Με το που θα πατούσε ο Γάλλος πρόεδρος το δεξί του πόδι...
στο αεροδρόμιο, ο Αλ. Τσίπρας θα ήταν ήδη επικεφαλής της διαδήλωσης στο Σύνταγμα, όπως το 2012 που μας επισκεπτόταν η Αγκ. Μέρκελ. Με τις πέτρες και τα δακρυγόνα να πέφτουν στο βάθος του πλάνου, ο παλιός Αλ. Τσίπρας θα προσάρμοζε στη συγκυρία την αξέχαστη ατάκα του: «Go back, μίστερ Ολάντ! Go back, κύριε της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης!».
Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήθελε και πολύ να ξεσηκωθεί ― δύο μέρες νωρίτερα θα είχε μόλις λάβει τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ, κι όπως έκανε μέχρι και φέτος τον Ιανουάριο, ο παλιός Αλ. Τσίπρας θα εξεγειρόταν: «Πρόκειται για φόρο λαιμητόμο», θα έλεγε. «Εμείς δεσμευόμαστε να τον καταργήσουμε». Και η Ραχήλ Μακρή θα ήταν ξανά η συριζαία Πασιονάρια του παρελθόντος. Το «δεν πληρώνω ΕΝΦΙΑ. Ελάτε να με πιάσετε με ντου!», που είπε, θα χαιρετιζόταν σαν επαναστατική κορώνα στις πλατείες. Γιατί λογικά, με τον παλιό Αλ. Τσίπρα στα κανάλια, ο κόσμος θα είχε ήδη βγει στους δρόμους.
Στην ψηφοφορία της προηγούμενης Παρασκευής, η συριζική λαοθάλασσα θα είχε πλημμυρίσει το Σύνταγμα. Οπως ακριβώς έγινε πριν από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο τον Μάρτιο του 2014, ο παλιός Αλ. Τσίπρας θα σήκωνε τη γροθιά και θα αποχωρούσε με όλη του την Κοινοβουλευτική Ομάδα απ’ τη συνεδρίαση της Βουλής. Βγαίνοντας στην πλατεία, «πρωτοφανές κοινοβουλευτικό πραξικόπημα!», θα φώναζε, λίγο πριν οι συριζαίοι βουλευτές ενωθούν με τον κόσμο για να κουνήσουν μαύρες σημαίες με τους φαρμακοποιούς και κόκκινες μαζί με τους εργάτες.
«Αέρας είναι το χρέος», θα έλεγε ο μέντορας του Αλ. Τσίπρα, ο Αλ. Φλαμπουράρης, όπως έκανε μέχρι και εφέτος τον Μάρτιο. «Γι’ αυτό και μεις με αέρα θα τους πληρώσουμε!». Οι διμοιρίες των ΜΑΤ θα εμφανίζονταν στην Αμαλίας κι ενώ ο παλιός εαυτός του Ν. Βούτση στην πρώτη γραμμή θα χτυπιόταν στις ασπίδες, στα δελτία οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα βροντοφώναζαν το επίσημο πρόγραμμα του κόμματος: «Εμείς θα τα καταργήσουμε τα ΜΑΤ. Οι αστυνομικοί δεν θα κρατούν όπλα. Στις διαδηλώσεις δεν θα επιτρέπεται να ρίξουν δακρυγόνα».
Με το τρίτο μνημόνιο να έχει μόλις ψηφιστεί, όσο κι αν έλεγε ο σημερινός Αλ. Τσίπρας πως «ματώσαμε 17 ώρες στη διαπραγμάτευση», ο παλιός του εαυτός απ’ τον Οκτώβριο του 2011 θα του φώναζε «την κόλαση δεν τη διαπραγματεύεσαι. Τι να διαπραγματευτείς;». Και οι Αγανακτισμένοι θα είχαν κάθε λόγο και πάλι να καταλάβουν τα παρτέρια της κάτω πλατείας. Στο τραπέζι της «αμεσοδημοκρατίας», πρώτος πρώτος ο Γ. Βαρουφάκης, λογικά δεν θα αντιμετωπιζόταν όπως τώρα, σαν αχάριστος συριζαίος προδότης. Στο πλευρό του ο παλιός Ευ. Τσακαλώτος θα πετούσε φωτιές:
«Με ένα εκατομμύριο ανθρώπους στους δρόμους κατά τη μέρα της ψηφοφορίας, μπορούμε να τα καταφέρουμε», θα φώναζε, όπως ακριβώς έκανε όταν ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο τον Ιούνιο του 2011. Και ο Γ. Κατρούγκαλος, που τώρα συναντά τους τροϊκανούς που έγιναν κουαρτέτο, θα ξεσήκωνε όπως παλιά τους Αγανακτισμένους με μόνιμη επωδό το «έχουμε παραδώσει την εθνική κυριαρχία και τα κλειδιά της χώρας μας στους δανειστές».
Στην Ακρόπολη θα κυμάτιζε το παλιό πανό διαμαρτυρίας της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ που έγραφε «Σταματήστε την κυβέρνηση των τραπεζιτών» και ο παλιός Αλ. Τσίπρας θα δήλωνε σε ανοιχτή συγκέντρωση «περήφανος γι’ αυτό», όπως τον Ιανουάριο του 2009. Με τα capital controls σε πλήρη ανάπτυξη, θα κατακεραύνωνε τους «τραπεζίτες που ξεζουμίζουν το βιος του τελευταίου βιοπαλαιστή». Κι όταν ο υπουργός Οικονομικών τολμούσε να πει πως «η επίπτωση απ’ τα capital controls δεν ήταν όσο σοβαρή φοβόμασταν», όπως έκανε αυτή την εβδομάδα ο νέος και βελτιωμένος Ευκλ. Τσακαλώτος, ο δικός του παλιός εαυτός θα τον επανέφερε φωνάζοντας απ’ το τραπέζι των Αγανακτισμένων πως «εκβιάζεται ένας ολόκληρος λαός για χάρη των πιστωτών»! Και βέβαια, για χάρη της Εκκλησίας. Γιατί ο παλιός Αλ. Τσίπρας, που δήλωνε άθεος και είχε δει μόνο στις εφημερίδες τον Ιερώνυμο, έλεγε πως «η μη φορολόγηση της Εκκλησίας» δημιούργησε «τη μαύρη τρύπα στα δημόσια οικονομικά». Σήμερα τι λέει;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου