Νέο ρεκόρ ταχύτητας στη μεταφορά δεδομένων

Δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες ανακοίνωσαν ότι έσπασαν το παγκόσμιο ρεκόρ μεταδίδοντας 100 Terabit δεδομένων ανά δευτερόλεπτο μέσω μίας οπτικής ίνας. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαζόταν μόνο ένα δευτερόλεπτο για να κατέβει ένα βίντεο HD συνολικής διάρκειας τριών μηνών.

Οι ταχύτητες αυτές βρίσκονται πολύ πέρα από τις σημερινές ανάγκες, σχολιάζει το περιοδικό New Scientist:

Όπως αναφέρει ο Τιμ Στρονγκ της αμερικανικής εταιρείας Telegeography Research, η συνολική χωρητικότητα των οπτικών ινών που συνδέουν τη Νέα Υόρκη με την Ουάσινγκτον είναι σήμερα μόλις μερικά Terabit/sec.

Οι πάροχοι, όμως, καλά θα κάνουν να προετοιμάζονται, δεδομένου ότι «η διαδικτυακή κίνηση αυξάνεται κατά περίπου 50% ανά έτος εδώ και μερικά χρόνια», όπως επισημαίνει ο ίδιος.

Τα νέα ρεκόρ ανακοινώθηκαν στο Συνέδριο Επικοινωνιών Οπτικών Ινών που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα στο Λος Άντζελες. H oμάδα του Ντάγιου Κιαν, ερευνητή της ιαπωνικής NEC, ανέφερε ότι πέτυχε ρυθμούς διαμεταγωγής έως και 101,7 Terabit/sec σε οπτική ίνα μήκους 165 χιλιομέτρων.

Προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η χωρητικότητα των οπτικών ινών στα σημερινά δίκτυα, οι παλμοί λέιζερ που ταξιδεύουν μέσα τους εκπέμπονται σε πολλά μήκη κύματος και σε πολλές διαφορετικές πολικότητες ταυτόχρονα.

Για να αυξήσει περαιτέρω την ταχύτητα, η ομάδα του Ντάγιου Κιαν ένωσε τους παλμούς 370 επιμέρους λέιζερ που λειτουργούσαν το καθένα σε διαφορετικό μήκος κύματος. Οι επιμέρους αυτοί παλμοί ενώθηκαν σε έναν τελικό παλμό που κινήθηκε στην οπτική ίνα και έφτασε στον δέκτη στην άλλη άκρη.

Διαφορετική ήταν η τεχνική που χρησιμοποίησε ο Γιουν Σακαγκούτσι του ιαπωνικού Εθνικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Αντί να χρησιμοποιήσει μια συμβατική οπτική ίνα με έναν πυρήνα, ο Σακαγκούκι ανέπτυξε μια πειραματική ίνα με επτά πυρήνες.

Κάθε πυρήνας επέτρεψε ταχύτητα 15,6 Terabit/sec, οπότε ο συνολικός ρυθμός διαμεταγωγής εκτινάχθηκε στα 109 Terabit/sec.

Το πρόβλημα και με τις δύο νέες τεχνικές θα ήταν η αποτελεσματική ενίσχυση του σήματος σε μεγάλες αποστάσεις. Επιπλέον, οι ίνες πολλαπλών πυρήνων που απαιτεί η δεύτερη τεχνική είναι δύσκολο να κατασκευαστούν.

Αυτό σημαίνει ότι οι νέες προσεγγίσεις είναι απίθανο να εφαρμοστούν άμεσα από τους παρόχους διαδικτυακών συνδέσεων, θα μπορούσαν όμως πρώτα να αξιοποιηθούν στα κέντρα δεδομένων εταιρειών όπως η Google.