Η Ελλάδα περίγελως και των Τιράνων;

 

Ένα από τα προβλήματα της πατρίδας μας είναι η έλλειψη όχι μόνο πολιτικής αλλά και γεωπολιτικής παιδείας. Αυτός ο συνδυασμός είναι στην κυριολεξία… θανατηφόρος για τα εθνικά μας θέματα, ιδιαίτερα όταν εδράζεται σε μια ταξική και όχι εθνική αντίληψη για τη διαχείρισή τους.

 

Πριν περάσουμε στην ανάλυσή μας για τις κινήσεις του αλβανικού παράγοντα τις τελευταίες εβδομάδες, να σημειώσουμε ότι η έλλειψη πολιτικής παιδείας είναι αυτή που επιτρέπει σε ενεργούμενα και μίσθαρνα όργανα του τουρκικού κράτους να διοργανώνουν ένα άθλιο συνέδριο... (60ό Συνέδριο της FUEN), την ημέρα απελευθέρωσης της Κομοτηνής, θέλοντας προφανώς να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα στους Κομοτηναίους αλλά και στους πολιτικούς νάνους των Αθηνών ότι βήμα προς βήμα ακυρώνουν την απελευθέρωση και δημιουργούν συνθήκες κοσσοβοποίησης και υποδούλωσης της Θράκης.

Να σημειώσουμε επίσης ότι στις προσκλήσεις και τις ανακοινώσεις του «συνεδρίου», αναφέρεται η Κομοτηνή και ως Γκιουμουλτζίνα, προφανώς για να δώσει και το απαραίτητο στίγμα βαρβαρότητας, αφού είναι γνωστό σε όσους μελετούν την ιστορία ότι και το συγκεκριμένο όνομα και η συντριπτική πλειονότητα των ονομάτων των πόλεων που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι, είναι βαρβαρική παραφθορά των ελληνικών ονομάτων, που όταν δόθηκαν σήμαιναν κάτι περισσότερο από τη βαρβαρική τους ανάγνωση και προφορά.

 

Να περάσουμε τώρα στα του αλβανικού παράγοντα. 

 

Στις αρχές Μαΐου ένοπλοι Αλβανοί πραγματοποίησαν πολύνεκρη επίθεση σε αστυνομικό σταθμό στην πόλη Κουμάνοβο, ενώ ήταν σε εξέλιξη διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης εναντίον της κυβέρνησης Γκρουέφσκι, για σκάνδαλα υποκλοπών.

 

Τις ίδιες ημέρες, το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών επέδιδε ρηματική διακοίνωση στον Ελληνα πρέσβη στα Τίρανα Λεωνίδα Ροκανά, με την οποία απαιτούσε την τροποποίηση του προγράμματος ερευνών της χώρας μας στο Ιόνιο για υδρογονάνθρακες, με το αιτιολογικό ότι παραβιάζεται η αλβανική υφαλοκρηπίδα. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, ζητούσε πληροφορίες και για τις έρευνες στην Ήπειρο, κίνηση που αποτελεί προάγγελο αμφισβήτησης και του ηπειρωτικού χώρου της πατρίδας μας.

 

Ακολούθησαν οι πρόσφατες δηλώσεις του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα, ο οποίος προανήγγειλε έναρξη συζητήσεων με την ελληνική κυβέρνηση για το θέμα των θαλασσίων συνόρων, το οποίο, σημειωτέον, έχει ρυθμιστεί με τη συμφωνία Καραμανλή – Μπερίσα, από το 2009.

 

Τέλος, οι κινήσεις της Αλβανίας προς την κατεύθυνση άσκησης πίεσης στην Αθήνα, ολοκληρώθηκαν (;) με την κίνηση του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα, να εντάξει επίσημα ως εταίρο στην κυβέρνησή του το ανθελληνικό κόμμα των Τσάμηδων (PDIU), με στόχο την αλβανοποίηση της ηρωικής Χειμάρας και της Κονίσπολης, στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 21^ης Ιουνίου.

 

Όσον αφορά τα της Θράκης, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα. Απλά αποτελούν επιδείνωση μιας κατάστασης που οφείλεται στην επί δεκαετίες φοβική έως δουλική αντιμετώπιση της επεκτατικής πολιτικής της Άγκυρας, η οποία ασκείται σε συνδυασμό με την πολιτική εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τενέδου, των εγκλωβισμένων της Καρπασίας των χωριών που βρίσκονται δυτικά της Κερύνειας. Εδώ απλά να πούμε ότι ο Ελληνισμός απλά παρατηρεί την κόκκινη γραμμή της βαρβαρότητας να επεκτείνεται και πάλι προς Δυσμάς, καταπατώντας σταδιακά την ελληνική επικράτεια.

 

Όσον αφορά τα των προκλήσεων της κυβέρνησης των Τιράνων εναντίον της Ελλάδος, η δική μας ανάλυση δεν ανιχνεύει τουρκικό δάκτυλο, όπως έγινε με την παραπομπή της συμφωνίας Καραμανλή - Μπερίσα στο Συνταγματικό Δικαστήριο, το 2009, μόλις ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης ο Έντι Ράμα.

 

Τουναντίον, αυτό που παρατηρούμε, είναι η μεγάλη ομοιότητα της όψιμης αλβανικής αντίδρασης με τις κινήσεις αμφισβήτησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο τις δεκαετίες 70, 80 και 90, οι οποίες κινήσεις, παρότι εντάσσονται στους επεκτατικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας, γινόταν καθ’ υπόδειξιν της Ουάσιγκτον, για εξυπηρέτηση γεωπολιτικών στόχων και σχεδιασμών των ΗΠΑ.

 

Κατά την εκτίμησή μας, λοιπόν, οι πρόσφατες προκλητικές κινήσεις και ενέργειες των Τιράνων εναντίον της Ελλάδος, όπως και οι επίθεση στο Κουμάνοβο αλλά και οι διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης Γκρουέφσκι, έχουν κοινό παρονομαστή και αυτός είναι η σοβαρή ενόχληση της Ουάσιγκτον για την απόφαση των κυβερνήσεων της Ελλάδας και των Σκοπίων να συμμετέχουν στο σχέδιο κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου ρωσικών συμφερόντων Turkish-Greek Stream, ο οποίος αντιστρατεύεται τα αμερικανικά και αγγλοσαξονικά συμφέροντα.

 

Η Ελλάδα ήδη μετρά δυο στρατηγικές ήττες, με την ακύρωση των αγωγών Πύργου-Αλεξανδρούπολης και South Stream, την πτώση μιας κυβέρνησης (του Κώστα Καραμανλή), αλλά και «παράπλευρες απώλειες» στο Αιγαίο, λόγω της γεωπολιτικής μυωπίας του πολιτικοδιπλωματικού της κατεστημένου.

 

Όμως είναι πραγματικά τραγικό να γινόμαστε περίγελως και των Τιράνων, λόγω των αλλοπρόσαλλων επιλογών μιας ομάδας ανίδρωτων, αγράμματων και εθνικά ανεύθυνων νεαρών, που παίζουν το παιχνίδι «κυβερνάμε τη χώρα».

Αλήθεια, πόσα και πόσο ακόμα θα αντέξει αυτή η χώρα;

 

 

Του Σάββα Καλεντερίδη

Δημοσιεύεται στην "κυριακάτικη δημοκρατία"