Για μια ακόμη φορά το μείγμα της χαρακτηριστικής ελληνικής μιζέριας μαζί με τη γνωστή κουτοπονηριά πασπαλισμένο και με την απαραίτητη δόση αριστερισμού πρωταγωνιστεί στο πολιτικό προσκήνιο. Και με νοοτροπία πλασμένη με τη «συνταγή» αυτή, κυβέρνηση και αντιπολίτευση στο σύνολό της υποδέχθηκε το αυτονόητο που μας επισημάνθηκε από τους δανειστές μας. Ότι μιας και δεν μπορείτε πλέον να συνεχίσετε να είστε μια πάμπτωχη χώρα με πλούσιους κατοίκους που ζούνε, κυρίως, με αρπαχτές, με τράκες και με δανεικά, πρέπει να πουλήσετε ό,τι έχετε που αξίζει (ακόμη) για να πληρώσετε τα χρέη σας. Με άλλα λόγια δεν μπορείτε να δανείζεστε για να πληρώνετε τη δούλα σας.
Αυτό με μία λέξη λέγεται:
Αποκρατικοποίηση.
Και με μία σωστή και απλή σκέψη σημαίνει ότι πουλάω τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία που αξίζουν για να ξελασπώσω γιατί διαφορετικά πρέπει μόνιμα να ξεζουμίζω τον ελληνικό λαό που πληρώνει συνέχεια χωρίς να έχει όλη την ευθύνη.
Επειδή όμως εμείς ως «συνεπής» αριστερίστικη χώρα θεωρούμε ότι δεν είναι δική μας ευθύνη η χρεοκοπία μας αλλά πρόβλημα του καπιταλισμού, βγάζουμε από το υπόγειο τον «μπαμπούλα» της αποκρατικοποίησης και αρχίζουμε να τρομοκρατούμε τους «ιθαγενείς» ότι αν πουλήσουμε το κράτος θα καταστραφούμε.
Για να δούμε όμως τι έγινε μέχρι σήμερα με ό,τι κρατικό πουλήθηκε. Και ας ξεκινήσουμε από τα Μέσα Ενημέρωσης.
Τι έγινε όταν καταργήθηκε το κρατικό μονοπώλιο στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση; Οι μόνοι που έχασαν ήταν οι καρεκλοκένταυροι των κρατικών μέσων ενημέρωσης και οι «πάτρωνες» πολιτικοί που εξασφάλιζαν διορισμούς. Ο ανταγωνισμός ήταν σαφώς σε όφελος των πολιτών και των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Αν ο αντίλογος έχει ως επιχείρημα την ποιότητα ίσως συμφωνήσω. Αλλά τώρα μιλάμε για οικονομία.
Πάμε παρακάτω.
Τι έγινε όταν πουλήθηκε (μερικώς) ο ΟΤΕ στους Γερμανούς. Οι μόνοι που έχασαν ήταν οι συντεχνίες με τους αλά-καρτ μισθούς και τα τεράστια προνόμια. Κέρδισαν όμως οι πάντες.
Από τότε που για να βάλεις τηλέφωνο έπρεπε να δώσεις 5 ψήφους σε βουλευτή, φθάσαμε να δέχεσαι 2-3 τηλεφωνήματα την ημέρα από τον ΟΤΕ και να σε παρακαλούν να βάλεις τηλέφωνο τσάμπα και στην τουαλέτα του σπιτιού σου...
Τι έγινε που δόθηκε στον ιδιωτικό τομέα η κινητή τηλεφωνία και δεν έμεινε προνόμιο του ΟΤΕ; Κέρδισαν όλοι οι συνδρομητές της κινητής από τον ανταγωνισμό και οι μόνοι που έχασαν ήταν οι συνδικαλιστές και τα κοπάδια τους.
Τι έγινε που τελικά πουλήθηκε η Ολυμπιακή; Τα αεροπλάνα πετάνε στην ώρα τους και ταξιδεύεις στην Ευρώπη φθηνότερα από ό,τι ακόμη και στην Κρήτη.
Τι έγινε που μπήκαν οι Κινέζοι στον ΟΛΠ; Οι μόνοι που έχασαν ήταν αυτοί που χαλούσαν τους γερανούς και μετά ζητούσαν «λάδωμα» για να τους λειτουργήσουν.
Τι θα γίνει λοιπόν τώρα αν πουλήσουμε με την μία τα Ολυμπιακά Ακίνητα; Οι μόνοι που θα χάσουν θα είναι οι γύφτοι που δεν θα έχουν που να στήσουν τα τσαντίρια τους και όσοι δεν βρίσκουν πρόχειρη τουαλέτα...
Τι θα γίνει συνεπώς αν τα λιμάνια αλλάξουν χέρια και ενταχθούν στον ανταγωνισμό; Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις θα δουν Θεού πρόσωπο. Οι μόνοι που θα χάσουν θα είναι οι συντεχνίες και τα κυκλώματα των τελωνειακών αποθηκών.
Τι συνέβη από τότε που η ελληνική τραπεζική αγορά σταμάτησε να ελέγχεται κατά 80% από το κράτος; Έγινε περισσότερο υπολογίσιμος ο πελάτης. Θυμηθείτε το ύφος των κρατιστών της Εθνικής και της Εμπορικής τον πρώτο καιρό της μεταπολίτευσης.
Τι θα συμβεί αν η ΔΕΗ και η ΔΕΠΑ αλλάξουν χέρια και δεν είναι πια μονοπώλιο; Απλώς θα τεθεί θέμα για τους 15.000 περίπου που δεν χρειάζεται η ΔΕΗ (το λένε μελέτες επί μελετών αυτό) αλλά ο ανταγωνισμός θα αποβεί τελικά σε όφελος των καταναλωτών. Η μπουρδολογία των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ για τους κινδύνους συνδέεται μόνο με τον φόβο ότι δεν θα έχουν μια ΔΕΗ να την γδέρνουν.
Το ίδιο θα συμβεί και στο φυσικό αέριο που αρχίζει να φθάνει την τιμή του ρεύματος αλλά κανείς δεν σκάει γιατί και εδώ έχουμε κράτος.
Τι μπορεί να συμβεί αν οι σιδηρόδρομοι, το Τραμ και το Μετρό γίνουν καθαρά ιδιωτικά; Θα χάσουν οι συνδικαλιστές τα προνόμια αλλά θα κερδίσει όλος ο λαός.
Στην αριστερίστικη όμως Ελλάδα όλα αυτά δεν είναι κοινή λογική. Είναι «μπαμπούλας» που έχει να κάνει με «ξεπουλήματα» και καταστροφή της κρατικής περιουσίας.
Μιας περιουσίας όμως που κανείς φορολογούμενος δεν την ξέρει. Οι μόνοι που τη γνωρίζουν είναι αυτοί που την έχουν καταπατήσει. Και ας τολμήσει τώρα να την πάρει πίσω το κράτος για την πουλήσει.
Άρα για ποια κρατική περιουσία και για ποιο ξεπούλημα μιλάμε;
Του Γιώργου Κράλογλου
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου