Προσοχή! Αυτό το κόκκινο πράγμα κολλημένο στον κώλο της Χρυσής Αυγής...
...είναι η γλώσσα του ΣΥΡΙΖΑ που τον γλείφει για κανά* ψήφο.
*Καμία ψήφο είναι το ορθόν.
Δεν είναι εξωγήινοι οι ψηφοφόροι της Χρ. Αυγής
Για την οικονομία της συζήτησης ας συμφωνήσουμε σε κάτι λογικό. Φιλοχρυσαυγίτικη πολιτική είναι αυτή που οδηγεί σε αύξηση των ποσοστών της Χ.Α. στην κάλπη και της επιρροής της στην κοινωνία. Το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής στον Δήμο της Αθήνας και στην Περιφέρεια Αττικής, στη μισή χώρα πληθυσμιακά, δεν αφήνει περιθώρια για άλλες ψευδαισθήσεις. Με θυμηδία παρακολουθώ τις αποστροφές του ΣΥΡΙΖΑ και εκπροσώπων του μεταμφιεσμένου ΠΑΣΟΚ να μιλάνε πλέον για «φαινόμενο», να αφήνει να διαρρεύσει το «επικοινωνιακό επιτελείο» της Κουμουνδούρου ότι «δεν είναι χρυσαυγίτες όλοι οι ψηφοφόροι της Χ.Α.» και να τους κάνουν νεύματα. Οταν τα έλεγα εγώ, ήμουν «ακροδεξιός» και δυο αβγά Τουρκίας. Η καθεστωτική «πρόοδος» ανακαλύπτει ότι το 16% του Ηλία Κασιδιάρη και το 11% του Παναγιώταρου δεν είναι εισαγόμενα με το Εντερπράιζ από το υπερπέραν, δεν έχουν κέρατα και ουρά και ως πριν από λίγο καιρό ψήφιζαν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ ή την ποικιλόχρωμη Αριστερά. Πολίτες που στην πλειονότητά τους ουδόλως τρέφουν θαυμασμό για τον Παπαδόπουλο, τον Χίτλερ, ούτε και θέλουν μαχαιρώματα ή πογκρόμ αλά Κου Κλουξ Κλαν κατά λαθρομεταναστών. Εάν ζορίσουν ακόμη λίγο τα γάλατα, μπορεί το πολιτικό σύστημα, το «συνταγματικό τόξο», βέλος ή βλήμα, πώς το λένε, να ανακαλύψει κι άλλα αυτονόητα. Π.χ., ότι ο νόμος και η τάξη, η ασφάλεια, δεν είναι κακόφημες έννοιες της αυταρχικής Δεξιάς, αλλά το πρώτο δικαίωμα του πολίτη, προαπαιτούμενο όλων των άλλων δικαιωμάτων και κάθε κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής και οικονομικής δράσης, και η πρώτη υποχρέωση κάθε Πολιτείας στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης, κόκκινης, μπλε ή παρδαλής, προς τους πολίτες της. Ισως επίσης ανακαλύψουν ότι το μπάτε σκύλοι αλέστε δεν είναι «δημοκρατικό δικαίωμα» ούτε έμπρακτη απόδειξη «διεθνισμού».
Σωστά στο ευρωπαϊκό debate ο Τσίπρας, αναφερόμενος στη λαθρομετανάστευση, είπε ότι άλλοι κάνουν πολέμους και σπρώχνουν στρατιές ταλαίπωρων προς τα εδώ. Το έχει γράψει κι η ταπεινότητά μου ουκ ολίγες φορές. Σωστά έθεσε και θέμα αναθεώρησης της συνθήκης του Δουβλίνου, που οδηγεί όλους τους απρόσκλητους μουσαφιραίους σε εγκλωβισμό στην Ελλάδα. Ομως, ρε «σύντροφοι», κατά λογική συνεπαγωγή, ποια είναι η λύση; Η Ελλάδα, ακόμη κι αν φτάσει στο ζενίθ της οικονομικής, της πολιτικής και της στρατιωτικής ακμής, θα μπορέσει να σταματήσει τους πολέμους στην Ασία και την Αφρική; Χλομό. Αρα η πρακτική και επιβεβλημένη λύση είναι, πρώτον, να φυλάξουμε τα σύνορά μας και, δεύτερον, να δούμε καθαρά το άλλο αυτονόητο, ότι ο μεγάλος δουλέμπορος και διακινητής είναι το τουρκικό ισλαμοφασιστικό κράτος και πρέπει αυτό να το αναδείξουμε. Πρέπει να δημιουργήσουμε μέσα στη διεθνή κοινότητα οικονομικό και πολιτικό κόστος στην Αγκυρα.
Αν ζορίσουν κι άλλο τα πράγματα εκλογικά, μπορεί επίσης το πολιτικό σύστημα να ανακαλύψει ότι η καθύβριση των εθνικών ιδεών, η προσβλητική αποδόμηση της Ιστορίας μας, των συμβόλων και των ηρώων μας, η συκοφαντική ταύτιση καθετί εθνικού με τον φασισμό, τον νεοναζισμό, τη χούντα και τον ρατσισμό έχουν ανάποδα αποτελέσματα. Δεν είναι μόνο χυδαίο, βαθιά ρατσιστικό προς τους Ελληνες μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Σπρώχνει τους ανθρώπους στις γραμμές της Χ.Α.
Το ξαναλέω, οι μεγάλοι στρατολόγοι της Χ.Α. ήταν η Αριστερά με την τύφλωση της και η διστακτική, ενοχική στάση της Κεντροδεξιάς. Οταν διαμαρτύρονταν οι πολίτες για την εγκατάλειψη του κέντρου και πολλών γειτονιών και τη μετατροπή τους σε γκέτο, καθυβρίζονταν. Ακόμη και τώρα μερικοί, με το 16% στα μούτρα μας, μιλάνε ειρωνικά για χρυσαυγίτες «αγανακτισμένους πολίτες». Οταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις ιδεοληψίες τους, τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα. Ο Νίκος Δένδιας έκανε και κάνει δουλειά, με ορατά αποτελέσματα, αλλά δεν αρκεί. Και σίγουρα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης δεν μπορεί να λύσει το άλλο πρόβλημα, τις δραματικές συνέπειες της κρίσης. Κορυφαίο δε ζήτημα παραμένει η αίσθηση ταπείνωσης των ανθρώπων, προσωπικής, λόγω της φτώχειας, της ανεργίας, της κατεδάφισης της ζωής τους, και εθνικής, λόγω των δικαιωμάτων που απέκτησαν ξένοι για ζητήματα εσωτερικής πολιτικής.
Οποιος νομίζει ότι θα κερδίσει αυτούς τους οργισμένους ανθρώπους με κάνα συνθηματάκι κοιμάται ύπνο βαθύ και θα ξυπνήσει άγαρμπα και σαν δαρμένο σκυλί. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική στρατηγική βασισμένη στην εξύβριση του ψηφοφόρου. Θα τον πείτε φασίστα, μαλάκα, νεοναζί και θα φοβηθεί και θα γυρίσει στα μαντριά; Μπα. Θα πάει στο παραβάν, όπου είναι μόνος του, και θα μας περιποιηθεί όλους. Κι όσο λιγότερα έχει να χάσει τόσο περισσότερο θα μας περιποιηθεί κόκκινους, μπλε, πράσινους, ροζ ή φούξια.
Τι θέλουν; Ο,τι θέλει η πλειονότητα των πολιτών: ασφαλή σύνορα, ασφαλή σπίτια, ασφαλείς δημόσιους χώρους, καταστολή της λαθρομετανάστευσης, δουλειά, αξιοπρέπεια, κοινωνικό κράτος και εθνική υπερηφάνεια. Ενα σοβαρό, ισχυρό κράτος, που δεν λέει ψέματα στους πολίτες του, ανταποδίδει τους κόπους και τις θυσίες τους, όπου η πατρίδα κι ο πατριωτισμός είναι ακρογωνιαίος λίθος κάθε πολιτικής κι όχι πτυελοδοχείο για τον κάθε αλήτη. Αλλιώς, λεβέντες, όταν θα ψάχνετε μετά για φιλοχρυσαυγίτες, να κοιτάτε τα μούτρα σας στον καθρέφτη. Απλά πράγματα…
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου