Απλά μαθηματικά: 16-11= 5.000.000 λαθρομετανάστες

Πρωταθλητές Ευρώπης με 15.900.000 κινητά

Με τα σημερινά δεδομένα, όποιος δεν έχει κινητό τηλέφωνο μπορεί να χαρακτηριστεί πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Ασε που ο γείτονας ή ο συνάδελφος στο γραφείο μπορεί να σε θεωρεί ύποπτο και να σε κουτσομπολεύει ειρωνικά. Μπορεί η χώρα να βαδίζει στο χείλος του γκρεμού τα τελευταία χρόνια. Μπορεί ένα μέρος του πληθυσμού να υποσιτίζεται και να μην ξέρει «τι του ξημερώνει αύριο». Αυτά είναι ψιλά γράμματα. Εμείς πλέον υπερέχουμε σ' όλη την Ευρώπη.


Έντεκα εκατομμύρια και κάτι ο πληθυσμός της χώρας, 15.900.000 τα κινητά τηλέφωνα, σύμφωνα με στοιχεία αρμόδιας υπηρεσίας, μέχρι το τέλος του 2013. Πιθανόν τώρα που με διαβάζετε να έχουν αγοραστεί άλλες 200.000 κινητά. «Χρυσές» δουλειές κάνουν οι εταιρίες των κινητών. Ο τζίρος ανέρχεται σε δισεκατομμύρια κι όλοι είναι ευχαριστημένοι, αφού μπορούν να συνομιλούν ατελείωτα. Το κινητό τηλέφωνο είναι το πιο αγαπημένο «υπερχρήσιμο» αξεσουάρ της νεολαίας. Αγόρια, κορίτσια, από την πρώιμη εφηβεία είναι «καλωδιωμένα» και μιλούν… μιλούν ακόρεστα, λες και κάποιος θα τους στερήσει την ομιλία για τις επόμενες ώρες.

Και τι δεν ακούς στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, παρά το απαγορευτικό σήμα στο άνω μέρος των θυρών. Οδηγός παρατήρησε κοριτσάκια με «το βίσμα» στ’ αυτιά, να μιλάνε από τη στάση της Μεταμόρφωσης Καλαμαριάς μέχρι το τέρμα στην πλατεία Ελευθερίας. Από τα σχεδόν δεκαέξι εκατομμύρια τηλέφωνα, τα 4.700.000 κινητά είναι από συμβόλαια με εταιρίες και τα υπόλοιπα είναι καρτοκινητά. Σύμφωνα με τα στοιχεία των αρμοδίων, το σύνολο των καρτοκινητών είναι στα χέρια αλλοδαπών που βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα.

Για τα δεδομένα της σημερινής Ελλάδας είναι τελείως παράλογο ότι υπάρχουν συμπολίτες μας με τρία και τέσσερα κινητά τηλέφωνα. Η εξάπλωση της κινητής τηλεφωνίας στη χώρα μας μοιάζει σαν κάποια επιδημία που εξαπλώνεται ραγδαία. Αν κάποιος ως διά μαγείας απαγόρευε στην υπέροχη αυτή χώρα τα κινητά τηλέφωνα, νομίζω ότι θα παθαίναμε παράκρουση και ίσως στερητικό σύνδρομο. Μπορεί να στερούμεθα καθημερινά αγαθά για την επιβίωσή μας, αλλά το κινητό μας είναι πια κεκτημένο δικαίωμα.

Κρέας ή ψάρι μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα ο γονιός, ο παππούς να έχει στο εβδομαδιαίο τραπέζι, αλλά από το υστέρημά του πληρώνει το λογαριασμό του κινητού του «μονάκριβου» ή της «μονάκριβης».

Εμείς, οι παλιοί, χαμπάρι δεν πήραμε ότι ήρθε στο κατώφλι μας ο καινούργιος κόσμος με τα καινούργια δώρα, και ποιος ξέρει κάθε λεπτό που περνά τι έκπληξη μας περιμένει.


*ΤΟΥ ΦΑΙΔΩΝΑ ΓΙΑΓΚΙΟΖΗ