Μπουρδελογενιά Πολυτεχνείου ~ Ξέρεις ποιος είναι αυτός ρεεεε; Ρε...ξέρεις ποιον έσπρωξες; Ρε... εεεεεεεεεεε

Γενιά του Πολυτεχνείου… Η πιο άχρηστη γενιά Ελλήνων όλων των εποχών

Η γενιά, που τα «έφαγε» όλα και χρεωκόπησε το κράτος.

Η γενιά, που, για να σωθεί η ίδια, ...«πούλησε» τα παιδιά της στο ΔΝΤ.

…"Ξέρεις ποιος είναι αυτός ρεεεε; Ρε...ξέρεις ποιον έσπρωξες; Ρε...
ξέρεις ποιου τα στοιχεία ζήτησες για εξακρίβωση;" …φώναξε ένας "δημοκράτης" των Εξαρχείων σε κάποιον νεαρό αστυνομικό, ο οποίος τόλμησε να ελέγξει τον προκλητικό Παπαχρήστο. Ένας εμφανώς κρατικοδίαιτος και άρα επαγγελματίας "δημοκράτης" έκανε αυτό, το οποίο κάνουν συνήθως όλοι οι όμοιοί του στη μεταπολίτευση. Άσκησε το πιο δημοφιλές σπορ των "αριστερών" στην "αριστερή" μεταπολίτευση. Το σπορ της εκ του ασφαλούς "απείθειας" προς την εξουσία.

"Έβγαλε γλώσσα" στην εξουσία. Στην εξουσία του χωροφύλακα. Στη δήθεν εξουσία του δήθεν χωροφύλακα, τον οποίο οι ίδιοι διορίζουν από το 81' και πέρα και τον χρησιμοποιούν κατά βούληση. Όταν δεν τον βρίζουν στον δρόμο κάποιες πολύ συγκεκριμένες "ηρωικές" ημερομηνίες, τον έχουν έξω από τα σπίτια τους, είτε για να τους φυλάει είτε για να τον στείλουν στο σούπερ μάρκετ και να κουβαλήσει τα ψώνια τους.

Σ' αυτόν απευθύνθηκε ο επαγγελματίας "αριστερός", προφανώς για να τον ακούσει ο λαός και όχι ο ίδιος ο "χωροφύλαξ". Ο "χωροφύλαξ" έτσι κι αλλιώς πάντα γνώριζε ποιος είναι ο Παπαχρήστος και ο κάθε Παπαχρήστος. Ο "χωροφύλαξ" πάντα γνώριζε ποιοι είναι όλοι αυτοί, γιατί αναλάμβανε πάντα να τους προστατεύσει. Ο "χωροφύλαξ" πάντα τους γνώριζε, γιατί γνώριζε το χαφιεδαριό, το οποίο περιφερόταν στα γραφεία της ασφάλειας. Ο λαός είναι αυτός, ο οποίος έχει αρχίσει να "ξεχνάει" ποιος είναι ο Παπαχρήστος και αυτό είναι που τους ενοχλεί. Ο λαός μπορεί να μην "ξεχνάει" τι σημαίνει "Δεξιά", αλλά τελευταία με τους Αλαβάνους και τους Κουβέληδες έχει αρχίσει και "θυμάται" τι σημαίνει "Αριστερά". Ο λαός έχει αρχίσει να μην θυμάται αυτά που "πρέπει" και αυτό είναι που μειώνει τα κέρδη των "ηρώων" της Αριστεράς. Μειώνει την "κληρονομιά" τους …και έχουν παιδιά ν' αποκαταστήσουν. Έτσι λοιπόν, για ν' ακούσει ο λαός, μας εξήγησε ο εξοργισμένος "δημοκράτης" ότι ο Παπαχρήστος είναι η "φωνή". "Η ΦΩΝΗ του Πολυτεχνείου". Η μισή ΦΩΝΗ του Πολυτεχνείου, για να είμαστε δίκαιοι, εφόσον την άλλη μισή την ταΐζουμε τώρα στην Ευρώπη και είναι η διαβόητη Δαμανάκη.

Δαμανάκη και Παπαχρήστος. Το δίδυμο της "επιτυχίας" του Πολυτεχνείου. Η μία φώναζε …"Εδώ Πολυτεχνείο" με τον στόμφο και την ένταση που κάποιος πλανόδιος καντινιέρης φωνάζει …"εδώ μεζεδοπωλείο" και ο άλλος παρίστανε τον Ταμτάκο της κοινωνικής αντίστασης. Πραγματικός Ταμτάκος. Ο Μήτσος ο Ταμτάκος. Ούτε "Μολών Λαβέ" ως αρχαίος Έλληνας ούτε "Ελεύθερος Πολιορκημένος" ως νεώτερος. Δεν χρειάστηκε, εφόσον στο Πολυτεχνείο δεν στήθηκαν ούτε Θερμοπύλες ούτε Μεσολόγγια. Φάμπρικα στήθηκε και στις φάμπρικες δεν γίνονται μάχες, αλλά παζάρια. Γι' αυτόν τον λόγο οι "ήρωες" φώναζαν προς πάσα κατεύθυνση. Φώναζαν σε υποψήφιους "πελάτες", είτε για "βοήθεια" είτε για "έλεος".

"Ήρωες", που για τη δική τους ασφάλεια να ζητούν την "ασπίδα" του άμαχου κόσμου ή να εκλιπαρούν για το έλεος των αντιπάλων τους, μόνο στο ελληνικό Πολυτεχνείο υπήρξαν. Στο πρώτο εξειδικευόταν η Δαμανάκη και στο δεύτερο ο Παπαχρήστος. Αυτός μάλιστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ένας Ταμτάκος κανονικός …"Καλέ μου κύριε Φαντάρε. Μη μου κάνεις κακό. Αντέλφι σου είμαι. Ντεν έχω τίποτες απάνω μου. Να… ντες και μόνος σου. Τώρα τα πω και τον ετνικό ύμνο. Ίντιοι είμαστε. Για το μεροκάματο πολεμάμε. Να ζήσουμε κι εμείς αντέλφια".

Να ζήσουν ήθελαν τα μετέπειτα golden boys της μεταπολίτευσης. Να ζήσουν άκοπα και πλούσια. Ξεκίνησαν τις ζωές τους χωρίς κεφάλαιο και θέλησαν να το αποκτήσουν πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Στην "αυλή" του φύτεψαν ένα "δένδρο" και παίρνουν κάθε χρόνο τη "σοδειά" τους. Τα πιο golden boys απ' όλα. Τα boys και τα girls που πήραν το πιο πλούσιο μεροκάματο που δόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Πάρα πολύ πλούσιο, αν σκεφτεί κάποιος ότι εκείνο το "μεροκάματο" της Δαμανάκη εξακολουθεί ακόμα να της αποδίδει χιλιάδες ευρώ μηνιαίως. Κι όμως. Ένα απλό μαρούλι διατηρεί τη φρεσκάδα του για πολύ περισσότερο χρόνο απ' όσο διήρκησε ο αγώνας της Δαμανάκη και του Παπαχρήστου ...μαζί…………