Την ίδια ώρα η καθημερινότητα στην αγορά γίνεται διαρκώς και πιο δύσκολη, οι επιχειρήσεις βιώνουν σκληρές καταστάσεις και η απαισιοδοξία είναι διάχυτη.
Σε αυτό το κλίμα η είδηση για το οριστικό κλείσιμο του χαλυβουργείου της Hellenic Steel στη Θεσσαλονίκη, που άλλοτε θα δημιουργούσε σεισμό, πέρασε στα... ψιλά. Ίσως διότι επρόκειτο για το «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου». Ή γιατί εδώ και 20 χρόνια η αποδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού στη Θεσσαλονίκη και τη Β. Ελλάδα γενικότερα είναι συνεχής και ίσως τη... συνηθίζουμε. Στην αρχή ήταν οι συνέπειες τη παγκοσμιοποίησης και οι χώρες φτηνού εργατικού κόστους και χαμηλής φορολογίας.
Την τελευταία πενταετία έχουμε την κρίση και την ύφεση. Εργοστάσια κλείνουν, βιοτεχνίες «μεταναστεύουν», βιομηχανικές περιοχές ερημώνουν, κτίρια καταρρέουν, μηχανήματα σκουριάζουν, ολόκληρες περιοχές μαραζώνουν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Νάουσα. Ονόματα θρύλοι σβήνουν, αφήνοντας πίσω τους μόνο τη χρυσόσκονη της ανάμνησης. Βιαμύλ, Ελλενίτ, Βαλκάν Εξπόρτ, Siemens, Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων, Good Year, Φιλκεράμ Τζόνσον, ΑΒΕΖ, Πετζετάκις, Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, Δούδος, Βουλινός, Κλωνατέξ. Καπνεργοστάσια. Μύλοι. Και πολλά άλλα.
Ο δευτερογενής τομέας, στον οποίο τόσα πολλά οφείλει ο Βορράς της χώρας, υποχωρεί συμπαρασύροντας μαζί του την συνολικότερη ανάπτυξη της Μακεδονίας και της Θράκης. Είναι, πλέον, αποδεδειγμένο ότι η Ελλάδα μόνο με αγροτικό τομέα, εμπόριο, μεταφορές και άλλες υπηρεσίες δεν μπορεί να ορθοποδήσει. Χρειάζεται ένα στιβαρό δευτερογενή τομέα, που αφενός θα αξιοποιήσει την παραγωγή του πρωτογενούς τομέα, της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, και αφετέρου θα τροφοδοτήσει με έργο τις μεταφορές και το εμπόριο.
Όρος επιβίωσης
Ειδικά για τη Β. Ελλάδα η «ανάσταση» της βιομηχανίας είναι όρος επιβίωσης, ώστε μετά να υπάρξουν προϋποθέσεις ανάπτυξης και να καταπολεμηθεί η ανεργία. Στην περιοχή δεν υπάρχουν κεντρικές υπηρεσίες του δημοσίου τομέα, ώστε να απορροφηθούν εργαζόμενοι, ενώ οι επιχειρήσεις βρίσκονται στο τέλος της ουράς των προμηθειών του κράτους. Τι μένει; Οι εξαγωγές και η εξωστρέφεια γενικότερα. Άρα η μεταποίηση, που εξ’ ορισμού αποτελεί πεδίο εγχώριων και ξένων επενδύσεων.
Ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος εδώ και χρόνια επιχειρηματολογεί ότι η ανάκαμψη δεν μπορεί να έρθει μόνο από τον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Προσπαθεί να πείσει τις κυβερνήσεις να τοποθετήσουν την μεταποίηση στο επίκεντρο της αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας. Η απάντηση της πολιτείας δίνεται στην πράξη. Η χώρα από το περασμένο καλοκαίρι δεν έχει αναπτυξιακό νόμο, κάτι που αν και δεν είναι καθοριστικό στοιχείο για τις εξελίξεις, καταγράφει προτεραιότητες και υπογραμμίζει παραλείψεις.
«Το οριστικό κλείσιμο της Hellenic Steel, μιας από τις σημαντικότερες βιομηχανίες της Θεσσαλονίκης και της χώρας, επιβεβαιώνει την πορεία αποβιομηχάνισης της χώρας μας τα τελευταία χρόνια και ταυτόχρονα, υπενθυμίζει ότι η πολυπόθητη ανάκαμψη δεν θα έρθει, αν δεν καταφέρουμε να πείσουμε σοβαρούς ξένους επενδυτές ότι το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα υποδέχεται με σοβαρότητα και αξιοποιεί νέες επενδύσεις» επισημαίνει σε ανακοίνωσή του ο ΣΒΒΕ. Πίσω από τις γραμμές μπορεί κανείς να διακρίνει την αναφορά του προέδρου Θανάση Σαββάκη και των συνεργατών του όχι μόνο στην περίπτωση του χαλυβουργείου, αλλά και στον χρυσό της Χαλκιδικής και την Eldorado Gold, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αλλά και στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που ακολουθεί - όλοι θυμούνται τις «μέρες του 2008».
«Απευθύνουμε έκκληση στην πολιτεία ν’ αντιληφθεί την κρισιμότητα του προβλήματος που προκαλεί η αβεβαιότητα που επικρατεί στην αγορά, και το δυσμενές επιχειρηματικό περιβάλλον που έχει διαχρονικά διαμορφωθεί στη χώρα» σημειώνει ο Σύνδεσμος, καλώντας ταυτόχρονα τα αρμόδια υπουργεία «να υποστηρίξουν κάθε επενδυτική πρωτοβουλία στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, για να καταπολεμηθεί επιτέλους η υψηλή ανεργία και να επανέλθει η κοινωνική ηρεμία, ειδικά στην Ελληνική Περιφέρεια.
Πόσο πιο καθαρά να μιλήσουν οι άνθρωποι;
Πηγή
Δείτε ακόμη:
Ρημάζει και η Βιομηχανική περιοχή Θεσσαλονίκης στη Σίνδο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου