Ο χρόνος που περνά – αυτά τα βασανιστικά τρία χρόνια - αποδεικνύει κάθε μέρα και περισσότερο ότι, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, έστω και ενστικτωδώς είχε ΔΙΚΙΟ: η Ελλάδα δεν έπρεπε να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε από το Ευρώ.
Και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μια και είμαστε ακόμα ζωντανοί - αν και καταχτυπημένοι άσχημα – θα ήταν τρομερό λάθος, με απερίγραπτες συνέπειες για την Ελλάδα και τους Έλληνες, αν όλοι αυτοί οι έξαλλοι, οι πλανημένοι, οι οικονομολόγοι της φάπας, οι φανατικοί (αλλά και οι ΠΟΝΗΡΟΙ) της (άκρο)αριστεράς και της...
ακροδεξιάς, είχαν επικρατήσει η είχαν παρασύρει την κοινή γνώμη στην αυτοκτονική ενέργεια που λέγεται : επίσημη στάση πληρωμών, απόρριψη του μνημονίου, απόρριψη του ευρω, επαναφορά της δραχμής και έξοδος της χώρας από την ΕΕ.
Η χώρα και οι κάτοικοι της είναι σε πραγματικά άσχημη οικονομική κατάσταση, όμως ζουν ακόμα σε μια πολιτισμένη – αλλά ακόμη με σοβαρά προβλήματα δημοκρατίας, ηθικής, παραγωγής, κουλτούρας και δικαίου – χώρα, που αγωνίζεται να βρει τον βηματισμό της και τον καλό εαυτό της, μετά από 30 χρόνια ντροπής και αίσχους. Ζούμε σε μια χώρα, που υπάρχει ακόμα στοιχειώδης κοινωνική μέριμνα. Ζούμε σε μια χώρα που ενώ υπάρχουν αδικίες, βαίνουν όμως μειούμενες για πρώτη φορά και όχι αυξανόμενες όπως τόσα χρόνια. Ζούμε επιτέλους σε μια χώρα, όπου το σάπιο κομμάτι της κοινωνίας - αυτό το κομμάτι που ήταν γαντζωμένο σε αυτόν τον απερίγραπτο αχταρμά που ονομάζεται Ελληνικό «κράτος» - ΧΑΝΕΙ κάθε μέρα και περισσότερο, αφού όμως απέδειξε πρώτα, για μια ακόμη φορά την άθλια ύπαρξη του : ρουφώντας το αίμα του ιδιωτικού τομέα και καταστρέφοντας αλύπητα τους Έλληνες του ιδιωτικού τομέα, μόνο και μόνο για να μην χάσει τα προνομία του. Η πλειοψηφία των πολιτών, δεν θέλει πλέον διορισμούς και ρουσφέτια, θέλει εξυγίανση της κοινωνίας και του κράτους και κυρίως ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΟΥΛΕΙΑ για να δουλέψει.
Τα Πανεπιστήμια μας αλλάζουν, όσο και αν οι αισχροί τραμπούκοι που ονομάζουν τον εαυτό τους αναρχο-αριστερο-αυτονομο-μπαχαλακιδες του κώλου (ενώ είναι τεμπέληδες του κερατά) ασχημονούν ακόμα στο κουφάρι τους. Πολύ σύντομα η Πανεπιστημιακή κοινότητα, θα τους ΦΤΥΣΕΙ και θα τους ξεράσει από μέσα της και θα κρατήσει μόνο τους πραγματικούς φοιτητές που πάνε να μάθουν γράμματα για το μέλλον τους και όχι το πως θα φτιάχνουν βόμβες Μολότοφ. Άρχισαν ήδη οι πρώτοι εγκληματίες να μπαίνουν στην φυλακή, αλλά και να απολύονται επιτέλους οι πρώτοι υπεράριθμοι Δ.Υ, άρχισε να μην είναι και τόσο ελκυστικός ο διορισμός στο δημόσιο, πράγμα που είναι σαφές δείγμα ΥΓΕΙΑΣ για μια κοινωνία. Σιγά σιγά ανοίγουν τα λεγόμενα «κλειστά» επαγγέλματα, αποδυναμώνονται έστω και αργά οι συντεχνίες, οι συνδικαλιστές του δημοσίου που λυμαίνονταν τα ταμεία του κράτους, αποτελούν πλέον στόχο για φτύσιμο και κράξιμο. Σχεδόν σταμάτησε η κλοπή του ΕΛΓΑ, του ΦΠΑ, το πάρτι των φαρμάκων και θα σπάσουν τα καρτέλ του τσιμέντου, των καυσίμων και η κονόμα των μεσαζόντων. Οι άθλιοι πολιτικοί επιτέλους άρχισαν να ΦΟΒΟΝΤΑΙ την ΟΡΓΗ του ΚΟΣΜΟΥ. Άρχισε ο κοσμάκης να καταλαβαίνει, ποιοι του πίνανε το αίμα τόσα χρόνια, φτιάχνοντας μια εικονική κρατικοδίαιτη οικονομία «φούσκα», που έσκασε στα μούτρα του, διαλύοντας την ζωή του. Έχουμε δρόμο πολύ και δύσκολο μπροστά μας, όμως αρχίσαμε να τον περπατάμε, γιατί αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε σιγά σιγά σας κοινωνία, ποιοι είναι οι ΦΙΛΟΙ μας και ποιοι είναι οι ΕΧΘΡΟΙ μας.
Και πρέπει με επιμονή – παρ όλες τις φοβερές δυσκολίες – να συνεχίσουμε! Θέλεις κούρεμα των διακρατικών χρεών λέγεται, θέλεις πετρέλαια και χρυσός, θέλεις μείωση του παρασιτικού τομέα και αύξηση του παραγωγικού τομέα, μας περιμένουν θετικές εκπλήξεις μπροστά μας, αρκεί να μην χάσουμε τον στόχο μας : παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διατήρηση ως νομίσματος ενός από τα ισχυρότερα νομίσματα του κόσμου δλδ του Ευρω, πάταξη της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της κλοπής. Ώστε επιτέλους να περάσει στο προσκήνιο της Ελληνικής κοινωνίας, ο υγιής, ο δουλευταράς, ο πολυμήχανος Έλληνας και να αποδυναμωθεί - εκδιωχθεί από την εξουσία που κακώς κατείχε - ο παρασιτικός, ο κρατικοδίαιτος, ο νωθρός, ο τραμπούκος, το λαμογιο.
Ο Ελληνικός Λαός στην πλειοψηφία του, ΑΠΕΔΕΙΞΕ ότι δεν παρασύρθηκε επιτέλους για μια φορά – παρ όλη την παραπληροφόρηση που του έριχναν στο κεφάλι, οι λεγόμενοι αντί-μνημονικοί, αλλά στην πραγματικότητα εξουσιολαγνοι πολιτικάντηδες - από τις σειρήνες του αισχρού λαϊκισμού, που του γέμιζαν με τα ίδια κρατικιστικα σκατά το κεφάλι. Επέδειξε - παρ όλα τα βάσανα και τις δύσκολες ώρες που περνάει, αλλά και την αδικία που νοιώθει – αυτοσυγκράτηση. Μεγάλο μέρος του λαού, έκανε ακόμα και αυτοκριτική για τα δικά του λάθη και ΑΠΑΙΤΕΙ την εκ βάθρων ανασυγκρότηση της χώρας του. Δεν έκανε ηλίθιες χαοτικές και αυτοκτονικές εξεγέρσεις - που τον καλούσαν να κάνει οι φανατικοί, αλλά και οι κερδοσκόποι που πόνταραν στην καταστροφή της Ελλάδας - έδειξε επιτέλους ότι απεχθάνεται τις συνεχείς πορειες, απεργίες και εκβιασμούς των γνωστών κρατικοδίαιτων παρασίτων που του ήπιανε το αίμα. Για πρώτη φορά εδώ και 30 χρόνια όλοι αυτοί οι παρασιτικοί κρατικολαγνοι, νοιώθουν να χάνουν το παιχνίδι!
