Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Ιατρική του Ιπποκράτη ~ Αφορισμοί (συμβουλές ιατρικής) τμήμα 1 & 2


Οι Αφορισμοί είναι από τα σημαντικότερα έργα της Ιπποκρατικής Συλλογής. Αποτέλεσε αντικείμενο θαυμασμού των γιατρών όλων των εποχών και κυκλοφορούμενο ευρύτατα ανά τους αιώνες, αντιγράφηκε περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα έργα της αρχαίας ελληνικής ιατρικής γραμματείας. Αποτελεί στοιχειώδη επιτομή σημειωτικής, διαιτητικής, θεραπευτικής και προγνωστικής της Κωακής ιατρικής Σχολής.

Ο μελετητής αντιλαμβάνεται εύκολα ότι πρόκειται για σκέψεις σοφού και έμπειρου γιατρού και δασκάλου, που όμως δεν συμπληρώθηκαν από τον ίδιο, με αποτέλεσμα να περιέχουν επαναλήψεις και να είναι αταξινόμητες.

Είναι πιθανό να πρόκειται για σχέδιο που χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης για τη διδασκαλία. Αργότερα οι μαθητές του το βρήκαν και το συμπεριέλαβαν στα έργα του. Έτσι τούτο θεωρείται αυθεντικό έργο του πατέρα της ιατρικής:


Στο πρώτο τμήμα, περιλαμβάνονται σε περίληψη θέματα που αφορούν γενική ιατρική και διαιτητική-θεραπευτική και τα γενικά περί αυτομάτων και προκλητών κενώσεων και διατροφής. «Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή». Πασίγνωστος αφορισμός που έχει τεθεί προμετωπίδα σε ιατρικές σχολές, έμβλημα σε πολλά ιατρικά έργα και έχει αποτελέσει αντικείμενο σχολίων μεγάλων σοφών της αρχαιότητας, όπως του Γαληνού, του Λουκιανού, του Σενέκα αλλά και των νεότερων γιατρών και φιλοσόφων, όπως του Γκαίτε, κ.λπ.

Στο δεύτερο τμήμα, περιλαμβάνονται αφορισμοί σχετικοί με την πρόγνωση των ασθενειών γενικά. Πρώτα αναφέρονται προγνωστικά συμπτώματα για τον ύπνο, αντάξια μεγάλου κλινικού γιατρού, για παράδειγμα ο μεγάλος κίνδυνος των ασθενειών που επιβαρύνονται από τον ύπνο. Σοφή επίσης παρατήρηση είναι το ότι τόσο η υπερβολική αϋπνία όσο και η υπερβολική υπνηλία είναι δυσάρεστα συμπτώματα. Επίσης η ξαφνική κούραση προαναγγέλλε ιασθένεια, οι παχύσαρκοι είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο του ξαφνικού θανάτου από τους αδύνατους, όσοι νιώθουν συχνά υπερβολική κούραση χωρίς λόγο, πεθαίνουν. Όλες αυτές είναι σοφές παρατηρήσεις πεπειραμένου γιατρού.

Στο τρίτο τμήμα, αναφέρεται η επίδραση που ασκεί στην εμφάνιση και τον χαρακτήρα των ασθενειών το φυσικό περιβάλλον και η ηλικία.

Στο τέταρτο τμήμα, που αφορά θεραπευτική αγωγή με εμετικά και καθαρτικά φάρμακα καθώς και στοιχεία διαγνωστικής ιδιαίτερα των εμπύρετων ασθενειών, περιλαμβάνονται αφορισμοί σχετικοί με τις καθάρσεις, σκόπιμες ή όχι, σε σχέση με την κύηση, τις εποχές του έτους, την ιδιοσυστασία του ατόμου και τη φύση της ασθένειας. Πολύ ενδιαφέροντες είναι οι αφορισμοί που αναφέρονται στους πυρετούς: εκταίοι, κοπιώδεις, πυρετοί με συστροφή του τραχήλου, διαλείποντες, μη διαλείποντες, με ρίγος, καυσώδεις κ.ά.

Στο πέμπτο τμήμα περιλαμβάνονται αφορισμοί για την επίδραση της ζέστης και του κρύου ιδιαίτερα στις χειρουργικές ασθένειες και τα γυναικολογικά νοσήματα. Μερικοί αναφέρονται και στους σπασμούς, τις τετανικές συσπάσεις και την επιληψία, άλλοι στα στηθικά νοσήματα. Αλλοι πάλι αφορούν το γάλα, τη στείρωση, ασθένειες της μήτρας, την εμμηνορρυσία. Στο τμήμα αυτό βρίσκονται οι περίφημοι αφορισμοί, σύμφωνα με τους οποίους η εμφάνιση σπασμών σε τραύμα είναι θανάσιμη πρόγνωση, η φθίση προσβάλλει άτομα ηλικίας 18-35 ετών, η αιμόπτυση αφρισμένου αίματος προέρχεται από τον πνεύμονα, η διάρροια είναι θανάσιμο σύμπτωμα στους φθισικούς, το ξαφνικό αδυνάτισμα των μαστών της εγκύου προαναγγέλλει αποβολή κ.λπ.

Στο έκτο τμήμα αναφέρονται αφορισμοί σχετικοί με τη συμπτωματολογία χειρουργικών νοσημάτων. Πολύτιμοι είναι όσοι αναφέρουν ότι τα νοσήματα των νεφρών και της κύστης στους ηλικιωμένους θεραπεύονται δύσκολα, ότι τα τραύματα στον εγκέφαλο, την κύστη, τα έντερα, την καρδιά, το διάφραγμα, την κοιλιά και το συκώτι είναι θανατηφόρα.

Τέλος στο έβδομο τμήμα γίνονται πολλές επαναλήψεις αφορισμών από τα προηγούμενα τμήματα. Από τους σημαντικότερους είναι εκείνος που αναφέρει ότι το πάγωμα των άκρων είναι θανάσιμο προγνωστικό στις βαριές εμπύρετες ασθένειες, όπως επίσης θανάσιμο προγνωστικό είναι και η εμφάνιση εμετού, λόξιγκα, σπασμού ή παραληρήματος στον ειλεό.

Τέλος, ο ακόλουθος αφορισμός βρίσκεται συνήθως αναρτημένος στα χειρουργεία:

« 'κόσα φάρμακα οκ ηται, σίδηρος ηται, σα σίδηρος οκ ηται, πρ ηται σα δέ πρ οκ ηται, τατα χρή νομίζειν νίατα».


Αφορισμοί τμήμα πρώτο

 1. Η ζωή είναι σύντομη αλλά η ιατρική μακρόχρονη, η ευκαιρία φευγαλέα, η πείρα απατηλή, η σωστή κρίση δύσκολη. Ο γιατρός πρέπει λοιπόν όχι μόνο να προσφέρει στον άρρωστο ό,τι αρμόζει, αλλά να έχει και τη δική του βοήθεια, τη βοήθεια των προσώπων που τον περιβάλλουν και τις κατάλληλες για την περίσταση συνθήκες.

2. Στις διαταραχές του πεπτικού συστήματος και τους εμετούς που εκδηλώνονται από μόνοι τους, αν ο άρρωστος αποβάλλει ό,τι πρέπει να αποβληθεί, οι κενώσεις και οι εμετοί είναι ωφέλιμοι και εύκολα ανεκτοί" διαφορετικά συμβαίνει το αντίθετο. Το ίδιο ισχύει και για τις τεχνητές κενώσεις των αγγείων και των οργάνων [αφαίμαξη, πρόκληση εμετού, δραστικά καθαρτικά]. Αν γίνονται με τον σωστό τρόπο, είναι ωφέλιμες και εύκολα ανεκτές" διαφορετικά συμβαίνει το αντίθετο. Για να κρίνουμε λοιπόν αν οι κενώσεις αυτές είναι ωφέλιμες ή βλαβερές, πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας τον τόπο, την εποχή, την ηλικία και τα είδη των ασθενειών.

3. Η υπερβολική ευεξία των αθλητών είναι επικίνδυνη, αν μάλιστα φτάνει στα έσχατα όρια" η παραμονή στο ίδιο σημείο είναι αδύνατη" έτσι, αφού κανείς δεν παραμένει στάσιμος και ούτε υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, το μόνο που απομένει είναι η επιδείνοιση' για τους λόγους αυτούς,

4. Η λιτή και αυστηρή δίαιτα είναι πάντα επικίνδυνη και στις μακροχρόνιες αρρώστιες και τις βαριές, όπου δεν γίνεται δεχτή. Εξάλλου, η δίαιτα που οδηγεί στα έσχατα όρια αδυνατίσματος είναι βλαβερή, γιατί η αποκατάσταση της ζημιάς, όταν έχει φτάσει στο έσχατο σημείο, είναι πολύ δύσκολη.

5. Όταν ακολουθείται αυστηρή δίαιτα, οι ασθενείς κάνουν λάθη και γι' αυτό υποφέρουν περισσότερο" κάθε λάθος, όποια κι αν είναι, γίνεται ακόμα σοβαρότερο, απ' ό,τι αν γινόταν σε μια λιγότερο αυστηρή δίαιτα. Για τον λόγο αυτό, και στους υγιείς ανθρώπους ακόμα, οι πολύ λιτές και αυστηρές δίαιτες που ρυθμίζονται από κανόνες έχουν αμφίβολο αποτέλεσμα, γιατί κάθε παρεκτροπή από αυτές γίνεται πιο δύσκολα ανεκτή από τον άρρωστο. Έτσι λοιπόν οι λιτές και αυστηρές δίαιτες είναι πιο βλαβερές από τις λιγότερο αυστηρές.

6. Στις βαριές αρρώστιες, η απόλυτη ακρίβεια και λεπτολογία στη θεραπευτική αγωγή είναι η καλύτερη μέθοδος.

7. Όταν η αρρώστια είναι πολύ βαριά, εκδηλώνονται αμέσως τα νοσηρά συμπτώματα στην κορύφωση τους και είναι ανάγκη να εφαρμοσθεί αμέσως η πιο αυστηρή δίαιτα" αν δεν συμβαίνει αυτό, επιτρέπεται μια λιγότερο αυστηρή" η αυστηρότητα χαλαρώνει, όσο η ασθένεια γίνεται πιο ήπια.


8. Όταν η αρρώστια βρίσκεται στο κρισιμότερο σημείο της, τότε πρέπει να εφαρμόζεται πολύ αυστηρή δίαιτα.

9. Πρέπει να εξετάσουμε τον άρρωστο και να εξακριβώσουμε αν είναι σε θέση να ανεχθεί τη δίαιτα μέχρι το κρισιμότερο σημείο της ασθένειας και ποιο από τα δυο ενδεχόμενα θα συμβεί: θα εξαντληθεί πρώτα ο ασθενής και δεν θα μπορέσει να την ανεχθεί ή θα υποχωρήσει πρώτα η αρρώστια και θ' ατονήσει.

10. Όταν λοιπόν η αρρώστια φτάνει από την αρχή στο κρισιμότερο σημείο της, συνιστούμε αμέσοις λιτό τρόπο διατροφής- αν τούτο έρθει αργότερα, πρέπει την περίοδο της κρίσης ή λίγο πριν απ' αυτή να αφαιρέσουμε μέρος από την τροφή' την προηγούμενη περίοδο όμως πρέπει η διατροφή να είναι αφθονότερη, για να μπορέσει ο ασθενής να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αρρώστια.

11. Στη διάρκεια των παροξυσμών της ασθένειας, πρέπει να ελαττώνουμε την τροφή, επειδή η αύξηση της παρεχόμενης τροφής βλάπτει γενικά, στη διάρκεια των παροξυσμών όλων των ασθενειών που κατά διαστήματα υποτροπιάζουν, πρέπει να περιορίζουμε την τροφή.

12. Οι παροξυσμοί και οι υφέσεις εξαρτώνται από το είδος των ασθενειών, τις εποχές τους έτους, από τις σχέσεις των διαφόρων περιόδων μεταξύ τους, είτε αυτές εμφανίζονται κάθε μέρα είτε μέρα παρά μέρα είτε σε μεγαλύτερη χρονική απόσταση, καθώς κι από τα συμπτώματα έτσι, αν στους πλευριτικούς η αποβολή των πτυέλων αρχίσει αμέσως, συντομεύει η διάρκεια της ασθένειας" αν αρχίσει αργότερα, η αρρώστια παρατείνεται- επίσης, τα ούρα, τα κόπρανα και οι εφιδρώσεις είναι, ανάλογα με τον τρόπο που παρουσιάζονται, ενδεικτικά στοιχεία για το αν μια ασθένεια θα περάσει δύσκολα ή εύκολα, αν θα διαρκέσει λίγο ή πολύ.

13. Οι ηλικιωμένοι, ανέχονται πιο εύκολα τη νηστεία, δυσκολότερα οι ώριμοι άντρες, και ελάχιστα οι νέοι τα παιδιά την ανέχονται με μεγάλη δυσκολία, ιδιαίτερα τα ζωηρότερα.

14. Οι οργανισμοί που αναπτύσσονται έχουν από τη φύση τους περισσότερη θερμότητα και γι' αυτό χρειάζονται περισσότερη τροφή" διαφορετικά το σώμα τους μαραίνεται" οι ηλικιωμένοι χρειάζονται μικρή ποσότητα καύσιμης ύλης, επειδή έχουν μικρότερη θερμότητα: μεγαλύτερη ποσότητα θα την έσβηνε . Για τον ίδιο λόγο οι πυρετοί δεν είναι τόσο υψηλοί στους ηλικιωμένους, γιατί το σώμα τους είναι ψυχρό.

15. Τον χειμώνα και την άνοιξη η κοιλιά είναι από τη φύση της πολύ ζεστή και ο ύπνος διαρκεί πάρα πολύ" πρέπει λοιπόν και η τροφή να είναι πιο άφθονη, γιατί, αν λάβουμε υπόψη πως η έμφυτη θερμότητα είναι πολύ μεγάλη, έχει ανάγκη από περισσότερη τροφή. Απόδειξη οι νέοι και οι αθλητές.

16. Η υγρή δίαιτα ωφελεί όλους όσους εκδηλώνουν πυρετό, ιδιαίτερα τα παιδιά, και όσους είναι συνηθισμένοι σε παρόμοιες δίαιτες.

17. Πρέπει ακόμα να προσέχουμε πότε πρέπει να δίνουμε τροφή μια φορά την ημέρα και πότε δύο, πότε περισσότερη και πότε λιγότερη, ή και σε μικρές δόσεις- όλα αυτά πρέπει να ρυθμίζονται σύμφωνα με τις συνήθειες του αρρώστου, την εποχή, τον τόπο και την ηλικία.

18. Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, η τροφή γίνεται πολύ δύσκολα ανεκτή" πολύ εύκολα γίνεται τον χειμώνα και κατά δεύτερο λόγο την άνοιξη.

19. Στη διάρκεια των παροξυσμών που παρουσιάζονται σε ορισμένες περιόδους δεν πρέπει να δίνουμε τίποτα ούτενα συνιστούμε τίποτα, αλλά ν' αφαιρούμε μέρος από την τροφή που δίναμε πριν από τις κρίσεις.

20. Οι ασθένειες που βαδίζουν ομαλά προς την κρίση ή έχουν κριθεί οριστικά, δεν πρέπει να εμποδίζονται στην πορεία τους από νεωτεριστικές μεθόδους ούτε με καθαρτικά ούτε με άλλα ερεθιστικά μέσα, αλλά ν' αφήνονται στη φυσιολογική τους εξέλιξη.

21. Τα υγρά που πρέπει να καθαρίσετε, πρέπει να τα οδηγήσετε εκεί όπου κυρίως ρέπουν από τους κατάλληλους δρόμους.

22. Να καθαρίζετε και να θέτετε σε κίνηση τα ώριμα υγρά, όχι τα ανώριμα, ούτε στην αρχή της αρρώστιας, εκτός αν υπάρχει ερεθισμός, που ως επί το πολύ δεν υπάρχει.

23. Τα αποβαλλόμενα υγρά δεν πρέπει να κρίνονται από την ποσότητα, αλλά από τον φυσιολογικό ή αφύσικο τρόπο που αποβάλλονται, καθώς κι από την ευκολία με την οποία γίνονται ανεκτά" κι όταν προκύπτει ανάγκη να προωθήσουμε την αποβολή μέχρι λιποθυμίας, δεν πρέπει να διστάζουμε, εφόσον ο άρρωστος μπορεί ν' ανεχθεί αυτή τη δοκιμασία.

24. Στις βαριές παθήσεις χορηγούμε καθαρτικά ελάχιστα και στην αρχή, κι αυτό μόνο μετά από προσεκτική εξέταση.

25. Αν η κένωση γίνεται όπως πρέπει, τότε είναι ωφέλιμη και ο άρρωστος τη δέχεται με ανακούφιση" διαφορετικά, βρίσκεται σε δυσάρεστη κατάσταση.


Αφορισμοί τμήμα δεύτερο

1. Αν στην ασθένεια προκαλεί δυσφορία ο ύπνος, η ασθένεια είναι θανατηφόρα. Αν ο ύπνος ανακουφίζει, δεν είναι θανατηφόρα.

2. Είναι καλό σημάδι, όταν ο ύπνος σταματάει το παραλήρημα.

3. Όταν ο ύπνος ή η αϋπνία υπερβαίνουν το μέτριο είναι κακά συμπτώματα.

4. Ούτε ο υπερσιτισμός ούτε η ασιτία ούτε τίποτε άλλο είναι καλό, αν ξεπερνάει τα φυσιολογικά όρια.

5. Κόπωση που εκδηλώνεται απότομα προαναγγέλλει ασθένεια.

6. Όσοι πονούν σε κάποιο σημείο του σώματος, αλλά δεν αισθάνονται τους πόνους, πάσχουν ψυχολογικά.

7. Το δυνάμωμα του σώματος που έχει αδυνατίσει μέσα σε μεγάλο χρονικό διάστημα πρέπει να γίνεται με αργό ρυθμό" αντίθετα, γρήγορη πρέπει να είναι η τόνωση των οργανισμών που έχουν αδυνατίσει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

8. Αν ένα άτομο τρώει κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης, αλλά δεν δυναμώνει, σημαίνει ότι το σώμα έχει ανάγκη από περισσότερη τροφή•  αν δεν δυναμώνει γιατί δεν έχει όρεξη να φάει, τότε πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι χρειάζεται καθαρτικό.

9. Όταν θέλουμε να καθαρίσουμε τον οργανισμό, πρέπει να διευκολύνουμε την αποβολή ούρων και κοπράνων.

10. Όσο περισσότερο τρέφουμε το σώμα χωρίς παράλληλη κάθαρση, τόσο περισσότερο το βλάπτουμε.

11. Είναι ευκολότερη η τόνωση του οργανισμού με υγρή παρά με στερεά τροφή.

12. Όταν μετά την κρίση παραμένουν νοσηρά στοιχεία, η ασθένεια υποτροπιάζει.

13. Η κρίση προκαλεί δυσφορία τη νύχτα πριν από τον τελικό παροξυσμό αν η κρίση εκδηλωθεί την επομένη, η κατάσταση είναι συνήθως πιο υποφερτή.

14. Στις διάρροιες οι μεταβολές των κοπράνων ωφε λούν, αν βέβαια οι μεταβολές αυτές δεν παίρνουν κακοήθη μορφή.

15. Όταν ο λαιμός πονάει ή εκδηλώνονται εξανθήματα στο σώμα, πρέπει να εξετάσουμε τις κενώσεις• αν είναι χολώδεις, ολόκληρο το σώμα είναι άρρωστο• αν είναι φυσιολογικές, τότε μπορούμε να χορηγήσουμε άφοβα τροφή.

16. Όταν η τροφή είναι λίγη, η εργασία δεν πρέπει να είναι επίπονη.

17. Αν τρώμε περισσότερο απ' όσο επιτρέπει ο οργα νισμός, θα αρρωστήσουμε•  αυτό θα φανεί κι από τη θεραπευτική αγωγή.

18. Όσοι τρώνε γρήγορα και πολύ έχουν και γρήγορες κενώσεις.

19. Δεν είναι δυνατό να προβλέψουμε τον θάνατο ή τη σωτηρία ενός ατόμου που πάσχει από βαριά ασθένεια, χωρίς τον κίνδυνο να κάνουμε λάθος.

20. Όσοι ενεργούνται εύκολα όταν είναι νέοι, γίνονται δυσκοίλιοι όσο προχωρεί η ηλικία τους•  αντίθετα, όσοι είναι δυσκοίλιοι νέοι, γίνονται ευκοίλιοι, όσο περνούν τα χρόνια.

21. Η οινοποσία κόβει την πείνα.

22. Οί ασθένειες που οφείλονται σε γαστρικό φόρτο θεραπεύονται με κένωση του εντερικού σωλήνα, όσες οφείλονται σε ανεπαρκή διατροφή με υπερσιτισμό' σε γενικές γραμμές η θεραπεία γίνεται με τα αντίθετα των αιτίων που προκαλούν την ασθένεια.

23. Οι βαριές αρρώστιες κρίνονται μέσα σε δεκατέσσερις μέρες.

24. Από τις επτά πρώτες μέρες της ασθένειας ενδεικτική της πορείας της είναι η τέταρτη μέρα. Ενδεικτική είναι επίσης και η όγδοη, δηλαδή η αρχή της δεύτερης εβδομάδας. Στη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας, πρέπει να προσέξουμε την ενδέκατη μέρα, γιατί είναι η τέταρτη της δεύτερης εβδομάδας- πρέπει επίσης να εξετάσουμε αν εξακολουθεί η ασθένεια τη δέκατη έβδομη μέρα, γιατί είναι η τέταρτη της τρίτης εβδομάδας και έβδομη μετά την ενδέκατη μέρα.

25. Οι τεταρταίοι πυρετοί είναι συνήθως σύντομοι το καλοκαίρι, οι φθινοπωρινοί τεταρταίοι είναι μακροχρόνιοι, ιδιαίτερα εκείνοι που εμφανίζονται προς τον χειμώνα.

26. Πυρετός μετά από σπασμούς είναι καλύτερα παρά σπασμοί μετά από πυρετό.

27. Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε βελτίωση που δεν εξελίσσεται ομαλά ούτε να φοβόμαστε υπερβολικά ανώμαλη επιδείνωση, επειδή συνήθως οι νοσηρές αυτές καταστάσεις είναι αβέβαιες και δεν έχουν σταθερότητα και διάρκεια.

28. Σε όχι πολύ ελαφρές εμπύρετες καταστάσεις είναι άσχημο να μένει το σώμα στην ίδια κατάσταση χωρίς απώλειες ή με υπερβολική φθορά• η πρώτη περίπτωση είναι ενδεικτική της διάρκειας της ασθένειας, ενώ η δεύτερη της εξασθένησης του αρρώστου.

29. Αν στην αρχή της ασθένειας κρίνουμε σκόπιμο να προκαλέσουμε κίνηση των χυμών, μπορούμε να το κάνουμε• όταν όμως η ασθένεια βρίσκεται στην ακμή της, είναι προτιμότερο να αφήνουμε τον άρρωστο σε ησυχία.

30. Τα νοσηρά συμπτώματα είναι ασθενέστατα στην αρχή και στο τέλος• όλα είναι ισχυρότατα στην ακμή της ασθένειας.

31. Αν ο άρρωστος τρώει στη διάρκεια της ανάρρωσης και το σώμα του δεν δυναμώνει, είναι δυσάρεστο σύμπτωμα.

32. Ως συνήθως όλοι οι ασθενείς, όταν τρώνε στην αρχή με όρεξη και δεν δυναμώνουν καθόλου, χάνουν τελικά την όρεξη τους. Όσοι όμως στην αρχή κάνουν ισχυρή δίαιτα κι ύστερα αρχίζουν και τρώνε, θεραπεύονται καλύτερα.
33. Σε κάθε ασθένεια, η πνευματική διαύγεια και η διατήρηση της όρεξης είναι καλό σημάδι" το αντίθετο είναι κακό.

34. Στις διάφορες ασθένειες, όσοι εκδηλώνουν πάθηση που ταιριάζει στη φύση, τις συνήθειες, την ηλικία τους και την εποχή του έτους, διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο απ' όσους δεν παρουσιάζουν αυτή την ομοιότητα.
35. Σε όλες τις ασθένειες είναι ωφέλιμο η περιοχή του αφαλού και το υπογάστριο να διατηρούν το πάχος τους, ενώ είναι δυσάρεστο οι περιοχές αυτές να αδυνατίζουν υπερβολικά και να στεγνώνουν• αυτό εξάλλου δεν ευνοεί καθόλου και τη χορήγηση καθαρτικών.

36. Τα υγιή άτομα που παίρνουν καθαρτικά ενεργούνται γρήγορα και εξασθενούν κατά το διάστημα των κενώσεων, καθώς και τα άτομα που τρέφονται με βλαβερές τροφές.

37. Όσοι έχουν υγιές σώμα, δύσκολα ανέχονται τα καθαρτικά.

38. Πρέπει να προτιμάμε ποτά ή φαγητά που, αν και δεν είναι τόσο καλής ποιότητας, ωστόσο είναι ευχάριστα στη γεύση από ποτά ή φαγητά καλύτερης ποιότητας αλλά με όχι και τόσο ευχάριστη γεύση.

39. Οι ηλικιωμένοι δεν αρρωσταίνουν συνήθως τόσο όσο οι νέοι, αλλά οι χρόνιες ασθένειες που εκδηλώνονται σ' αυτή την ηλικία, τους ακολουθούν συνήθως μέχρι τον θάνατο τους.

40. Οι βρογχικές καταρροές και οι κόρυζες δεν θεραπεύονται στα πολύ ηλικιωμένα άτομα.

41. Όσοι παθαίνουν συχνές και σοβαρές λιποθυμίες χωρίς φανερή αιτία, πεθαίνουν ξαφνικά.

42. Είναι αδύνατο να θεραπευτεί η βαριά αποπληξία δύσκολα θεραπεύεται όμως και η ελαφριά.

43. Αν ο απαγχονισμένος που κατεβάζουν από την αγχόνη δεν έχει ακόμη πεθάνει, δεν σώζεται από τον θάνατο, αν παρουσιαστεί αφρός γύρω από το στόμα του.

44. Οι εκ φύσεως παχύσαρκοι πεθαίνουν πιο γρήγορα από τους αδύνατους.

45. Τα επιληπτικά άτομα θεραπεύονται κυρίως με την πάροδο της ηλικίας, τη μεταβολή του τόπου και του τρόπου ζωής.

46. Από δυο ταυτόχρονους πόνους, που όμως δεν εκδηλώνονται στο ίδιο σημείο, ο δυνατότερος καλύπτει τον ασθενέστερο.

47. Οι πόνοι και ο πυρετός εκδηλώνονται περισσότερο όταν σχηματίζεται το πύον παρά μετά τη διαπύηση.
48. Σ' όλες τις σωματικές κινήσεις, αν αναπαυτούμε, αμέσως μόλις αρχίσουμε να κουραζόμαστε, η κούραση εξαφανίζεται.

49. Όσοι είναι συνηθισμένοι ν' ανέχονται τους καθημερινούς κόπους, έστω κι αν είναι εξασθενημένοι ή ηλικιωμένοι, τους ανέχονται ευκολότερα από τα νεαρά και ρωμαλέα άτομα, που δεν είναι συνηθισμένα σ' αυτούς.

50. Ό,τι έχουμε συνηθίσει από πολύ καιρό, συνήθως ενοχλεί λιγότερο από κάτι, που δεν έχουμε συνηθίσει, έστω κι αν είναι χειρότερο• γι' αυτό πρέπει να συνηθίζουμε και ό,τι δεν έχουμε συνηθίσει.

51. Οι θεραπευτικές αγωγές με απότομες συνέπειες, για παράδειγμα κένωση ή πλήρωση, θέρμανση ή ψύξη, η με οποιοδήποτε τρόπο υπέρμετρη και απότομη διαταραχή του σώματος είναι επικίνδυνη- γενικά η υπερβολή αντιστρατεύεται τη φύση" το ασφαλές είναι να προχωρούμε σταδιακά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να περάσουμε από τη μια κατάσταση στην άλλη.

52. Όταν όλες μας οι ενέργειες είναι σύμφωνες με τους κανόνες, αλλά η κατάσταση δεν εξελίσσεται σύμφωνα μ' αυτούς, δεν πρέπει ν' αλλάζουμε θεραπευτική αγωγή, αλλά να επιμένουμε σ' αυτή που καθορίσαμε αρχικά.

53. Όσοι είναι ευκοίλιοι στα νιάτα τους, γλιτώνουν πιο εύκολα απ' ό,τι οι δυσκοίλιοι• στα γεράματα τους όμως δυσκολεύονται πολύ, γιατί συνήθως παύουν να είναι ευκοίλιοι, όσο περνούν τα χρόνια.

54. Το υψηλό ανάστημα στους νέους δίνει ευγένεια και χάρη στην εμφάνιση•  όταν όμως κανείς γεράσει, είναι άβολο και χειρότερο από το χαμηλό.

Το 3ο & 4ο τμήμα μπορείτε να το δείτε από εδώ.






















4 σχόλια:

Summertime Blues είπε...

21. Η οινοποσία κόβει την πείνα!
Καλημέρα

Κρασοπατήρ είπε...

Είπα να το βάλω πρώτο πρώτο, αλλά κοιλιόδουλος γαρ, το άφησα ως είχε :)

Unknown είπε...

ευγε!!!!!!!!!!!!

saggi είπε...

η οινοποσία ναι, κόβει την πείνα ...ποιός το βλέπει περίεργο αυτό;

Δημοσίευση σχολίου