Οι συντεχνίες των κρατικών υπαλλήλων στις μεταφορές και των επαγγελματιών στα ταξί, στα φορτηγά και στα βυτιοφόρα βρήκαν τους “προστάτες” τους και στη συγκυβέρνηση. Οι μεν εξασφάλισαν εξαίρεση από μειώσεις μισθών και οι δε...
διατήρηση των κλειστών επαγγελμάτων. Οι απροστάτευτοι όμως 1 εκατ. άνεργοι δεν έχουν άλλη λύση από τον δρόμο και τις συγκρούσεις για να διεκδικήσουν, στην κυριολεξία, ακόμη και το ψωμί τους.
Την ίδια στιγμή οι ανίκανοι και αμετανόητοι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας ασχολούνται με κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις, ρίχνοντας νερό στο αυλάκι των αριστερών κομμάτων και αδιαφορώντας για την αγανάκτηση όλων εκείνων που φοβούνται ότι θα χάσουν ό,τι τους έχει απομείνει.
Κορυφαία κακόγουστη θεατρική παράσταση ήταν αυτή του κ. Αντώνη Σαμαρά που προσπαθεί να μας πείσει ότι ηγείται της παράταξης που κατέχει τις “πλάκες του Μωϋσέως” για την σωτηρία του έθνους. Μας καταδίκασε δε σε ένα μήνα αγωνίας με ένα πολιτικό θέατρο που παρακολούθησαν με ικανοποίηση μόνο κάποιοι, επίσης αμετανόητοι, υπερήλικες οπαδοί.
Κακόγουστες είναι και οι θεατρικές παραστάσεις του κ. Ε. Βενιζέλου στις Βρυξέλλες που προσπαθεί να μας περάσει την εικόνα του υπουργού Οικονομικών που παίζει καρπαζιές με τους συναδέλφους του της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας ενώ, στην πραγματικότητα, αυτοί τον γνωρίζουν μόνο από τον υπερμεγέθη όγκο του...
Τις “παραστάσεις” του κ. Παπανδρέου δεν τις παρακολουθεί πλέον κανένας, όχι μόνο στην Ευρώπη και στη χώρα μας, αλλά και μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Τα δε προσχήματα που κρατούν οι βουλευτές και οι διεκδικητές της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ είναι αφελή και μόνο για μικρά παιδιά.
Πέραν κάθε κακογουστιάς και ηλιθιότητας είναι και όσα στήνονται για δήθεν επανάκαμψη του Κ. Καραμανλή για την διάσωση της παράταξης.
Σε ό,τι αφορά τέλος τα “μονόπρακτα” του ΛΑΟΣ είναι τόσο προβλέψιμα όπως και ο κ. Γ. Καρατζαφέρης που δεν επιδέχονται αναλύσεις και ερμηνείες.
Μέσα στο σκηνικό αυτό των κομμάτων της καταστροφής της χώρας και των αριστερών κομμάτων που ονειρεύονται μια Ελλάδα μουσειακής πολιτικής... η κυβέρνηση καταρτίζει μεν τον (εξ υποχρεώσεως) προϋπολογισμό, αλλά τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης έχουν το θράσος να μιλάνε για πολιτικές και πρόγραμμα με λύσεις στο πρόβλημα της κρίσης.
Όμως όταν το 2012 έχει ορισθεί ως έτος εκλογών και οι φαύλοι διεκδικητές της εξουσίας ξέρουν να κάνουν εκλογές μόνο με ψέμματα, και με πελατειακές συναλλαγές με τις ομάδες πελατών-ψηφοφόρων, πως μπορούν να εφαρμόσουν ένα προϋπολογισμό που προβλέπει ισχυρή περικοπή προνομίων των συντεχνιών και άρα μάχες και συγκρούσεις μαζί τους;
Είναι, για παράδειγμα, σε θέση να μαζέψουν την ΓΕΝΟΠ που έχει κάνει υπάλληλό της και κλητήρα τον Πρόεδρο της ΔΕΗ ενώ αγνοεί προκλητικά υπουργούς και πρωθυπουργούς ή μήπως μπορούν να συμμαζέψουν τις κρατικές συντεχνίες σε μέσα μεταφοράς, σε νοσοκομεία και σε Δήμους.
Με δεδομένο λοιπόν ότι αγνοούν την πολιτική ευθύτητας και ειλικρίνειας είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βρουν τρόπο περιφρούρησης των προνομίων των συντεχνιών για να εξασφαλίσουν εκλογική πελατεία στις εκλογές.
Σε ό,τι αφορά δε την απόκλιση του προϋπολογισμού, θα ρίξουν τις ευθύνες στην συγκυβέρνηση και στις πιέσεις των δανειστών.
Από την άλλη θα αποκρύψουν βέβαια την αλήθεια, ότι η έλλειψη πολιτικής και σχεδίων για την χώρα οφείλεται εκτός της ανικανότητά τους και στην αδυναμία τους να γνωρίζουν τι πρόκειται να αποφασίσουν οι κυρίαρχοι δανειστές για την τύχη της Ελλάδα και των Ελλήνων όχι μόνο για το 2012 αλλά για την δεκαετία 2012-2022.
Θα φθάσουν έτσι στις εκλογές, διεκδικώντας όχι αυτοδυναμία (γιατί είναι εντελώς αδύνατη) αλλά ένα ισχυρό ποσοστό για να συνεχίσουν τα μετεκλογικά πολιτικά παιχνίδια.
Εν τω μεταξύ η χώρα θα ταλανίζεται κυριολεκτικά με την παλινωδία μέτρων, θέσεων και απόψεων που θα προβάλλονται και θα ανακαλούνται και με την πλήρη στασιμότητα της αγοράς αφού κανείς δεν πρόκειται να προχωρήσει στο παραμικρό επιχειρηματικό σχέδιο όσο δεν γνωρίζει τι κυβέρνηση θα προκύψει και σε τι περιπέτειες θα οδηγήσει το ενδεχόμενο ακυβερνησίας.
Μοιραία λοιπόν το πάνω από 1 εκατ. άνεργοι που θα βρίσκονται κυριολεκτικά σε απόγνωση μέσα στο 2012, αφού δεν θα βλέπουν φως στην οικονομία, φως σε θέσεις εργασίας, φως σε έξοδο από την κρίση και θα παρακολουθούν πολιτικούς να ωρύονται για τις καρέκλες τους και την εξουσία, θα οδηγηθούν στους εξής δύο δρόμους: στον δρόμο της ξενιτιάς και στον δρόμο των ανοικτών συγκρούσεων. Μόνο που στην δεύτερη περίπτωση απέναντί τους θα είναι οι καρεκλοκένταυρες βολεμένες συντεχνίες. Και τότε άντε να τους μαζέψεις.
Εάν λοιπόν οι πολιτικοί ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο και λυπούνται για την δυστυχία που έφεραν στους πολίτες, ας φροντίσουν να ξεχάσουν όσο μπορούν τις εκλογές και ας κοιτάξουν να δώσουν (τάχιστα) λύσεις που θα απομακρύνουν συρράξεις και εμφύλιο. Ας ξεχάσουν τις εκλογές ανεξάρτητα από το πόσο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί να μείνει η σημερινή συγκυβέρνηση.
Και ας είναι (χωρίς λόγο) ογκώδης και μοιραίως κακής ποιότητας.
Του Γιώργου Κράλογλου
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου