Κι επειδή είμαι βέβαιος ότι ο πρόχειρος αντίλογος θα είναι «Τα είδαμε τι έγινε και με τους απατεώνες ιδιώτες ηλεκτρικού ρεύματος που εμφανίσθηκαν στην αγορά» σπεύδω να απαντήσω:
Ο αντίλογος είναι άστοχος γιατί όταν ένα σύστημα παραγωγής και πώλησης είναι εντελώς στρεβλό σε όλες τις φάσεις του και επιπλέον ελέγχεται πολιτικά και συντεχνιακά είναι επόμενο να προσελκύει και να παράγει απατεώνες και απατεωνιές.
Και αυτό σημαίνει ότι το σκόπιμα προβληματικό σύστημα του κυκλώματος παραγωγής και διάθεσης ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα που περιστρέφεται γύρω από τον άξονα της σοβιετικής αντίληψης να συντηρούμε κρατικά μονοπώλια στο ηλεκτρικό, το νερό, τις μεταφορές, τα μεταλλεύματα και άλλους τομείς φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνι... κάθε μορφή ανοίγματος των αγορών.
Ας δούμε όμως τι σημαίνει στην πράξη η επιμονή των φανατικών για τη διατήρηση της ΔΕΗ ως κρατικό μονοπώλιο.
Η βλακώδης σοσιαλιστική άποψη που έντεχνα εμφυτεύτηκε από τις κυβερνήσεις και τους κομματικούς ινστρούχτορες της μεταπολίτευσης ότι η ΔΕΗ είναι στρατηγικός τομέας της οικονομίας και πρέπει να ελέγχεται από το κράτος γίνεται πράξη τώρα και για τον οικιακό καταναλωτή.
Από τον Ιούνιο και μετά η υπό τον κ. Φωτόπουλο ΓΕΝΟΠ θα υποδεικνύει, όπως μέχρι τώρα, στον πρόεδρο της ΔΕΗ κ. Αρθούρο Ζερβό τις αυξήσεις που βολεύουν την ΔΕΗ για να μπορεί να λειτουργεί έτσι όπως πιστεύει η ΓΕΝΟΠ.
Μέχρι τον Ιούνιο θα γίνεται βεβαίως το ίδιο (άλλωστε έτσι πάντα γίνεται με όλους τους προέδρους της ΔΕΗ) αλλά τον προτελευταίο λόγο τον έχει η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και τον τελευταίο η κυβέρνηση η οποία μπορούσε να ασκήσει και κοινωνική πολιτική μέσα από τα τιμολόγια της ΔΕΗ.
Από τον Ιούνιο το κράτος μπαίνει στην άκρη. Μένει βέβαια η ΡΑΕ η οποία και θα έχει τον τελευταίο λόγο.
Εδώ οφείλω να σημειώσω ότι ενώ πάντα εκφραζόμουνα αρνητικά για τον ρόλο της ΡΑΕ (διαχρονικά) ομολογώ ότι η συγκεκριμένη διοίκηση της ΡΑΕ κάνει άριστα την δουλειά της ως πραγματικά ανεξάρτητη ρυθμιστική αρχή ενέργειας.
Το ίδιο και ο ικανός υφυπουργός ΥΠΕΚΑ κ. Ασημάκης Παπαγεωργίου που έδειξε ευαισθησίες κοινωνικής πολιτικής στα τιμολόγια της ΔΕΗ.
Από τον Ιούνιο και μετά όμως που τα «παλικάρια» της ΓΕΝΟΠ θα διατάζουν τον πρόεδρό τους να αυξάνει τα τιμολόγια ρεύματος στα σπίτια, στα περίπτερα και στα ψιλικατζίδικα, ποιος νοικοκύρης θα έχει την γνώση και την δυνατότητα να πάει στην ΡΑΕ και να της πει να τραβήξει το αυτί της ΔΕΗ;
Θα μου απαντήσετε ότι αυτή είναι η δουλειά της ΡΑΕ. Βεβαίως και είναι η δουλειά της.
Αλλά για δείτε τι συνέβη όταν μια μεγάλη ενεργοβόρα βιομηχανία της χώρας με εκατοντάδες απασχολούμενους που θεώρησε ότι είναι μεγάλες οι αυξήσεις της ΔΕΗ (15-20% τον Φεβρουάριο του 2012) ζήτησε από την ΡΑΕ την παρέμβασή της. Η μεν ΡΑΕ δικαιολόγησε την βιομηχανία με απόφασή της αλλά η ΔΕΗ έστειλε την ΡΑΕ στα δικαστήρια... Μύλος δηλαδή.
Πιστεύετε λοιπόν ότι ένας νοικοκύρης θα αντέξει τέτοιους αγώνες; Μήπως θα τους αντέξουν οι βιοτέχνες, οι μαγαζάτορες αλλά και οι μεταποιητικές επιχειρήσεις που πληρώνουν τιμολόγια μέσης τάσης στην ΔΕΗ;
Τίποτε από αυτά δεν θα γίνει όσο και αν «παλαβώσει» η ΡΑΕ να τρέχει για κάθε στραβού το δίκιο.
Η αλήθεια είναι βεβαίως ότι αυτά όλα δεν είναι μεθοδεύσεις της ΔΕΗ αλλά υποχρεώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση που συμπεριελήφθησαν και στις συμβατικές μας υποχρεώσεις στο μνημόνιο.
Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πασχίζει για τα μονοπώλια. Το αντίθετο μάλιστα. Θέλει να τα καταργήσει και να αφήσει ελεύθερο τον ανταγωνισμό.
Στην περίπτωση όμως της Ελλάδας την πάτησε όπως την πάτησε που την έκανε και μέλος της...
Γιατί κανείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι μόνο στην Ελλάδα θα έλθει η ώρα να απελευθερωθούν οι τιμές αλλά το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ θα ζει και θα βασιλεύει...
Και έτσι χωρίς να το αντιληφθεί και η Ε.Ε. δούλεψε υπέρ της ΔΕΗ και της ΓΕΝΟΠ. Τι θα μπορούσε να γίνει;
Τίποτε περισσότερο από ό,τι έγινε στην αγορά τηλεπικοινωνιών. Απελευθερώθηκαν οι τιμές και άνοιξε η αγορά αλλά ταυτόχρονα με την είσοδο τριών παικτών.
Και τότε οι συντεχνίες του ΟΤΕ έριχναν ανάθεμα και ούρλιαζαν για καταστροφή των καταναλωτών αλλά όλοι ξέρουμε σήμερα ότι μιλάμε περισσότερο στο τηλέφωνο από ό,τι μιλάμε μεταξύ μας... γιατί το τηλέφωνο είναι φθηνότερο.
Του Γιώργου Κράλογλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου