Υποκρισία μεταμφιεσμένη σε ευαισθησία

Αν θέλουμε να συλλάβουμε τη βαθιά ανθρώπινη διάσταση του παρακάτω κειμένου, θα συνιστούσα να φαντασθούμε ότι το ακούμε να απαγγέλλεται από μια φωνή όσο πρέπει αισθησιακή, που ταυτοχρόνως πάλλεται από ευαισθησία, ώστε η εκφορά να χρωματίζεται με τα πλούσια συναισθήματα του κειμένου:

«Σήμερα Τρίτη 22/10/2013 (σ.σ.: προχθές), ενώ το Πανεπιστήμιο λειτουργούσε κανονικά, οι φοιτητές ήταν στις αίθουσες διδασκαλίας και ήταν σε εξέλιξη τελετή υποδοχής πρωτοετών, εντελώς αιφνίδια...
και εν αγνοία της Διοίκησης του ΟΠΑ, πολυπληθής αστυνομική δύναμη εισέβαλε στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου και απέκλεισε το οικοδομικό του τετράγωνο. Με την ενέργειά της αυτή η αστυνομία δημιούργησε κατάσταση αναστάτωσης και έντασης στους χώρους του Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα τη διακοπή της ακαδημαϊκής λειτουργίας του και τη δημιουργία συνθηκών που διακύβευαν την ασφάλεια των παρευρισκομένων μελών της πανεπιστημιακής μας κοινότητας. Η Πρυτανεία καταδικάζει αυτές τις πρακτικές. Θεωρεί ότι ο χώρος του πανεπιστημίου δεν προσφέρεται για αναίτιες εφόδους αστυνομικών δυνάμεων, αντιθέτως αποτελεί χώρο που πρέπει να αντιμετωπίζεται με προσοχή και ευαισθησία. Ενέργειες σαν τη σημερινή το μόνο που επιτυγχάνουν είναι την αποσταθεροποίηση του Ιδρύματός μας, ιδιαιτέρως μάλιστα σε μια εποχή που έχουμε ιδιαίτερα ανάγκη την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων».

Πρόκειται, όπως μάλλον θα καταλάβατε, για την ανακοίνωση του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και έγινε με αφορμή την πρόσφατη επιχείρηση της Αστυνομίας κατά των «πολυπολιτισμικών» κυκλωμάτων του παρεμπορίου, τα οποία, ως γνωστόν, χαίρουν πλήρους ασυλίας στους χώρους του ιδρύματος, προσδίδοντας στον χαρακτήρα του μια γραφική πινελιά εξωτισμού.

Όποιος δεν έχει ιδέα από την πραγματικότητα που επικρατεί στον πεζοδρόμιο και στο προαύλιο του κτιρίου του ΟΠΑ, θα σχηματίσει την εντύπωση, βάσει της ανακοίνωσης, ότι το ίδρυμα είναι κάτι σαν προθάλαμος του παραδείσου ή, αν προτιμάτε (πολυπολιτισμικότητος ένεκεν...), βουδιστικό μοναστήρι κάπου στα Ιμαλάια. Τα μέλη της πανεπιστημιακής τους κοινότητας είναι τόσο απορροφημένα στις πνευματικές αναζητήσεις τους, ώστε να βρίσκονται διαρκώς μεταξύ έκστασης και μεταρσίωσης. Δεν κατατρίβονται με τα πεζά και τα ευτελή. Η ψυχή τους συντονίζεται με το δαντικό primum mobile και προσπαθούν να συλλάβουν «την αγάπη που κινεί τον Ηλιο και τα άλλα αστέρια»...

Έτσι, δεν βλέπουν καν το παζάρι στην είσοδο της σχολής, κάτω από τη μύτη τους. Γι’ αυτό νομίζουν ότι «το πανεπιστήμιο λειτουργούσε κανονικά», ότι διαταράχθηκε η «ομαλή λειτουργία» του· και κρίνουν ότι, ως χώρος, «δεν προσφέρεται για αναίτιες εφόδους αστυνομικών δυνάμεων» (ενώ, προφανώς, προσφέρεται για τη διακίνηση μαϊμούδων Λουί Βιτόν...). Γι’ αυτό, επίσης, ανησύχησαν για «τη δημιουργία συνθηκών που διακύβευσαν την ασφάλεια των παρευρισκομένων μελών της πανεπιστημιακής μας κοινότητας», ενώ ο μόνος του οποίου η ασφάλεια διακυβεύθηκε στην πραγματικότητα ήταν ο αστυνομικός τον οποίο τραυμάτισαν ελαφρά οι πωλητές των μαϊμούδων, αποθρασυμένοι από την προστασία που τους παρέχει η υποκρισία των διοικούντων τη σχολή.

Αν δεν είναι αυτό, τότε τι είναι; Μήπως η πρυτανεία του ΟΠΑ έχει τόσο ανεπτυγμένη την αίσθηση της ειρωνείας, ώστε να αντιλαμβάνεται το πλήθος των λειτουργών του παρεμπορίου ως φόρο τιμής στις «Εμπορικές Επιστήμες», που αναφέρονταν στην παλαιότερη επωνυμία της σχολής; Γιατί όχι ναός του εμπορίου, αφού κάποτε ήταν Ανωτάτη Εμπορική; Μα δεν ντρέπονται καθόλου;


 Του Στέφανου Κασιμάτη