Γιατί είμαστε ανάμεσα στους πιο διεφθαρμένους

Ταξικό μίσος, διεφθαρμένοι πολιτικοί, κρατισμός, εμφυλιοπολεμική συμπεριφορά, λοβιτούρα και εγωκεντρισμός είναι τα κοινά χαρακτηριστικά των χωρών, Κολομβία, Β. Κορέα, Σομαλία που μαζί με την Ελλάδα ξύνουν πάτο στο δείκτη της διαφθοράς. Σε πλήρη αντίθεση βεβαίως με το Σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνιών που έχουν την χαμηλότερη διαφθορά.

Από την 80η θέση του δείκτη διαφθοράς το 2011 σε ένα μόνο χρόνο φθάσαμε το 2012...
 στην 94η. Γιατί τόσο πολύ και τόσο γρήγορα;

Γιατί αυτόν τον χρόνο δεν είχαμε δανεικά να αγοράσουμε χαλιά για να καλύψουμε τα σκουπίδια που σκεπάζουμε όλα αυτά τα χρόνια καμαρώνοντας ως μέλη της Ευρωπαϊκή Ένωσης και της ευρωζώνης, ενώ είμαστε οι ευρωμπατίρηδες της Ένωσης.

Γιατί χωρίς δανεικά και λεφτά στον κρατικό κορβανά δεν υπάρχουν εύκολα κλοπιμαία και άρα είναι δύσκολο να ξεκαθαρίσει ποιος θα τρώει την «πίτα». Έτσι άρχισαν να τρώγονται μεταξύ τους οι πολιτικοί και να χώνει (επιτέλους) ο ένας τον άλλο στην φυλακή ή να τον «κρεμάει στα μανταλάκια» δίνοντας λίστες με ληστές στην δημοσιότητα.

Γιατί μας έμαθαν (χωρίς, βεβαίως, να μας βάλουν το πιστόλι στον κρόταφο) ότι ο εργοδότης είναι κάτι σαν τον δράκουλα που πίνει το αίμα του λαού και ότι ο επενδυτής και ο επιχειρηματίας είναι από χέρι απατεώνες. Και αφού είναι έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα λαδώματος, δεν υπάρχει πρόβλημα εκβιασμού με σκοπό το λάδωμα, δεν υπάρχει πρόβλημα «τιμολόγησης» ακόμη και της μετάφρασης εγγράφου… Και μόλις τώρα που δεν υπάρχουν δουλειές για να φάμε σκέφτηκαν να κυνηγήσουν ως διεφθαρμένους τους κρατικούς υπαλλήλους με αποτέλεσμα να γινόμαστε διεθνώς και εμείς και αυτοί ρεζίλι.

Γιατί όλοι αυτοί που είχαν μάθει να έρχονται στην Ελλάδα για να συναντήσουν το γνωστό τους σύστημα διαφθοράς κολλάνε τώρα στο απαράδεκτο φορολογικό σύστημα και στον φόβο της δραχμής και μας εγκατέλειψαν βρίζοντας μας και λοιδορώντας μας όπου μιλάνε για Ελλάδα.

Γιατί η «τσάμπα μαγκιά» του ταξιτζή που σε έβαζε μέσα μόνο αν γουστάριζε την διαδρομή… κόπηκε μιας και το ταξί είναι αναγκαίο μόνο στις απεργίες των μέσων μεταφοράς… Η βρωμιά του ταβερνιάρη του νησιού, της επαρχίας, της γειτονιάς της Αθήνας που έβραζε γάτες και σκύλους και τους πούλαγε για μοσχάρι κόπηκε τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό όταν η οικογένεια κάνει λογαριασμό ενός ατόμου της εποχής των δανεικών...

Ίσως εδώ κάποιοι να μου αντιπαραθέσουν το (αβάσιμο κατά την άποψή μου) επιχείρημα περί τσουβαλιάσματος των πάντων. Δεν θα συμφωνήσω μαζί τους γιατί σημασία έχει η γενική εικόνα που βγάζει μια χώρα.

Η Ιταλία έχει μείνει διεθνώς ως η χώρα της κλοπής των αυτοκινήτων. Γιατί αυτήν την εικόνα σχημάτισε άσχετα αν στην Ελλάδα, στη Γαλλία και στην Αγγλία οι κλοπές μπορεί να είναι περισσότερες.

Η Αγγλία χαρακτηρίστηκε παλαιά ως χώρα ομοφυλόφιλών παρά το γεγονός ότι μπορεί σήμερα ίσως και να την συναγωνίζεται ακόμη και η Τουρκία.

Η Ελλάδα λοιπόν έχει «κατασκευάσει» (εκτός πολλών άλλων) και την εικόνα του λαού τεμπέλη, του κουτοπόνηρου, του ματσαράγκα και του μικροαπατεώνα.

Και αυτήν την εικόνα φροντίζουν να έχουν ως πρότυπο όλοι οι αναλυτές των δεικτών διαφθοράς και δεν εκπλήσσονται όταν βλέπουν να κατρακυλάμε προς τον πάτο.

Άλλωστε και εμείς φροντίζουμε να την «φωτίζουμε» και με άλλα απίθανα χρώματα όπως του «τσάμπα επαναστάτη» που βάζει φωτιά στην Αθήνα γιατί έτσι του γουστάρει.

Του «αντάρτη» που κοπρίζει την Ακρόπολη ως εργαζόμενος για την φύλαξή της γιατί έτσι του είπε το κόμμα να διαμαρτυρηθεί προκειμένου να κάνει μπούγιο.

Του καπετάν-εργαζόμενου που κλείνει τις πόρτες του εργοστασίου διαφωνώντας ακόμη και με τους συναδέλφους του επειδή του είπαν ότι πρέπει να κάνει ταξική πάλη με το κεφάλαιο.

Και εδώ εισχωρεί το ταξικό μίσος που αντικαθιστά το τραπέζι συνεργασίας εργοδοτών και εργαζομένων που έχουν όλες οι μη διεφθαρμένες χώρες . Όσο δε εισχωρεί το ταξικό μίσος τόσο αδιαφορούμε αν στην Ελλάδα ακόμη και αυτή η «ταξική πάλη» προκαλεί διαφθορά. Γιατί το κόστος από τον «ταξικό αγώνα» τον πληρώνουν όλοι οι Έλληνες.

Το 2011 πληρώσαμε τις άνω των 20 εκατ. ευρώ ζημιές της ΔΕΗ από απεργίες όλοι οι Έλληνες καταναλωτές. Αυτό δεν είναι διαφθορά στο σύνολο;

Και στο κάτω –κάτω ποιο είναι αυτό κεφάλαιο που συχνά πυκνά αναφέρονται οι «επαναστάτες» και δεν έχουν βαρεθεί να το κυνηγάνε; Οι 3-4 πρώην μεγάλες χαλυβουργίες που έχουν καταντήσει σιδεράδικα ή τα ναυπηγεία που δυστυχώς απλώς πιάνουν χώρο. Μήπως τα 3-4 γιαουρτάδικα και παγωτατζιδικα ή οι μεγαλοβιοτεχνίες οικοδομικών υλικών και οι χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που ήδη συνθλίβονται;

Του Γιώργου Κράλογλου