Αν αντέξουμε και αν παλέψουμε ως Ελληνική κοινωνία, θα τους νικήσουμε όλους αυτούς τους ξένους και ντόπιους ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ της χώρας μας. Η Ελλάδα και οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους δεν είναι ούτε λαμογια, ούτε τσογλάνια, ούτε τεμπέληδες, ούτε ακραίοι στην ιδεολογία, έχουν δυνάμεις, έχουν διανοητικό επίπεδο, έχουν και εργατικότητα σπάνια, αρκεί επιτέλους να διώξουν από πάνω τους τα σκουπίδια, τα λαμογια, τους άχρηστους, τα τρωκτικά και γενικά κάθε ανέντιμο άτομο και οργανωμένη ομάδα παρασιτικών συμφερόντων, που είχε κάτσει στο σβέρκο της χώρας τόσα χρόνια! Ο εσωτερικός ΕΧΘΡΟΣ της χώρας, δηλαδή τα λαμογια και οι λαϊκιστές, οι κάθε είδους παπατζήδες που συστήνονταν ως ψευτο φιλολαϊκοί ακροδεξιοί και ακροαριστεροί, αν δεν καταφέρουν σύντομα να καταστρέψουν την χώρα - πράγμα για το οποίο αγωνίζονται με μανία - σύντομα θα πεταχτούν εκεί που τους ταιριάζει δλδ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!
Η Ελλάδα ήταν πολύ βαριά άρρωστη 30 χρόνια, τα κάθε είδους τσιμπούρια μικρά η μεγάλα της πίνανε το αίμα, τώρα τα τσιμπούρια αρχίζουν επιτέλους να ψοφάνε, αν και την φέρανε ένα βήμα πριν τον ίδιο της τον θάνατο. Ας κρατήσουμε την Ελλάδα ζωντανή, σκοτώνοντας συγχρόνως τα τσιμπούρια και σιγά σιγά θα ξανασταλθεί στα ποδιά της, θα γίνει πάλι μια χώρα που θα χαίρεσαι να ζεις και όχι θα ντρέπεσαι για τα χάλια που την κατάντησαν όλοι αυτοί οι προδότες. Όμως θέλει αγώνα και κυρίως προσοχή, μια και τα άθλια τσιμπούρια ντυμένα και μασκαρεμένα ως δήθεν υπέρ εθνικόφρονες η δήθεν «προοδευτικοί» αριστεροί – όμως όλοι τους κρατικολαγνοι, από αυτό και μόνο γνωρίζεις το ποιος είναι τσιμπούρι και λαμογιο - καραδοκούν πάλι να την κατασπαράξουν.
Μας αξίζει μια καλύτερη Ελλάδα! Και θα την έχουμε, όσο και αν μας φτωχοποιησαν προσωρινά, αυτά τα τσακάλια Η Ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της, δεν «τσίμπησε» στα σενάρια της καταστροφής, που της εμφάνιζαν ως δήθεν εναλλακτική λύση, οι εξουσιολαγνοι του κρατισμού, συνεπικουρούμενοι από κοπάδια ψευτο οικονομολόγους και δημοσιογράφους του κόμματος της δραχμής. Θα τον συντρίψει τον κρατισμό η Ελληνική κοινωνία! Όπως ακριβώς η ίδια τον ανέχτηκε, όταν την κορόιδεψαν ότι μέσω του κρατισμού θα σωθεί και τελικά εξαθλιώθηκε, έτσι ακριβώς τώρα θα τον συντρίψει!
*Δυνατό κείμενο από τον ΠΑΡΑΜΥΘΑ
 |
| Ο ιός της πασοκίασης προσβάλλει τα υγιή κύταρρα του οργανισμού |
 |
| Τα μολυσμένα κύτταρα τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους. |
 |
| Δυστυχής πασοκισμένος σε προχωρημένο στάδιο της νόσου |
 |
| Πάντα πρώτος στον αγώνα, για το συφέρο του τόπου. (Πάει στο σωματείο με τη μερσεντέ για λόγους πρεστίζ). |
 |
| Πρόθυμος να ρισκάρει την περιουσία του για να γνωρίσει η χώρα ανάπτυξη. (προϋπόθεση, βέβαια, οι μισθοί να πάνε στα 200 ευρώ). |
 |
| Προοδευτικός αριστερονεοφιλελεύθερος, με λόγο και αιτία (συνήθως κάποια Μ.Κ.Ο). Σοβαρός, ρεαλιστής, υπεύθυνος. |
 |
| Το σωστό λαμόγιο-επαγγελματίας. Έφαγε, μπούκωσε, και ξαφνικά, εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Δεν ξανακούσαμε ποτέ νέα του… |
 |
Έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα για να «κάνουμε μια νέα αρχή». (Πέρα από το κομπόδεμα στην Ελβετία, βεβαίως, βεβαίως) |
 |
| Κάποιες περιπτώσεις είναι ανίατες. Ούτε θεραπεία πιάνει, ούτε μετάσταση γίνεται. Ο ιός δεν καταλαβαίνει τίποτε… |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου