Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι τι αμαρτίες πρέπει να πληρώνει ο
κ. Σόιμπλε, όταν είναι υποχρεωμένος να δηλώνει ενθουσιασμένος με την...
πρόοδο που σημειώνεται στην Ελλάδα.
Κατηγορούμε, και ορθά, τους
Γερμανούς για τις πολιτικές τους αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης και
του ευρώ. Να μην ακούμε όμως τρελά πράγματα για το πόσο «άδικοι» είναι
απέναντι στην Ελλάδα.
Μένει να δούμε την εξής σκηνή, ενόψει των γερμανικών εκλογών: Γερμανό δημοσιογράφο να ρωτά επίμονα ποια είναι η πρόοδος που σημειώθηκε στην Ελλάδα και ο Σόϊμπλε να βγάζει γενικόλογα λογύδρια εκθειάζοντας την γενναιότητα και την αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού.
Να βοηθήσουμε τον Γερμανό συνάδελφο στην δουλειά του! Αγαπητέ μου, στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια της κρίσης δεν έχει γίνει το παραμικρό για το εκσυγχρονισμό της χώρας. Κοροϊδεύουμε τον πλανήτη και φυσικά τους εαυτούς μας. Για έναν περίεργο μεταφυσικό λόγο η Γερμανία συνεχίζει να μας στηρίζει, αν και ξέρει ότι δεν πρόκειται να αλλάξουμε. Διότι δεν θέλουμε να αλλάξουμε!
Όσο σκανδαλώδης ήταν η απόφαση για την Κύπρο, άλλο τόσο μπορεί να χαρακτηριστεί και η απροκάλυπτη στήριξη των Αθηνών.
Τόσα χρόνια κρίσης και δεν κουνήσαμε ούτε καν το μικρό μας δάκτυλο για να αλλάξουμε κάτι σε αυτό το άθλιο ελληνικό κράτος. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα επέλεξε την οδό των οριζοντίων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, την ισοπεδωτική φορολογική πολιτική και τον στραγγαλισμό του ιδιωτικού τομέα. Και γιατί όλα αυτά; Για να μην πειραχτεί η ιερή αγελάδα, ο δημόσιος τομέας.
Ποια πρόοδο, λοιπόν, βλέπει ο κ. Σόϊμπλε; Είναι προφανές ότι ξέρει, όπως και ξέρουμε, ότι δεν είναι αυτή η αλήθεια. Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο η Γερμανία εξακολουθεί να δηλώνει ενθουσιασμένη! Η πιο πιθανή απάντηση είναι ότι έχουν ήδη κάνει λάθος με την περίπτωση της Ελλάδας, όταν υποχρεώθηκαν για χάρη των γερμανικών τραπεζών να μπουν στην οδό των εξαιρέσεων. Κι από την οδό αυτή δεν μπορούν εύκολα να βγουν, επειδή η προηγούμενη εξαίρεση μπορεί να «διορθωθεί» μόνο με μία καινούργια.
Πιστεύουμε ότι σε έναν μεγάλο βαθμό η Κύπρος πλήρωσε την κρυμμένη οργή της Γερμανίας. Επειδή ακριβώς δεν μπορεί (ακόμη) να την εκφράσει με την Ελλάδα, την εξέφρασε μαζεμένα και αδικαιολόγητα στην Κύπρο.
Όλες οι πληροφορίες υποστηρίζουν ότι οι Γερμανοί θα κάνουν άλλη μία «εξαίρεση» με την Ελλάδα με το νέο κούρεμα. Κι αυτή θα πρέπει να είναι και η τελευταία χάρη που θα μας κάνει το Βερολίνο. Από εκεί και πέρα ο κ. Σόϊμπλε δεν θα είναι υποχρεωμένος να δηλώνει τον «ενθουσιασμό» του, καθώς θα έχουν τελειώσει και οι γερμανικές εκλογές. Κάτι που ίσως δεν γνωρίζουν οι φίλοι Γερμανοί είναι ότι οι Έλληνες σπάνια κλείνουν νωρίτερα από ένα μήνα δωμάτιο για τον προορισμό των καλοκαιρινών τους διακοπών. Ομοίως και στην εξωτερική μας πολιτική: Το ζητούμενο είναι να βγει ο… μήνας. Άντε το τρίμηνο.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 6ης Απριλίου
Κερδίζουν χρόνο με στόχο το «κούρεμα»…
Σαν ύστατο δίλλημα εκβιασμού των δανειστών προς αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποιούν την απειλή της ανόδου Τσίπρα στην εξουσία και δια αυτού την πυροδότησης μιαw διαλυτική έκρηξης στα θεμέλια του οικοδομήματος του Ευρώ.
«Μην μας πιέζετε άλλο, Αν θέλετε άλλα μέτρα, τότε πάρτε τα κλειδιά του Υπουργείου Οικονομικών και δώστε τα στον κ. Τσίπρα…» φέρετε σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Βήματος της Κυριακής να είπε ο κ. Στουρνάρας στην τρόικα.
Ποια είναι τα νέα μέτρα; Τα παλιά που δεν έχουν υλοποιηθεί και αφορούν κυρίως στην προστασία των πελατών στο δημόσιο και των προώρως συνταξιοδοτηθέντων.
Βέβαια ο ποικιλιών ορχούμενος θίασος της αξιωματικής κυρίως (αλλά και λοιπής ελάσσονος) αντιπολίτευσης συνιστά όλο και μικρότερη συστημική απειλή, καθώς οι αντιφάσεις και αντιθέσεις έχουν αρχίσει να υπερβαίνουν τα όρια της κεντρομόλου ισχύος που εξασφάλιζε μέχρι πρότινος η αντιμνημονιακή στείρα ρητορεία...
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης κατά σχηματικό τρόπο και πρακτική αναπαράσταση, συνίσταται στο αν η φορολόγηση εισοδήματος θα είναι 70% ή 90% και στο αν η δήμευση της περιουσίας των πολιτών θα ξεκινά πάνω από τις 20.000 ή τις 50.000 Ευρώ.
Το ελληνικό δημόσιο συνεχίζει να παραμένει η «μαύρη τρύπα» που απορροφά δεκάδες δισ. Ευρώ χωρίς αντίκρισμα και ανταπόδοση και ο ιδιωτικός τομέας συνεχίζει να πνέει τα λοίσθια αδυνατώντας τα σταθεί στα πόδια του.
Τα έσοδα και οι ασφαλιστικές εισφορές ακολουθούν φθίνουσα πορεία και η δημιουργική λογιστική για να συνεχίσει να παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα θα χρειαστεί να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Το εγχώριο παρασιτικό κρατικοδίαιτο μοντέλο προς το παρόν βολεύεται στην ασφάλεια που προσφέρει η ύπαρξη καταθέσεων ύψους 170 δισ. Ευρώ στις τράπεζες, αγοράζοντας χρόνο.
Χωρίς βιώσιμο σχέδιο ούτε από τη κυβέρνηση ούτε από την τρόικα, ενόψει γερμανικών εκλογών αυτό που κάνουν όλοι είναι να αγοράζουν χρόνο.
Η συνταγή της Ευρωζώνης υπό την καθοδήγηση της Γερμανίας είναι λανθασμένη, καθώς με τα μέχρι τώρα δεδομένα έχει υποχωρήσει η αντίληψη των μεταρρυθμίσεων.
Η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος, της Γερμανίας μη εξαιρουμένης, εστιάζεται στην αύξηση των φόρων κυρίως, και όχι της μείωση των δαπανών των υπερτροφικών κρατών.
Η διατήρηση υπερτροφικών κρατών πρόνοιας σε κοινωνίες με αρνητικούς δημογραφικούς δείκτες, σε ένα περιβάλλον αναδιανομής της παγκόσμιας οικονομικής τάξης υπέρ των αναπτυσσόμενων χωρών, δεν αποτελεί βιώσιμη λύση. Δεν είναι ζήτημα πολιτικής αλλά αριθμητικής.
Η Ευρώπη αν δεν θέλει να εξαφανιστεί πρέπει να επιταχύνει την πολιτική και οικονομική ενοποίηση, να αποκτήσει μια δυναμική πολιτική μαζικής πολιτισμικής ενσωμάτωσης μεταναστών και παράλληλα να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις οικονομικού ανταγωνισμού με αιχμή την καινοτομία.
Σε αυτά τα προβλήματα που θέτει η πραγματικότητα, ούτε η δεξιά, ούτε η αριστερά της Ευρώπης μέχρι στιγμής δίνουν πειστικές απαντήσεις. Αμφότερες μοιάζουν παγιδευμένες στο συντηρητισμό και τη διατήρηση των κεκτημένων του αιώνα που πέρασε. Αυτός είναι και ο λόγος των φαινομένων αναβίωσης ιδεολογιών και ρευμάτων που έχουν σαν αφετηρία το ναζισμό ή το σταλινισμό. Μηδενιστικά πολιτικά και με στοιχεία νεκροφιλίας στην ψυχαναλυτική τους ερμηνεία.
Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα θα καταλήξουν, ο χρόνος θα αγοραστεί από αμφότερες τις πλευρές. Η προσπάθεια του επόμενους μήνες θα επικεντρωθεί στην αποφυγή ατυχήματος.
Το ελληνικό θέμα θα τεθεί επί τάπητος μετά τις γερμανικές εκλογές και το πιθανό «κούρεμα» του χρέους από τον επίσημο τομέα. Τότε είναι πιθανό να τεθεί το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων και της ολικής επανεκκίνησης.
Αυτό όμως δεν φαίνεται πιθανό να συμβεί από το παρόν πολιτικό προσωπικό που μοιάζει αιχμάλωτο του παρακράτους των επιόρκων, αργόμισθων και διαπλεκόμενων επιχειρηματιών που κυβερνά τον τόπο κατά τρόπο ανάλογο που το άλλο παρακράτος κυβερνούσε τη χώρα μέχρι την έλευση Καραμανλή το 1974. Είναι η βάση και το μέσον της δομής της πυραμίδας που ελέγχουν την κορυφή.
Κ. Στούπας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου