Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Γιατί «αγάπησε την Ελλάδα» η Μέρκελ;


ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αβεβαιότητα ως προς τον τελικό νικητή στην αναμέτρηση Mitt Romney και Barack Obama. Ο πρώτος βρίσκεται από πλευράς θέσεων πολύ πιο κοντά στις θέσεις Σόιμπλε, ενώ ο δεύτερος πολύ πιο κοντά στις θέσεις του ΔΝΤ, που αναφέρονται στην ανάγκη νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους, το οποίο βρίσκεται στην ΕΚΤ και στις χώρες της Ευρωζώνης. Δεν είναι τυχαίο...
 που ο ανοιχτός πλέον «πόλεμος» της γερμανικής πλευράς με το ΔΝΤ κυριαρχεί στην επικαιρότητα, έχοντας, δυστυχώς, οδηγήσει την Ελλάδα στο να περιμένει καρτερικά την έκβαση της «μάχης» και τον τελικό νικητή.



ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΤΡΟΪΚΑΝΟΙ μόνο στα χαρτιά μπορούν να βρεθούν. Η αγορά έχει στεγνώσει. Το ΔΝΤ έχει πει ότι το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο αν από το 2014 έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης 2% - 3% μέχρι το 2020 και εάν έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα 4,5% - 5% του ΑΕΠ πάλι μέχρι το 2020. Με την ύφεση στο 7% και ταυτόχρονα σε συνθήκες ύφεσης που απειλούν τον πλανήτη, αλλά και την ίδια τη Γερμανία, μόνο ανόητος πρέπει να είναι κανείς προκειμένου να πιστεύει ότι η Ελλάδα θα βαδίσει ομαλά στον δρόμο που της δείχνουν οι τεχνοκράτες εκπρόσωποι των δανειστών της.


ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ είναι ήδη πολύ βαριά και η λήψη νέων πάνω από το όριο είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί αντιπαραγωγική όσον αφορά στη μείωση του ελλείμματος, λόγω των επιπτώσεων τόσο στην οικονομική ανάπτυξη όσο και στα φορολογικά έσοδα. Αυτή είναι η εκτίμηση των οικονομολόγων της Goldman Sachs, οι οποίοι επισημαίνουν ότι τα σχέδια εξυγίανσης μπορεί να αποδειχθούν ανεπιτυχή όσον αφορά στη μείωση του ελλείμματος και ταυτόχρονα να οδηγήσουν σε πιο δύσκολο πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα. Η G.S. επισημαίνει ότι με τα μέτρα χωρίς ταυτόχρονη αντιστάθμιση με χαμηλότερα μακροπρόθεσμα επιτόκια, το 2013 η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα χάσει 4,5μονάδες και το 2014 ελαφρώς λιγότερες. Συμπέρασμα: Θα είναι πολύ δύσκολο η Ελλάδα να επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης στα επόμενα δύο χρόνια.



ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΟΪΜΠΛΕ, οι οποίοι όμως, για δικούς τους λόγους ο καθένας, παίζουν στην πλάτη της Ελλάδας. Ξεχνούν και οι δύο ότι μπορεί η Ελλάδα να καθυστερεί στην αναδιάρθρωση της οικονομίας της, αλλά οι Ελληνες στη διετία 2010-2012 υπέστησαν θυσίες 49 δισ. ευρώ, χάνοντας το 22,5% του ΑΕΠ! Ξεχνούν, επίσης, ότι και οι ίδιοι δεν είναι καθόλου συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Ελλάδα. Ηδη θα έπρεπε να αποδεσμευθεί δόση ύψους 31,2 δισ. ευρώ από το 2ο τρίμηνο και 5 δισ. ευρώ από το 3ο τρίμηνο, ενώ εκκρεμεί ακόμη μία δόση ύψους 7,2 δισ. ευρώ για το 4ο τρίμηνο του έτους!



Η ΑΝΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΝΗΚΕΙ στην άλλη τάση από τις δύο που διαμορφώνονται τελευταία στη γερμανική κυβέρνηση. Και αυτό όχι γιατί «καταλαβαίνει καλύτερα τους Ελληνες», αλλά για δύο απλούς λόγους:
- Πρώτον, γιατί θέλει να ισορροπήσει ανάμεσα στη σκληρή γραμμή Σόιμπλε και στο ΔΝΤ, αλλά και να διασκεδάσει τις ανησυχίες των Γερμανών βιομηχάνων που φοβούνται ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα διαλύσει κυριολεκτικά τον Νότο, άρα θα πλήξει ανεπανόρθωτα τις εξαγωγές τους.

-Δεύτερο και σημαντικότερο: δημιουργούνται εντός των κρατών της Ευρωζώνης αποσχιστικές τάσεις που μπορούν να διαλύσουν το οικοδόμημα! Οι Λομβαρδοί στην Ιταλία, οι Φλαμανδοί στο Βέλγιο και κυρίως οι Καταλανοί στην Ισπανία. Η κρίση έφερε στο προσκήνιο παλιές έριδες, γράφουν οι «New York Times». Πολλοί Καταλανοί και Φλαμανδοί παραπονιούνται ότι η συμβολή τους στους φόρους της χώρας τους είναι πολύ μεγαλύτερη από τις απολαβές τους από την κεντρική κυβέρνηση. Αναπαράγουν, δηλαδή, σε μικρότερη κλίμακα τα επιχειρήματα που ανταλλάσσονται στην Ευρωζώνη όπου η Γερμανία, η Φινλανδία, η Ολλανδία και η Αυστρία παραπονιούνται ότι ξοδεύουν υπερβολικά πολλά για να κρατήσουν την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία εντός ευρώ. Επιπλέον, η κρίση ευνοεί τα αποσχιστικά κόμματα στις τοπικές εκλογές με τον ίδιο τρόπο που ευνόησε στις εθνικές εκλογές την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα ή του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία.



ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η Ανγκελα Μέρκελ σημειώνει στροφή στην πολιτική της. Και η στροφή αυτή, που έγκειται στην ενίσχυση της αναπτυξιακής διαδικασίας, κυρίως των περιφερειών της Ευρωζώνης, ξεκίνησε από την Αθήνα! Θα προλάβει; Ή ο Σόιμπλε και η παρέα του θα οδηγήσουν τη Γερμανία εκτός ευρώ; Η ιστορία θα δείξει…



Βασίλης Βαλαμβάνος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου