Το απρόβλεπτο μπορεί να καθορίσει την πολιτική πορεία

Πώς ευνοεί η ρήξη στις τουρκοαιγυπτιακές σχέσεις την Ελλάδα

Είχα απευθύνει κάποτε την κοινότυπη ερώτηση σε αξιόλογο πολιτικό, «πως βλέπει τα πράγματα». Ήταν εποχή μιας από τις συχνά επαναλαμβανόμενες καταστάσεις, όπου η πολιτική ζωή του τόπου καθορίζεται από ρευστότητα. Η απάντηση του ήταν αφοπλιστική και την φέρνω πάντα στο νου όταν αποτολμώ πολιτική ανάλυση.


Μου είπε: «Θα σου πω ευχαρίστως, πως προβλέπω να εξελιχθεί η πολιτική κατάσταση, για την επόμενη μισή ώρα»! Με αιφνιδίασε, κι αυτό φυσικά ήταν αποτέλεσμα της απειρίας μου. Μόνον για μισή ώρα, ήταν βέβαιος πως δεν θα πέσει έξω στις προβλέψεις του. Πόσο δίκαιο είχε, αφού το απρόβλεπτο επηρεάζει εν πολλοίς τις εξελίξεις.

Βέβαια, πολλοί συγχέουν το απρόβλεπτο με το τυχαίο. Συχνά συνυπάρχουν, αλλά δεν ταυτίζονται. Το απρόβλεπτο για τους πολλούς, δεν είναι απαραίτητο να οφείλεται σε τυχαίο γεγονός, αλλά να έχει σχεδιασθεί -και από καιρό μάλιστα- και να παρουσιάσθηκε στην κατάλληλη -για τους σχεδιαστές- στιγμή.

Πόσοι είχαν προβλέψει πως θα υπήρχε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με Ν.Δ. πριν συμβεί; Και μάλιστα να υπάρχει αγαστή συνεργασία, με τους μεν νεοδημοκράτες να παραμερίζουν την δυσφορία τους, αφού χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει κυβέρνηση της Ν.Δ., τους δε ΠΑΣΟΚους επειδή το κόμμα υπάρχει και δεν έχει την τύχη της ΔΗΜ.ΑΡ.

Επομένως, ένα πολιτικός -για να μη αιφνιδιαστεί από το απρόβλεπτο- οφείλει να διαθέτει τις ικανότητες ενός καλού σκακιστή. Για όσους δεν ασχολήθηκαν με το σκάκι, ικανός σκακιστής είναι εκείνος ο οποίος «βλέπει» -δεν προβλέπει- όλες τις πιθανές κινήσεις του αντιπάλου μετά από κάθε δική του κίνηση, ώστε να την προσαρμόσει ανάλογα. Και που θα επιχειρήσει να βρει κίνηση, στην οποία ο αντίπαλος, όσο ικανός και αν είναι, να μη μπορεί να την αντιμετωπίσει.

Ο πολιτικός λοιπόν, οφείλει να έχει μελετήσει όλες τις πιθανές κινήσεις αντιπάλων και συνεργατών, ώστε να μη αιφνιδιαστεί, και να μη αφίεται στην καλή του τύχη. Παράλληλα πρέπει να προετοιμασθεί για το απρόβλεπτο. Απρόβλεπτο σ’ αυτόν, αλλ’ ίσως σχεδιασμένο από άλλους. Μπορεί φερ’ ειπείν να ήταν απρόβλεπτος ο φόνος του Γρηγορόπουλου, αλλά τα επεισόδια που επακολούθησαν δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να βρουν απροετοίμαστο το κράτος, και να βλέπουμε κάτωχρο τον πλέον ίσως ακατάλληλο για υπουργό αρμόδιο και επί της Δημόσιας Τάξης, κ. Παυλόπουλο.

Αναρωτιέμαι, τι είδους προετοιμασία έχει γίνει για αντιμετώπιση της πιθανής περίπτωσης υλοποίησης των σεναρίων που μιλούν για αναμενόμενα επεισόδια τον Σεπτέμβριο. Η συνεχής συζήτηση γι’ αυτό το ενδεχόμενο, ακόμη και αν δεν υπήρχε πρόθεση, ήδη δημιούργησε κλίμα. Υπήρξε μάλιστα και δημοσίευμα καθημερινής εφημερίδας, που έκανε λόγο πως υπάρχει και προειδοποίηση της Ε.Υ.Π. προς την κυβέρνηση.
Η αφορμή, μπορεί να είναι οποιαδήποτε, όπως και ο φόνος του Γρηγορόπουλου, που φάνηκε πλέον τώρα πως αφορμή ήταν για την καταστροφή της μισής Αθήνας, και όχι αιτία. Αν δεν ήταν αυτός ο φόνος, θα υπήρχε άλλη αφορμή.

Προφανώς, θα πρέπει να προσέχθηκαν τα συνθήματα των γνωστών «μπαχαλάκηδων», που στην κηδεία του δύστυχου 19χρονου φώναζαν μεταξύ άλλων «το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει». Λόγω Αυγούστου και θερινής ραστώνης, μάλλον ως προπόνηση πρέπει να εκληφθεί. Όμως είναι ένα μήνυμα. Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να συμβεί κάποιο απρόβλεπτο γεγονός -είτε τυχαίο είτε σχεδιασμένο- και να βρει απροετοίμαστους τους αρμοδίους. Οι οποίοι πάντα αιφνιδιάζονται.
Χαρακτηριστική η περίπτωση του κ. Μανιάτη, καθ’ ύλην αρμοδίου σε θέματα ενέργειας, που παρέμεινε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την ώρα που ο διεθνής Τύπος είχε εκτενείς αναφορές για την διακοπή ηλεκτροδότησης στην Σαντορίνη, και την αδυναμία του κράτους να επιλύσει ταχέως το πρόβλημα. (Πήγαν βέβαια δύο άλλοι υπουργοί στο νησί, περισσότερο για επικοινωνιακούς λόγους, αφού δεν είχαν κάποια αρμοδιότητα).

Απρόβλεπτο υπάρχει και στην περίπτωση της ανατροπής του Μόρσι. Με τις λίγες πληροφορίες που διαθέτουμε, δεν μπορούμε βέβαια να «προβλέψουμε» τις εξελίξεις.

Έδιωξαν τον «δικό» τους Μπουμάρακ κι έβαλαν τον επίσης «δικό» τους Μόρσι. Τον διώχνουν κι αυτόν -τι έκανε άραγε, που δεν έπρεπε;- και στηρίζονται τώρα στον Στρατό. Ποια είναι όμως η δική μας θέση στα γεγονότα;

Η Τουρκία, έχασε πολλά τα οποία είχε αποκτήσει με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και στρέφεται εμφανώς κατά της νέας κατάστασης. Υπήρξε μάλιστα και αμοιβαία αποχώρηση των πρεσβευτών, όπως και οργίλες -ένθεν και ένθεν- δηλώσεις των κυβερνήσεων των δύο χωρών. Είναι προφανές, ότι το μέγιστο συμφέρον της Ελλάδας είναι να ηρεμήσει η χώρα, με απόσυρση των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Η ρήξη στις τουρκοαιγυπτιακές σχέσεις ευνοεί την Ελλάδα ως προς τον καθορισμό των ορίων των ΑΟΖ των δύο χωρών. Είναι ευκαιρία να αξιοποιηθεί ο παραμερισμός της Τουρκίας από τα αιγυπτιακά δρώμενα. Δεν γνωρίζω τι ακριβώς πράττουμε. Από τις δηλώσεις των αρμοδίων, διαπιστώνεται κάποια αμηχανία.

Δεν θα ήταν φρόνιμο να υποδείξει η στήλη σε ποιες ενέργειες πρέπει να προβεί η ελληνική κυβέρνηση, αφού δεν υπάρχει πληροφόρηση. Όμως, ένας ηγέτης που κατευθύνει τον λαό και ρυθμίζει αυτός τις εξελίξεις αντί να τις περιμένει άπραγος, θα έπαιρνε το ρίσκο να στραφεί αναφανδόν υπέρ του αιγυπτιακού στρατού, αφού είναι δεδομένο πως με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» είμαστε χαμένοι από χέρι, όπως λέγεται.

Ο Μακεδών / voria.gr