Με ποιο κριτήριο είναι τοποθετημένα τα νούμερα στο παιχνίδι με τα βελάκια (νταρτ);
Γιατί η μπάλα του μπέιζ μπολ διαγράφει καμπύλη;
Γιατί η τσόχα πάνω στην οποία παίζουμε μπιλιάρδο έχει πράσινο χρώμα;
Ποιος εφηύρε το ποδήλατο βουνού;
Είναι επικίνδυνες οι κεφαλιές στο ποδόσφαιρο;
Γιατί το μπούμερανγκ γυρνά πίσω;
Ποια είναι η προέλευση της λέξης "σπορ";
Γιατί στο ποδήλατο ισορροπεί κανείς ευκολότερα εν κινήσει παρά σταματημένος;
Μπορεί ένα ιστιοφόρο να ξεπεράσει την ταχύτητα του ανέμου;
Γιατί η αλυσίδα των ποδηλάτων βρίσκεται στη δεξιά πλευρά;
Πόση διάρκεια ζωής έχει ένα αλεξίπτωτο;
Αληθεύει ότι οι πιλότοι της Φόρμουλα 1 δεν έχουν δίπλωμα οδήγησης;
Μπορεί το μπαλάκι του τένις να σκοτώσει άνθρωπο όταν πέσει από ψηλά;
Με ποιο κριτήριο είναι τοποθετημένα τα νούμερα στο παιχνίδι με τα βελάκια (νταρτ);
Το κριτήριο με βάση το οποίο τοποθετήθηκαν τα νούμερα είναι κατά τέτοιο τρόπο μελετημένο, ώστε να τιμωρεί τις τυχαίες βολές. Δίπλα στα μεγάλα νούμερα βρίσκονται οι πιο χαμηλοί βαθμοί (το 20 βρίσκεται ανάμεσα στο 4 και στο 1, το 17 μεταξύ του 3 και του 2 κ.ο.κ.), άρα η όποια ανακρίβεια τιμωρείται με χαμηλό βαθμό. Αξιοσημείωτο είναι το ότι υπάρχουν περισσότεροι από 121 τετράκις εκατομμύρια συνδυασμοί για να υποδιαιρεθούν τα είκοσι τμήματα του στόχου. Έκπληξη προκαλεί ότι το σύστημα παραμένει ακόμα λειτουργικό, παρόλο που επινοήθηκε το 1896 από τον ξυλουργό Μπράιαν Γκάμπλιν. Το παιχνίδι με τα βελάκια χρησίμευε στις παμπ ως αλκοτέστ. Οι παίκτες έπρεπε να στοχεύουν ξεκινώντας από το τμήμα με το μικρότερο νούμερο και να προχωρούν προς το μεγαλύτερο, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο για όσους τα είχαν... τσούξει.
Γιατί η μπάλα του μπέιζ μπολ διαγράφει καμπύλη;
Έχει αποδειχτεί ότι η μπάλα, όταν την χτυπά ο παίκτης του μπέιζ μπολ, μπορεί να παρεκκλίνει περίπου 16 εκατοστά από την κανονική πορεία της.
Η εξήγηση βασίζεται στην «αρχή του Μπερνούλι», ο οποίος απέδειξε ότι υπάρχουν δύο είδη πιέσεων σε ένα ρευστό όπως ο αέρας. Η πρώτη, η δυναμική πίεση, δημιουργείται όταν ένα κινούμενο ρευστό έρθει σε επαφή με ένα αντικείμενο. Η δεύτερη, η στατική πίεση, είναι η πίεση που εξασκείται εντός του ρευστού από το ένα άτομο στο άλλο.
Στο μπέιζ μπολ, ο παίκτης αναγκάζει την μπάλα να περιστραφεί καθώς την αφήνει από το χέρι του. Έτσι μεταφέρει μαζί της αέρα λόγω της τριβής. Στη μία πλευρά της μπάλας, αυτός ο αέρας κινείται μαζί με το ρεύμα του αέρα που προκαλεί την κίνηση της μπάλας προς τα εμπρός ή προς τα πίσω. Με άλλα λόγια, ο αέρας που αφήνει πίσω της η μπάλα και ο αέρας που στροβιλίζεται γύρω της έχουν την ίδια διεύθυνση στη μία πλευρά - στην άλλη πλευρά, έχουν αντίθετες διευθύνσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι η ταχύτητα του αέρα είναι μεγαλύτερη στη μία πλευρά της μπάλας απ’ ό,τι στην άλλη. Επειδή, σύμφωνα με την αρχή του Μερνούλι, η μεγαλύτερη ταχύτητα αναγκάζει τη στατική πίεση να κατέλθει, η μπάλα κινείται προς την πλευρά όπου υπάρχει χαμηλότερη στατική πίεση, έτσι διαγράφει καμπύλη και πέφτει στο έδαφος.
Γιατί η τσόχα πάνω στην οποία παίζουμε μπιλιάρδο έχει πράσινο χρώμα;
Σύμφωνα με την Ελληνική Φίλαθλο Ομοσπονδία (www.billiards.org.gr), το μπιλιάρδο παίζεται πάνω σε ένα ορθογώνιο τραπέζι η άνω επιφάνεια του οποίου πρέπει να είναι απολύτως λεία και οριζόντια. Το κάτω τμήμα αποτελείται από μια λεία πλάκα σχιστόλιθου επενδυμένη με πράσινη μάλλινη τσόχα αρίστης ποιότητας, τεντωμένη όσο το δυνατόν περισσότερο. Το πράσινο χρώμα προτιμάται διότι δεν κουράζει το μάτι. Το τραπέζι, το οποίο στηρίζεται σε τέσσερα ή έξι πόδια, πρέπει να βρίσκεται 75-80 εκατοστά πάνω από το έδαφος, ξεκινώντας από το άνω τμήμα του πλαισίου του. Στους επίσημους αγώνες επιτρέπεται ένα περιθώριο απόκλισης πέντε εκατοστών. Δίνεται ιδιαίτερη σημασία σε αυτές τις προδιαγραφές διότι αν τροποποιηθεί η συγκεκριμένη διάταξη ένας πεπειραμένος και συνηθισμένος σε ένα ορισμένο ύψος παίκτης κινδυνεύει να χάσει τα σημεία αναφοράς του.
Σε γενικές γραμμές, δεν πρέπει να υπάρχει κανένα σημάδι πάνω στην τσόχα. Στο ελεύθερο, στις παρτίδες κάδρου (cadre), οι απαγορευτικές ζώνες πρέπει να υποδεικνύονται με πολύ λεπτές γραμμές χαραγμένες με κίτρινο ή με λευκό μολύβι ζωγραφικής. Στις άλλες παραλλαγές υποδεικνύονται τα σημεία πάνω στα οποία τοποθετείται η κάθε μπίλια κατά την έναρξη του παιχνιδιού.
Ποιος εφηύρε το ποδήλατο βουνού;
Η εφεύρεση του ποδηλάτου βουνού, του μάουντεν μπάικ (mountain bike) ανάγεται στα τέλη του 1974, όταν ομάδες Καλιφορνέζων νεαρών άρχισαν να διοργανώνουν αγώνες ελεύθερης κατάβασης με ποδήλατο στην κομητεία Μέριν, κοντά στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ.
Οι Ρας Μαχόν, Τζο Μπριζ, Τσάρλι Κέλι, Τομ Ρίτσι και Γκάρι Φίσερ συγκαταλέγονται στους πρωτοπόρους κατασκευαστές mountain bike. Αθλητές στην πλειονότητά τους, είχαν πρότυπο το μοντέλο Schwinn Excelsior, γνωστό για την ανθεκτικότητά του. Μάλιστα, το χρησιμοποιούσαν μεταξύ άλλων οι Αμερικανοί ταχυδρόμοι. Σε αυτούς τους σκελετούς εφαρμόστηκαν ρόδες με βαθιές αυλακώσεις και φαρδύ πέλμα ελαστικού, ένα σύστημα ταχυτήτων που ρυθμιζόταν με το χέρι και φρένα μοτοσικλέτας. Ο Κέλι και ο Φίσερ εισήγαγαν στο εμπόριο την πρώτη σειρά ποδηλάτων με την ονομασία "mountain bike", από το 1979, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.
Στην Ελλάδα το mountain bike διαδόθηκε χάρη στους λάτρες του μότο κρος και του εντούρο, οι οποίοι το χρησιμοποίησαν στις προπονήσεις τους τη δεκαετία του 1980.
Είναι επικίνδυνες οι κεφαλιές στο ποδόσφαιρο;
Οι κεφαλιές, όταν είναι επαναλαμβανόμενες, μπορούν να προκαλέσουν ναυτία και κεφαλαλγία. Αν τα χτυπήματα είναι πολύ βίαια μπορεί να επηρεάσουν τις γνωστικές ικανότητες, ειδικά εκείνες που αφορούν στη μνήμη και στη συγκέντρωση.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Νταντί, στη Σκοτία, οι ποδοσφαιριστές που έκαναν πολλές κεφαλιές δυσκολεύονταν να συμμετάσχουν σ' ένα παιχνίδι οι κανόνες του οποίου συνεχώς άλλαζαν - επιδείκνυαν δηλαδή χαμηλότερη νοητική ικανότητα.
Περισσότερο κινδυνεύουν οι αμυντικοί, επειδή πρέπει να αποκρούουν τα ισχυρά απευθείας χτυπήματα των επιθετικών και τα μακρινά σουτ του τερματοφύλακα, καθώς και τα παιδιά.
Μια άλλη έρευνα του 1999, η μοναδική που διενεργήθηκε από το Ινστιτούτο Προληπτικής Αθλητικής Ιατρικής του Αν Άρμπορ (ΗΠΑ) σε παιδιά από 11-14 χρονών, απέδειξε ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στις κεφαλιές και στο σφύριγμα των αφτιών, στη ναυτία και στις κεφαλαλγίες.
Γι' αυτό οι ειδικοί συνιστούν να χρησιμοποιούνται ελαφριές μπάλες και κράνη μέχρι τα παιδιά να μάθουν να χτυπούν την μπάλα με το μέτωπο, που είναι λιγότερο ευαίσθητο από τους κροτάφους ή την κορυφή του κεφαλιού.
Γιατί το μπούμερανγκ γυρνά πίσω;
Το μπούμερανγκ συμπεριφέρεται στον αέρα όπως μια σβούρα.
Μόλις φύγει από το χέρι, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και προωθείται χάρη στην ωστική και περιστροφική ενέργεια που ασκεί πάνω του εκείνος που το ρίχνει. Σ' αυτό το σημείο, το επίπεδο περιστροφής είναι σχεδόν κάθετο.
Άνωση. Ο αέρας που ασκείται στο ένα άκρο ασκεί μια δύναμη (την άνωση) όμοια μ' εκείνη που κρατά σε πτήση τα αεροπλάνα, αλλά με μια διαφορά: καθώς τα πεπλατυσμένα άκρα του μπούμερανγκ είναι κάθετα στη δύναμη, η άνωση τείνει να τα κάνει να περιστραφούν προς τα αριστερά (εξαιτίας του σχήματος τους), και όχι προς τα πάνω. Επίσης, καθώς τα άκρα περιστρέφονται, η ταχύτητα περιστροφής του άνω φτερού έχει φορά προς τα εμπρός, ενώ η φορά του κάτω φτερού είναι προς τα πίσω. Έτσι το φτερό που βρίσκεται πάνω κινείται ταχύτερα σε σχέση με τον αέρα, άρα ασκείται πάνω του μεγαλύτερη άνωση. Κατά συνέπεια, μετατίθεται προς τα αριστερά (για τους δεξιόστροφους ρίπτες) το επίπεδο περιστροφής και το πάνω φτερό διαγράφει έναν κύκλο. Στο υψηλότερο σημείο της τροχιάς, ως αποτέλεσμα της βαρύτητας, το μπούμερανγκ επανακτά ταχύτητα και περιστροφική δύναμη. Κάνοντας στροφή 180° επιστρέφει σ' εκείνον που το ρίχνει σε οριζόντια θέση.
Ποια είναι η προέλευση της λέξης "σπορ";
H λέξη σπορ (sport) εμφανίστηκε το 1532. Είναι αγγλική και σημαίνει διασκέδαση, ψυχαγωγία.
Στην ουσία είναι βραχυγραφία του αρχαίου γαλλικού λήμματος desport. Από αυτό προέρχεται το ισπανικό deporte και το ιταλικό diporto. Και τα δύο σημαίνουν ψυχαγωγία, διασκέδαση, ανάπαυλα, αναψυχή. Κατόπιν η αγγλική λέξη sport και τα επίθετά της όπως sportif (σπορτίφ, υπάρχει και στο δικό μας λεξιλόγιο) χρησιμοποιούνται ευρέως από το δέκατο ένατο αιώνα και έχουν ενταχθεί σε πολλές γλώσσες. Η αρχική της έννοια σήμαινε δωρεάν διασκέδαση. Αντίθετα, σήμερα έχει αποκτήσει περισσότερο την έννοια του αγώνα και της σωματικής άσκησης, ατομικής και συλλογικής. Τα σπορ έχουν καθιερωθεί ως ψυχαγωγία αλλά και ως συναγωνισμός ή άμιλλα, καθώς υπάρχει ένα πολύ αξιόλογο θεσμικό πλαίσιο διοργανώσεων και εκδηλώσεων σχετικά με αυτά: αποκορύφωμα αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ωστόσο, η αρχική έννοια της λέξης παρέμεινε, κυρίως σε ορισμένες εκφράσεις, όπως κάνω κάτι σαν σπορ.
Γιατί στο ποδήλατο ισορροπεί κανείς ευκολότερα εν κινήσει παρά σταματημένος;
Ένας από τους λόγους είναι η περιστροφική κίνηση του τροχού. Όταν ένας δίσκος περιστρέφεται με ταχύτητα γύρω από έναν άξονα, προβάλλει αντίσταση στην κατεύθυνση προσανατολισμού του ίδιου του άξονα.
Αυτό σημαίνει ότι όταν οι τροχοί του ποδηλάτου περιστρέφονται, τείνουν να αντισταθούν στην απόκλιση του ποδηλάτου ή στην απώλεια της ισορροπίας. Ωστόσο, σημαντικότερος λόγος είναι ο παρακάτω. Ας φανταστούμε ότι κινούμαστε με ποδήλατο σε έναν ευθύ δρόμο. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά την πορεία μας, θα διαπιστώσουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι τελείως ευθύγραμμη. Αντίθετα γίνεται με μικρές στροφές, άλλες προς τα αριστερά και άλλες προς τα δεξιά, χάρη στις οποίες παραμένουμε σε ισορροπία. Πράγματι, όταν τείνουμε να χάσουμε την ισορροπία μας προς τη μία πλευρά, το ποδήλατο κλίνει στην αντίθετη πλευρά. Με αυτό τον τρόπο η φυγόκεντρος δύναμη μας επαναφέρει στην ευθεία κάθε φορά που στρίβουμε. Αυτές οι μικρές στροφές οφείλονται είτε στην αυτόνομη κίνηση του ποδηλάτου είτε στη δική μας ενστικτώδη αντίδραση. Πράγματι, ο ποδηλάτης, κουνώντας λίγο το τιμόνι, διευκολύνει τη δημιουργία των μικρών στροφών.
Μπορεί ένα ιστιοφόρο να ξεπεράσει την ταχύτητα του ανέμου;
Η ταχύτητα ενός ιστιοφόρου, καθώς πλέει στη θάλασσα, οφείλεται σε δύο παράγοντες.
Ο πρώτος έχει σχέση με την κατεύθυνση του ανέμου και την ώθηση που μεταδίδει η δύναμή του. Ο άλλος παράγοντας έχει σχέση με την ιδιαίτερη μορφή του ιστίου (πανιού), το οποίο, προβάλλοντας αντίσταση στον άνεμο, προκαλεί ώθηση με κατεύθυνση κάθετη προς εκείνη του ανέμου. Όταν το ιστιοφόρο και ο άνεμος έχουν την ίδια κατεύθυνση, τότε μόνο ο πρώτος παράγοντας είναι παρών. Σε αυτή την περίπτωση, η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει το ιστιοφόρο είναι ίση με εκείνη του ανέμου. Αντίθετα, όταν το ιστιοφόρο κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από τον άνεμο, τότε υφίσταται και τους δύο παράγοντες. Το άθροισμά τους μπορεί να δώσει ταχύτητα που θα ξεπεράσει συνολικά την ταχύτητα του ανέμου.
Γιατί η αλυσίδα των ποδηλάτων βρίσκεται στη δεξιά πλευρά;
Πρόκειται για τυχαία επιλογή, η οποία αποδείχθηκε σωστή κατά την πρακτική της εφαρμογή.
Αν η αλυσίδα φύγει τοποθετείται για ασφάλεια στα γρανάζια, καθώς ο ποδηλάτης είναι προστατευμένος από την κίνηση του δρόμου. Η θέση της αλυσίδας στα δεξιά ισχύει ακόμα και στην Αγγλία, όπου η κίνηση των αυτοκινήτων γίνεται με την αντίθετη φορά. Μια άλλη εξήγηση σχετίζεται με τη μηχανική των ποδηλάτων. Προκειμένου τα γρανάζια τους να αλλάζουν ταχύτητες, βιδώνουν στον πίσω τροχό. Έτσι η περιστροφή γύρω από τον άξονα του τροχού, η οποία γίνεται με τη φορά του ρολογιού, διατηρεί σφιγμένα τα γρανάζια πάνω στον τροχό. Με την αλυσίδα στα αριστερά η περιστροφή των δεξιόστροφων γραναζιών θα γινόταν με φορά αντίθετη από εκείνη του ρολογιού, με αποτέλεσμα να ξεβιδώνουν. Παρ' όλα αυτά, το αριστερό πετάλι διαθέτει αριστερόστροφη βίδα για να διατηρείται σταθερό. Σε κάθε περίπτωση, αν είναι απαραίτητο η αλυσίδα τοποθετείται και στα αριστερά, όπως συμβαίνει με τη μία από τις δύο αλυσίδες των διθέσιων ποδηλάτων.
Πόση διάρκεια ζωής έχει ένα αλεξίπτωτο;
Το αλεξίπτωτο αποτελείται από διάφορα εξαρτήματα. Μερικά έχουν ημερομηνία λήξης, η οποία καθορίζεται είτε χρονολογικά είτε από τον αριθμό των αλμάτων. Για τα υπόλοιπα εξαρτήματα η χρήση, η φθορά και ο τρόπος συντήρησης παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Γενικά το όριο ζωής του εξοπλισμού εξαρτάται από την κατάστασή του. Την ευθύνη για τη συντήρηση του αλεξιπτώτου φέρει ο ίδιος ο αλεξιπτωτιστής ή η σχολή στην οποία εκπαιδεύεται μέχρι να πάρει το δίπλωμα του πιλότου. Υπεύθυνοι για τη συντήρηση των στρατιωτικών αλεξιπτώτων είναι οι ίδιοι οι κατασκευαστές. Όπως συμβουλεύουν οι ειδικοί, για να παρατείνετε τη ζωή του αλεξιπτώτου και για να είναι οι πτήσεις σας ασφαλείς πρέπει να το αποθηκεύετε σε χώρο σκιερό, να μην το σύρετε στο έδαφος και να το διατηρείτε καθαρό. Αν λαμβάνετε όλες τις παραπάνω προφυλάξεις θα το χρησιμοποιείτε με ασφάλεια για περίπου δέκα χρόνια. Τα αλεξίπτωτα νέας γενιάς αντέχουν ακόμα και μετά από 1.500-2.000 πτώσεις, αρκεί να αντικαθίστανται ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι ιμάντες που ενώνουν το υφασμάτινο τμήμα με το σάκο πρόσδεσης.
Για να μάθετε περισσότερα: http://www.sky.gr. Ιστοσελίδα για τον αεραθλητισμό.
Αληθεύει ότι οι πιλότοι της Φόρμουλα 1 δεν έχουν δίπλωμα οδήγησης;
Οι πιλότοι της Φόρμουλα 1 δεν υποχρεούνται να έχουν δίπλωμα οδήγησης. Πρέπει να είναι κάτοχοι του ειδικού διπλώματος Σούπερ Λάισενς, που εκδίδει η Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA).
Χορηγείται σε όποιον τρέχει τακτικά σε μικρότερες κατηγορίες αυτοκινήτων όπως τα F Cart, F 3000 ή τα F Nissan. Στην περίπτωση που κάποιος κατασκευαστής της Φόρμουλα 1 χρησιμοποιήσει οδηγό ο οποίος δε διαθέτει την απαιτούμενη εμπειρία, ο πιλότος υποχρεούται να τρέξει δοκιμαστικά σε απόσταση τουλάχιστον 20.000 χιλιομέτρων με αυτοκίνητο F1.
Κάποιες φορές ωστόσο οι Αρχές δε διστάζουν να αφαιρέσουν το δίπλωμα οδήγησης από τους πιλότους που υπερβαίνουν το όριο ταχύτητας στο δρόμο και όχι στην πίστα!
Πρόσφατο είναι το περιστατικό στο οποίο ενεπλάκη ο Χουάν Πάμπλο Μοντόγια (Williams-BMW). Το Μάιο του 2003 η Τροχαία αφαίρεσε το δίπλωμα του Κολομβιανού οδηγού, ο οποίος έτρεχε σε γαλλικό αυτοκινητόδρομο με 204 χμ./ώρα. Το γεγονός αυτό δεν τον εμπόδισε να κερδίσει το Γκραν Πρι του Μόντε Κάρλο. Το ρεκόρ ωστόσο κατέχει ο Ραλφ Σουμάχερ - στην Αυστρία τού έχουν αφαιρέσει το δίπλωμα τρεις φορές.
Μπορεί το μπαλάκι του τένις να σκοτώσει άνθρωπο όταν πέσει από ψηλά;
Είναι απίθανο το μπαλάκι του τένις να σκοτώσει κάποιον, απ' όποιο ύψος κι αν πέσει.
Η μέγιστη ταχύτητα που αναπτύσσει κατά την πτώση του δεν ξεπερνά τα τριάντα μέτρα το δευτερόλεπτο. Αντίθετα, η ταχύτητα που αναπτύσσει το μπαλάκι όταν κάνει σερβίς ένας επαγγελματίας τενίστας είναι μεγαλύτερη.
Αν λοιπόν ένα μπαλάκι του τένις πέσει από έναν ουρανοξύστη σε κάποιον περαστικό, θα του προκαλέσει λιγότερο πόνο από εκείνον που θα ένιωθε αν έμπαινε στο δρόμο του Αντρέ Αγκάσι την ώρα που εκτελεί ένα σερβίς.
Το μπαλάκι λοιπόν κρίνεται παμψηφεί αθώο. Το καρφί που πέφτει από ψηλά αποτελεί σοβαρότερη απειλή, καθώς αναπτύσσει μεγαλύτερη ταχύτητα κατά την πτώση του. Προσοχή στα ιπτάμενα μεταλλικά και αιχμηρά αντικείμενα!
Γιατί η μπάλα του μπέιζ μπολ διαγράφει καμπύλη;
Γιατί η τσόχα πάνω στην οποία παίζουμε μπιλιάρδο έχει πράσινο χρώμα;
Ποιος εφηύρε το ποδήλατο βουνού;
Είναι επικίνδυνες οι κεφαλιές στο ποδόσφαιρο;
Γιατί το μπούμερανγκ γυρνά πίσω;
Ποια είναι η προέλευση της λέξης "σπορ";
Γιατί στο ποδήλατο ισορροπεί κανείς ευκολότερα εν κινήσει παρά σταματημένος;
Μπορεί ένα ιστιοφόρο να ξεπεράσει την ταχύτητα του ανέμου;
Γιατί η αλυσίδα των ποδηλάτων βρίσκεται στη δεξιά πλευρά;
Πόση διάρκεια ζωής έχει ένα αλεξίπτωτο;
Αληθεύει ότι οι πιλότοι της Φόρμουλα 1 δεν έχουν δίπλωμα οδήγησης;
Μπορεί το μπαλάκι του τένις να σκοτώσει άνθρωπο όταν πέσει από ψηλά;
Με ποιο κριτήριο είναι τοποθετημένα τα νούμερα στο παιχνίδι με τα βελάκια (νταρτ);
Ο στόχος στο παιχνίδι με τα βελάκια είναι χωρισμένος σε τέσσερις κύκλους, οι οποίοι διαιρούνται σε είκοσι τμήματα και δύο μικρούς κύκλους (25 και 50 πόντων), που αντιπροσωπεύουν το κέντρο του στόχου.
Το κριτήριο με βάση το οποίο τοποθετήθηκαν τα νούμερα είναι κατά τέτοιο τρόπο μελετημένο, ώστε να τιμωρεί τις τυχαίες βολές. Δίπλα στα μεγάλα νούμερα βρίσκονται οι πιο χαμηλοί βαθμοί (το 20 βρίσκεται ανάμεσα στο 4 και στο 1, το 17 μεταξύ του 3 και του 2 κ.ο.κ.), άρα η όποια ανακρίβεια τιμωρείται με χαμηλό βαθμό. Αξιοσημείωτο είναι το ότι υπάρχουν περισσότεροι από 121 τετράκις εκατομμύρια συνδυασμοί για να υποδιαιρεθούν τα είκοσι τμήματα του στόχου. Έκπληξη προκαλεί ότι το σύστημα παραμένει ακόμα λειτουργικό, παρόλο που επινοήθηκε το 1896 από τον ξυλουργό Μπράιαν Γκάμπλιν. Το παιχνίδι με τα βελάκια χρησίμευε στις παμπ ως αλκοτέστ. Οι παίκτες έπρεπε να στοχεύουν ξεκινώντας από το τμήμα με το μικρότερο νούμερο και να προχωρούν προς το μεγαλύτερο, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο για όσους τα είχαν... τσούξει.
Έχει αποδειχτεί ότι η μπάλα, όταν την χτυπά ο παίκτης του μπέιζ μπολ, μπορεί να παρεκκλίνει περίπου 16 εκατοστά από την κανονική πορεία της.
Η εξήγηση βασίζεται στην «αρχή του Μπερνούλι», ο οποίος απέδειξε ότι υπάρχουν δύο είδη πιέσεων σε ένα ρευστό όπως ο αέρας. Η πρώτη, η δυναμική πίεση, δημιουργείται όταν ένα κινούμενο ρευστό έρθει σε επαφή με ένα αντικείμενο. Η δεύτερη, η στατική πίεση, είναι η πίεση που εξασκείται εντός του ρευστού από το ένα άτομο στο άλλο.
Στο μπέιζ μπολ, ο παίκτης αναγκάζει την μπάλα να περιστραφεί καθώς την αφήνει από το χέρι του. Έτσι μεταφέρει μαζί της αέρα λόγω της τριβής. Στη μία πλευρά της μπάλας, αυτός ο αέρας κινείται μαζί με το ρεύμα του αέρα που προκαλεί την κίνηση της μπάλας προς τα εμπρός ή προς τα πίσω. Με άλλα λόγια, ο αέρας που αφήνει πίσω της η μπάλα και ο αέρας που στροβιλίζεται γύρω της έχουν την ίδια διεύθυνση στη μία πλευρά - στην άλλη πλευρά, έχουν αντίθετες διευθύνσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι η ταχύτητα του αέρα είναι μεγαλύτερη στη μία πλευρά της μπάλας απ’ ό,τι στην άλλη. Επειδή, σύμφωνα με την αρχή του Μερνούλι, η μεγαλύτερη ταχύτητα αναγκάζει τη στατική πίεση να κατέλθει, η μπάλα κινείται προς την πλευρά όπου υπάρχει χαμηλότερη στατική πίεση, έτσι διαγράφει καμπύλη και πέφτει στο έδαφος.
Σύμφωνα με την Ελληνική Φίλαθλο Ομοσπονδία (www.billiards.org.gr), το μπιλιάρδο παίζεται πάνω σε ένα ορθογώνιο τραπέζι η άνω επιφάνεια του οποίου πρέπει να είναι απολύτως λεία και οριζόντια. Το κάτω τμήμα αποτελείται από μια λεία πλάκα σχιστόλιθου επενδυμένη με πράσινη μάλλινη τσόχα αρίστης ποιότητας, τεντωμένη όσο το δυνατόν περισσότερο. Το πράσινο χρώμα προτιμάται διότι δεν κουράζει το μάτι. Το τραπέζι, το οποίο στηρίζεται σε τέσσερα ή έξι πόδια, πρέπει να βρίσκεται 75-80 εκατοστά πάνω από το έδαφος, ξεκινώντας από το άνω τμήμα του πλαισίου του. Στους επίσημους αγώνες επιτρέπεται ένα περιθώριο απόκλισης πέντε εκατοστών. Δίνεται ιδιαίτερη σημασία σε αυτές τις προδιαγραφές διότι αν τροποποιηθεί η συγκεκριμένη διάταξη ένας πεπειραμένος και συνηθισμένος σε ένα ορισμένο ύψος παίκτης κινδυνεύει να χάσει τα σημεία αναφοράς του.
Σε γενικές γραμμές, δεν πρέπει να υπάρχει κανένα σημάδι πάνω στην τσόχα. Στο ελεύθερο, στις παρτίδες κάδρου (cadre), οι απαγορευτικές ζώνες πρέπει να υποδεικνύονται με πολύ λεπτές γραμμές χαραγμένες με κίτρινο ή με λευκό μολύβι ζωγραφικής. Στις άλλες παραλλαγές υποδεικνύονται τα σημεία πάνω στα οποία τοποθετείται η κάθε μπίλια κατά την έναρξη του παιχνιδιού.
Η εφεύρεση του ποδηλάτου βουνού, του μάουντεν μπάικ (mountain bike) ανάγεται στα τέλη του 1974, όταν ομάδες Καλιφορνέζων νεαρών άρχισαν να διοργανώνουν αγώνες ελεύθερης κατάβασης με ποδήλατο στην κομητεία Μέριν, κοντά στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ.
Οι Ρας Μαχόν, Τζο Μπριζ, Τσάρλι Κέλι, Τομ Ρίτσι και Γκάρι Φίσερ συγκαταλέγονται στους πρωτοπόρους κατασκευαστές mountain bike. Αθλητές στην πλειονότητά τους, είχαν πρότυπο το μοντέλο Schwinn Excelsior, γνωστό για την ανθεκτικότητά του. Μάλιστα, το χρησιμοποιούσαν μεταξύ άλλων οι Αμερικανοί ταχυδρόμοι. Σε αυτούς τους σκελετούς εφαρμόστηκαν ρόδες με βαθιές αυλακώσεις και φαρδύ πέλμα ελαστικού, ένα σύστημα ταχυτήτων που ρυθμιζόταν με το χέρι και φρένα μοτοσικλέτας. Ο Κέλι και ο Φίσερ εισήγαγαν στο εμπόριο την πρώτη σειρά ποδηλάτων με την ονομασία "mountain bike", από το 1979, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.
Στην Ελλάδα το mountain bike διαδόθηκε χάρη στους λάτρες του μότο κρος και του εντούρο, οι οποίοι το χρησιμοποίησαν στις προπονήσεις τους τη δεκαετία του 1980.
Οι κεφαλιές, όταν είναι επαναλαμβανόμενες, μπορούν να προκαλέσουν ναυτία και κεφαλαλγία. Αν τα χτυπήματα είναι πολύ βίαια μπορεί να επηρεάσουν τις γνωστικές ικανότητες, ειδικά εκείνες που αφορούν στη μνήμη και στη συγκέντρωση.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Νταντί, στη Σκοτία, οι ποδοσφαιριστές που έκαναν πολλές κεφαλιές δυσκολεύονταν να συμμετάσχουν σ' ένα παιχνίδι οι κανόνες του οποίου συνεχώς άλλαζαν - επιδείκνυαν δηλαδή χαμηλότερη νοητική ικανότητα.
Περισσότερο κινδυνεύουν οι αμυντικοί, επειδή πρέπει να αποκρούουν τα ισχυρά απευθείας χτυπήματα των επιθετικών και τα μακρινά σουτ του τερματοφύλακα, καθώς και τα παιδιά.
Μια άλλη έρευνα του 1999, η μοναδική που διενεργήθηκε από το Ινστιτούτο Προληπτικής Αθλητικής Ιατρικής του Αν Άρμπορ (ΗΠΑ) σε παιδιά από 11-14 χρονών, απέδειξε ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στις κεφαλιές και στο σφύριγμα των αφτιών, στη ναυτία και στις κεφαλαλγίες.
Γι' αυτό οι ειδικοί συνιστούν να χρησιμοποιούνται ελαφριές μπάλες και κράνη μέχρι τα παιδιά να μάθουν να χτυπούν την μπάλα με το μέτωπο, που είναι λιγότερο ευαίσθητο από τους κροτάφους ή την κορυφή του κεφαλιού.
Το μπούμερανγκ συμπεριφέρεται στον αέρα όπως μια σβούρα.
Μόλις φύγει από το χέρι, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και προωθείται χάρη στην ωστική και περιστροφική ενέργεια που ασκεί πάνω του εκείνος που το ρίχνει. Σ' αυτό το σημείο, το επίπεδο περιστροφής είναι σχεδόν κάθετο.
Άνωση. Ο αέρας που ασκείται στο ένα άκρο ασκεί μια δύναμη (την άνωση) όμοια μ' εκείνη που κρατά σε πτήση τα αεροπλάνα, αλλά με μια διαφορά: καθώς τα πεπλατυσμένα άκρα του μπούμερανγκ είναι κάθετα στη δύναμη, η άνωση τείνει να τα κάνει να περιστραφούν προς τα αριστερά (εξαιτίας του σχήματος τους), και όχι προς τα πάνω. Επίσης, καθώς τα άκρα περιστρέφονται, η ταχύτητα περιστροφής του άνω φτερού έχει φορά προς τα εμπρός, ενώ η φορά του κάτω φτερού είναι προς τα πίσω. Έτσι το φτερό που βρίσκεται πάνω κινείται ταχύτερα σε σχέση με τον αέρα, άρα ασκείται πάνω του μεγαλύτερη άνωση. Κατά συνέπεια, μετατίθεται προς τα αριστερά (για τους δεξιόστροφους ρίπτες) το επίπεδο περιστροφής και το πάνω φτερό διαγράφει έναν κύκλο. Στο υψηλότερο σημείο της τροχιάς, ως αποτέλεσμα της βαρύτητας, το μπούμερανγκ επανακτά ταχύτητα και περιστροφική δύναμη. Κάνοντας στροφή 180° επιστρέφει σ' εκείνον που το ρίχνει σε οριζόντια θέση.
H λέξη σπορ (sport) εμφανίστηκε το 1532. Είναι αγγλική και σημαίνει διασκέδαση, ψυχαγωγία.
Στην ουσία είναι βραχυγραφία του αρχαίου γαλλικού λήμματος desport. Από αυτό προέρχεται το ισπανικό deporte και το ιταλικό diporto. Και τα δύο σημαίνουν ψυχαγωγία, διασκέδαση, ανάπαυλα, αναψυχή. Κατόπιν η αγγλική λέξη sport και τα επίθετά της όπως sportif (σπορτίφ, υπάρχει και στο δικό μας λεξιλόγιο) χρησιμοποιούνται ευρέως από το δέκατο ένατο αιώνα και έχουν ενταχθεί σε πολλές γλώσσες. Η αρχική της έννοια σήμαινε δωρεάν διασκέδαση. Αντίθετα, σήμερα έχει αποκτήσει περισσότερο την έννοια του αγώνα και της σωματικής άσκησης, ατομικής και συλλογικής. Τα σπορ έχουν καθιερωθεί ως ψυχαγωγία αλλά και ως συναγωνισμός ή άμιλλα, καθώς υπάρχει ένα πολύ αξιόλογο θεσμικό πλαίσιο διοργανώσεων και εκδηλώσεων σχετικά με αυτά: αποκορύφωμα αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ωστόσο, η αρχική έννοια της λέξης παρέμεινε, κυρίως σε ορισμένες εκφράσεις, όπως κάνω κάτι σαν σπορ.
Ένας από τους λόγους είναι η περιστροφική κίνηση του τροχού. Όταν ένας δίσκος περιστρέφεται με ταχύτητα γύρω από έναν άξονα, προβάλλει αντίσταση στην κατεύθυνση προσανατολισμού του ίδιου του άξονα.
Αυτό σημαίνει ότι όταν οι τροχοί του ποδηλάτου περιστρέφονται, τείνουν να αντισταθούν στην απόκλιση του ποδηλάτου ή στην απώλεια της ισορροπίας. Ωστόσο, σημαντικότερος λόγος είναι ο παρακάτω. Ας φανταστούμε ότι κινούμαστε με ποδήλατο σε έναν ευθύ δρόμο. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά την πορεία μας, θα διαπιστώσουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι τελείως ευθύγραμμη. Αντίθετα γίνεται με μικρές στροφές, άλλες προς τα αριστερά και άλλες προς τα δεξιά, χάρη στις οποίες παραμένουμε σε ισορροπία. Πράγματι, όταν τείνουμε να χάσουμε την ισορροπία μας προς τη μία πλευρά, το ποδήλατο κλίνει στην αντίθετη πλευρά. Με αυτό τον τρόπο η φυγόκεντρος δύναμη μας επαναφέρει στην ευθεία κάθε φορά που στρίβουμε. Αυτές οι μικρές στροφές οφείλονται είτε στην αυτόνομη κίνηση του ποδηλάτου είτε στη δική μας ενστικτώδη αντίδραση. Πράγματι, ο ποδηλάτης, κουνώντας λίγο το τιμόνι, διευκολύνει τη δημιουργία των μικρών στροφών.
Η ταχύτητα ενός ιστιοφόρου, καθώς πλέει στη θάλασσα, οφείλεται σε δύο παράγοντες.
Ο πρώτος έχει σχέση με την κατεύθυνση του ανέμου και την ώθηση που μεταδίδει η δύναμή του. Ο άλλος παράγοντας έχει σχέση με την ιδιαίτερη μορφή του ιστίου (πανιού), το οποίο, προβάλλοντας αντίσταση στον άνεμο, προκαλεί ώθηση με κατεύθυνση κάθετη προς εκείνη του ανέμου. Όταν το ιστιοφόρο και ο άνεμος έχουν την ίδια κατεύθυνση, τότε μόνο ο πρώτος παράγοντας είναι παρών. Σε αυτή την περίπτωση, η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει το ιστιοφόρο είναι ίση με εκείνη του ανέμου. Αντίθετα, όταν το ιστιοφόρο κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από τον άνεμο, τότε υφίσταται και τους δύο παράγοντες. Το άθροισμά τους μπορεί να δώσει ταχύτητα που θα ξεπεράσει συνολικά την ταχύτητα του ανέμου.
Πρόκειται για τυχαία επιλογή, η οποία αποδείχθηκε σωστή κατά την πρακτική της εφαρμογή.
Αν η αλυσίδα φύγει τοποθετείται για ασφάλεια στα γρανάζια, καθώς ο ποδηλάτης είναι προστατευμένος από την κίνηση του δρόμου. Η θέση της αλυσίδας στα δεξιά ισχύει ακόμα και στην Αγγλία, όπου η κίνηση των αυτοκινήτων γίνεται με την αντίθετη φορά. Μια άλλη εξήγηση σχετίζεται με τη μηχανική των ποδηλάτων. Προκειμένου τα γρανάζια τους να αλλάζουν ταχύτητες, βιδώνουν στον πίσω τροχό. Έτσι η περιστροφή γύρω από τον άξονα του τροχού, η οποία γίνεται με τη φορά του ρολογιού, διατηρεί σφιγμένα τα γρανάζια πάνω στον τροχό. Με την αλυσίδα στα αριστερά η περιστροφή των δεξιόστροφων γραναζιών θα γινόταν με φορά αντίθετη από εκείνη του ρολογιού, με αποτέλεσμα να ξεβιδώνουν. Παρ' όλα αυτά, το αριστερό πετάλι διαθέτει αριστερόστροφη βίδα για να διατηρείται σταθερό. Σε κάθε περίπτωση, αν είναι απαραίτητο η αλυσίδα τοποθετείται και στα αριστερά, όπως συμβαίνει με τη μία από τις δύο αλυσίδες των διθέσιων ποδηλάτων.
Το αλεξίπτωτο αποτελείται από διάφορα εξαρτήματα. Μερικά έχουν ημερομηνία λήξης, η οποία καθορίζεται είτε χρονολογικά είτε από τον αριθμό των αλμάτων. Για τα υπόλοιπα εξαρτήματα η χρήση, η φθορά και ο τρόπος συντήρησης παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Γενικά το όριο ζωής του εξοπλισμού εξαρτάται από την κατάστασή του. Την ευθύνη για τη συντήρηση του αλεξιπτώτου φέρει ο ίδιος ο αλεξιπτωτιστής ή η σχολή στην οποία εκπαιδεύεται μέχρι να πάρει το δίπλωμα του πιλότου. Υπεύθυνοι για τη συντήρηση των στρατιωτικών αλεξιπτώτων είναι οι ίδιοι οι κατασκευαστές. Όπως συμβουλεύουν οι ειδικοί, για να παρατείνετε τη ζωή του αλεξιπτώτου και για να είναι οι πτήσεις σας ασφαλείς πρέπει να το αποθηκεύετε σε χώρο σκιερό, να μην το σύρετε στο έδαφος και να το διατηρείτε καθαρό. Αν λαμβάνετε όλες τις παραπάνω προφυλάξεις θα το χρησιμοποιείτε με ασφάλεια για περίπου δέκα χρόνια. Τα αλεξίπτωτα νέας γενιάς αντέχουν ακόμα και μετά από 1.500-2.000 πτώσεις, αρκεί να αντικαθίστανται ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι ιμάντες που ενώνουν το υφασμάτινο τμήμα με το σάκο πρόσδεσης.
Για να μάθετε περισσότερα: http://www.sky.gr. Ιστοσελίδα για τον αεραθλητισμό.
Οι πιλότοι της Φόρμουλα 1 δεν υποχρεούνται να έχουν δίπλωμα οδήγησης. Πρέπει να είναι κάτοχοι του ειδικού διπλώματος Σούπερ Λάισενς, που εκδίδει η Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA).
Χορηγείται σε όποιον τρέχει τακτικά σε μικρότερες κατηγορίες αυτοκινήτων όπως τα F Cart, F 3000 ή τα F Nissan. Στην περίπτωση που κάποιος κατασκευαστής της Φόρμουλα 1 χρησιμοποιήσει οδηγό ο οποίος δε διαθέτει την απαιτούμενη εμπειρία, ο πιλότος υποχρεούται να τρέξει δοκιμαστικά σε απόσταση τουλάχιστον 20.000 χιλιομέτρων με αυτοκίνητο F1.
Κάποιες φορές ωστόσο οι Αρχές δε διστάζουν να αφαιρέσουν το δίπλωμα οδήγησης από τους πιλότους που υπερβαίνουν το όριο ταχύτητας στο δρόμο και όχι στην πίστα!
Πρόσφατο είναι το περιστατικό στο οποίο ενεπλάκη ο Χουάν Πάμπλο Μοντόγια (Williams-BMW). Το Μάιο του 2003 η Τροχαία αφαίρεσε το δίπλωμα του Κολομβιανού οδηγού, ο οποίος έτρεχε σε γαλλικό αυτοκινητόδρομο με 204 χμ./ώρα. Το γεγονός αυτό δεν τον εμπόδισε να κερδίσει το Γκραν Πρι του Μόντε Κάρλο. Το ρεκόρ ωστόσο κατέχει ο Ραλφ Σουμάχερ - στην Αυστρία τού έχουν αφαιρέσει το δίπλωμα τρεις φορές.
Είναι απίθανο το μπαλάκι του τένις να σκοτώσει κάποιον, απ' όποιο ύψος κι αν πέσει.
Η μέγιστη ταχύτητα που αναπτύσσει κατά την πτώση του δεν ξεπερνά τα τριάντα μέτρα το δευτερόλεπτο. Αντίθετα, η ταχύτητα που αναπτύσσει το μπαλάκι όταν κάνει σερβίς ένας επαγγελματίας τενίστας είναι μεγαλύτερη.
Αν λοιπόν ένα μπαλάκι του τένις πέσει από έναν ουρανοξύστη σε κάποιον περαστικό, θα του προκαλέσει λιγότερο πόνο από εκείνον που θα ένιωθε αν έμπαινε στο δρόμο του Αντρέ Αγκάσι την ώρα που εκτελεί ένα σερβίς.
Το μπαλάκι λοιπόν κρίνεται παμψηφεί αθώο. Το καρφί που πέφτει από ψηλά αποτελεί σοβαρότερη απειλή, καθώς αναπτύσσει μεγαλύτερη ταχύτητα κατά την πτώση του. Προσοχή στα ιπτάμενα μεταλλικά και αιχμηρά αντικείμενα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου