Ποιός έχει παγιδέψει ποιον στη Ρωσοτουρκική κρίση;

Σε προηγούμενο σημείωμα, είχα γράψει ως κατακλείδα, ότι η αστυνομία θεωρεί ύποπτο τέλεσης εγκλήματος, αυτόν που ωφελείται. Στην παρούσα περίπτωση, τώρα που έχουν καταλαγιάσει κάπως οι πολεμικές κραυγές, μπορούμε να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Όχι ότι θα καταλήξουμε σε συμπέρασμα, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε την εικόνα πλέον τεκμηριωμένων εκδοχών.

Φυσικά, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροπλάνου, ήταν αποτέλεσμα μιας άτυχης στιγμής, μιας...
κακής επιλογής και τα επακολουθήσαντα ήσαν εκμετάλλευση του γεγονότος. Κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει, αλλά και κανείς δεν μπορεί να το υποστηρίξει με βεβαιότητα.

Αν εξαιρέσουμε τον κ. Άσαντ, που του ήρθε ως δώρο εξ ουρανού η ρωσοτουρκική εμπλοκή, και του οποίου οι υπηρεσίες δεν φαίνεται πως στην παρούσα φάση θα μπορούσαν να σχεδιάσουν και εκτελέσουν όλη αυτήν την περίπλοκη κατάσταση, υπάρχει ένας απολύτως νικητής, οι ΗΠΑ, ένας νικητής μεν, αλλά με φθορά, η Ρωσία, και ένας απολύτως ηττημένος, ο κ. Ερντογάν (δεν γράφω η Τουρκία, επειδή τυχούσα επαναφορά του στρατού στην πολιτική, θα της δώσει περιθώρια χρόνου έως την τελική διάλυσή της).

Οφείλω να προσθέσω σ’ αυτά, πως μού είναι αδύνατο να υποθέσω πως η ενισχυμένη στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στη Μ. Ανατολή, έγινε εν αντιθέσει, ή και εν αγνοία των ΗΠΑ. Οι βέβαιες επαφές των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών, πιστεύω πως κατέληξαν να ανατεθεί στη Ρωσία η «βρόμικη» δουλειά των πληγμάτων κατά της Αλ Νούσρα και άλλων τζιχαντιστικών οργανώσεων, που δεν μπορούσαν να πράξουν οι ΗΠΑ, εφ’ όσον θεωρούνται ακόμη «σύμμαχοι». Οι τζιχαντιστές φαίνεται πως δεν χρειάζονται πλέον, αφού η διαίρεση της Συρίας συνέβη, και μένουν τα διαδικαστικά.

Οι ρωσικοί βομβαρδισμοί εκδιώκουν τους σουνίτες από τα εδάφη που παραχωρούνται στους Κούρδους της Συρίας, και απελευθερώνουν περιοχές που θα μείνουν ως κράτος με τον κ. Άσαντ (δεν τους ενοχλεί πλέον η παραμονή του στο ένα τρίτο ή ένα τέταρτο της πάλαι ποτέ Συρίας).

Ταυτοχρόνως, εμποδίζεται η ενδυνάμωση της Τουρκίας που σκόπευε αν όχι την επέκταση της επικράτειας της στην «ζώνη ασφαλείας» -όπως την αποκαλεί- εντός του συριακού εδάφους, τουλάχιστον την επιρροή της σ’ αυτήν. Δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, ότι οι ισχυροί αποδυναμώνουν τα κράτη, ώστε να μη αποτελούν ισχυρό εμπόδιο στα σχέδιά τους, και δεν τα ενισχύουν.

Επιπροσθέτως, η ρήξη της Τουρκίας με την Ρωσία απαλλάσσει από τον φόβο ενδεχόμενης στενότερης συνεργασίας τους, επιβλαβούς για την Δύση (όπως προκαλεί φόβο και η ρωσογερμανική προσέγγιση), αλλά «φρενάρει» και το ειδύλλιο που ήταν έτοιμο να αναπτυχθεί μεταξύ των κ.κ. Ολάντ και Πούτιν, με τον πρώτο να οπισθοχωρεί.

Ως προς την Ρωσία, αν δεν συνέβαινε το τραγικό γεγονός, θα συναντούσε ισχυρότατη αντίδραση από τους δυτικούς λαούς -που αγνοούν τα συμβάντα στο παρασκήνιο- εγκαθιστώντας ισχυρότατο πολεμικό υλικό στην Συρία. Πώς θα δικαιολογούσαν οι ΗΠΑ στο εσωτερικό τους, αλλά και στους συμμάχους τους, την κάθοδο της Ρωσίας στην Αν. Μεσόγειο και τις σημαντικές πολιτικές επιπτώσεις που έχει η παρουσία της; Η κατάρριψη όμως του αεροπλάνου της, δίνει το πρόσχημα στους Αμερικανούς, να αιτιολογήσουν την αδράνειά τους.

Η Ρωσία είναι ταυτοχρόνως ωφελημένη, αφενός λόγω του ότι παρουσιάζεται ως θύμα «πισώπλατης μαχαιριάς», έκφραση που χρησιμοποίησε ο κ. Πούτιν, και σ’ αυτήν την περίπτωση το «θύμα» κερδίζει την συμπάθεια των λαών, ιδίως μάλιστα που η αντίδραση των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα ήταν υποτονική -για την τιμή των όπλων-, αφετέρου με τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας δικαιολογεί την αύξηση κατά 16% περίπου των παραγομένων στην επικράτειά της, με τους Ρώσους πολίτες να δείχνουν κατανόηση, αφού έτσι τιμωρούν τον εχθρό.

Έχουν γίνει αρκετές έρευνες από Δυτικούς ειδικούς, οι οποίοι διαπιστώνουν ότι η Ρωσία με τις κυρώσεις και αντι-κυρώσεις αποκλείει προϊόντα που παράγονται σ’ αυτήν, ή που μπορούν να αντικατασταθούν από ομοειδή (κρέας ταράνδου αντικατέστησε μερικώς το βόειο της Ευρώπης). Στο δε θέμα του τουρισμού, γίνεται «πλύση εγκεφάλου» στους Ρώσους να προτιμούν ρωσικά θέρετρα.

Υπέστη ηθικό πλήγμα, θα εμποδιστεί από τους Τούρκους σε πολλές δραστηριότητές της, αλλά τα κέρδη είναι περισσότερα.

Ποιοι συνεννοήθηκαν και πώς, θα περάσει καιρός να γίνει αντιληπτό μετά βεβαιότητος. Τα «σοφά μυαλά» που κυβερνούν τον κόσμο (αυτά που ο κ. Τσίπρας παίζοντας το νταούλι, θα χόρευαν) λειτουργούν σε άλλες συχνότητες από τις δικές μας.
Ο Μακεδών

Πηγή: http://www.voria.gr/article/pios-echi-pagidepsi-pion-stin-rosotourkiki-krisi