Εθνική Αντίσταση ~ Ναπολέων Ζέρβας - Η Μηχανή του Χρόνου (Βίντεο)

Ο Ναπολέων Ζέρβας γεννήθηκε το 1891 στην Άρτα και οικογένεια του κατάγονταν από το ιστορικό Σούλι. Μετά το τέλος των γυμνασιακών σπουδών του κατατάχθηκε εθελοντής στο στράτευμα (1910) και κατά τους Βαλκανικούς πολέμους έλαβε έπ' ανδραγαθία τον βαθμό του ανθυπασπιστή. Αργότερα φοίτησε στη Σχολή Υπαξιωματικών και ονομάστηκε ανθυπολοχαγός (1914).

Κατά τους πρώτους μήνες της Κατοχής, στις 9 Σεπτεμβρίου 1941, μαζί με τον Λεωνίδα Σπαή και τον Ηλ. Σταματόπουλο, ίδρυσε τον ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Επαναστατικός Σύνδεσμος)...

Λίγο αργότερα, με υπαρχηγό και πολιτικό του σύμβουλο τον Κομνηνό Πυρομάγλου, βγήκε στα ηπειρώτικα βουνά, όπου συγκρότησε τον στρατιωτικό κλάδο του ΕΔΕΣ με την επωνυμία "Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών" (ΕΟΕΑ). Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ αναγνωρίστηκαν ως τακτικός συμμαχικός στρατός από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Τον Νοέμβριο του 1942 οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ και οι ανταρτικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ με τον Αθανάσιο Κλάρα, σε συνεργασία με Βρετανούς σαμποτέρ, ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοπoτάμου. Για την σπουδαία αυτή αντιστασιακή ενέργειά του, ο Ζέρβας επικηρύχθηκε από τις Ιταλικές κατοχικές αρχές. Προς τα τέλη της Κατοχής οι δυνάμεις του Ζέρβα έλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος της Ηπείρου, καθώς και ένα τμήμα της Αιτωλοακαρνανίας (Τριχωνίδα, Βάλτος, Ξηρόμερο).


Στις 27 Αυγούστου 1944 ο Ζέρβας απηύθυνε προκήρυξη προς τους ενόπλους Μουσουλμάνους Ναζί Τσάμηδες, που εξακολουθούσαν να μάχονται στο πλευρό των Γερμανών, καλώντας τους για τελευταία φορά να καταθέσουν τα όπλα. Η άρνηση των Τσάμηδων οδήγησε στην μεγάλη επίθεση του ΕΔΕΣ εναντίον τους, υπό την ηγεσία του Αριστείδη Κρανιά.

Μεταπολεμικώς, ο Ζέρβας ίδρυσε το Εθνικό Κόμμα και στις εκλογές του 1946 εξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων, ενώ το κόμμα του κέρδισε συνολικά 25 έδρες. Στην κυβέρνηση Μαξίμου ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και συγχώνευσε το κόμμα του με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου. Στις εκλογές του 1952 δεν κατόρθωσε να εκλεγεί βουλευτής και έκτοτε αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική. Πέθανε το 1957.