφορών.
Τα λιμάνια είναι "θησαυρός", αρκεί να είναι μακριά από συνδικαλιστές και κόμματα...
Προχθές η Cosco πέτυχε μια συμφωνία όλα τα προϊόντα της Hewlett Packard να προωθούνται σε όλη της Ευρώπη μέσω του Πειραιά και της Τραινοσέ.
Το λιμάνι του Ρότερνταμ, ένα από τα σημαντικότερα στον κόσμο, χάνει αυτή τη δουλειά από το Πειραιά. Το λιμάνι του Ρότερνταμ διαθέτει σημαντική συμμετοχή στο ΑΕΠ της Ολλανδίας, του Πειραιά είναι ανύπαρκτη ακόμη…
Το γεγονός πως ένας διεθνής κολοσσός όπως η Hewlett-Packard δεν πιστεύει πως ο Αλέξης Τσίπρας θα εθνικοποιήσει τα λιμάνια και την Τραινοσέ, αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στο σενάριο της μη κατάρρευσης της χώρας.
Αποτελεί επίσης ψήφο εμπιστοσύνης για ένα καλύτερο μέλλον. Η HP κατασκευάζει τα προϊόντα της, όπως οι περισσότερες επιχειρήσεις όλων των κλάδων, στην Κίνα. Η Ευρώπη είναι μια μεγάλη αγορά και η ταχύτερη είσοδος για τις ευρωπαϊκές αγορές μετά την διώρυγα του Σουεζ είναι τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης.
Αν πετύχει το σχέδιο Cosco-HP σε λίγους μήνες θα ακολουθήσουν κι άλλες, ίσως δεκάδες επιχειρήσεις και η χώρα θα αποκτήσει μερίδιο στο διεθνές διαμετακομιστικό εμπόριο. Θα προκύψουν θέσεις εργασίας και έσοδα για το δημόσιο.
Η ειρωνεία της ιστορίας αυτής βρίσκεται στους Ολλανδούς που πληρώνουν μαζί με τους άλλους ευρωπαίους πολλά δισ. για τη σωτηρία της Ελλάδας, από την οποία χάνουν έσοδα, τα οποία δεν θα έχαναν αν η Ελλάδα πεταγόταν εκτός ευρωζώνης…
Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων γίνονται πιο «πικάντικα» τα δημοσιεύματα πριν λίγες εβδομάδες που έλεγαν πως η Άγγελα Μέρκελ άλλαξε άποψη για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ αφενός μεν από τις διαβεβαιώσεις Σαμαρά, αλλά κυρίως μετά το ταξίδι της στη Κίνα.
Η απόφαση της ΗΡ μαζί με εκείνη της Unilever να μεταφέρει την παραγωγή 110 προϊόντων σε νέες γραμμές στο εργοστάσιο της θυγατρικής Ελαϊδας στην Ελλάδα, καθώς και το ενδιαφέρον για ΔΕΠΑ-ΟΠΑΠ κόντρα στο κλίμα της τρομοκρατίας από τους «κοτζαμπάσηδες» της πελατοκρατίας, αποτελούν ενθαρρυντικές εξελίξεις.
Υπάρχουν και άλλοι που ψάχνουν για ευκαιρίες στη Ελλάδα. Σύντομα θα δούμε και άλλες ειδήσεις.
Αν τους επόμενους μήνες ενταθούν ανάλογες κινήσεις, η έξοδος από την κρίση χρεοκοπίας θα έχει ξεκινήσει. Όταν η Ελλάδα αλλάξει «πλεύση» έχει τα φόντα να αποτελέσει οικονομική «τίγρη» της Ευρώπης.
Η χώρα αυτή είναι τόσο αναξιοποίητη που εύκολα μπορεί να πάρει εμπρός. Πρέπει να προχωρήσει γρήγορα η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς και να δημιουργηθεί ένα φιλικό φορολογικό περιβάλλον. Οι εγχώριες μικρομεσαίες επενδύσεις είναι που θα δημιουργήσουν τις πολλές θέσεις εργασίας. Με αυτό το φορολογικό και ασφαλιστικό ο τομέας αυτός δεν κινείται.
Το στοίχημα των επόμενων μηνών είναι αν θα προκάνουμε να ολοκληρώσουμε τις μεταρρυθμίσεις πριν καταρρεύσουμε και μηδενίσει το κοντέρ των ψευδαισθήσεων του σοσιαλισμού χωρίς πόρους και παραγωγική μηχανή.
Η ιστορία του λιμανιού του Πειραιά δείχνει πως η συνδικαλιστοκρατία του δημοσίου αποτελεί τροχοπέδη στην ανάσυρση της χώρας από το «βούρκο».
Κ. Στούπας / capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου