Το κόκκινο κρασί κάνει τα μέταλλα υπεραγώγιμα ~ Το κρασί θα σώσει τον πλανήτη;

Σε μία απρόσμενη ανακάλυψη οδηγήθηκαν Ιάπωνες επιστήμονες, την ώρα που έκαναν ένα μικρό πάρτι στο γραφείο. Η ανακάλυψη αυτή, ίσως κάποτε να φέρει επανάσταση στην αποδοτική μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας.

Διαπίστωσαν λοιπόν, ότι αν ένα μίγμα μετάλλων εμβαπτιστεί στο κόκκινο κρασί, αποκτά την ιδιότητα της υπεραγωγιμότητας, δηλαδή επιτρέπει την μετάδοση του ηλεκτρισμού χωρίς καμία απώλεια:

Οι ερευνητές του ιαπωνικού Εθνικού Ινστιτούτου Επιστήμης των Υλικών, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, προτίθενται να παρουσιάσουν τα ευρήματά τους σε μια διεθνή συνδιάσκεψη στην Ολλανδία το Σεπτέμβριο του 2011, έτος που εορτάζεται η 100ή επέτειος από την ανακάλυψη του φαινόμενου της υπεραγωγιμότητας.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αν ένα μεταλλικό μίγμα, με βάση τον σίδηρο, «μεθύσει» κυρίως με κρασί, αλλά και με άλλα αλκοολούχα ποτά, όπως μπίρα ή σάκε, γίνεται υπεραγώγιμο. Κάνοντας συγκριτικές δοκιμές, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το κόκκινο κρασί, με διαφορά μάλιστα, έχει την μεγαλύτερη επίδραση από τα άλλα ποτά, αν και κανείς δεν ξέρει γιατί αυτό συμβαίνει.

Η «εμβάπτιση» επί 24 ώρες του μεταλλικού υλικού σε κόκκινο κρασί (με παράλληλη μείωση της θερμοκρασίας στους μείον 265 βαθμούς Κελσίου) έχει επτά φορές μεγαλύτερη υπεραγώγιμη επίδραση σε σχέση με την αιθανόλη ή το νερό, τέσσερις φορές μεγαλύτερη σε σχέση με το λευκό κρασί και τρεις φορές μεγαλύτερη έναντι της μπίρας, του ουίσκι ή του σάκε

Μάλιστα, σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή του Ινστιτούτου Γιοσιχίκο Τακάνο, «όσο καλύτερη η γεύση του κρασιού, τόσο πιο αποτελεσματικό είναι (σ.σ. στην υπεραγωγιμότητα)», κάνοντας έτσι την υπόθεση ότι «ίσως υπάρχει μια σχέση ανάμεσα σε αυτό που εμείς οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε ως γεύση και στην ουσία που προκαλεί την υπεραγωγιμότητα».

Οι Ιάπωνες επιστήμονες ελπίζουν ότι η ανακάλυψή τους θα τους βοηθήσει να απελευθερώσουν το δυναμικό της υπεραγωγιμότητας, ώστε στο μέλλον να γίνει πιο αποδοτική η χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας,

Έτσι, θα επιτευχθεί ουσιαστική εξοικονόμησή της, κάτι που θα επιφέρει και την επιθυμητή μείωση στην κατανάλωση ορυκτών καυσίμων (από όπου συχνά παράγεται ο ηλεκτρισμός), καθώς και την άμβλυνση της κλιματικής αλλαγής.

Όταν το ηλεκτρικό ρεύμα διέρχεται από ένα υλικό-αγωγό, όπως ο χαλκός ή ο άργυρος, ένα μέρος του ηλεκτρικού φορτίου χάνεται, καθώς μετατρέπεται σε θερμότητα. Η απώλεια αυτή αυξάνεται, όσο μεγαλύτερο απόσταση πρέπει να διατρέξει το φορτίο μέσω του εν λόγω υλικού και ανάλογα με την αγωγιμότητα του τελευταίου.
Όμως στην υπεραγωγιμότητα - που ανακαλύφθηκε το 1911 από τον Ολλανδό φυσικό Χάϊκε Κάμερλινγκ Όνες- η ηλεκτρική αντίσταση μηδενίζεται σε μερικά μέταλλα, όταν αυτά ψυχθούν κοντά στο απόλυτο μηδέν (μείον 273 βαθμούς Κελσίου).

Παράλληλα, παράγεται ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, ένα φαινόμενο με πολλές εφαρμογές, από τα ιατρικά μηχανήματα μαγνητικής απεικόνισης μέχρι τον επιταχυντή του CERN. Για να καταστεί εφικτή η υπεραγωγιμότητα, τα ηλεκτρικά καλώδια μπορούν να ψυχθούν με υγρό άζωτο, όμως η όλη διαδικασία είναι πολύπλοκη και ακριβή και γι' αυτό η σχετική τεχνολογία δεν έχει ευρεία εμπορική εφαρμογή. Οι επιχειρήσεις παροχής ηλεκτρισμού την έχουν δοκιμάσει μόνο πιλοτικά και σε μικρή κλίμακα.

Πάντα όμως παραμένει το όνειρο της εξεύρεσης υλικών που θα καταστήσουν εφικτή την αξιοποίηση της υπεραγωγιμότητας σε μαζική κλίμακα και την μετάδοση ρεύματος χωρίς απώλειες σε τεράστιες αποστάσεις.

Ορισμένοι ονειρεύονται τον συνδυασμό της υπεραγωγιμότητας με την παραγωγή «καθαρού» ηλεκτρισμού από την ηλιακή ενέργεια, που στη συνέχεια θα μεταφέρεται παντού χωρίς απώλειες χάρη σε υπεραγώγιμα καλώδια.

Μερικοί οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο αναδυόμενος τομέας της υπεραγωγιμότητας θα αποδειχτεί η τεχνολογία του μέλλοντος, αν και άλλοι πιο επιφυλακτικοί θεωρούν πρόωρο να αρχίσει να αγοράζει κανείς από τώρα τις σχετικές μετοχές.